รักลับ ๆ ของฉันกับท่านประธาน - ตอนที่ 173

ตอนที่ 173 เธอต้องหาทุกวิธีเพื่อสะกัดหล่อน

เฉียวอันซินรู้สึกโกรธมากขึ้น เมื่อเธอเห็นว่าผู้จัดการของตนทําตัวน่าสงสารเพียงใด เธอตบหล่อนอีกครั้งพร้อมกับคําราม “หยุดทําหน้าเศร้าสักทีได้ไหม มันทําให้ฉันอารมณ์เสียออกไป!”

ผู้จัดการไม่กล้าปฏิเสธขณะที่เธอเช็ดน้ําตาและจากไป

หลินฮุ่ยเซินรอให้ผู้จัดการออกไป ก่อนจะพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว “อย่าดุผู้จัดการของเธออย่างนั้น เธอไม่กลัวว่าวันหนึ่งหล่อนจะเปิดเผยเธอหรือไง เธอเป็นบุคลสาธารณะนะ สิ่งนี้คงไม่ดีกับเธอ”

เฉียวอันซินทําหน้ามุ่ย “ฉันรู้จักเธอดี เธอไม่กล้าทําหรอก”

หลินฮุ่ยเซินต้องการพูดมากกว่านี้ แต่เฉียวอันซินตัดบทเธออย่างไม่สบอารมณ์

“เอาล่ะแม่ ฉันรู้ว่าต้องทํายังไง”

ด้วยเหตุนี้เธอจึงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา และกดเบอร์โทรออก

ไม่นานนักปลายสายก็รับสาย

เฉียวอันซินถามอย่างเย็นชา “คุณโทรหาเฉียวเมียนเมียนเรื่องบทตัวรองหรือยัง?”

“อะไรนะ?” เฉียวอันซินขบกรามแน่น

“เธอปฏิเสธอันเหรอ”

ผ่านไปไม่กี่วินาทีก่อนที่เธอจะวางสาย และเหวี่ยงโทรศัพท์มือถือลงกับพื้น

หลินฮุ่ยเซินสะดุ้ง “เกิดอะไรขึ้น?”

เฉียวอันซินไม่พูดอะไร เธอกําหมัดแน่น

เฉียวเมียนเมียนปฏิเสธอข้อเสนอบทบาทนักแสดงรอง

มันต้องเป็นเพราะชายลึกลับคนนั้น เฉียวเมียนเมียนถึงสามารถปฏิเสธบทบาทรองลงมาได้อย่างง่ายดาย โดยมีเขาเป็นผู้สนับสนุน

เฉียวอันซินรู้สึกว่าถูกคุกคามในตอนนี้

ถ้าผู้ชายคนนั้นดูแลและสนับสนุนเฉียวเมียนเมียนแบบที่ซูเจ๋อทําเพื่อตัวเธอเอง นังบ้านั่นจะไม่มีโอกาสได้รับความนิยมเลยเหรอ?

เฉียวอันซินรู้ดีว่าเฉียวเมียนเมียนดีกว่าเธอทุกด้าน

เธอเคยไปออดิชั่นมาแล้วสองสามรอบ และสําหรับทุกครั้ง ผู้กํากับมักจะเลือกเฉียวเมียนเมียน ในที่สุดเธอก็สามารถเข้าหาบทตัวเอกได้เพราะเธอเข้าไปขอความช่วยเหลือจากซูเจ๋อ มิฉะนั้น.

นังบ้านั่นคงไม่ได้รับเพียงบทบาทนักแสดงสมทบอย่างในตอนนี้หรอก

แน่นอนว่าเฉียวเมียนเมียนไม่รู้เรื่องนี้มาก่อน

เฉียวอันซินรู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเธอให้โอกาสเฉียวเมียนเมียน แม้เพียงครั้งเดียว

ไม่เพียงแต่จะเป็นที่นิยมเท่านั้น เธอยังสามารถเหนือกว่าได้อีก

เฉียวอันซินจะปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไงกัน!

ก่อนที่นังบ้านั่นจะกลายเป็นดัง ที่ผ่านมาเธอต้องหาทางหยุดมันตั้งมากมาย

“แม่พักผ่อนเถอะ ฉันจะออกไปข้างนอกสักพัก แล้วจะกลับมาเยี่ยมภายหลัง” เฉียวอันซินสวมเสื้อผ้าของเธอ คว้ากระเป๋าและเดินออกจากวอร์ดไป

เฉียวอันซินเดินออกจากทางเข้าหลักและเลี้ยงหัวมุม มุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลอีกแห่ง เธอจําได้ว่าเฉียวเฉินได้รับการรักษาที่นั่น

แต่เมื่อเธอไปถึงวอร์ดที่เธอเห็นเขาครั้งสุดท้าย เธอก็รู้ว้ปวยอีกคนเข้ามาอยู่แทนที่

เธอถามกับพยายามเกี่ยวกับเรื่องนี้

พยาบาลมองไปที่เธอและถามว่า

“คุณคะ ฉันขอทราบว่าคุณเกี่ยวข้องกับคุณเฉียวอย่างไรคะ”

เฉียวอันซินกลืนความรังเกียจของเธอและพูดว่า “ฉันเป็นพี่สาวของเขาค่ะ”

พยาบาลตกใจเล็กน้อยและพูดอย่างสงสัยว่า

“คุณเฉียวมีพี่สาวมาเยี่ยม แต่…”

“ฉันคือพี่สาวคนที่สองของเขาค่ะ” เฉียวอันซินเริ่มรู้สึกรําคาญ

“เขาไม่เคยบอกคุณเหรอคะว่าเขามีพี่สาวสองคน แค่เพียงบอกว่าเขาออกจากโรงพยาบาลหรือยังคะ”

พยาบาลมองไปที่การแต่งตัวที่เรียบร้อยของเธอและคิดว่าที่เธอบอกว่าเป็นพี่สาวของเฉียวเฉินดูจะไม่ใช่เรื่องโกหก