ราชันมังกรแห่งสงคราม - ตอนที่ 42
“ปรมาจารย์เหลียวอย่าเพิ่งเข้าใจผิดไปนะครับ คุณเจียงเขามีความเข้าใจเกี่ยวกับถ้ำมั่วเกาเป็นอย่างดี ผมว่าเรามาลองฟังเขาดูสักหน่อยดีกว่า” หลี่หมิงหยวนยิ้มและมองไปที่เจียงเป่ยเฉิน
เจียงเป่ยเฉินพยักหน้าและกล่าว”ในช่วงแรกนั้นจิตรกรรมของถ้ำมั่วเกาจะนิยมใช้สีพื้นเป็นสีดินแดงต่อมาเป็นเขียวและขาวตามลำดับ ลายเส้นที่ค่อนข้างหน้าและเรียบง่ายแฝงด้วยเอกลักษณ์ของพุทธศาสนาฝั่งตะวันตก จากตัวของชิ้นนี้มีความสอดคล้องกันอย่างมาก! “
เจียงเป่ยเฉินหยุดครู่นึ่งและกล่าวต่อ “แต่มันเหมือนจริงเกินไป ข้อบกพร่องที่ใหญ่ที่สุดของมันคือมันเหมือนเกินไปมันสมบูรณ์แบบเกินไป!”
“ฮ่า ฮ่า!” อาจารย์เหลียวอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ เขากล่าวกับหลี่หมิงหยวนทันที “คุณหลี่ คุณเจียงนี่ล้อเล่นเก่งจริงๆ อะไรนะมันเหมือนจริงเกินไป เพราะงั้นมันเลยเป็นขอปลอมสินะ”
ฟังดูตลกมั้ยละนั้น?
ในความคิดของเขามันเป็นแค่เรื่องตลกเท่านั้น!
“ คุณเจียงนี้… ” หลี่หมิงหยวนขมวดคิ้ว
“มีจริงมันก็มีวิธีการปลอมแปลงให้เหมือนได้ด้วยการฝั่งดินเอาไฟมาเผาและมันจะไม่สามารถตรวจจับได้เลยด้วยเครื่องมือ!” เจียงเป่ยเฉินกล่าวอย่างช้าๆ ด้วยคำกล่างนี้ทำให้รอยยิ้มบนหน้าของปรมาจารย์เหลียวแข็งค้างทันที
เมื่อเห็นฉากตรงหน้าหลี่หมิงหยวนก็มั่นใจได้ในทันทีว่าที่เจียงเป่ยเฉินพูดเป็นความจริง!
“คุณเจียงอย่าได้พูดเรื่องไร้สาระถ้าคุณไม่เข้าใจมันจริงๆ เศียรพระพุทธรูปนี้เป็นผลงานชิ้นเอกของถ้ำมั่วเกา!” ปรมาจารย์เหลียวกล่าว
“ที่ผมพูดเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องไร้สาระคูรรู้ดีอยู่แก่ใจ!” เจียงเป่ยเฉินกล่าว
“คุณเจียง คุณหมายความว่ายังไง คุณจะบอกว่าผมตั้งใจโกงคุณหลี่อย่างงั้นหรอ?” ปรมาจารย์เหลียวลุกขึ้นยืน และพูดกับหลี่หมิงหยวนทันที: “คุณหลี่ผมทำงานให้คุณมานาน คูรก็น่าจะรู้ว่าผมเป็นคนยังไง มันเป็นเรื่องธรรมดาที่ของเก่ามากนั้นจะสังเกตุได้ยาก แต่คุณจะมาสงสัยผมด้วยคำพูดแค่นี้นะหรอ”
ก่อนที่หลี่หมิงหยวนจะพูดอะไรออกมาปรมาจารย์เหลียวก็เริ่มกล่าวเพื่อที่จะบอกว่าเขาบริสุทธิ์ทันที เขาได้เดินหน้าชนตัดหนทางถอยของตัวเองไปแล้ว
“ปรมาจารย์เหลียวอย่างเพิ่งร้อนรนไปผมยังไม่ได้บอกว่าผมไม่เชื่อคุณเงิน 20 ล้านหยวนไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับผม!” ถึงแม้ว่าหลี่หมิงหยวนจะพูดออกไปเช่นนั้น แต่ที่จริงแล้วเขากลับลอบส่งข้อความให้คนของเขา ให้ตรวจสอบและหาข้อมูลโดยทันที
ข้อมูลที่เขาได้มานั้นกล่าวว่าเดือนที่ผ่านมาปรมาจารย์เหลียวได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับสถานที่ประมูลชื่อ หยุนซานไห่ฮุย ซึ่งมันตรงกับที่ปรมาจารย์เหลียวได้ของชิ้นนี้มา!
หลี่หมิงหยวนใจหายวูบไปในทันที!
“ ของโบราณยากหยั่งถึง!” เจียงเป่ยเฉินส่ายหัว เขากินเสร็จแล้วจึงหยิบผ้าขึ้นมาเช็ดปากและกล่าวว่า “ความผิดยากที่จะปกปิด ความจริงยากที่จะยอมรับ”
“ ไอ้เด็กเวร แกอย่ามาเลอะเทอะของที่ฉันเอามามันคือของจริง!” ปรมาจารย์เหลียวโกรธมากจึง ลุกขึ้นยืนชี้หน้าเจียงเป่ยเฉินและตะโกน “แกคิดว่าแกเป็นใคร แกมีใบรับรองของผู้ประเมินหรอ แกไม่ได้เป็นนักโบราณคดีด้วยซ้ำ อย่างงี้แกจะพิสูจน์ได้ยังไงว่ามันเป็นของปลอม!”
เจียงเป่ยเฉินลุงขึ้นและเดินไปที่เศียรพระพุทธรูป เขายื่นมือไปหยิบเศียรพระพุทธรูป มองมันอยู่ครู่หนึ่งและกล่าวย้ำ “คุณใช้วิธีที่ผมได้กล่าวไปในการสร้างของปลอมนี้ขึ้นมา ซึ่งการที่จะสามารถระบุได้ว่ามันเป็นของจริงหรือของปลอมนั้นง่ายนิดเดียว หากว่ามันตกลงมาแตกถ้าเป็นของจริงมันจะแตกเป็นชิ้นๆ แต่หากเป็นของปลอมชิ้นส่วนที่มันแตกจะเหมือนเวลากระจกนิรภัยแตก!”
ปรมาจารย์เหลียวตะลึงอยู่พักหนึ่งและกล่าวด้วยเสียงเยาะเย้ยว่า “ไอ้หนูแกล้อเล่นหรือยังไงเศียรพระพุทธรูปนี้มีมูลค่า 20 ล้านหยวน นายจะรู้ได้ไงว่าถ้ามันตกลงมาแตกมันจะเป็นยังไง” ปรมาจารย์เหลียวยิ้มเหยียด แม้ว่าเขาจะบอกว่ามันเป็นของปลอม แล้วเขากล้าที่จะพิสูจน์มันหรือเปล่าละ?
แกมีความกล้าพอหรือเปล่า?
“ถ้าไม่มีความรู้จริงแกก็ไปหาความรู้มาก่อนเถอะ หากว่าแกทำแตกแล้วมันเป็นของจริงแกก็… “
แพล๊งงง!
ก่อนที่เขาจะพูดจบเจียงเป่ยเฉินได้โยนพระเศียรลงบนพื้นไปแล้ว
ทันใดนั้นพระเศียรก็แตกออกเป็นเหมือนเศษกระจกชิ้นเล็กๆ!
“แก…”
ปรมาจารย์เหลียวตกใจเป็นอย่างมาก เขาไม่คิดว่าไอ้หมอนี่มันจะกล้าลงมือทำ ของนี่มันมีมูลค่า 20 ล้านเลยนะ ทำไมมันถึงกล้าลงมือโดยไม่กระพริบตาเลย! เงินมากมายขนาดนี้แกยังไม่หยุดคิดสักวินาที บ้านแกเป็นเจ้าของบ่อน้ำมันหรือไง?
“ ปรมาจารย์เหลียวคุณมีอะไรจะพูดอีกมั้ย?” หลี่หมิงหยวนกล่าวอย่างเย็นชา
หน้าของปรมาจารย์เหลียวพลันกลายเป็นสีแดงก่ำ เขาตะกุตะกะก่างออกไป “คุณหลี่เศียรนี้เป็นของที่ผมแนะนำคุณจริง แต่ยังไงท้ายที่สุดแล้วคุณก็เป็นคนตกลงที่จะซื้อมัน คุณจะมาโทษผมเรื่องนี้ไม่ได้นะ”
“เปล่า ผมไม่โทษคุณ! แม้ว่าของชิ้นนี้จะมีมูลค่าเป็นร้อยล้าน ผมหลี่หมิงหยวนก็จะไม่ขมวดคิ้วเลย! แต่ว่าการที่คุณร่วมมือกับคนอื่นมาเพื่อหลอกผมมันทำให้ผมรับไม่ได้”
“คุณหลี่ ถึงคุณจะบอกอย่างนั้น แต่ผมยังคงยืนยันว่าผมไม่ได้เป็นคนทำ!” ปรมาจารย์เหลียวยังคนยืนกรานปฏิเสธ
“โอ้ว จริงสินายร่วมมือกับหอประมูล หยุนซานไห่ฮุย สินะ ” หลี่หมิงหวนกล่างและวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ มันมีหลักฐานที่แสดงว่าปรมาจารย์เหลียวสมรู้ร่วมคิดกับหยุนซานไห่ฮุย!
“คุณหลี่ผมผิดไปแล้ว! ผมไม่ได้ตั้งใจทำลูกเมียผมป่วยผมต้องดูแลแม่ที่แก่อยู่ด้วย ผมต้องการเงินจริงๆเลยทำให้ผมหลงผิด โปรดยกโทษให้ผมด้วย!” ปรมาจารย์เหลียว ทิ้งตัวลงคุกเข่าอ้อนวอนอยู่บนพื้น
ตอนนี้มันจบแล้ว!
ทุกสิ่งที่เขาทำมาจบสิ้นแล้ว!
เขารู้ดีว่าหลี่หมิงหยวนมีนิสัยอย่างไร ถ้าเพียงแค่เขาทำผิดพลาดไม่ก็ไม่เป็นอะไรหรอก แต่ถ้าเกิดเขาจงใจทำให้มันเป็นแบบนี้ละก็เขาจะโดนเก็บแน่นอน
หลี่หมิงหยวน กดโทรออกจากนั้นก็มีกลุ่มคนเข้ามาลากปรมาจารย์เหลียวออกไป เกรงว่าปรมาจารย์เหลียวคงไม่มีวันพรุ่งนี้อีกแล้ว
“คุณเจียงผมอยากจะขอบคุณคุณจริงๆ สำหรับวันี้ถ้าไม่ได้คุณช่วยเตือนผม ผมคงจะถูกชายคนนี้หลอกมากกว่านี้แน่นอน ผมไม่รู้จะตอบแทนคุณยังไงดี.. .” หลี่หมิงหยวนถอนหายใจ หลังจากนั้นเขาก็ตกใจเมื่อเห็นเจียงเป่ยเฉินก้มลงไปดูเศษชิ้นส่วนที่แตก
“คุณเจียงนี่ … “
เจียงเป่ยเฉินโบกมือให้เขาหยุดพูด จากนั้นเขาก็ใช้นิ้วขยี้เศษดินที่อยู่บนพื้นขึ้นมาสูดดม ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็เป็นประกายทันที
“คุณหลี่ หากว่าคุณต้องการที่จะตอบแทนผมจริงๆ คุณช่วยผมตรวจสอบหน่อยได้ไหมผมจ้องการให้คุณช่วยตรวจสอบบางอย่าง” เจียงเป่ยเฉินค่อยๆลุกขึ้นยืน
“คุณเจียงโปรบอกมาเลย ไม่ว่าอะไรผมจะทำให้ดีที่สุด”
เจียงเป่ยเฉินกล่าว “มันไม่ยากอะไรหรอก ผมแค่ต้องการให้คุณช่วยตรวจสอบหน่อยว่าเศษดินที่ใช่ทำของชิ้นนี้มันมาจากไหน!”
เจียงเป่ยเฉินกล่าวเขารู้สึกได้ว่าพลังงานภายในร่างของเขากำลังพลุกพลานขึ้นมา