บทที่ 341
ธาตุแท้
หลางเฟิงไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา แต่การกระทำได้พิสูจน์แล้ว
”ข้าบอกว่านางเป็นผู้หญิงของข้า เจ้าสองคนไม่ควรเข้ามายุ่งเรื่องนี้ มิเช่นนั้นข้าไม่รังเกียจที่จะชิมอุ้งตีนหมี” จูกังเลี่ยมองเห็นท่าทางของสงผิงและ หลางเฟิง ที่ก้าวออกมาขวางทางของเขา ดังนั้นเขาจึงเอ่ยคุกคามสงผิงโดยตรง
”ไม่ต้องเกรงใจ! จูกังเลี่ย…เจ้ารู้ตัวหรือไม่ว่าเจ้ากำลังพูดอะไร? สงผิงได้ยินมาว่าอีกฝ่ายอยากกินอุ้งตีนหมีของเขา ใบหน้าของเขาก็แสดงสีหน้าโกรธเกรี้ยว หากเขาไม่ได้เห็นอีกฝ่ายเป็นสหาย สงผิงคงจะเข้าไปตบหน้าอีกฝ่ายทันที
”จูกังเลี่ย! ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ต้องการให้ เสี่ยวหมีจากพวกเราไป แต่นี่คือการตัดสินใจของนาง เราไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ่ง ” จื่อหยู คิดว่า จูกังเลี่ยไม่ต้องการให้ เสี่ยวหมี จากไป พร้อมกับหลินเว่ย ซึ่งทำให้อารมณ์ของนางเปลี่ยนไป เพราะฉะนั้นนางจึงไม่โกรธ
”แพศยา! เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร? เจ้ามีคุณสมบัติอะไรมาพูดกับข้าเช่นนี้ ข้าทนเจ้ามานานมาก และยังมีพวกเจ้าบางคนที่วิพากษ์วิจารณ์ข้า ตลอดทั้งวัน หากไม่ใช่เพราะต้องการออกจากดินแดนลับ ข้าจะสังหารพวกเจ้าทั้งหมด”
เมื่อได้ยินคำพูดของจื่อหยู จูกังเลี่ยไม่เพียงแต่เข้าใจ ทั้งยังเกรี้ยวกราด และหยิ่งผยองมากขึ้น เอ่ยพูดจาหยาบคายกับ จื่อหยูโดยตรง
“ เอ่อ … ” เมื่อได้ยินคำพูดของจูกังเลี่ย ทุกคนก็สับสน แต่หลินเว่ยคิ้วขมวด และดวงตาของเขากะพริบพลางขบคิด อีกฝ่ายถูกกระตุ้นและสูญเสียความคิด หรือว่าเขามีไพ่ลับบางอย่าง?
ท้ายที่สุดความแข็งแกร่งของจูกังเลี่ยเป็น ขั้นศักดิ์สิทธิ์ระดับเจ็ด นอกจากหลินเว่ยแล้ว ความแข็งแกร่งขั้นต่ำที่สุดของทุกคนในปัจจุบัน คือระดับเจ็ด ขั้นศักดิ์สิทธิ์ ยิ่งไปกว่านั้นยังมีการดำรงอยู่ของจื่อหยู ซึ่งเป็นจุดสูงสุดของขั้นศักดิ์สิทธิ์ จูกังเลี่ยเบื่อชีวิตงั้นหรือ จึงเรียกนางอย่างหยาบคาย
”จูกังเลี่ย! เจ้ากำลังรนหาที่ตายหรือไม่?” ใบหน้าของ จื่อหยู มืดมนและดวงตาของนางก็เย็นชา ในคำพูดของนางแสดงให้เห็นร่องรอยของเจตนาสังหาร
ในความเป็นจริง ตอนแรกในสายตาของจื่อหยู จูกังเลี่ยและคนอื่นๆ เป็นเพียงผู้ใต้บังคับบัญชาของนาง ในอดีตหากเขากล้าที่จะหยาบคายกับนาง เขาจะถูกนางสังหารไปนานแล้ว
ท้ายที่สุดแล้วในสัตว์อสูร ไม่มีความเมตตา แต่หลังจากผ่านไปหลายปี พวกเขากลับมีความรู้สึกและความผูกพัน
”งั้นหรือ?” เมื่อได้ยินคำขู่ของจื่อหยู จูกังเลี่ยก็ไม่มีร่องรอยของความกลัว แต่เขาโค้งงอปากของเขาและเสียงเยาะเย้ยปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา
”เจ้าบ้า! จูกังเลี่ย กล้าที่จะดูหมิ่นพี่สาว ข้าจะจัดการกับเจ้า” สงผิงดุด่าด้วยความโกรธ จากนั้นเขาก็ขยับตัวและรีบพุ่งเข้าหาจูกังเลี่ย
จื่อหยูไม่ได้ขัดขวาง ในขณะที่คนอื่น ๆ กำลังเฝ้าดูอย่างเย็นชา ในทางตรงกันข้าม หูหนิววิ่งไปหาหลินเว่ย จับมือเสี่ยวหมีและยืนอยู่ด้วยกัน ทั้งสองมองไปที่ จูกังเลี่ยด้วยความโกรธ
“ มาสู้กับข้าสิ” สงผิงคำรามอย่างรุนแรง แต่ร่างของเขาได้พุ่งไปที่ใบหน้าของจูกังเลี่ย และตบหัวของอีกฝ่าย
แม้ว่า สงผิงจะไม่ได้เปลี่ยนร่างเป็นร่างที่แท้จริง แต่พลังของเขาก็ยังทรงพลังมาก ยิ่งไปกว่านั้น จูกังเลี่ยยังอยู่ในรูปลักษณ์คนครึ่งสัตว์ และระดับการฝึกฝนของเขาก็ไม่ดีเท่าสงผิง ในความคิดของผู้คน จูกังเลี่ยไม่ใช่คู่ต่อสู้ของสงผิงอย่างแน่นอน
”ฮึ่ม!?” เมื่อมองไปที่มือที่กำลังจะตบลงไปหัวของเขา จูกังเลี่ยก็ตะคอกอย่างเย็นชา มุมปากของเขาเหยียดยิ้มเพิ่มขึ้น และแสดงรอยยิ้มที่ดูแคลน เขาไม่ได้หลบหนี
แต่กลับระเบิดพลังปราณออกจากร่างกายของเขาในทันที ครู่ต่อมา ทุกคนจะเห็นว่าจูกังเลี่ยยกมือขึ้น และตบมือ
”ตูม เมื่อฝ่ามือทั้งสองมาบรรจบกัน แรงระเบิดกระจายไปรอบ ๆ ในทันที จากนั้นเสียงคำรามขนาดใหญ่ก็ดังออกมา ร่างของสงผิงปลิวกลับด้วยความเร็ว จากนั้นมันกระแทกพื้นอย่างแรง ในขณะที่เขากำลังจะลุกขึ้นยืน ทันใดนั้นเขาก็เอื้อมมือไปกดหน้าอกของเขา จากนั้นก็พ่นเลือดออกมาคำโต
”นี่มันจะเป็นไปได้อย่างไร…พลังของเจ้า … ” สงผิงดูตกใจ มองไปที่จูกังเลี่ยด้วยความไม่เชื่อและตะโกนออกมา
คนอื่น ๆ ก็ไม่อยากจะเชื่อเช่นกัน และดวงตาของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความตกใจ พวกเขาทั้งหมดไม่ได้คาดหวังว่า สงผิงที่กำลังจะสอนบทเรียนให้จูกังเลี่ย เนื่องจากความแข็งแกร่งของสงผิง ผลลัพธ์ที่ออกมาเป็นสิ่งที่คาดเดาไว้ อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เกิดขึ้นกลับเหนือความคาดหมายของทุกคน
ระดับแปด และ ระดับเจ็ด สงผิงยังคงใช้มุ่งมั่นในการต่อสู้กับอีกฝ่าย แต่กลับกลายเป็นจูกังเลี่ย ที่ตบเขาจนร่างปลิวออกไป ซึ่งเป็นเรื่องที่เหนือจินตนาการของทุกคน
”ความแข็งแกร่งของเจ้ามากกว่าระดับเจ็ดอย่างแน่นอน” จื่อหยูจ้องมองไปที่จูกังเลี่ย และพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
”ฮ่าฮ่า! ใครบอกเจ้าว่าความแข็งแกร่งของข้าอยู่ที่ระดับเจ็ดเท่านั้น” จูกังเลี่ยพูด พร้อมกับเยาะเย้ยกับคำพูดของจื่อหยู
”ฮ่าฮ่า! มันปกปิดการฝึกฝน และติดตามข้ามานาน แกล้งทำเป็นหมูและกินเสือ ยิ่งไปกว่านั้น มันก็ยังคงเป็นหมูจริง ๆ “หลินเว่ยลูบคางของเขาและพูดอย่างจริงจัง น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความประชดประชัน
”ฮ่าฮ่า! มนุษย์ เจ้าเป็นคนฉลาด! ถูกต้องข้าต้องทนกับความอัปยศอดสูมาหลายปี สิ่งหนึ่งที่ข้าต้องการคือ การหนีออกจากโลกใบเล็ก ด้วยความช่วยเหลือจากนางแพศยา และหลังจากที่ข้าออกมาได้ ข้าจะกลืนกินพลังของนาง และทะลวงระดับสำริด”
เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเว่ย จูกังเลี่ยก็ไม่มีทีท่าว่าจะโกรธ เขากลับหัวเราะเบา ๆ และยกย่อง หลินเว่ยว่า เป็นคนฉลาด
“ ……”
เมื่อได้ยินสิ่งที่อีกฝ่ายพูด หลินเว่ยก็พูดไม่ออก และมุมปากของเขาก็กระตุกสองสามครั้ง ด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่นในใจ เขาคิดว่า เจ้าหมูตรงหน้าคงไม่รู้ว่า ความนัยที่เขาหลอกด่าหมายถึงอะไร? หลินเว่ยได้แต่ถอนใจและปิดปากเงียบ
”โอ้! กลืนพลังของข้างั้นหรือ เจ้ากล้าคิดว่าคุณสมบัติที่แตกต่างกัน เจ้าคือธาตุไฟและธาตุดิน แต่ข้าคือธาตุลม ย่อมไม่สามารถดูดกลืนได้ นอกจากนี้เจ้าคิดว่าจะเป็นคู่ต่อสู้ของข้าได้งั้นหรือ? “เมื่อได้ยินคำพูดของจูกังเลี่ย จื่อหยูทำท่าราวกับได้ยินตลก นางอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ และพูดด้วยความรังเกียจ
”หืม?” การประชดประชันของจื่อหยู จูกังเลี่ยไม่ได้โกรธ แต่แสดงรอยยิ้มแปลก ๆ บนใบหน้าของเขา
“ คำราม!” เขาอ้าปากและส่งเสียงคำราม ร่างกายของ จูกังเลี่ยใหญ่ขึ้นในทันที ร่างหมูเพลิงภูเขาที่ลุกเป็นไฟ ราวกับเนินเขา ปรากฏตัวต่อสายตาของผู้คน มีผิวสีน้ำตาลอมเหลือง
อย่างไรก็ตาม จากศีรษะไปจนถึงหาง มันมีขนสีแดงเพลิงยาว และเหนือเส้นผมมีเปลวไฟสีส้มที่ลุกโชนอยู่ตลอดเวลา
เมื่อเห็นการเปลี่ยนร่างของจูกังเลี่ย กลับเป็นร่างที่แท้จริง ใบหน้าของจื่อหยู และคนอื่น ๆ ก็แสดงความระแวดระวัง พวกเขายังเปลี่ยนกลับไปเป็นสัตว์อสูรทีละคน มีเพียงหูหนิว และ เสี่ยวหมีเท่านั้น ที่ยังคงมีรูปร่างมนุษย์ ซ่อนตัวอยู่ด้านหลังของหลินเว่ย และมองไปที่สถานการณ์ในสนามรบชั่วคราวเบื้องหน้า
จื่อหยู และคนอื่น ๆ คิดว่า จูกังเลี่ยกำลังจะเคลื่อนไหว แต่ในไม่ช้า สายตาของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความสงสัย แต่ในไม่ช้าพวกเขาก็มองไปที่จูกังเลี่ย ปรากฏสีหน้าของความตื่นตกใจอย่างมาก
เนื่องจากมีหมูภูเขาเพลิงอยู่ตรงหน้า ผิวของมัน ค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีดำ และมีแถบสีม่วงปรากฏขึ้นบนร่างกายของเขา เส้นผมด้านหลังของมัน เปลี่ยนเป็นสีดำเช่นกัน เดิมทีเส้นผมที่กำลังลุกไหม้ด้วยเปลวไฟสีส้ม แต่กลับกลายเป็นเปลวไฟสีขาวโปร่งแสง
”เอ๋…เกิดอะไรขึ้น? หมูภูเขาเพลิงตัวนี้กลายพันธุ์หรือไม่?” เมื่อเห็นหมูภูเขาเพลิงตรงหน้า สีหน้าของหลินเว่ยก็สับสน เขากะพริบตาและพึมพำกับตัวเอง
”เจ้าเด็ก หลินเว่ย! เจ้าต้องระวัง หมูภูเขาเพลิงตัวนี้ ได้เปิดใช้งานพลังโลหิตในร่างกายของเขา ดูเหมือนว่าน่าจะเป็นสายเลือดปีศาจ และความแข็งแกร่งของมันเพิ่มขึ้นสิบเท่า ด้วยความแข็งแกร่งดั้งเดิมระดับเหล็กสีดำ ในตอนนี้มันมีความแข็งแกร่งระดับทองแดงแน่นอน”
หลินเว่ยไม่ได้จำกัดการติดต่อกับโลกภายนอกของจินหยู ดังนั้นจินหยูจึงเห็นการเปลี่ยนแปลงของหมูภูเขาเพลิงโดยธรรมชาติ เขาจึงรีบอ้าปากเพื่อเตือนหลินเว่ย
”สิบเท่า…เป็นไปได้อย่างไร ในโลกนี้จะมีสายเลือดที่ผิดธรรมชาติเช่นนี้” เมื่อหลินเว่ยได้ยินคำพูดของจินหยู เขาก็อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา และดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความสยดสยอง
”หมูภูเขาเพลิงตัวนี้ น่าจะมีสายเลือดของสัตว์ปีศาจ สายเลือดปีศาจนรก เมื่อครั้งที่ดินแดนลับถูกรุกราน โดยโลกอเวจี มีหมูปีศาจนรกจำนวนมากหลุดเข้ามา ข้าคิดว่าพวกมันได้รับการชำระล้างแล้ว ไม่คาดคิดว่ายังมีสายเลือดบางส่วนหลงเหลืออยู่ ” จินหยูพูดอย่างเคร่งขรึม
”โอ้! หมูปีศาจนรกแข็งแกร่งหรือไม่?” หลินเว่ยพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นเอ่ยถามอย่างสงสัย
”มันเป็นเพียงอาหารสัตว์เท่านั้น ความแข็งแกร่งโดยทั่วไปต่ำกว่าระดับเงิน ส่วนใหญ่เป็นระดับทองแดง บางตนสามารถก้าวไปสู่งระดับเงินได้ ส่วนระดับทอง ในเวลานั้นที่ข้าจำได้ มีเพียงหนึ่งหรือสองตัวเท่านั้น แต่พวกมันก็ยังทรงพลังมากเมื่อเทียบกับเจ้า .” จินหยูกล่าวด้วยความรังเกียจ
“ ……”
ปากของ หลินเว่ยกระตุกไปชั่วขณะ ใบหน้าของเขาไร้คำพูด ระดับทองแดงเป็นเพียงแค่อาหารสัตว์เท่านั้น เมื่อออกมาจากปากของจินหยู หรือว่าระดับเหล็กดำของเขา ไม่ได้เป็นแม้อาหารสัตว์?
อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่า จินหยูกำลังพูดความจริง สำหรับพลังที่ยิ่งใหญ่เช่น สำนักตี้เฉิงซ่ง ระดับสำริดเป็นเพียงอาหารสัตว์
”แม้ว่ามันจะทรงพลังมาก แต่ก็คงอยู่ได้ไม่นาน” หลินเว่ยขมวดคิ้ว และเอ่ยถาม แต่ในใจเขาคิดว่าไม่น่าแปลกใจที่อีกฝ่ายหยิ่งผยอง ปรากฏว่าเขามีความแข็งแกร่งสูงสุดของเหล็กดำ
และเขาสามารถก้าวกระโดดไปถึงระดับทองแดงได้ชั่วคราว ด้วยความช่วยเหลือของสายเลือดปีศาจ ความแข็งแกร่งระดับทองแดงสามารถสังหารจื่อหยูได้อย่างง่ายดาย
“ แน่นอนว่า หมูปีศาจนรกตัวจริงล้วนอาศัยอยู่ในอเวจี และพวกมันก็มีพลังพิเศษอยู่ในตัวของพวกมัน ไม่เหมือนหมูภูเขาเพลิงตัวนี้”
จินหยูหยุดชั่วขณะและพูดต่อ: “สายเลือดปีศาจนรกในตัวของหมูภูเขาเพลิงนั้นมีขีดจำกัด
หลังจากนั้นพลังพิเศษในร่างของมัน จะสร้างความเสียหายกับร่างกายของสัตว์อสูรนั้นๆ”
”อืม! ข้าเข้าใจ” หลินเว่ยพยักหน้าและกล่าว
