ราชันมังกรแห่งสงคราม - ตอนที่ 24
“แก!”
ขณะที่หวังซูกำลังจะตะโกนด่าเขาไปนั้นก็นึกถึงเรื่องของเจียงเป่ยเฉินครั้งที่ผ่านมาทำให้เขาต้องกลืนคำพูดเหล่านั้นลงไปทันที คนอื่นๆในตระกูลหวังเมื่อเห็นว่าเป็นเจียงเป่ยเฉินก็ต่างพากันประหลาดใจ พวกเขารู้ว่าเจียงเป่ยเฉินเอาชนะหวังเต็งมาก่อน แต่หวังเต็งเป็นลูกของ เล่ยหง การที่ไปมีเรื่องด้วยไม่ใช่ว่าจะต้องพบจุดจบงั้นรึ
“ไอขยะนี่ ยังไม่โดนจัดการอีกหรอ ?”
ไม่ใช่ว่ามันทำให้ท่านเล่ยขุ่นเคืองงั้นหรอ? “
“ฮิฮิ บางทีท่านเล่ยอาจจะเห็นมันเป็นแค่ขยะเลยไม่ได้สนใจมั้ง!”
“ฮาฮา! “
เมื่อหวังซูได้ยินคำพูดเหล่านี้เขาก็อดไม่ได้ที่จะแสดงท่าทีสมเพช
เขาไม่เชื่อว่า เล่ยหง จะปล่อย เจียงเป่ยเฉิน ไปถึงตอนนี้ยังไม่ทำอะไรแต่ในอนาคตก็ไม่แน่
“ การประชุมประจำปีวันนี้มีแขกมามากมายฉันไม่เวลามาสนแกหรอก!”
หวังซูตะโกนใส่เขาแต่สายตาก็ยังมองไปที่ Phantom ที่จอดอยู่ข้างๆ
“ รถคันนี้เช่า?”
ฮิฮิ คาดว่านายคงไม่มีปัญญาซื้อรถแบบนี้หรอกใช่ไหมละ? “
หวังซูพูดเหยียดหยาม
“พูดบ้าอะไรกัน?”
“มันไม่ใช่รถเช่า เป็นรถเพื่อนเขาต่างหาก! “
เตวหยูหลาน มองไปที่ เจียงเป่ยเฉิน แต่ท้ายที่สุดแล้วเธอไม่ได้เรียกเขาว่า “ลูกเขย”
“ยืนเพื่อนหรอ”
หวังซูยกมุมปากของเขาและพูดด้วยสายตาดูถูก “หืมม เขารู้จักกับเพื่อนที่ขับโรลส์รอยซ์ด้วยหรอ ไม่ใช่ว่าเขาไปขโมยมานะ!”
“นายย!”
“แม่อย่าทะเลาะกันเลย หนูได้ข่าวว่าพี่ชายรองกลับมากแล้ว เขาเป็นห่วงคุณย่ามากเรารีบเข้าไปดีกว่า!”
หวังเสี่ยวหวู่ พูดและพา เตวหยูหลาน เข้าไปในงาน
เจียงเป่ยเฉิน หัวเราะและเดินเข้าไป
หน้าตาของหวังซูตอนนี้น่าเกลียดเป็นอย่างมาก
“หึ ให้พวกแกได้ใจไปก่อนเลย คิดว่าจะได้ตำแหน่งทายาทไปได้ง่ายๆหรอ?”
“ถุ้ย! “
เขาถ่มน้ำลายไปที่ไฟของโรลส์ – รอยซ์
ซิซี่! ในขณะนี้จู่ๆไฟของโรลส์ – รอยซ์ก็สว่างขึ้นและหัวฉีดสองหัวก็ยื่นออกมาจากใต้ไฟและหัวฉีดน้ำทันสองก็ฉีดน้ำออกมากระเด็นไปโดนชุดสูดของ หวังซู นี่เป็นฟังก์ชั่นทำความสะอาดไฟหน้ารุ่นล่าสุดของ Phantom!
“เวรร!”
หวังซูตกใจล้มลงกับพื้น แต่ก็รีบลุกขึ้นมาทันที
คนอื่นๆที่เห็นภาพนั้นต่างอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ
“ หัวเราะอะไรกัน!”
หวังซูตะโกนด้วยความเขินอาย
กรี๊งง! เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นหวังซูมองดูสายเรียกเข้า เขาเดินหลบฉากออกไปและรีบกดปุ่มรับสาย
“ฮัลโหล?”
“เรื่องที่คุยกัน ตัดสินใจได้ยัง?”
“ตราบใดที่ช่วยให้ฉันได้รับตำแหน่งทายาย ฉันตกลงจะแบ่งทรัพย์สินของตระกูลให้คุณหหนึ่งในสามคุณว่าไง? “
หวังซูถาม
“หนึ่งในสามอย่ามาตลก ครึ่งหนึ่ง!”
เสียงปลายสายกล่าวอย่างเย็นชา
“ครึ่ง?”
หวังซูขมวดคิ้วและกัดฟันทันที: “โอเค ตราบใดที่คุณสามารถช่วยฉันควบคุมตระกูลหวังได้ฉันจะแบ่งทรัพย์สินของคุณครึ่งหนึ่ง!”
ห้องจัดเลี้ยงสำนักงานใหญ่ตระกูลหวัง.
การประชุมประจำปีของตระกูลหวังปีนี้มีความพิเศษนิดหน่อยเพราะมันจัดขึ้นในรูปแบบงานเลี้ยงหม้อไฟ เนื่องจากว่าหญิงชรานั้นมาจากภูมิภาคตะวันออกเ)ียงเหนือของหยุนไห่ที่นั้นขึ้นชื่อเรื่องหม้อไฟ เพราะงั้นงานประชุมปีนี้ตระกูลหวังได้ทำการเชิญพ่อครัวมาเพื่อเตรียมงานเลี้ยงนี้โดยเฉพาะ มีโต๊ะหลายร้อยโต๊ะแต่ละโต๊ะจะมีหม้อไฟขนาดใหญ่เส้นผ่านศูนย์กลางของหม้ประมานครึ่งเมตรดูน่าตื่นตาตื่นใจเป็นอย่างมาก
“ดีดี! ฉันพอใจกับบรรยากาศงานประชุมประจำปีของปีนี้!”
หญิงชรานั่งลงและยิ้ม
“ กลุ่มหลี่ คุณหลี่มาถึงแล้ว!”
“ ปรมาจารย์ฉินมาถึงแล้ว!”
รายชื่อของแขกผู้มีเกียรติของตระกูลหวังถูกประกาศขึ้นทีละคน ถึงแม้ว่าตระกูลหวังจะไม่ได้ใหญ่โตขนาดนั้น แต่ภายใต้การนำของหญิงชราเธอมีเพื่อนมากมายหลายคนยังเป็นเจ้าของบริษัทใหญ่ หลังจากที่คนมาครบแล้วหญิงชราก็เดินไปยังเวทีและหยิบไมโครโฟนขึ้นมากล่าว
“วันนี้เป็นการประชุมประจำปีของตระกูลหวังของเรา นอกจากนี้ยังเป็นครั้งสุกท่านที่ฉันจะเป็นเจ้าภาพงาน ขอบคุณทุกท่านที่มากันนะ เอาล่ะมาเริ่มงานกันเลย! “
หญิงชราประกาศเริ่มงานเลี้ยงและทันใดนั้นบรรยากาศก็ดูมีชีวิตชีวา
“คุณย่านี่คือของขวัญที่ผมเตรียมไว้ให้คุณ ไข่มุกยามค่ำคืนแห่งทะเลจีนใต้!”
ในเวลานี้หลานคนหนึ่งก็เดินมาข้างหน้าและเป็นคนแรกนำของขวัญออกมามอบให้คุณย่า ฝ่ายควบคุมก็หรี่แสงไฟลงอย่างรู้งาน จากนั้นเขาก็เปิดปล่องออกปรากฏเป็นไข่มุกเม็ดใหญ่แสงส่องสว่างไปทั่วห้องทันที เสมือนกับพระจันทร์บนท้องฟ้ายามค่ำคืน
“ฉันว่านะด้วยขนาดมันตอนนี้มันน่าจะมีราคาสักหนึ่งล้านได้มั้ง?”
“ ไร้สาระ นี่มันอย่างต่ำๆก็สามล้านแล้ว!”
หลายๆคนประหลาดใจทันที
“คุณย่านี่เป็นของขวัญที่ผมเตรียมไว้ให้คุณ ผมขอให้คุณมีอายุยืนยาว!”
หลานอีกคนก้าวออกไปเพื่อมอบของขวัญ หลังจากนั้นคนอื่นๆของตระกูลก็ต่างพากันออกไปมอบของขวัญให้หญิงชราทีละคน
เมื่อถึงตาของหวังซูเขาก็นำกล่องผ้าออกมา ทันทีที่เปิดกล่องกลิ่นของสมุนไพรก็โชยออกมาทันที ในกล่องเป็นโสมแดงขนาดเท่าแขนเด็ก “คุณย่านี่คือโสมตะวันโลหิตที่ผมหามาเป็นพิเศษ โสมตะวันโลหิตนี่เปรียบเสมือนยาวิเศษช่วยบำรุงร่างกายและทำให้อายุยืนยาวด้วย! “
เมื่อได้ฟังเกี่ยวกับคุณสัมบัติของมันหญิงชราก็แปลกใจและรีบหยิบขึ้นมาดู
“โสมตะวันโลหิตนี้สามารถทำให้อายุยืนยาวได้จริงหรอ?”
หญิงชราถามด้วยความตื่นเต้น
“คุณย่า ผมไม่กล้าที่จะโกหกคุณแน่หลังจากที่กินอาหารเสร็จคุณย่าลองกินมันดู ผมพนันได้เลยหลังจากที่คุณได้กินมันคุณจะดูเด็กลงเหมือนเด็กอายุ 18 ปีเลย!”
หวังซูกล่าว
“ไอ้เด็กนี่! พูดอะไรไร้สาระ!”
หญิงชราหัวเราะและดุเขา แต่รอยยิ้มบนหน้าของเธอก็ไม่สามารถซ่อนเอาไว้ได้ เธอไม่ได้โกรธเขาอย่างที่ดุไป ถึงจะยังไงแม้เธอจะให้ความสำคัญกับการสืบทอดทายาทของตระกูลแล้วสำคัญที่สุดคืนเธอต้องการที่จะอยู่ต่อมีอายุยืนยาวอีกหลายปี และของขวัญที่ หวังซู มอบให้เธอนั้นมันช่างถูกใจเธอจริงๆ
ขณะเดียวกัน เจียงเป่ยเฉิน พลันขมวดคิ้ว
โสมตะวันโลหิต?
ถ้าในมือของหวังซูเป็นโสมตะวันโลหิตแล้วของเขาล่ะ?
ที่ราบสูงนั้นปกคลุมไปด้วยความหนาวเย็นและโสมที่ถูกปลูกที่นั้นก็เติบโตได้ยากและเติบโตได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น เป็นไปได้หรือไม่ที่จะมีโสมขนาดใหญ่ขนาดนี้?
หรือว่าจะเป็นของปลอมกัน
“ ฮ่าฮ่า พี่ชายรองคุณมีความรู้มากมายในตอนที่คุณเรียนอยู่ที่อเมริกา ผมละสงสัยว่าคราวนี้คุณเตรียมของขวัญอะไรมาให้คุณย่า?”
ในเวลานี้หวังซูมองไปที่พี่ชายรองของเขาหวังเฉินอย่างมีชัย
ในตอนแรกที่หวังเฉินเดินเข้ามาในงานเลี้ยงเขาได้รับความสนใจเป็นแย่างมาก เนื่องจากเขาเป็นคนที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของตระกูลหวัง และเมื่อเขากลับมาเขาก็ได้รับหน้าที่สำคัญจากย่าของเขาทันที่และเขายังเป็นผู้ท้าชิงตำแหน่งทายาทในวันนี้ด้วย หวังเฉินได้ยินสิ่งที่หวังซูพูดเขาก็เดินออกไปด้าหน้าและกล่าวอย่างใจเย็น
“คุณยายผมไม่ได้เตรียมของขวัญอะไรติดมือมาด้วยเลย แต่ตอนผมได้เรียนอยู่ที่ต่างประเทศได้รู้ว่าคุณย่าไม่สบาย ผมจึงได้ใช้งานสามล้านไปเรียนการนวดกดจุดมาจากอาจารย์ที่อเมริกามันมีประสิทธิภาพมาก จากนี้ผมจะทำการนวดกดจุดให้คุณทุกวันมันจะทำให้คุณอายุยืนและหาจากโรคร้ายได้! “
“สามล้านเรียนเพื่อเรียนนวด?”
หลานคนอดสงสัยไม่ได้ว่ามันวิเศษขนาดนั้นเลยหรอ?
แม้ว่างหญิงชราจะยังคงยิ้มอยู่เหมือนเดิม แต่ในแววตาของเธอก็แฝงไปด้วยความสงสัย
อย่างไงก็ตามหวังเฉินก็ก้าวไปหาหญิงชราอย่างรวดเร็วและนวดเธอด้วยเทคนิคที่เขาเรียนมา ผ่านไปไม่นานคิ้วของหญิงชราก็ผ่อนคลายลง
เธอกล่าวว่ามัน “สบาย” และบอกคนอื่นๆว่าเธอพอใจเป็นอย่างมาก
หลายๆคนถึงกับพูดไม่ออก
หวังซูโกรธมากจนควันแทบจะออกจากหูของเขา ‘เสียงสามล้านเพื่อเรียนนวด?’
‘นี่มันเรื่องโง่ที่เป็นเรื่องโกหกชัดๆ คุณย่าเชื่อไปได้ยังไง?’
“ฮ่าๆๆ!”
ในเวลานั้นเสียงหัวเราะก็ดังมาจากด้านหลัง
ทุกคนอดไม่ได้ที่จะหันไปมองทางต้นเสียงนั้นเพื่อที่จะดูว่าเป็นใคร แต่แล้วก็ไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นเพียงขยะที่กลับมาจากการเป็นทหาร เจียงเป่ยเฉิน!