รักลับ ๆ ของฉันกับท่านประธาน - ตอนที่ 154

ตอนที่ 154 เธอไม่จงใจไปหน่อยเหรอ

เฉียวอันซินทําตัวไร้เดียงสา แต่คําโกหกในแววตาของเธอนั้นฉายออกมาชัดเจน

ในตอนนี้มีการขนย้ายเฟอร์นิเจอร์จํานวนหนึ่งออกจากห้อง

เฉียวเมียนเมียนโกรธมาก

นั่นคือกระจกที่แม่ของเธอรักเป็นอย่างมาก

“หยุดแค่นั้นแหละ!”

เฉียวเมียนเมียนรีบไปที่คนขนย้ายและตะโกนว่า

“เอาไปวางไว้ที่เดิม ฉันไม่อนุญาตใครก็ย้ายอะไรออกจากห้องนี้ไม่ได้”

คนงานที่กําลังเคลื่อนย้ายอึ้งเล็กน้อย พวกเขาหันไปทางหลินฮุ่ยเซิน และเฉียวเมียนเมียน

“คุณนายหลินครับ…”

“อย่าไปสนใจฟังเธอ” หลินฮุ่ยเซินยิ้มเยอะ

“เธอพักอยู่ที่มหาวิทยาลัยตลอดทั้งปี เธอไม่มีสิทธิ์มายุ่งเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ ที่บ้าน ในบ้านหลังนี้ ฉันมีสิทธิ์ขาด ขนต่อไป”

“กล้าก็เอาสิ”

เฉียวเมียนเมียนปิดประตูและเย้ยหยัน

“นี่ห้องแม่ของฉัน นอกจากฉันแล้วไม่มีใครมีสิทธิ์เคลื่อนย้ายสิ่งของเหล่านี้”

“ฮะ” หลินฮุ่ยเซินมองเธอด้วยความรังเกียจ

“บ้านหลังนี้เป็นของพ่อเธอและฉันในตอนนี้ ฉันจะทําอะไรในบ้านนี้ก็ได้ แม้แต่ห้องนี้ พ่อของเธอก็ตกลงให้อันซินย้ายเข้ามาอยู่แล้ว เธอจะมาขวาอะไรอีก ไปถามเขานู้น”

ด้วยเหตุนี้ หลินฮุ่ยเซินจึงโบกมือให้กับคนที่เคลื่อนย้ายอย่างไม่สบอารมณ์ “ทําต่อไป”

ด้วยความเห็นชอบของเธอ คนขนย้ายจึงผลักเฉียวเมียนเมียนออกไปและเลื่อนตู้บานกระจกออกไป

เฉียวเมียนเมียนดึงแขนของเขา

“อยู่ในที่ ที่คุณอยู่ซะ คุณไม่สามารถย้ายของของแม่ฉันออกไปได้”

เธอไม่รู้ว่าผู้ชายของเหมาเยซือจะมาที่นี่เมื่อไหร่

ในตอนนี้เฉียวเมียนเมียนดีใจที่เธอตัดสินใจโทรหาเขา

ถ้าเธออยู่คนเดียวผลลัพธ์ก็คงชัดเจนมากกว่านี้

“เฉียวอันซิน เธอไม่เอาแต่ใจมากเกินไปเหรอ?” หลินฮุ่ยเซินมองเธอด้วยความรังเกียจ

“ตอนนี้อันซินกําลังอุ้มท้องลูกของอาซูอยู่นะ หมอดูบอกว่าเธอต้องย้ายมาที่ห้องนี้เพื่อให้ลูกเธอปลอดภัย ไม่อย่างนั้นจะเสี่ยงต่อการแท้งลูก”

“เธอเป็นน้องสาวของเธอนะ แม้ว่าจะคนละแม่ แต่ก็มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกัน เธออยู่ที่นี่เพื่อขัดขวางทุกสิ่ง เธอกําลังจะทําให้เธอแท้งลูกใช่ไหม”

เฉียวเมียนเมียนจ้องมองพวกเขาและยิ้มเยาะ

“การแท้งลูกของเธอ เกี่ยวอะไรกับฉัน? เด็กที่ท้องด้วยวิธีสกปกกเช่นนี้ไม่มีค่าอะไรหรอก”

หลังจากที่เธอพูดจบ ก็มีเสียงคํารามมาจากด้านหลังของเธอ

“เมียนเมียน เธอมากเกินไปแล้วนะ ด่าน้องสาวแบบนั้นได้ยังไง”

เฉียวหรุ่ยมองไปที่เฉียวเมียนเมียนด้วยความผิดหวังและโกรธ

“แม้ว่าเธอจะขัดแย้งกัน แต่เด็กไม่รู้เรื่องอะไรด้วย นั่นคือหลานของเธอนะ เธอไม่ใจร้ายเกินไปหน่อยเหรอที่จะสาปแช่งเด็กในท้องเช่นนั้น”

“ฉันคิดว่าเธอจะได้เรียนรู้อะไรบ้าง หลังจากออกจากบ้านไปตั้งนาน แต่เธอไม่เปลี่ยนไปเลย เธอมีแต่แย่ลง เธอเป็นแบบนี้ได้ยังไง”

เฉียวหรุ่ยเริ่มไอและตบหน้าอกของเขา ราวกับมีปัญหาในการหายใจ จากความโกรธของเขา

“ใจเย็น ๆ ใจเย็น ๆ” หลินฮุ่ยเซินตบหลังเขาอย่างรวดเร็ว

“คุณเพิ่งฟื้นตัวมาหน่อยเดียวเอง ยังต้องดูแลสุขภาพนะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ อันซินและฉันจะรู้สึกแย่นะนะ”