รักลับ ๆ ของฉันกับท่านประธาน - ตอนที่ 143
ถ้าเธอไปนอนที่โซฟา เขาก็จะได้นอนสบายๆบนเตียง
แต่เพราะเขายืนกรานอยากใช้ห้องร่วมกับเธอ
นั่นแหละที่เป็นปัญหา
เฉียวเมียนเมียนไม่ค่อยเชื่อว่าเขาจะสามารถหลับได้
เขาไม่เหมือนเธอ เพียงแค่ปิดไฟและดึงผ้าม่านห้องให้มืดก็สามารถนอนได้แล้ว
เฉียวเมียนเมียนมองไม่เห็นท่าทีของชายคนนั้น แต่เธอรู้ได้จากน้ําเสียงที่เขากําลังพูดเขาอาจจะกําลังขมวดคิ้ว
“คุณคิดว่าผมจะนอนหลับไหม ถ้าปล่อยให้ผู้หญิงของตัวเองนอนที่โซฟา ที่รัก คุณอาจจะนอนได้ แต่ผมปล่อยให้คุณนอนที่โซฟาไม่ได้หรอก ไม่ต้องห่วงผม”
“แต่…”
“ที่รัก ถ้าคุณรู้สึกไม่ได้จริงๆ ก็ให้ผมไปนอนบนเตียงได้นะ แต่ถ้าคุณกลัวว่าผมจะควบคุมตัวเองไม่ได้ ก็ช่างมันเถอะ ถือว่าผมไม่ได้พูดล่ะกัน”
เฉียวเมียนเมียนซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม เธอหวั่นไหว
“ถ้างั้น คุณสัญญามาก่อนได้ไหมว่าจะไม่ทําอะไรเลยเถิด”
“ไม่ให้สัญญาไม่ได้หรอก”
ไม่มีเสียงตอบรับ
“ที่รัก ถ้าผู้ชายคนหนึ่งสามารถรับปากว่าจะไม่คิดอะไรเลย เมื่อได้นอนบนเตียงกับผู้หญิงที่รัก”
ไม่มีเสียงตอบรับ
“ผมรับปากกาได้แค่จะไม่ทําถึงขั้นนั้น แต่รับปากไม่ได้หรอกว่าจะไม่กอดไม่จูบคุณ”
ไม่มีเสียงตอบรับ
เฉียวเมียนเมียนรู้สึกว่าแก้มตนเองร้อนผ่าว
เขาเป็นที่ตรงไปตรงมาเสียเหลือเกิน
เธอจะตอบสนองต่อสิ่งนี้อย่างไร
เขาจะโกหกสักหน่อยไม่ได้หรือไง?
ในขณะที่เธอไม่มีคําพูดใดๆ
ห้องทั้งห้องเงียบลง
ในห้องมีเพียงเสียงเข็มนาฬิกาที่เดินหน้าไปไม่หยุดยั้ง และเสียงหายใจของพวกเขา
เวลาผ่านไปสามถึงสี่นาที
ในที่สุดเฉียวเมียนเมียนก็ตัดสินใจ “เหมาเยซือคะ”
“หืม?”
ชายคนนั้นยังตัวลุกขึ้น
เฉียวเมียนเมียนคว้ามุมผ้าห่มของเธอ ขณะที่หน้าแดงระเรื่อ
“ฉันคิดว่าคุณลุกขึ้นมาและนอนหลับบนนี้”
ไม่กี่วินาทีหลังจากเงียบไป ชายคนนั้นก็ถามว่า “แล้วคุณล่ะ”
“เอ่อ เตียงค่อนข้างใหญ่” เฉียวเมียนเมียนเขินอายเล็กน้อย
“มันก็พอดีให้คนสองคนนอนอย่างสบาย หากคุณไม่พอใจกับสิ่งนี้ คุณก็…”
ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค เธอก็รู้สึกได้ว่าร่างที่มืดเคลื่อนผ่านตัวเธอ ตามด้วยพื้นฟูกนอนที่จมลงไปอีกด้านหนึ่ง
ผ้าห่มที่เธอคว้าก็ถูกดึงไปด้วย
ก่อนที่เธอจะตอบสนองต่อสิ่งนั้น เธอรู้สึกได้ถึงวงแขนที่แข็งแกร่งโอบรอบเอวของเธอ อ้อมกอดของเขาช่างอบอุ่น
เหมาเยซือรั้งเธอไว้ใกล้ๆและดึงผ้าห่มคลุมทั้งคู่
หญิงสาวในอ้อมแขนของเขาดิ้นเล็กน้อยจากความตกใจ
“เหมาเยซือคะ ปล่อยฉันเถอะ”
“อย่าขยับสิ ที่รัก”
เพราะการดิ้นของเธอ จะปลุกความปรารถนาที่เขาพยายามอย่างหนักเพื่อควบคุมมันไว้
เหมาเยซื่อสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดด้วยน้ําเสียงทุ้มว่า
“ผมแค่อยากกอดคุณนอน ผมไม่ทําอย่างอื่นหรอก แต่ถ้าคุณยังคงดิ้นอยู่แบบนี้ ผมจะควบคุมตัวเองไม่ไหวเอานะ”
YOU MAY ALSO LIKE
