รักลับ ๆ ของฉันกับท่านประธาน - ตอนที่ 136

น้ำตาของเธออาจทําให้เขาสูญเสียการควบคุมตัวเองอย่างกะทันหัน

เมื่อนึกถึงวีที่เขา รังแก เธอในครั้งล่าสุด เขารู้สึกว่าตัวเองใจร้ายและร้ายกาจเล็กน้อย

ดวงตาของชายคนนั้นลึกขึ้นเมื่อเขามองไปที่ริมฝีปากของเธอ เขาเข้าใกล้เธออย่างช้า ๆ

“เหมาเยซือ” เฉียวเมียนเมียนสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเธอเห็นแววตาของเขา ความปรารถนามากกว่าที่เห็นได้ชัด

เธอเริ่มกลัว

ดวงตาของเธอกระพริบขณะที่มือของเธอออกแรงบีบที่หน้าอกของเขาและกําลังคิดที่จะดิ้นออกไป

แต่ในขณะที่เธอรู้สึกว่าผิวของเขาอุ่นเพียงใดเมื่อสัมผัส เธอมองลงไปและตระหนักว่าเขามีเพียงผ้าขนหนูพันรอบตัว ร่างท่อนบนของเขาเปลือยทั้งตัว

เธอหน้าแดงและตื่นตระหนก

ชายและหญิงในห้องน้ำ เธอถูกโอบด้วยแขนของชายคนนี้โดยไม่มีอะไรเลยนอกจากผ้าเช็ดตัว

บรรยากาศแบบนี้อันตรายเกินไปแล้ว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับวิธีที่ผู้ชายคนนี้มองเธอ เหมือนนักล่าที่จ้องมองเหยื่อของมัน

“ป-ปล่อยฉันค่ะ”

เหมาเยซือจูบเธอและทําให้เธอเงียบก่อนที่เธอจะพูดจบ

ริมฝีปากของหญิงสาวหวานเหมือนอย่างเคย ในขณะที่เขายึดริมฝีปากเธอ เขาก็ไม่ยอมปล่อยเธอไป

จูบเขาของเร่าร้อน ริมฝีปากของเขาลุกเป็นไฟ ราวกับต้องการบอกให้รู้ว่าเขาเป็นของเธอ

อย่างไรก็ตามความปรารถนาของเขาไม่เป็นไปตามนั้น ความรู้สึกเสียวซ่าสั่นไหวในร่างกายของเขา และเขาต้องการมากกว่าการจูบกับเธอ

มือของเขาจับไปรอบ ๆ ร่างเรียวของเธอ

“ที่รัก” ชายคนนั้นพูดขณะที่ปากอยู่ที่ลําคอของเธอ “ที่รัก”

เฉียวเมียนเมียนถูกกดทับไม่สามารถหาทางออกได้

“อ้า เหมาเยซือ อย่าค่ะ”

ใบหน้าของเธอแดงและดวงตาของเธอมีน้ำตา ราวกับว่าเธออาจจะร้องให้ได้ทุกเมื่อ

ขายคนนี้เงยหน้าขึ้นมองเมื่อได้ยินเสียงของเธอ เมื่อเขาเห็นท่าทางที่น่าสงสารของเธอเขาก็ไม่หยุด แต่เขากลับเชิตหน้าขึ้นแล้วจูบเธออีกครั้ง

…

เฉียวเมียนเมียนรู้สึกว่าเธออาจจะหายใจไม่ออกในไม่ช้า

เธอแทบหายใจไม่ออก

และกลิ่นของเขาอบอวลไปทั่วทุกลมหายใจของเธอ

ดูเหมือนว่าเขาต้องการจะกลืนกินเธอทั้งตัว เขาจับด้านหลังศีรษะของเธอและผลักเธอเข้าไปใกล้เขาอย่างเบามือ

ออกซิเจนที่มีเพียงเล็กน้อยของเธอกําลังจะหมดไป

เธอไม่สามารถกลั้นมันได้นานกว่านี้

เฉียวเมียนเมียนเริ่มน้ำตาไหลจากความรู้สึกกลัว คิ้วของเธอขมวดมุ่น ขณะที่เธอพยายามทุบที่หน้าอกของเขาอย่างชัดขึ้น

แรงเพียงน้อยนิดที่เธอใช้นั้น ไม่ได้มีความหมายอะไรกับเหมาเยซือ

ชายคนนั้นคว้ามือของเธอและจูงมัน

“เหมาเยซือปล่อยฉันนะ”

เฉียวเมียนเมียนสามารถหายใจได้ในที่สุด แต่เธอก็ยังฟังดูเหมือนจะร้องไห้ได้ตลอดเวลาเธอหอบ

“คุณเพิ่งบอกไปเองนะว่าจะไม่แตะต้องตัวฉัน “