ราชันเร้นลับ 2 : วัฏจักรแห่งชะตา (Circle of Inevitability) - ตอนที่ 175 ดาบซ่อนแขน
- Home
- All Mangas
- ราชันเร้นลับ 2 : วัฏจักรแห่งชะตา (Circle of Inevitability)
- ตอนที่ 175 ดาบซ่อนแขน
ตอนที่ 175 ดาบซ่อนแขน
ลูเมี่ยนเดินเข้าห้อง ปิดประตูไม้สีแดงเข้มด้วยมือข้างหนึ่ง แล้วหันไปกล่าวกับ ‘บูตแดง’ ฟรังก้า
“คุณมาหาบารอนหรือผม?”
ฟรังก้าพิงพนักเก้าอี้ เหยียดร่างกายออกจนสุด
ปัญหาเดียวก็คือ เมื่อทำแบบนี้ ส่วนหน้าของเก้าอี้จะยกตัวขึ้นเล็กน้อย จนลอยพ้นพื้น และโคลงเคลงเหมือนจะล้ม
“คิดว่าฉันมาหาคุณหรือเขากันล่ะ?” เสียงของฟรังก้าใสกังวานดุจดังสายน้ำ แตกต่างจากรูปลักษณ์ บุคลิก และเครื่องแต่งกายโดยสิ้นเชิง “การ์ดเนอร์อยากให้คุณเป็นผู้ช่วยของบรินิแยร์ไปก่อน เพื่อดูว่านอกจากความสามารถในการต่อสู้แล้ว คุณมีปัญญารับผิดชอบธุรกิจด้วยไหม… คราวก่อนฉันบอกเขาไปว่า พักนี้บรินิแยร์เริ่มไม่ค่อยเชื่องแล้ว”
โอลัวร์พูดถูกจริงๆ คำพูดของคนข้างกายบางครั้งก็สำคัญมาก… ลูเมี่ยนพยักหน้าอย่างเข้าใจ
ตอนอยู่ที่ถนนน้ำพุ เด็กหนุ่มประหลาดใจมากที่บอสใหญ่ใจกว้างขนาดยกทรัพย์สินชิ้นสำคัญที่สุดของบารอนบรินิแยร์ ให้หน้าใหม่อย่างตน
ต้องไม่ลืมว่า คาบาเร่ต์ลมเอื่อยคือคาบาเร่ต์ที่ได้รับความนิยมสูงสุดในเขตตลาด!
เดิมทีลูเมี่ยนตั้งใจจะจิกกัดภาษากายของ ‘บูตแดง’ ฟรังก้า ว่าช่างหยาบกร้านเหมือนผู้ชาย แต่พอนึกถึงเรื่องที่เพศเดิมของอีกฝ่ายอาจมิใช่สตรี เขาก็พับเก็บความคิดไป เพียงส่งเสียง ‘หึ’ หนึ่งคำ
“งั้นผมต้องขอบคุณ?”
“ไม่จำเป็น… ก็คุณช่วยจินนาไว้นี่?” ฟรังก้าบรรจงยกขาขวาที่วางพาดบนข้อเท้าซ้ายขึ้น พลางพูดยิ้มๆ “ฉันมาหาคุณมีสองเรื่อง หนึ่ง เพื่อบอกคุณว่าฉันเป็นพวกแยกแยะบุญคุณกับความแค้นชัดเจน ถ้ามีบุญคุณก็ต้องตอบแทน… สอง เพื่อเตือนคุณว่า อย่าได้คิดอะไรกับจินนา”
ประโยคหลังของเธอมีนัยว่า ถ้ามีแค้นก็ต้องชำระเช่นกัน!
ลูเมี่ยนอดหัวเราะไม่ได้
“คุณขาดความมั่นใจหรือไง?”
“ถ้าคุณทำให้จินนาหลงใหลคุณจนโง่หัวไม่ขึ้น ผมจะทำอะไรก็เปลี่ยนความรู้สึกของเธอไม่ได้หรอก”
หากมิใช่เพื่อปกปิดเรื่องที่ว่าเขารู้ว่าเส้นทาง ‘นางมาร’ จะทำให้ผู้ชายเปลี่ยนเพศ ลูเมี่ยนคงแดกดันอีกฝ่ายกลับไปว่า “ความมั่นใจไปกองอยู่กับ ‘ไอ้นั่น’ หมดหรือไง? พอหายไปก็ขาดความมั่นคงทันที ยังอุตส่าห์มาเตือนผมที่ไม่เกี่ยวข้องอีก… นี่คิดว่าจินนาเป็นคนยังไง? เปลี่ยนใจง่ายขนาดนั้นเชียว? ฮ่าๆ ผมรู้แล้ว… จินนาคงคิดกับคุณแค่เพื่อนสนิท ไม่เคยมองเป็นคนรักเลยสินะ?”
รอยยิ้มบนใบหน้าฟรังก้าค่อยๆ จางหาย ก่อนจะเก็บขาทั้งสองข้างเพื่อลุกขึ้นยืน
เธอเตี้ยกว่าลูเมี่ยนเพียงเล็กน้อย สูงเกือบ 1.75 เมตร ซึ่งหาได้ยากในหมู่สตรีชาวอินทิส
‘บูตแดง’ ฟรังก้าเดินอ้อมโต๊ะทำงานมาหยุดตรงหน้าลูเมี่ยน ยกมุมปากแล้วพูด
“ถ้าคุณขาดผู้หญิง ฉันสามารถแนะนำหางเครื่องดาวดังในสังกัดให้ได้นะ แต่ถ้าคุณไม่ชอบพวกเธอ… สนใจฉันไหมล่ะ?”
เธอพูดไปพลางยื่นมือไปเกาคางลูเมี่ยน แล้วค่อยๆ เลื่อนต่ำลง ต่ำลงเรื่อยๆ
หัวใจลูเมี่ยนสงบนิ่งราวกับผิวทะเลสาบไร้สายลม พอเขานึกได้ว่ามาดามตรงหน้าอาจเคยเป็นผู้ชายมาก่อน ก็ไม่รู้สึกเกิดอารมณ์ใดอีกเลย มีเพียงความรังเกียจเท่านั้น
เด็กหนุ่มขยับมือขวาคว้าแขนขวาฟรังก้าไว้ พลางพูดยิ้มๆ
“บอสคงได้จับผมถ่วงก้นแม่น้ำเซอเรนโซ่เอาน่ะสิ”
จากนั้นก็รีบเปลี่ยนเรื่อง
“คุณได้ทั้งผู้ชายและผู้หญิงเลยหรือ?”
ฟรังก้าชักมือกลับ ยืนตัวตรงแล้วพูดยิ้มๆ
“ทีแรกฉันชอบแค่ผู้หญิง แต่พอได้ลองสักครั้งก็พบว่า กับผู้ชายก็ไม่เลวเหมือนกัน ได้อารมณ์ที่ต่างออกไป”
“ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก เหตุไฉนต้องตีกรอบตัวเอง? ปลดเปลื้องข้อจำกัดที่ไม่จำเป็นออกไปบ้าง ลองทำสิ่งใหม่ๆ ดูบ้าง ชีวิตจะมีสีสันมากขึ้น ได้รับประสบการณ์ใหม่ๆ มากขึ้น”
จากคำพูดนี้ เธอน่าจะเคยเป็นผู้ชายจริงๆ และตอนนี้คงเป็น ‘แม่มด’ ในลำดับ 7 สินะ? หืม… ทำไมประโยคหลังถึงคุ้นนักล่ะ… ลูเมี่ยนใช้ความคิดไปพลาง ตอบกลับฟรังก้าไปพลาง
“ผมไม่เคยรู้สึกอะไรกับจินนา และไม่คิดจะรู้สึกด้วย ยังมีเรื่องสำคัญอีกมากที่ต้องทำ”
“ดีมาก” ฟรังก้าเดินไปทางประตู
พอเธอเอื้อมมือจับลูกบิดประตู ลูเมี่ยนพลันนึกออกว่า เหตุใดตนถึงคุ้นหูกับประโยคเมื่อสักครู่นัก
ในความฝัน โอลัวร์เคยพูดออกมา!
เธอบอกว่ามีสมาชิกคนหนึ่งของ ‘สมาคมวิจัยลิงบาบูนขนหยิก’ ชอบ ‘นักลอบสังหาร’ มาก จึงดื่มโอสถชื่อนั้นเข้าไป แต่เมื่อถึงลำดับ ‘แม่มด’ ก็เกิดสองจิตสองใจ กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ไม่แน่ใจว่าควรเปลี่ยนเพศตัวเองหรือไม่ จึงมีสมาชิกอีกคนแนะนำว่า ‘ชีวิตมันสั้น ลองดูสักครั้งจะเป็นไร?”
นี่เหมือนกับเป็นฉบับย่อของประโยคที่ฟรังก้าเพิ่งพูด!
ในใจลูเมี่ยนคิดอะไรบางอย่าง ตามองร่างสูงเพรียวของ ‘บูตแดง’ ฟรังก้าสักพัก ก่อนจะพูดเสียงเข้ม
“ชีวิตมันสั้น ลองดูสักครั้งจะเป็นไร?”
มือขวาของฟรังก้าที่จับลูกบิดพลันชะงักงัน ทั้งร่างรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า ชาไปทั้งตัว ยืนนิ่งค้างอยู่ตรงนั้น
ผ่านไปไม่กี่วินาที เธอรีบหันขวับกลับมา จ้องตาลูเมี่ยนแล้วถามด้วยเสียงร้อนรน
“คุณเป็นใคร? โค้ดเนมอะไร?”
ปฏิกิริยาแบบนี้… เราเดาถูก! ลูเมี่ยนยินดีในทีแรก แต่แล้วอารมณ์ก็หม่นลงทันที
“ผมคือน้องชายของมักเกิ้ล”
เมื่อเห็นว่าชาร์ลพูดโค้ดเนมหนึ่งในสมาชิกสมาคมวิจัยลิงบาบูนขนหยิกถูกตั้งแต่คำแรก ฟรังก้าก็พูดพลางถอนหายใจ
“ฉันไม่รู้ว่าพี่สาวของคุณเคยเอ่ยถึงฉันไหม โค้ดเนมของฉันคือ ‘ดาบซ่อนแขน’ เป็นสมาชิกองค์กรลับเดียวกับเธอ…”
“ไม่สิ… เธอต้องเคยพูดถึงแน่ๆ! ไม่งั้นคุณคงไม่รู้จักประโยคนั่น! โธ่โว้ย! บ้าบอสิ้นดี นี่มันเรื่องอะไร!”
ลูเมี่ยนหลับตาลงแล้วค่อยๆ เล่า
“เธอไม่ได้บอกโค้ดเนมหรือตัวจริงของคุณ เพียงแต่ตอนที่ผมเลือกเส้นทาง ‘นักล่า’ พี่เตือนว่าเส้นทาง ‘แม่มด’ ที่อยู่ติดกันสามารถเปลี่ยนเพศได้ และยกกรณีของคุณเป็นตัวอย่าง”
“งั้น… คุณก็รู้จริงๆ สินะ…” ในเวลานี้ ฟรังก้าอยากจะหาท่อระบายน้ำสักท่อแล้วมุดลงไป
แม้เธอจะคุ้นชินกับร่างกายนี้แล้ว เอาชนะข้อจำกัดทางใจได้แล้วเช่นกัน ซ้ำยังสามารถมีอะไรกับผู้ชายได้อย่างเป็นธรรมชาติและเพลิดเพลิน แต่เงื่อนไขก็คือ ต้องไม่มีใครรู้ว่าเพศเดิมของเธอคืออะไร
พอจินตนาการว่าไอ้เวรชาร์ลรู้ว่าตนเคยเป็นผู้ชาย แต่เกิดจิตใจการมีอะไรกับผู้ชาย เธอก็อดไม่ได้ที่จะผุดความคิดอันตราย
“คนตายเก็บความลับได้… คนตายจะลืมเรื่องนี้… คนตายจะไม่หัวเราะเยาะฉัน…”
ผ่านไปสักไม่กี่วินาที ฟรังก้าค่อยๆ ถอนหายใจแล้วพูด
“ลืมเรื่องนี้ไปซะ ถ้าคุณไม่ใช่น้องชายของมักเกิ้ล ฉันคงทำให้หายตัวไปตลอดกาลแล้ว”
พูดถึงตรงนี้ เธอมองไปยังอนาคต พลางวางมาดชายแท้ใจนักเลง
“จะบอกอะไรให้นะ เส้นทาง ‘นักล่า’ ก็จะเปลี่ยนเพศเหมือนกัน นี่เป็นข้อมูลที่ฉันแลกมาด้วยราคาแสนแพง”
“ต่างจาก ‘นางมาร’ … ‘นักล่า’ จะเปลี่ยนจากหญิงเป็นชาย คงแถวๆ ลำดับ 4… เมื่อถึงตอนนั้น ฉันจะเปลี่ยนมายังเส้นทาง ‘นักล่า’ แล้วกลับสู่ร่างผู้ชาย!”
อย่างนี้นี่เอง… ‘นักล่า’ แทนเพศชาย ส่วน ‘นางมาร’ แทนเพศหญิง? ไม่แปลกใจที่เป็นเส้นทางติดกัน… ลูเมี่ยนข่มอารมณ์พลางหัวเราะ
“ถึงตอนนั้น กับพวกผู้ชายที่คุณเคยมีอะไรด้วย จะมองหน้ากันติดหรือ?”
ฟรังก้าเผยรอยยิ้มภูมิใจ เล่าแผนการที่วางเตรียมไว้นานแล้ว
“ฉันจะให้พวกเขาดื่มโอสถ ‘แม่มด’ … ถ้าเป็นผู้วิเศษอยู่แล้ว และไม่สามารถเปลี่ยนไปยังเส้นทางนางมาร ฉันก็จะหาคนสร้างสมบัติวิเศษจากตะกอนพลังของแม่มด แล้วให้พวกเขาสวม… พอถึงตอนนั้น… หึหึ…”
มาดาม คุณก็โรคจิตเอาเรื่องเหมือนกันนะ… ลูเมี่ยนไม่กล้าหยอกเย้า ‘บูตแดง’ อีก
ไอ้หมอนี่ทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น!
ไม่ผิดจากที่คาด ฟรังก้าข่มขู่เขา
“ขอย้ำอีกครั้ง คุณต้องลบเรื่องนี้ออกจากสมอง และห้ามคิดอะไรกับจินนาเด็ดขาด ไม่งั้น… ไม่งั้นฉันจะเอาโอสถ ‘แม่มด’ กรอกปากคุณ!”
“แม้ลำดับ 7 จะยังไม่ใช่จุดที่สามารถเปลี่ยนเส้นทาง แต่มันก็แค่เพิ่มความเสี่ยง ยังไม่แน่ว่าจะเสียสติหรือคลุ้มคลั่งสักหน่อย”
พอลองจินตนาการตาม ลูเมี่ยนรีบพยักหน้ารับหงึกหงัก ให้คำมั่นเสียงขรึม
“คุณเป็นเพื่อนของพี่ ผมรักษาความลับให้แน่นอน”
ฟรังก้าดูผ่อนคลายลง ก่อนจะถามลูเมี่ยน
“แล้วมักเกิ้ลล่ะ? เธอมาที่ทรีอาร์ด้วยกันไหม? ตัวจริงเป็นสาวสวยสุดๆ เลยใช่ไหม?”
ลูเมี่ยนเงียบไปพักหนึ่ง แล้วจึงตอบด้วยเสียงต่ำ
“เธอเสียแล้วครับ”
“คุณคงเห็นหมายจับพวกนั้นแล้ว… เธอคือเหยื่อของหายนะ…”
ฟรังก้าอ้าปากหวอ แต่ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมา
หญิงสาวเดินกลับไปข้างๆ ลูเมี่ยน ตบไหล่เขาเพื่อปลอบโยน
ผ่านไปสักพักฟรังก้า เช็ดหางตาแล้วพูด
“หลังจากกลายเป็นหญิง ต่อมน้ำตาของฉันก็ดูจะพัฒนาขึ้นด้วย…”
“ไม่อยากเชื่อเลยว่ามักเกิ้ลจะจากพวกเราไปแบบนี้… ทุกครั้งที่มีการชุมนุม เธอมักจะอ่อนโยน เปล่งประกาย สนุกสนานและใจดี… แม้ว่าฉันจะไม่เคยเห็นหน้าตาที่แท้จริง แต่ก็เชื่อว่าเธอต้องสวยมากแน่… ต้องสวยมากแน่ๆ …”
ลูเมี่ยนที่ใจเย็นลงแล้ว หันไปมองฟรังก้าแล้วพูด
“มาดามดาบซ่อนแขน ผมอยากขอให้คุณปิดเรื่องนี้ไว้ก่อน อย่าเพิ่งบอกสมาชิกคนอื่นในองค์กร…”
“มันอาจส่งผลต่อการสืบหาความจริงเบื้องหลังหายนะครั้งนั้น”
ฟรังก้าตอบด้วยเสียงแหบเล็กๆ
“ไม่มีปัญหา”
ลูเมี่ยนมองนัยน์ตาสีทะเลสาบของฟรังก้าที่มีประกายน้ำตาเอ่อขึ้นมา แล้วถามอย่างใคร่ครวญ
“ปีที่ผ่านมา คุณเจอหน้าพี่ผมกี่ครั้ง?”
“ครั้งเดียว ทำไมหรือ?” ฟรังก้าถามอย่างสงสัย
ลูเมี่ยนถามต่อ
“เธอแสดงอาการผิดปกติอะไรไหม? หรือได้ติดต่อกับสมาชิกแปลกๆ คนไหนบ้างไหม?”
“ไม่นะ” ฟรังก้าส่ายหน้า “ก็แค่ชุมนุมปกติ แบ่งปันความรู้ด้านศาสตร์เร้นลับ ซื้อขายของ… ฉันกับเธออยู่คนละกลุ่มย่อย เธออยู่ ‘สถาบัน’ ส่วนฉันอยู่ ‘อาราม’ การชุมนุมหลายครั้งเลยไม่ตรงกัน”
ลูเมี่ยนไม่ได้ถามเซ้าซี้ เพียงคิดว่าขอตักตวงเพิ่มอีกสักนิด
“มาดามดาบซ่อนแขน ผมกำลังศึกษาบันทึกเวทมนตร์ที่พี่สาวทิ้งไว้ให้ แต่หลายอย่างอ่านแล้วก็ไม่เข้าใจ ขอถามจากคุณได้ไหม?”
“ได้สิ” ฟรังก้าบอกที่อยู่ของตน “ฉันอยู่ถนนเสื้อนอกขาว ชั้นบนสุดของอพาร์ตเมนต์หมายเลข 3 ห้อง 601 คุณมาหาได้ตอน… ตอนที่จินนากำลังแสดง… ในทุกคืน ถ้าฉันไม่ได้ไปที่ถนนน้ำพุหรือตระเวนไปตามคาบาเร่ต์ต่างๆ ฉันก็จะอยู่บ้าน อ้อ… แล้วก็ไม่ต้องเรียกด้วยโค้ดเนมหรอก เรียกฟรังก้าก็พอ”
ทำไมถึงฟังดูเหมือนเรากำลังแอบเล่นชู้ลับหลังจินนา… ลูเมี่ยนรำพันเงียบ พลางถามด้วยความสงสัย
“ฟรังก้า คุณมีองค์กรลับหนุนหลังอยู่แล้ว ตัวเองก็ค่อนข้างแข็งแกร่ง ทำไมยังต้องเข้าแก๊งอันธพาลล่ะ?”
ฟรังก้าอมยิ้ม จงใจเน้นขยิบตาซ้าย
“ความลับ”
……………………………………………………..