รักลับ ๆ ของฉันกับท่านประธาน - ตอนที่ 183

ตอนที่ 183 เซินโย่วรู้สึกถึงความเป็นศัตรูกับเธอ?

“เราทุกคนเป็นเพื่อนสนิทของอาชื่อ ฉันก็เติบโตมาพร้อมกับพวกเขาเช่นกัน ฉันได้ยินมาวว่าคุณทั้งคู่แต่งงานกันแล้วใช่ไหม? ยินดีด้วยนะจ๊ะ”

เซินโย่วปรับตัวให้เข้ากับเฉียวเมียนเมียนในขณะที่คุยกับเธอ

เธอรู้สึกไม่ดีกับสิ่งที่เห็น

หยางเขาชิงเคยบอกว่าเธอยังเป็นนักศึกษา แต่เขาไม่ได้บอกว่าผู้หญิงคนนี้จะสวยมาก

แม้ว่าเธอจะยังดูเด็กเกินไปและอ่อนโยน แต่คุณสมบัติของเธอก็น่าดึงดูดอย่างยิ่ง

ผิวของเธอสวยมากจนทำให้เธอดูเปล่งประกาย

เซินโย่วอาศัยอยู่ในเขตที่มีแสงแดดจ้าและต้องเจอกับรังสีอัตราไวโอเลตอยู่ทุกวัน

แม้ว่าเธอจะทาโลชั่นกันแดดทุกวัน และไม่ได้เป็นคนผิวแทน แต่ผิวของเธอก็ดูเข้มขึ้นมากเมื่อเปรียบเทียบตัวเองกับผู้หญิงคนนี้

เด็กผู้หญิงคนนี้มีใบหน้าสวยและผมยาวสลวย เธอมีออร่าที่ดีและสะอาด

เซินโย่วเป็นคนสวย มีการศึกษาและมีภูมิหลังที่ค่อนข้างดี

ไม่มีผู้หญิงคนไหนในวงสังคมของธอ โดดเด่นไปกว่าเธอ

สิ่งนี้ทำให้เธอรู้สึกภูมิใจเล็กน้อย และเธอแทบไมได้มอบไปที่ผู้หญิงคนอื่นเลย

แต่เฉียวเมียนเมียนคนนี้

นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของเซินโย่ว ที่เธอรู้สึกว่าถูกคุกคามและยังรู้สึกอิจฉา

เธอต้องยอมรับว่าหน้าตาของผู้หญิงคนนี้เทียบได้กับเธออย่างแน่นอน

ในความเป็นจริง…ผู้หญิงคนนี้ดูสวยกว่าตัวเธอเองเสียด้วยซ้ำ

เด็กผู้หญิงมักจะหยิบรายละเอียดปลีกย่อยในการโต้ตอบได้อย่างรวดเร็ว และเฉียวเมียนเมียนสามารถสัมผัสได้ถึงความเป็นศัตรูในแววตาของเซินโย่ว แทบจะในทันที

เธอตะลึงเล็กน้อย

เซินโย่วรู้สึกเป็นศัตรูกับเธอเหรอ?

เป็นไปได้ยังไงกัน?

“สวัสดีคะคุณเซิน” เฉียวเมียนเมียนจับมือเธออย่างสุภาพ

เมื่อเธอยื่นมือออกไป เธอรู้สึกราวกับว่าเซินโย่วได้ขโมยมือของเธอไป ช่วงเวลาต่อมาสายตาที่ไม่เป็นมิตรในแววตาของเธอก็หายไป

“คุณไม่ต้องมีพิธีรีตรองกับฉันหรอก” เซินโย่วยิ้มแล้วพูดอย่างดูดี เข้าถึงได้ง่าย

“คุณเป็นภรรยาของอาซื้อ เราก็เป็นเพื่อนที่ดีของคุณเช่นกัน คุณเรียกฉันว่า เซินโย่ว ได้เลยนะ”

เซินโย่วมองไปที่มืออีกข้างของเธออย่างสุขุมในขณะที่พูดจากนั้นก็ยิ้มกว้างมากขึ้น

เฉียวเมียนเมียนรู้สึกสับสนเกี่ยวกับสิ่งที่เธอกำลังเผชิญอยู่

เซินโย่วพยายามจะทำอะไรกันแน่นะ?

พวกเขาทั้งหมดนั่งลงที่โต๊ะพร้อมกัน

บริการก็เดินเข้ามาพร้อมกับเมนูอาหาร

เป็นการรวมตัวกัน เพื่อต้อนรับการกลับมาของเซินโย่ว ดังนั้นเธอจึงดูเมนูก่อนสั่งอาหาร

เมื่อเธอเลือกเสร็จ เธอก็ยื่นเมนูให้พนักงานเสิร์ฟ และยิ้มให้เหมาเยซื้อ

“อาชื่อฉันสั่งอาหารให้คุณนะ ไม่ได้เจอกันแค่ปีเดียว คิดว่ารสนิยมของคุณคงยังไม่เปลี่ยนไปหรอกนะ?”

เฉียวเมียนเมียนไม่แน่ใจว่าเธออ่อนไหวเกินไปหรือเปล่า

เธอรู้สึกราวกับว่าเซินโย่วพยายามโอ้อวดว่าเธอสนิทกับเหมาเยซื้อมากแค่ไหน

สัญชาตญาณของผู้หญิงแม่นยำมาก

เหมาเยซื้อเงยหน้าขึ้นและเผชิญหน้ากับเธอ

เซินโย่วยิ้มและวางคางไว้บนมือของเธอ พูดอย่างเป็นกันเองว่า

“ฉันจำได้ ตอนที่คุณมาที่บ้านฉัน แม่จะเตรียมปลาผัดพริกสับไว้ให้คุณทุกครั้งเลย แม่บอกว่าคุณชอบมัน”

“ตอนแรกฉันก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ แต่หลังจากได้ทานกับคุณหลาย ๆ ครั้ง ฉันก็เริ่มชอบมันเหมือนกัน”

“ฉันล่ะพลาดไปแล้วจริง ๆ ตอนไปอยู่ต่างประเทศ นี่ก็คิดว่าถ้ากลับมาแล้ว จะมากินกับคุณอีกครั้งเลยนะเนี้ย”

ในความทรงจำนั้น เธอยิ้มอีกครั้ง

“ฉันละอยากรู้จริง ว่าปลาผัดพริกสับของร้านนี้จะรสชาติเป็นยังไง”