ราชันมังกรแห่งสงคราม - ตอนที่ 31
“แกปล่อยเธอเดี๋ยวนี่ แกรู้ไหมว่าที่นี่มันคือที่ไหน?
กล้าที่จะมามีเรื่องที่หมิงเยว่คลับ แกคงเบื่อชีวิตแล้วสินะ? “
เวลานี้ได้มีชายผมทองกับผู้ติดตามจำนวนสองสามคนเดินตามเขามา เห็นได้ชัดเลยว่าพวกเขาได้ยินเสียงของหยางเหม่ยจึงเร่งรุดมา
แต่ทว่าเจียงเป่ยเฉินไม่สนใจ เขาเพียงแค่จ้องไปที่หยางเหม่ยอย่างเย็นช้า เขาต้องการคำตอบจากเธอโดยเร็วเพื่อที่เขาจะได้รีบไปช่วยเหลือหวังเสี่ยวหวู่! “ฉะ ฉันไม่รู้ คุณเฉินเป็นคนสั่งให้ฉันหยุดทุกคนไม่ให้เข้าไปรบกวนเขา!”
หยางเหม่ยหวาดกลัวอย่างมากเธอกล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
“ไอบ้านี่ แกไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรอว่ะ!”
ชายคนนั้นกล่าวพร้อมกับเอื้อมมือออกไปหมายจะคว้าตัวเจียงเป่ยเฉิน แต่ทว่าก่อนที่มือของเขาจะถึงตัวของเจียงเป่ยเฉิน ตัวของเขาพลันถูกกระแทกลอยออกมาดุจกระสุนปืนใหญ่และกระแทกลงกับพื้นอย่างรุนแรง คนอื่นๆที่เห็นฉานนี้นั้นต่างพากันตาค้างและกลืนน้ำลายด้วยความหวาดกลัว การที่จะเตะชายคนนึงที่มีน้ำหนักหลายสิบกิโลลอยออกมาไกลขนาดนี้ด้วยการเตะแค่ครั้งเดียวแบบนี้เขายังเป็นคนอยู่หรือเปล่า
ยูเฉียนจับกระโปรงเสื้อและผ้าของเธอแน่นใบหน้าของเธอซีดลงทันที เธอก้าวถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัวดวงตาของเธอบ่งบอกถึงหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด เธอไม่เคยเห็นเจียงเป่ยเฉินที่น่ากลัวแบบนี้มาก่อน!
“ใครมันมาก่อนเรื่องวุ่นวายที่ หมิงเยว่คลับ กัน!”
ในเวลานี้ชายอีกคนที่มีลักษณะเหมือนผู้จัดการเดินมาโดยมีกลุ่มบอดี้การ์ดอยู่ข้างหลังเขา
“ผู้จัดการหวังช่วยฉันด้วย!”
หยางเหม่ยร้องขอความช่วยเหลือ
หวังฉ่วย เขาเป็นผู้จัดการของที่นี่อีกทั้งยังเป็นมือขวาของ หลิวเฟิง เขาอยู่เหนือคนนับหมื่นในบรัษัทฉี่เทียน!
“ นายรู้ไหมว่าพวกเราเป็นใครนะ?”
“ฉันแนะนำให้นายปล่อยผู้ช่วยหยางไป ไม่งั้นนายจะได้เห็นดีกัน! “
หวังฉ่วยกล่าวอย่างเย็นชา ท่าทีของเขาแสดงออกถึงความหยิ่งยโสเป็นอย่างมาก
“อ๋อหรอ?”
“นายเป็นผู้ดูแลที่นี่งั้นสินะ? “
เจียงเป่ยเฉินโยนหยางเหม่ยไปข้างๆราวกับเศษผ้าและเดินไปทางหวังฉ่วยเนื่องจากว่าหยางเหม่ยนั้นไม่ทราบว่าห้องส่วนตัวอยู่ที่ไหนเพราะงั้นเขาต้องรู้แน่นอน!
“แกจะทำอะไร พวกแกงงไรกันอยู่ไปจัดการมันสิ!”
หวังฉ่วยตะโกน บอดี้การ์ดที่อยู่ด้านหลังเขาก็พุ่งเข้าไปหาเจียงเป่ยเฉิน
แต่เพียงพริ้บตาเดียวเท่านั้นพวกเขาก็ล้มลงกับพื้นส่วนตัวของหวังฉ่วยก็พลันภาพตัดหมดสติไป ก่อนที่จะฟื้นคืนสติโดยเจียงเป่ยเฉินที่ลากคอเขาขึ้นมาจากพื้น
“ฉันไม่สนว่าที่นี่ที่ไหนเป็นของใคร ไม่สนว่าแกจะมีใครหนุนหลังด้วย ฉันต้องการรู้แค่ว่าเมียฉันอยู่ไหน ห้องไหน แกเลือกเอาจะบอกหรือจะ ตาย!!”
เจียงเป่ยเฉินกล่าวอย่างเย็นชา
หวังฉ่วยรู้สึกว่ายมทูตกำลังหายใจรดต้นคอเขาอยู่ เขาหวดกลัวอย่างมาก “ฉันไม่รู้ว่าเขาอยู่ไหนประธานหลิวเขาบอกเพียงแค่เขาจะไปหาเดินเล่นแถวในป่า และเขาก็ออกไปทางประตูด้านหลังกับเฉินจื่อเฉ่า!”
“ไปแล้ว?”
เจียงเป่ยเฉินกำหมัดแน่นทันทีและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “โทรหาเจ้านายของแกทันที ฉันอยากรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน!”
หวังฉ่วยไม่กล้าขัดขืนรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรทันที แต่ทว่าไม่มีใครรับโทรศัพท์
เจียงเป่ยเฉินโยนเขาทิ้งไปทันทีจากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาและโทรออก
“ให้เวลาหนึ่งนาทีรีบตามหาเบาะแสของภรรยาของฉัน!”
เจียงเป่ยเฉินสั่ง
“ ครับท่านายพล!”
หลังจากวางสายแล้วเจียงเป่ยเฉินก็เดินไปที่โซฟาและนั่งลง
ตอนนี้เขาทำได้เพียงแค่รอข่าวเท่านั้น แม้ว่าเขาจะไม่ได้ทำอะไร แต่บรรยากาศภายในห้องนั้นกลับเต็มไปด้วยกลิ่นอายสังหารที่รุนแรงจะแทบจะหายใจไม่ออก
ยูเฉียนกัดริมฝีปากของเธออย่างเป็นกังวล
เวลานี้เธอไม่รู้ว่าทำไมเจียงเป่ยเฉินจุงโมโหขนาดนี้ หรือว่าพี่สาวเสี่ยวหวู่จะเป็นอันตรายจริงๆ แต่เธอกลับไม่ทราบอีกทั้งยังโดนหยางเหม่ยหลอกล่อเอาไว้ด้วย พอเธอคิดได้เช่นนั้นก็รู้สึกละอายใจขึ้นมา หากว่าหวังเสี่ยวหวู่เป็นไรอะไปจริงๆ เธอคงจะโทษตัวเองไปตลอดชีวิต
ไม่ถึงนาทีเสียงโทรศัพท์ของเจียงเป่ยเฉินก็ดังขึ้น
“ท่านนายพลพบแล้วครับ อยู่ที่สวนปินไห่!”
เสียงในโทรศัพท์กล่าว
“คนเป็นไง”
เจียงเป่ยเฉินถาม
“ไม่ต้องเป็นห่วงครับนายหญิงสบายดี ขณะนี้ทีมเตรียมพร้อมแล้วครับจะให้ดำเนินการเลยไหมครับ!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้เจียงเป่ยเฉินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและกล่าวทันที: “พากลับมาให้ได้อย่างปลอดภัย จำไว้ว่าอย่าเปิดเผยตัว!”
“ทราบ!”
อีกด้านในเวลาเดียวกัน
รถยนต์ Toyota Alpha หยุดลงอย่างช้าๆบนถนนในป่าที่สวยงามที่สวนปินไห่
มีคนสองคนเปิดประตูลงจากรถมาอย่างช้าๆ พร้อมกับกลินแอลกอฮอล์ที่อบอวล
“คุณหลิวคุณนี่เข้าใจเลือกสถานที่สนุกจริงๆ ใต้บรรยากาศแบบนี้ได้เล่นกับสาวสวยแบบนี้!”
“ฮ่า ๆ!”
ทั้งสองเปิดประตูรถและเผยให้เห็นเรียวขาที่งดงามในรถ ต้นขาเรียวยาวและมีส่วนเว้าโค้งที่สวยงามทำให้เฉินจื่อเฉ่าอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายอย่างแรง
“ให้ตายเถอะผมพยายามอย่างมากเพื่อผู้หญิงคนนี้ แต่ผมไม่คาดเลยว่าเธอจะปฏิเสธที่จะหย่ากับไอขยะนั้น!”
“ฮ่าฮ่า! ไม่ต้องกังวลไปหรอก รอหลังจากที่ฉันสนุกเสร็จฉันจะให้นายได้สนุกต่ออย่างแน่นอน!”
“ขอบคุณ คุณหลิว!”
พวกเขาทั้งสองคนคุยกันอย่างสนุกสนานและกำลังจะไปนำตัวหวังเสี่ยวหวู่ลงมาจากรถ แต่ทันใดนั้นเองพวกพวกก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์สตาร์ทขึ้นและเห็นรถยนต์ของพวกเขาวิ่งออกไปด้วยตัวเอง
ถูกแล้วพวกเขาเห็นรถยนต์คันนั้นวิ่งออกไปด้วยตัวเอง! อีกทั้งมันยังวิ่งจากไปพร้อมกับหวังเสี่ยวหวู่! ทั้งสองงุนงงอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะคืนสติกลับมาได้
“ประธานหลิว รถยนต์ของคุณมันมีระบบอัตโนมัติหรอ”
เฉินจื่อเฉ่าตะกุกตะกักถามขึ้น เพราะรถคันนั้นเขาเห็นว่ามันแล่นออกไปเองมันแปลกมาก! หลังจากได้สติกลับมาหลิวเฟิงมองไปที่เฉินจื่อเฉ่าละตะโกนกลับไป “ระบบอัตโนมัติบ้าบออะไร นั้นมันมีคนขับออกไปต่างหาก!”
ไม่กี่นาทีต่อมารถยนต์ Toyota Alpha ก็มาหยุดอยู่ที่หน้าประตูของหมิงเยว่คลับ
เจียงเป่ยเฉินเดินไปเปิดประตูรถและทันใดนั้นเขาก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นว่าหวังเสี่ยวหวู่นอนหลับอย่างเป็นปกติในรถ
“ท่านนายพลผมนำท่านผู้หญิงกลับมาอย่างปลอดภัยแล้วครับ!”
ชายร่างสูงใบหน้าคมเดินเข้ามารายงาน
“ดีมาก! ไม่มีอะไรแล้ว นายไปได้!”
“ครับ!”
เจียงเป่ยเฉินโบกมือ ชายร่างสูงก็พลันหายไปในความมืดทันที
ฉากนี้ถูกพบเห็นโดยยูเฉียนที่รีบร้อนออกมาจากคลับ ยูเฉียนมองไปที่ชายร่างสูงที่เร่งร้อนจากไปด้วยความสงสัย จากนั้นเธอก็สังเกตุเห็นหวังเสี่ยวหวู่ที่นอนอยู่ในรถเธอจึงรีบวิ่งเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว
“ พี่สาวเสี่ยวหวู่ตื่นเร็ว!”
ยูเฉียนร้องเรียกเธอ
หวังเสี่ยวหวู่ได้สติกลับมาเธอขมวดคิ้วเล็กน้อยและกวดสายตาของเธอมองไปยังเจียงเป่ยเฉินที่ยืนอยู่จากนั้นคิ้วที่ขมวดอยู่ของเธอก็คลายออกและหลับไปทันที ไม่ว่ายูเฉียนจะพยายามเรียกขนาดไหนก็เธอก็ไม่มีท่าทีว่าจะตื่นขึ้นมากเลย
“เอาล่ะ พาเธอกลับไปนอนที่บ้านเถอะ แล้วก็จะไว้ว่าอย่าได้บอกให้คุณป้ารู้!”
เจียงเป่ยเฉินสั่ง
“ฉะ ฉันรู้แล้ว!”
ยูเฉียนไม่กล้าขัดขืนแม้แต่น้อย ตอนนี้เธอพอจะเข้าใจแล้วว่าเจียงเป่ยเฉินไม่ใช่ขยะอย่างที่เธอเข้าใจ
แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าเขามีที่มาที่ไปยังไง แต่ทว่าการที่เขาโทรศัพท์ออกไปเพียงครั้งเดียวก็ช่วยให้หวังเสี่ยวหวู่กลับมาได้อย่างปลอดภัย แค่เรื่องนี้ก็ทำให้เธอตกใจแทบแย่แล้ว
กรี๊งง! ทันทีที่ยูเฉียนจากไปก็พลันมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาจากในรถยนต์ที่จอดทิ้งไว้
เห็นได้ชัดเลยว่าหลิวเฟิงหรือเฉินจื่อเฉ่าทำโทรศัพท์หล่นไว้บนรถ
เจียงเป่ยเฉินหัวเราะและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสาย
“หืมม?
ฉันไม่สนว่าแกเป็นใคร รีบขับรถกลับมาคืนฉันไม่งั้นแกก็เตรียมตับผลที่จะตามมาได้เลย! “
เสียงในโทรศัพท์กล่าวอย่างเย็นชา
“โอเคถ้านายไม่ตามหาฉัน ฉันก็ว่าจะตามหานายเหมือนกัน บอกมาว่าที่ไหนฉันไปรีบไปเดี๋ยวนี้!”
เจียงเป่ยเฉินหัวเราะอย่างชั่วร้าย