บทที่ 375
บุคคลลึกลับ
”ฮึ่ม! ช่างไร้เดียงสา! คิดว่าการเป็นเต่าหดหัว…จะมีประโยชน์งั้นหรือ?” มีร่างเงาหนึ่ง ปรากฏขึ้นรอบ ๆ หลงฉี และคนอื่น ๆ และเสียงของตู้กังก็ดังกังวานไปทั่ว ราวกับว่าเขาอยู่ทุกหนทุกแห่ง
ทันทีที่เสียงของตู้กังลดลง พวกเขาพบร่างของตู้กังอยู่เหนือศีรษะ และคนอื่นๆ ก็เริ่มโจมตีตู้กังด้วยพลังปราณหรือพลังทางจิตวิญญาณ อย่างไรก็ตาม การโจมตีของผู้คนทั้งหมดโจมตีไปในอากาศ เพราะสิ่งที่พวกเขานั้น เป็นการโจมตีเพียงร่างเงาเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม ร่างกายของตู้กังสั่นคลอน จากการโจมตี เห็นได้ชัดว่าผลกระทบของการโจมตีของอรหันต์ มากกว่า 100 คน ทำให้ตู้กังไม่สามารถละเลยได้ แม้ว่าพลังการโจมตีเหล่านั้น จะไม่มากเท่าใดนัก แต่หากมีจำนวนมาก พลังๆเล็ก ๆ จะกลายเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่ได้เช่นกัน
แม้การโจมตีของหลายๆคนไม่ได้ส่งผลกระทบกับตู้กัง แต่หลังจากที่ร่างของตู้กังถูกเปิดเผย ดวงตาของเขาก็สว่างจ้าขึ้น และจากนั้นก็ปรากฏโซ่สีทองนับร้อย พวกมันคล้ายงูพิษ เข้าโจมตีพัวพันรอบตัวตู้กัง จากทุกทิศทุกทาง
เมื่อเห็นโซ่สีทองเหล่านี้ คิ้วของตู้กังก็ขมวด และรีบหลบเลี่ยง จากนั้นเขาก็พูดขึ้นว่า “ทำอะไรอยู่…มาช่วยข้าสกัดโซ่พวกนี้
”ข้าเข้าใจแล้ว!” กัวห้วยตอบอย่างแผ่วเบา จากนั้นก็พยักหน้าให้คนทั้งสี่ที่อยู่ข้างหลังเขา เขาเคลื่อนไหวไปที่โซ่สีทอง และคว้าดาบแต่หมายจะตัดมันลงไป ทั้งกู่หรูซีและคนอื่น ๆ ที่อยู่ข้างหลัง ก็เริ่มลงมือ
”ทักษะศิลปะการต่อสู้แช่แข็งปฐพี”
”ทักษะปฐพีหอกสายฝน”
”มนต์มังกรคู่ล้อมมุก”
“ เจิ้นซานจางสลายรูป”
“ ……” เมื่อเผชิญหน้ากับโซ่เหล่านั้น คนทั้งห้าของกัวห้วย ได้แสดงทักษะความสามารถของตนเอง และสกัดกั้นโซ่ไม่ให้โจมตีไปยังตู้กัง
อย่างไรก็ตาม มันเป็นเพียงการปิดกั้นโซ่เหล่านั้นไม่ให้เข้าใกล้ตู้กัง โซ่สีทองซึ่งเกิดจากพลังงานของธาตุทั้งห้าได้มาบรรจบกัน พลังของพวกเขาเมื่อรวมตัวกันก็ยังไม่สามารถสร้างแม้รอยขีดข่วนได้ ยิ่งไปกว่านั้นโซ่เหล่านี้สร้างมาจากพลังธาตุ ซึ่งสามารถซ่อมแซมตนเองได้อย่างรวดเร็ว หรือแม้แต่สร้างขึ้นมาใหม่หากได้รับความเสียหายอย่างหนัก
แม้ว่าจะเป็นเพียงชั่วคราว แต่จุดประสงค์ของตู้กัง ก็บรรลุผลสำเร็จอย่างชัดเจน หากปราศจากการขัดขวางของโซ่ ก็เหลือเพียงหลี่ซานและคนอื่น ๆ มากกว่า 100 คน ในขั้นอรหันต์
“ ฟิว … !” หลังจากนั้น พลังนับร้อยสายเข้าโจมตีไปที่ ตู้กัง ในช่วงเวลาสั้น ๆ ตู้กังจำเป็นจะต้องหลบหนี และไม่สามารถโจมตีพวกเขาได้
“ ปรมาจารย์ตู้! ข้าหวังว่าท่านจะแย่งชิงดวงตาค่ายกลได้โดยเร็ว โซ่เหล่านี้แข็งแกร่งเกินกว่าที่เราจะต้านทานได้เป็นเวลานาน” กัวห้วยเอ่ยกับตู้กัง
”บ้าน่า! เจ้าขยะ! อดทนนิดหน่อยยังทำไม่ได้” ตู้กังบ่นพึมพำกับตัวเอง จากนั้นก็ขมวดคิ้วและใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นจริงจังมาก
”ฮึ่ม! ข้าจะช่วยให้เจ้าได้ลิ้มรสพลังของทักษะเทพสงคราม ตู้กังตะคอกอย่างเย็นชา เขาเหยียดยิ้ม และกล่าวแสดงความภาคภูมิใจบนใบหน้าของเขา
หลังจากนั้น พลังปราณในร่างกายของตู้กังก็เริ่มแสดงความแข็งแกร่งอย่างแปลกประหลาด จากนั้นร่างกายของตู้กังราวกับไม่มีอยู่จริง เขากลายเป็นเงาที่เคลื่อนไหวอยู่ในสายตาของทุกคน
”สายลมแห่งฝน สลายร่างไปซะ!” พลังจิตอันทรงพลังของตู้กัง ทำให้เขากักขังคนจำนวนหลายสิบคนได้ จากนั้นดาบยาวที่ถือไว้เหนือระดับอกของเขาก็ถูกเหวี่ยงออกไป
”ฮึ่ม! นี่คือพลังขั้นเทพสงครามงั้นหรือ เหตุใดจึงดูไม่รุนแรงเลยล่ะ?!” เมื่อเห็นการโจมตีที่ไม่รุนแรงของตู้กัง บางคนถึงกับผ่อนคลายเล็กน้อย เพราะพวกเขาไม่รู้สึกถึงการคุกคาม ใด ๆ
”เจ้าต้องระวังตัว! อย่าได้ประมาทการโจมตีของชายคนนี้” หลงชิงหยางร้องตะโกน เมื่อพบว่า บางคนไม่ได้ให้ความสนใจกับการโจมตีของตู้กัง เขารีบเอ่ยเตือนสติ
”ฮึ่ม! มันสายแล้ว! ระเบิด ! มันเมื่อได้ยินคำพูดของ หลงชิงหยาง ร่างของตู้กังก็ปรากฏตัวขึ้น หลังจากแค่นเสียงอันเยือกเย็น เสียงเยาะเย้ยปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา จากนั้นเอ่ยคำสั่งทันที
”ตูม” เมื่อเสียงของตู้กังลดลง ดาบพลังปราณขนาดใหญ่ที่พุ่งออกมาจากร่างของตู้กังพลันระเบิดออก และแตกออกเป็นชิ้นเล็ก ๆ นับไม่ถ้วน หลังจากดูใกล้ ๆ ชิ้นส่วนทั้งหมด กลับกลายเป็นดาบขนาดเล็กกระจายตัวไปที่ร่างที่จับกลุ่มกันอยู่
”ไม่! ปกป้องตนเองเร็วเข้า! หลงชิงหยางรู้สึกถึงพลังปราณที่รุนแรงจากดาบเหล่านี้ เขาตื่นตกใจและร้องออกมาอย่างรวดเร็ว
ในความเป็นจริง หลงชิงหยางไม่จำเป็นต้องเอ่ยเตือน เนื่องจากทุกคนพยายามอย่างเต็มที่ที่จะสกัดกั้นการโจมตีจากดาบเล็ก ๆ ที่กระจายตัวไปทั่วบริเวณ
”สวบสาบ…”จำนวนดาบที่กระจายตัว ออกมาจากดาบเล่มใหญ่ของตู้กัง มีจำนวนเยอะมาก เช่นเดียวกับ ห่าฝน มันแฝงไปด้วยระดับพลังที่รุนแรง สำหรับผู้คนที่สัมผัสพวกมันในทันที มันจะระเบิดออก ดังนั้นทุกคนจึงร่วมใจกันสร้างเกราะป้องกัน
ร่างกาย กลายเป็นโล่ขนาดใหญ่
ในแววตาของทุกคน โล่ถูกโจมตีด้วยดาบขนาดเล็กจำนวนหลายร้อยเล่ม โล่ที่ทุกคนร่วมมือกันสร้างพลันสั่นสะเทือนในทันที เมื่อเห็นเช่นนี้ ใบหน้าของผู้คนก็เปลี่ยนไป ด้วยความเร่งรีบ พวกเขาเพิ่มการถ่ายเทพลังงานไปยังตัวโล่ป้องกัน เพื่อให้มันเสถียรมากยิ่งขึ้น
”ฮึ่ม! นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น ทันทีที่เสียงของตู้กังลดลง พวกเขาเห็นว่าดาบที่กระทบกับโล่ป้องกัน ในตอนแรกไม่ได้สลายไป หลังจากที่มันกระเด็นออกไป กลับปรากฏดาบอีกเล่มและเข้าโจมตีโล่อีกครั้ง ดังนั้นในแต่ละครั้งที่กระทบถูกกับโล่ มันจะเพิ่มจำนวนขึ้น และกลายเป็นจำนวนดาบที่ไม่มีที่สิ้นสุด
”ไม่! มันจะสังหารเรา เมื่อพลังของเราหมดลง” หลินคังซ่งอุทาน
หลินคังซ่งไม่จำเป็นต้องเอ่ยเตือนคนอื่น เนื่องจากทุกคนสามารถสัมผัสได้ว่าดาบซึ่งกระทบลงบนโล่ป้องกัน ยังไม่ลดพลังความแข็งแกร่งลงไปหลังจากผ่านไปหลายรอบ
”มันเป็นศิลปะการต่อสู้ที่ทรงพลังมาก และมากกว่าคัมภีร์ของตระกูลหลิน มันเป็นศิลปะการต่อสู้ขั้นสูงกว่าระดับอรหันต์หรือไม่?” หลินคังซ่งกล่าวด้วยความชื่นชม
“ แน่นอนมันเป็นทักษะที่ทรงพลังมากกว่าของตระกูลหลงอีกด้วย” ในขณะที่หลงฉีควบคุมโซ่ เพื่อโจมตีกัวห้วย และคนอื่น ๆ แต่เขาพอจะมีเวลา เพื่อสังเกตการณ์เคลื่อนไหวของตู้กัง เขากล่าวว่าสนับสนุน
”อาจารย์! อาณาจักรทั้งสี่มีเคล็ดลับศิลปะการต่อสู้ และทักษะการต่อสู้ขั้นสูงหรือไม่?” หลินเว่ยเอ่ยถามซางกวนฮ่าวหยางด้วยความสงสัย
“ ใช่! ไม่ต้องพูดถึงทั้งสี่อาณาจักร แม้แต่ทั้งอาณาจักรกังหลัน ก็ยังไม่พบศิลปะการต่อสู้หรือทักษะศิลปะการต่อสู้ขั้นอรหันต์ หรือเหนือกว่าอรหันต์ ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าจะมีจิตวิญญาณแห่งไฟ ซึ่งเป็นทักษะการควบคุมพลังแห่งไฟ
แต่พลังของมันก็ไม่ได้ทรงอำนาจ เท่ากับทักษะการโจมตีด้วยดาบบริสุทธิ์ แต่ก็ทรงพลังมากเช่นกัน มันเป็นทักษะของราชวงศ์กังหลัน ทั้งอาณาจักรกังหลัน มีเพียงทักษะระดับกลางเท่านั้น” ซางกวนฮ่าวหยางเอ่ยสั่งสอนหลินเว่ย
”ในอาณาจักรกังหลันทั้งหมด ไม่มีทักษะของขั้นอรหันต์ระดับสูง แต่มีเพียงทักษะอรหันต์ ระดับกลางเพียงอย่างเดียว?” ทันใดนั้นใบหน้าของหลินเว่ย ก็พูดไม่ออก
