รักลับ ๆ ของฉันกับท่านประธาน - ตอนที่ 182

ตอนที่ 182 ไม่เป็นไร อย่าโกรธไปเลย 2

ก่อนที่เฉียวเมียนเมียนจะปรับสายตามาที่เซินโยว

ชายในชุดสีม่วงก็ลุกขึ้นพร้อมกับดวงตาที่เบิกกว้าง ชายคนนั้นดูประหลาดใจ

“พี่รอง นี่คือพี่สะใภ้เหรอ!”

หยาง เขาชิงมีความคิดมากมายที่พุ่งเข้ามาในหัวของเขา

คำอุทานเดียวที่สามารถอธิบายอารมณ์ของเขาได้ในตอนนี้คือ “ฉิบหายแล้ว”

เขารู้ดีว่าพี่สะใภ้คนนี้ยังเป็นนักศึกษาสาว

แต่…

หยาง เขาชิงมองไปที่ใบหน้าที่อ่อนเยาว์ของเฉียวเมียนเมียน แล้วอดไม่ได้ที่จะคิดว่า “ฉิบหายแล้วไง” ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เธอเด็กเกินไป

เธออายุมากพอหรือยัง?

เธอดูเหมือนนักเรียนอายุ 16 หรือ 17 ปี

พี่รอง…คงไม่น่ากลัวถึงขนาดที่จะคบกับหญิงสาวที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะใช่ไหม?

นั่นจะมากเกินไปแล้ว

แม้ว่าพวกเขาจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดตั้งแต่พวกเขายังเป็นเด็ก แต่เขาก็ไม่ยอมรับพฤติกรรมไม่ดีเช่นนี้ได้!

ดวงตาของเหมาเยซื้อลึกขึ้นและแขนของเขาก็โอบรอบเอวของเฉียวเมียนเมียน เมื่อเขาเห็นหยาวเชาชิงกำลังมองอย่างตรวจสอบเธอ

ชายคนนั้นมองไปที่หยางเขาชิง ด้วยสายตาเตือน

“มองพอรึยัง? นายยังไม่ได้ทักทายพี่สะใภ้เลยนะ มารยาทของนายอยู่ที่ไหน?”

หยางเชาชิงพูดไม่ออก

นี่หมายความว่าเขาไม่มีมารยาทได้อย่างไร?

ทำไมแววตาของพี่รองถึงดูน่ากลัวขนาดนี้?

ราวกับว่าเขาปฏิบัติกับพวกเราราวกับเป็นศัตรู

เมื่อเขามองไปที่การแสงออกที่แสดงความเป็นเจ้าของของพี่รอง หยางเขาชิงก็เปลี่ยนสายตาออกไปจากผู้หญิงของเขาอย่างรวดเร็ว

“อืม สวัสดีครับพี่สะใภ้” หยางเขาชิงยื่นมือและยิ้ม

“ผมชื่อหยางเขาชิงครับ เป็นเพื่อนสนิทกับพี่รอง พวกเราเคยอาศัยอยู่ระแวกเดียวกัน”

ปของเหมาเยซื้อกับหยางเชาชิงเป็นทหาร ดังนั้นทั้งคู่จึงอาศัยอยู่ในเขตทหาร ตอนที่พวกเขายังเด็ก

“สะ- สวัสดีคะ ฉันชื่อเฉียวเมียนเมียน”

หยางเขาชิงดูเป็นมิตรและเข้าถึงได้ง่าย ความประทับใจของเฉียวเมียนเมียนที่มีต่อเขาก็ไม่ได้แย่จนเกินไป

เธอยื่นมือออกไปด้วย

แต่ก่อนที่หยางเขาชิงจะคว้ามือของเธอเพื่อจับ

มือเรียวยาวก็เข้ามาขัดขวาง

หยางเขาชิงพูดไม่ออก

คุณไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น!

เป็นเพียงการจับมือกันเท่านั้น

คุณยอมไม่ได้ด้วย?

พี่รองมีความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของมากเกินไป

เขาทำให้ฉันดูเหมือนคนทที่ทำผิด กำลังจะเอาเปรียบเธอ!

เหมาเยซื้อเพกเฉยต่อการแสดงออกที่ไม่ถูกต้องของตนเอง และจับมือเฉียวเมียนเมียนไว้

“หยางที่สามเป็นคนที่สามในบรรดาพวกเราไม่กี่คน คุณจะเรียกเขาว่า หยางที่สามแบบผมก็ได้”

เขาแนะนำอีกสองคนในห้อง “นั่นคือน้องชายคนที่สี่ กงเจ่อหลี่ เขาเป็นคนที่สี่ในกลุ่มของเราคุณจะเรียกเขาว่าน้องสี่ก็ได้”

กงเจ่อหลี่มองขึ้นด้วยความตกใจและไม่พอใจ

เด็กผู้หญิงที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะคนนั้นกำลังจะเรียกเขาว่า น้องสี่

เขาไม่สามารถยอมรับได้

กงเจ่อหลีเม้มริมฝีปากและมองออกไป

“สวัสดีจ๊ะเมียนเมียน ฉันชื่อเซินโย่ว”

ผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ กงเจ่อหลี่ ยืนขึ้นและแนะนำตัวเองก่อน “ยินดีที่ได้พบเธอ”