รักลับ ๆ ของฉันกับท่านประธาน - ตอนที่ 172

ตอนที่ 172 เขากําลังใจนอกใจเธอหรือเปล่า

เฉียวอันซินยังคงหงุดหงิดและตอบอย่างไม่พอใจ “เขาบอกว่ากําลังคุยธุระสําคัญอยู่ จะมาหาภายหลัง”

“อะไรกัน?!” หลินฮุ่ยเซินไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

“เขายังมีกระจิตกระใจคุยเรื่องอื่นในสถานการณ์แบบนี้อีกเหรอ เธอไม่ได้บอกเขารึไงว่าอยู่ที่โรงพยาบาล หะ?”

“บอกไปแล้ว”

เฉียวอันซินรู้สึกน้อยใจอยู่เล็กน้อยเช่นกัน

“เขาไม่คิดว่าเราจะอยู่ในภาวะร้ายแรงใด ๆ”

เมื่อนึกถึงชายลึกลับคนนั้นยืนยัดเพื่อเฉียวเมียนเมียนได้อย่างไร ในขณะที่ซูเจ๋อไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้เป็นพิเศษเลย เฉียวอันซินก็โกรธมาก

เธอคิดว่าซูเจ๋อจะรีบมาทันทีเมื่อรู้ว่าเธอโดนทําร้าย แต่เขาไม่ทําเช่นนั้น

เขาพูดด้วยความห่วงใยทางโทรศัพท์สองสามคํา แต่เขากลับไปทํางานต่อได้อย่างรวดเร็ว

แม้ว่าเฉียวอันซินจะมีเป้าหมายใหม่แล้ว แต่ท่าทีของซูเจ๋อก็ยังทําร้ายจิตใจเธออยู่ดี

เธอจําสิ่งที่คล้ายกันที่เกิดขึ้นกับเฉียวเมียนเมียน เมื่อไม่กี่ปีก่อน

ซูเจ๋อกําลังคุยเรื่องข้อตกลงสําคัญอยู่ แต่เขากลับทิ้งมันและรีบไปหาเฉียวเมียนเมียน

ย้อนกลับไปตอนนั้นเธอรู้สึกอิจฉาเป็นอย่างมาก

“แฟนสาวและแม่ยายในอนาคตของเขาอยู่ที่โรงพยาบาลหลังจากถูกทําร้าย นี่ยังไม่ร้ายแรงพอหรือ?”

หลินฮุ่ยเซินกําลังฟูมฟาย

“เขาเป็นห่วงเราทั้งสองคนด้วยหรือไม่? เขาบอกว่าชอบและห่วยใยเธอไม่ใช่เหรอ? เขาปฏิบัติต่อเธอทั้งที่รู้ว่าเธออุ้มลูกของเขาอยู่ นึกสินึก อนาคตจะเป็นยังไง หะ”

“หรือ…”

การแสดงออกของหลินฮุ่ยเซินเปลี่ยนไปทันที เมื่อเธอจับมือของเฉียวอันซิน

“เขามีผู้หญิงคนอื่นซ่อนไว้หรือเปล่า”

เธอรู้ดีว่าตอนนี้ ลูกสาวของเธอตั้งท้อง เธอก็ไม่สามารถทําให้ซูเจ๋อพอใจในแง่นั้นได้อย่างแน่นอน

ซูเจ๋อเป็นถึงผู้จัดการใหญ่ของบริษัทในวงการบันเทิง และมีผู้หญิงสวยมากมายเซ็นสัญญากับพวกเขา

นี่เป็นเวลาที่ดีที่สุดสําหรับผู้สนใจที่จะติดตามเขา

เพราะคิดเช่นนี้ การแสดงออกของหลินฮุ่ยเซินมืดมนลง

“อันซิน รีบโทรหาซูเจ๋อ ถามเขาสิว่าเขาอยู่ที่ไหน เธอควรไปดู ฉันสงสัยว่าจะมีจิ้งจอกบางตัวมาเกาะเกะเขา นั่นอาจเป็นเหตุผลให้เขามาที่นี่ไม่ได้”

“เขามีหลาย ๆ มากพอที่จะทําให้จิ้งจอกมากมายจับจ้องเขาอยู่ เธอควรระวังให้ดีกว่านี้”

เฉียวอันซิน หันไป “แม่คะ พี่อาเจ๋อไม่ใช่คนแบบนั้นนะ”

หลินฮุ่ยเซินยิ้มเยาะ “ผู้ชายก็เหมือนกันหมด มีกี่คนที่สามารถต้านทานการล่อลวงอย่างงั้นได้จริง ๆ กันหะ? ถ้าเขาไม่ใช่คนแบบนั้น เธอจะพรากเขามาจากเฉียวเมียนเมียนได้ไม่ล่ะ”

นี่เป็นการตบหน้าเฉียวอันซิน

เธอแทบจะรู้สึกได้ว่าแก้มของเธอร้อนเจียนจะไหม้

เธอตะโกนว่า “แม่!”

หลินฮุ่ยเซินเท่านั้นที่รู้ว่าเธอลากลูกสาวของตนเข้าไปในภาพไหน

เธอพยายามชดเชยด้วยรอยยิ้ม “ฉันหมายความว่า อันซิน แม่ไม่ได้หมายถึงเธอ แม่กําลังหมายถึงพวกจิ้งจอกไร้ยางอายคนอื่น ๆ”

ใบหน้าของเฉียวอันซินมืดลงขณะที่เธอให้ผู้จัดการส่วนตัวแต่งเติมเครื่องสําอางบนใหน้าให้เธอระบายความไม่พอใจใส่เธอ

“โง่จริง เธอไม่สามารถทําเรื่องง่าย ๆ นี้ได้เลยหรือไง”

ผู้จัดการส่วนตัวตกใจ เธอรีบขอโทษ “ฉันขอโทษค่ะ คุณอันซิน”

ผู้จัดการส่วนตัวคนนี้มีความคล้ายคลึงกับเฉียวเมียนเมียน

นี่เป็นส่วนหนึ่งของเหตุผลที่เฉียวอันซิน เลือกเธอมาเป็นผู้จัดการส่วนตัว

เธอจะระบายความทุกข์ทั้งหมดของเธอที่มีต่อผู้จัดการคนนี้ เนื่องจากการปฏิบัติไม่ดี ๆ ต่อเธอ เหมือนกับว่าเธอได้ทํากับเฉียวเมียนเมียน

มันทําให้เฉียวอันซินรู้สึกดีขึ้นและรู้สึกว่าตนเองเหนือกว่า