บทที่ 413
เปิดเผยความจริง
”เฮ้เฮ้เฮ้!” เคจมองไปที่ภูตวิญญาณรอบ ๆ ด้วยรอยยิ้มแปลก ๆ และพูดด้วยความเยาะเย้ย “มีผู้ใดในหมู่ภูตวิญญาณป่าหยินเยว่ที่กล้าออกมาสู้กับข้างั้นหรือ?”
หลังจากได้ยินคำพูดของเคจ ภูตวิญญาณทั้งหลายต่างก็มองหน้ากัน โดยไม่ยอมปริปาก ก่อนหน้านั้น อาจมีใครคนใดคนหนึ่งกล้าพูดออกมาและดุด่าเคจ แต่หลังจากได้มองเห็นตัวอย่างของแกริสันแล้ว ภายในใจผุดร่องรอยแห่งความหวาดกลัว
”แม้ว่าเจ้าจะเป็นผู้ใดไม่สำคัญ และมีจุดประสงค์อะไร? แต่เจ้าไม่ควรคิดว่าตัวเองเป็นผู้แข็งแกร่งระดับสูงสุดของขั้นอรหันต์ และสามารถอาละวาดตามใจชอบได้” ซีเลียถูกล้อมรอบไปด้วยหมอกสีเขียวจำนวนมาก และกล่าวด้วยน้ำเสียงทรงพลัง ลมปราณของนางเพิ่มมากขึ้นกว่าในยามปกติ
”ฮ่าฮ่า! อาศัยพลังภายนอก เพื่อยกระดับความแข็งแกร่งไปสู่จุดสูงสุดของขั้นเหล็กดำนี่ คือความแข็งแกร่งของเจ้า งั้นหรือ ?เคจมองซีเลีย และเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม พลางส่ายหัว
เมื่อรู้สึกถึงร่องรอยการประชดประชันในคำพูดของเคจ ซีเลียขมวดคิ้วอีกครั้งและคิดกับตัวเองว่า หรือนางเดาผิดเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของอีกฝ่าย?
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ทันใดนั้นซีเลียก็ขยับตัวมองไปที่ต้นไม้แห่งชีวิตโบราณ และพยักหน้าเล็กน้อยหันไปสบตากับเคจอีกครั้ง แล้วพูดว่า “บอกข้าสิว่า เจ้าต้องการอะไร?! ชายที่แข็งแกร่งเช่นเจ้า มาเยี่ยมเยียนเผ่าพันธุ์ภูตวิญญาณของข้า อย่างกะทันหัน
หรือเพียงมาเพื่อความสนุกสนานชั่วคราว?”
”ไม่ใช่…ข้ามาที่นี่เนื่องจากมีเหตุผล” เคจเม้มริมฝีปากและพูดต่อไปว่า “วันนี้ข้ามาที่นี่เพื่อพิชิตเผ่าภูตวิญญาณแห่งป่า หยินเยว่”
”ฮ่าๆ…” หลังจากได้ยินจุดประสงค์ของเคจ ซีเลียก็ดูตกตะลึง จากนั้นดูเหมือนนางจะได้ยินเรื่องตลก และเริ่มหัวเราะจนกุมท้อง ในเรื่องนี้เคจยังคงยิ้มแย้ม และไม่ได้มีท่าทางโกรธเคือง เพียงแค่ทำหน้าเฉยเมยที่เห็นซีเลียหัวเราะเยาะ
สีหน้าของเคจแทบไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลง แม้ว่าในใจ ซีเลียจะรู้สึกแปลก ๆ เล็กน้อย แต่นางก็ไม่ได้คิดอะไรมากนัก แต่นางก็ยังอดกลั้นรอยยิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ฮ่าฮ่า! เอาชนะพวกเราได้ ยอดเยี่ยมมาก แม้ว่าความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเคจ
จะเกินกว่าขั้นอรหันต์ แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะพิชิตเผ่าพันธุ์ภูตวิญญาณทั้งหมด ข้าแนะนำให้เจ้ารีบออกไปโดยเร็วที่สุด ไม่เช่นนั้น ข้าจะไม่เกรงใจที่เจ้าบุกรุกเข้ามา และทำร้ายอาวุโสของเรา และคนของเรา
”ถ้าไม่ล่ะ…. มีคนกลัวตายทั้งสองที่ซ่อนตัวอยู่ที่ต้นไม้นั่นน่ะหรือ? การฝึกฝนฝนระดับขั้นทองแดง ช่วงแรกเริ่ม เคจบิดริมฝีปาก และชี้ไปที่บ้านต้นไม้ที่ซีเลียอาศัยอยู่ และพูดด้วยความรังเกียจ
หลังจากพูดแบบนั้น แต่เขาให้หันหน้าไปยังทิศทางของบ้านต้นไม้: “ปลาซิวปลาสร้อย! ยังไม่ยอมออกมาอีกงั้นหรือ?”
“ ฮึบ!” “ ฮึบ!” เมื่อได้ยินเสียงเรียกของเคจดังออกมา มีเสียงอู้อี้ทั้งสอง ดังออกมาจากบ้านต้นไม้ จากนั้นหญิงสาวทั้งสองที่มีรูปร่างคล้ายภูตวิญญาณก็บินออกจากบ้านต้นไม้และมองไปรอบ ๆ ด้วยความไม่เชื่อ
เมื่อพวกนางมองเห็นซีเลีย ทั้งสองจึงมุ่งหน้าไปหาซีเลีย เพื่อทำความเคารพซึ่งกันและกัน หนึ่งในนั้นกล่าวว่า “องค์ราชินีเกิดอะไรขึ้นที่นี่ หรือ ? ยี่เอ๋อและข้าถูกบังคับให้ออกมาและเรื่องขัดขวางการทำหน้าที่ของพวกเรา”
เมื่อได้ยินคำถามของอีกฝ่าย ซีเลียก็เล่าเรื่องราวสั้น ๆ ให้พวกนางฟังอย่างเป็นธรรมชาติ อีกด้านหนึ่ง ซางกวนฮ่าวหยาง ยังบอกหลินเว่ยเกี่ยวกับที่มาของภูตวิญญาณทั้งสอง
“ สังเวยภูตวิญญาณ? หลินเว่ยเหมือนจะไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน รูธเองก็ไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ข้าฟัง หลินเว่ยมองไปที่ซางกวนฮ่าวหยางด้วยความประหลาดใจ และขมวดคิ้ว คนอื่น ๆ รอบตัวเขาก็มองไปที่ซางกวนฮ่าวหยาง และรอฟังต่อไป
“ ตามธรรมชาติแล้ว มีการสังเวยภูตวิญญาณ ไม่ว่าจะเป็นสถานศักดิ์สิทธิ์ หรือเผ่าภูตวิญญาณ ก็มีการสังเวยวิญญาณ อย่างไรก็ตาม การมีอยู่ของการสังเวยวิญญาณของที่นี่ คือการสื่อสารและรับใช้ต้นไม้แห่งชีวิตโบราณ ดังนั้นตราบใดที่การสังเวยวิญญาณแก่สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ มันคือการบูชายัญที่แท้จริง ” ซางกวนฮ่าวหยางกล่าวช้าๆ
“ แล้วด้วยวิธีนี้การสังเวยนี้ จะสามารถอาศัยพลังของต้นไม้แห่งชีวิตโบราณได้ด้วยหรือ?” หลินเว่ยถามอย่างสงสัย
“ ใช่! ไม่เช่นนั้น ราชวงศ์จะยอมให้พวกเขาครอบครองป่านี้งั้นหรือ?
ไม่ใช่เพียงคนที่สังเวยวิญญาณ แต่ทุกคนในเผ่าภูตวิญญาณสามารถใช้พลังของต้นไม้แห่งชีวิตโบราณ เพื่อปรับปรุงความแข็งแกร่งของตัวเองได้ ว่ากันว่าในตอนแรก ราชวงศ์ได้ส่งปรมาจารย์ขั้นอรหันต์ออกไปหลายสิบคน และหลายคนอยู่ในระดับสูงสุดของขั้นอรหันต์ออกมาเพื่อช่วงชิงที่นี่ แต่ไม่มีใครสามารถจัดการกับพวกเขาได้” ซางกวนฮ่าวหยางพยักหน้าและถอนหายใจ
เมื่อซางกวนฮ่าวหยางพูดจบ อีกด้านหนึ่ง หลินติงเทียนมีใบหน้าราวกับกำลังหวนรำลึกถึงอดีต และกล่าวว่า: “ใช่ ในตอนที่ข้ายังเด็ก ข้าเคยอ่านบันทึกของตระกูล ว่า เผ่าภูตวิญญาณ และการสังเวยวิญญาณของพวกเขา ทำให้พวกเขามีอำนาจเหนือกว่าอรหันต์ทั่วไป แต่ดูเหมือนว่าราชินีของเผ่าภูตวิญญาณในตอนนั้น ไม่ต้องการสังหารคน ดังนั้นหลังสงครามจบลง แม้ว่าจะมีผู้บาดเจ็บจำนวนมาก แต่ก็ไม่มีใครเสียชีวิต ในเวลานั้นเหล่ามนุษย์จึงเปลี่ยนกลยุทธ์ และใช้เงินจำนวนมาก เพื่อจัดเตรียมค่ายกลขนาดใหญ่ เพื่อแยกพลังสวรรค์และโลกที่ภูตวิญญาณใช้งาน ไม่สามารถเล็ดลอดเข้ามาในป่าหยินเยว่ได้ ”
”ท่านลุง! จากนั้นเกิดอะไรขึ้น?” เด็กสาวจากสถานศึกษาเทียนหยูอายุเพียงสิบขวบ เอ่ยถามอย่างสงสัย
เมื่อได้ยินใครบางคนเรียกลุง หลินติงเทียนก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นพยักหน้าให้หญิงสาวด้วยรอยยิ้มและกล่าวต่อไปว่า: “ต่อมาเผ่าภูตวิญญาณล้วนตื่นตระหนก จากนั้นได้อัญเชิญต้นไม้แห่งชีวิตโบราณออกมา และทำลายค่ายกลให้สิ้นซาก
ในเวลานี้บรรพบุรุษของเผ่าพันธุ์ภูตวิญญาณ ตระหนักรู้ว่า ต้นไม้แห่งชีวิตโบราณสามารถเคลื่อนไหวได้ แต่ทุกครั้งที่มีการเคลื่อนไหว การบริโภคและสิ้นเปลืองพลังมากเกินไป และในที่สุดทั้งสองฝ่าย ข้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น หลังจากนั้นไม่มีบันทึกในหนังสือโบราณ ”
“ น่าเสียดายที่พลังของราชินีภูตวิญญาณในรุ่นนี้ ยังไม่ถึงจุดสูงสุดเมื่อเทียบกับในรุ่นก่อนๆ และนางสามารถยกระดับความแข็งแกร่งของนางไปยังจุดสูงสุดขั้นอรหันต์ได้ชั่วคราว ด้วยความช่วยเหลือจากพลังของต้นไม้แห่งชีวิตโบราณ
จากนั้น ราชินีภูตวิญญาณคนก่อน นางสิ้นใจไปพร้อม ๆ กับพลังของต้นไม้แห่งชีวิตโบราณ นางสามารถครอบครองพลังต่อสู้ ระดับเทพเจ้าได้ชั่วคราว แม้ว่านางจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนคน นั้น แต่นางก็สามารถต่อสู้และป้องกันได้” ซางกวนฮ่าวหยางถอนหายใจและกล่าวด้วยความเสียใจ
สำหรับการคาดเดาของซางกวนฮ่าวหยาง หลินเว่ยส่ายหัวอย่างตรงไปตรงมาและกล่าวว่า “ความแข็งแกร่งของบุคคลนั้นแข็งแกร่งมาก แม้ว่าต้นไม้แห่งชีวิตโบราณจะมีพลังชีวิตที่แข็งแกร่งและรุนแรง แต่ก็ไม่สามารถถูกสังหารได้ภายในไม่กี่วินาที แต่มันไม่สามารถเคลื่อนไหวได้มากมาย นับประสาอะไรกับการให้ความช่วยเหลือ หลังจากนั้นคาดว่า การเสียสละชีวิต เป็นจุดจบของนาง ”
”อืม…ข้าเกือบลืมไปแล้วว่า ในตอนนี้ศิษย์ข้า มีความแข็งแกร่งระดับเทพสงคราม อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับเจ้าแล้ว เจ้าแน่ใจหรือไม่ว่าเจ้าสามารถเอาชนะเขาได้” ซางกวนฮ่าวหยางเอ่ยถามหลินเว่ยว่า เขาสามารถเอาชนะเคจได้หรือ โดยที่ไม่สังหารเขา ท้ายที่สุดแล้ว ความหมายของความพ่ายแพ้และการสังหารก็แตกต่างกันมาก
”ข้าไม่แน่ใจ! จากความแข็งแกร่งที่เขาเพิ่งแสดงออกมาในตอนนั้น เขาแข็งแกร่งกว่ามู่ผิงมาก แต่เขาไม่น่าจะเป็นคู่ต่อสู้ของข้า ข้าเกรงว่า เขาจะปิดบังความแข็งแกร่งของเขาเอาไว้ หลินเว่ยลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็สั่นศีรษะของเขา และพูดด้วยความไม่แน่ใจ
ในช่วงเวลานี้ หลินเว่ยกำลังฝึกฝนโดยได้รับความช่วยเหลือจากพลังชีวิตที่อุดมสมบูรณ์ที่นี่ แม้ว่าจะเป็นเวลาไม่นาน แต่เขาก็ได้สะสมการฝึกฝนได้จำนวนมาก เขามาถึงจุดสูงสุดของระดับหนึ่ง ขั้นเหล็กดำ และกำลังจะทะลวงถึงระดับสอง ความเข้าใจในกฎแห่งสวรรค์และโลกสำหรับเขา มีมากถึงสิบส่วน ความแข็งแกร่งของเขาสูงกว่า ตอนที่เขาอยู่ในเมืองเหยียนจิง ตั้งแต่เมื่อสองเดือนก่อนหน้า หลายเท่านัก
หลังจากที่ได้ร่วมต่อสู้กับจินหยู โดยพื้นฐานแล้ว หลินเว่ยนั้นรู้ตนเองว่า เขานั้นเข้าใจพลังการต่อสู้ของตัวเอง แม้ว่าเขาจะเข้าใจพลังของกฎแห่งสวรรค์แห่งโลก แต่ก็ยังไม่สามารถควบคุมพลังขอบเขตแห่งความรู้แจ้งได้อย่างสมบูรณ์ ดังนั้นความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา แทบจะไม่สามารถควบคุมในเสถียร และสามารถจัดการได้เพียงปรมาจารย์ขั้นเงินที่อ่อนแอ
”ความแข็งแกร่งของเขานั้นดีกว่ามู่ผิงงั้นหรือ?” ซางกวนฮ่าวหยางมองดูอย่างประหลาดใจ แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่า มู่ผิงแข็งแกร่งเพียงใด แต่เขาก็รู้ว่าการฝึกฝนของมู่ผิงได้มาถึงช่วงปลายของขั้นทองแดงแล้ว แล้วการฝึกฝนของเคจนั้นดีกว่ามู่ผิง ซึ่งอาจจะเป็นจุดสูงสุดของขั้นทองแดง
”มันเกิดอะไรขึ้นกับดินแดนกังหลัน เหตุใดปรมาจารย์ในตำนานมากมาย ต่างก็เข้ามาไม่จบสิ้น” ซางกวนฮ่าวหยางขมวดคิ้วและเป็นกังวล
เมื่อได้ยินคำพูดของซางกวนฮ่าวหยาง หลินเว่ยก็เงียบงัน และส่ายหัวเบา ๆ เขาจะรู้สาเหตุได้อย่างไร
“ หากเจ้าสามารถช่วยพวกเขาได้ ก็ช่วยพวกเขาเถอะ หากว่าความแข็งแกร่งของฝ่ายตรงข้ามนั้นแข็งแกร่งเกินไปก็ไม่เป็นไร” ซางกวนฮ่าวหยางเอ่ยถามหลินเว่ย
เมื่อได้ยินคำพูดของซางกวนฮ่าวหยาง หลินติงเทียนก็ขมวดคิ้วและอ้าปาก แต่เขาไม่ได้พูดอะไร เมื่อเทียบกับภูตวิญญาณแล้ว เขากังวลเรื่องความปลอดภัยของหลินเว่ยมากกว่า เขาไม่ต้องการให้หลินเว่ยตกอยู่ในอันตราย เพราะคนที่ไม่เกี่ยวข้อง
แต่เพราะซางกวนฮ่าวหยางพูดเช่นนี้ เขาจึงพูดอะไรไม่ออก
อย่างไรก็ตาม ไป๋หลานเห็นได้ชัดว่านางไม่สนใจเรื่องนี้ นางจับมือของหลินเว่ยโดยตรงและพูดด้วยใบหน้าที่เป็นห่วง “เว่ยเอ๋อ! อาจารย์ของเจ้าพูดถูกต้อง หากมันอันตราย เพียงแค่ช่วยลูกสะใภ้ก็เพียงพอแล้ว”
“ ……” เมื่อเห็นไป๋หลานในเวลานี้ ที่ยังคงคิดถึงลูกสะใภ้ มุมปากของหลินเว่ยกระตุกเล็กน้อย และเงยหน้ามองท้องฟ้าด้วยความเงียบงัน เขาไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดี
ในอีกด้านหนึ่งของเผ่าภูตวิญญาณได้สังเวยราชินีภูตวิญญาณคนก่อนหน้า และผู้อาวุโสเก่าแก่ของภูตวิญญาณ ในตอนนี้ล้อมรอบเคจเอาไว้ด้วยผู้เฒ่าภูตวิญญาณมากกว่าหนึ่งโหล แต่ดูเหมือนเขาจะไม่เดือดร้อนใจ และปล่อยให้ซีเลียพูดคุยแต่เพียงผู้เดียว
แต่แล้วไม่นาน เหล่านักรบของภูตวิญญาณต่างลงไปขนนำร่างของแกริสัน และภูตวิญญาณที่ถูกลูกหลงจากหลุมลึกขึ้นมา เมื่อเห็นสิ่งนี้เคจก็ทำเพียงแค่กะพริบตาของเขา จากนั้นก็ไม่มีปฏิกิริยาอื่นใด ราวกับว่าสิ่งเหล่านี้ไม่สามารถกระตุ้นความสนใจของเขาได้
