หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับ ลูน่า ชายหนุ่มก็อึ้งไป !
เสี่ยวจางมองหน้าเร่ออวี้คล้ายกับจะถามว่า เอายังไงต่อ ! เร่ออวี้กดหยุดและบันทึกเสียงที่เหม่ยจูพูดเมื่อครู่ลงไปในมือถือ จากนั้นเขาก็ส่งเงินให้เหม่ยจู “เธอไม่ได้เลว แต่เธอเลือกเดินทางผิด จากนี้ไป ก็หันมาเดินทางใหม่ มันอาจจะแก้ไขสิ่งที่ทำไปไม่ได้ แต่เธอสามารถล้างมลทินให้ลูน่าได้ โดยการทำให้คนที่เป็นต้นเหตุได้รับโทษ และความรู้สึกผิดของเธอก็จะลดลง ”
เขาพูดเตือนสติได้เท่านี้ แต่เธอจะคิดได้หรือไม่นั้น ก็ขึ้นอยู่กับจิตใต้สำนึกของเธอแล้วล่ะ !
เช่อเฟยถ่ายละครเสร็จ ระหว่างที่เปลี่ยนชุดเธอก็ดูนาฬิกาที่ข้อมือ สี่โมงเย็นแล้ว เธอรีบเก็บของ “พี่เซียวคะ ชั้นมีธุระด่วน พี่กลับไปก่อนเลยนะ ไม่ต้องรอชั้น ”
เธอบอกกับเฉิงเซียวแล้วก็รีบออกไปทันที
“นี่ เมื่อเช้าเธอก็มีธุระ เย็นก็ยังมีธุระอีกเหรอเนี่ย ?” เฉิงเซียวตะโกนถาม แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไร
เช่อเฟยนั่งรถมาถึงสถานที่ที่หญิงสาวปริศนานัดเธอมา เธอมองสำรวจไปรอบๆ ถนนเส้นนี้อยู่ชานเมือง ไม่มีบ้านคน เป็นทางที่ค่อนข้างเปลี่ยว นานๆทีจะมีรถวิ่งผ่านสักคัน สองข้างทางเป็นป่า ทำไมหญิงสาวคนนั้นถึงได้นัดให้เธอมาที่นี่ หรือว่า ! เช่อเฟยรู้สึกหวั่นใจขึ้นมาจึงจะโทรหาเร่ออวี้ แต่ เมื่อเธอล้วงมือเข้าไปในกระเป๋า
เสียงหวานของเธอคนนั้นก็ดังขึ้นจากด้านหลัง
“ไม่คิดเลย ว่าเธอจะมาที่นี่จริงๆ ”
เช่อเฟยจึงหันไปประจันหน้ากับคนๆนั้น
ผู้หญิงสูงขาวสวยผมยาวใส่แว่น ตรงกับที่พี่เซียวบอกเป๊ะเลย ว่าแต่เธอเป็นใครกัน
“เธอเป็นคนส่งของขวัญมาให้ชั้นสิ่นะ”
” ใช่ ชั้นเป็นคนส่งไปเอง เธอชอบหรือเปล่า ” หญิงสาวถามด้วยเสียงเยือกเย็นพร้อมกับแสยะยิ้ม
“เธอเป็นใคร และ ต้องการอะไร ? ”
“ชั้นต้องการชีวิตของแก ! ” เธอเอ่ยเสียงเยือกเย็น
“หะ ? ” ปัก ! ไม่มีเวลาให้เธอได้ตั้งคำถาม
ชายร่างใหญ่สองคนเดินมาจากด้านหลังก็ใช้ฝ่ามือฟาดมาที่ท้ายทอยของเธอจนสลบเหมือด ชายคนหนึ่งจึงแบกร่างของเธอไว้บนบ่า และเดินตามหญิงสาวเข้าไปในป่า จากนั้น ซ่า ! น้ำเย็นช่ำถูกสาดเข้ามากระทบใบหน้าทำให้ เช่อเฟยได้สติและค่อยๆลืมตาขึ้น เธอมองไปรอบๆก็พบว่าตัวเองอยู่กลางป่า
ชายสองคนจึงเดินเข้ามาล็อกแขนเธอไว้
เช่อเฟยมอง หญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ “เธอทำแบบนี้เพื่ออะไร ? ”
หญิงสาวได้ฟังจึงแสยะยิ้มและถอดแว่นออกแล้วโยนทิ้งไป
เธอมองเช่อเฟยด้วยใบหน้าระรื่นปนสมเพช
“ชื่อของชั้นคือ จิงอี ชั้นเป็นแฟนคลับของเขามาตั้งห้าปี พระเอกที่ชั้นรัก เธอกล้าดียังไงมาแย่งเขาไป ” จิงอีหยิบมีดออกมาจากกระเป๋า
‘ยัยนี่ต้องเป็นแฟนคลับโรคจิตแน่ๆ ‘ เช่อเฟยมั่นใจแบบนั้น
เธอมองมีดในมือด้วยแววตาอำมหิต ! ก่อนจะปรายตามองเช่อเฟยด้วยแววตาเคียดแค้น
“ปากของเธอที่เขาเคยจูบ ใบหน้าของเธอที่เขาเคยจับ ” จิงอีลูบริมฝีปาก และใบหน้าของเช่อเฟย “นับจากวันนี้ไป มันจะไม่มีอีกแล้ว ชั้นจะทำให้เธอหายไปจากโลกนี้ แล้วจากนั้น ก็จะไม่มีใครแย่งเขาไปได้อีก หึ หึ ! ”
จิงอีแสยะยิ้มอย่างชั่วร้าย มือบางคว้าหมับไปที่ปลายคางของคนตรงหน้าอย่างรุนแรง พร้อมกับจ่อปลายมีดไปยังใบหน้าของเธอ เช่อเฟยที่โดนล็อกแขนไว้แน่นก็เริ่มรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา !
เฉิงเซียวหอบกล่องพะรุงพะรังเดินเข้ามาในบ้าน เร่ออวี้จึงเดินเข้าไปหา “พี่เซียว แล้วเฟยเฟยล่ะ ทำไมไม่กลับมาด้วยกัน ? ”
“ก็เห็นเธอบอกว่าต้องไปทำธุระ เลยให้ชั้นกลับมาก่อน ”
“ธุระ เหรอ ? ”
“เออนี่ มาก็ดีเลย ช่วยเอาของขวัญนี่ไปไว้ในห้องเฟยเฟยให้ที ”
ชายหนุ่มมองกล่องของขวัญสีหวานในมือ
“ของขวัญจากแฟนคลับเหรอ ? ”
“ใช่ เห็นเมื่อวานก็มีคนเอามาให้ ส่วนอันนี้ยามเอามาให้เมื่อกี้ เห็นเขาบอกว่ากล่องนี้ส่งมาหลายวันแล้ว แต่ว่าเขาลืมเอามาให้ ! ”
ชายหนุ่มขมวดคิ้วเอะใจว่าชายหนุ่มที่ไหนส่งมาให้เธอ ความอยากรู้ก็เกิดขึ้น เขาพลิกกล่องไปมาเพื่อหาชื่อผู้ส่ง แต่ปรากฎว่าไม่มี นอกจากนั้นดวงตาของเขาก็สังเกตุเห็นคราบสีแดงที่มุมกล่อง
“ของขวัญนี่มีอะไรเหรอ ? ” เฉิงเซียวถาม ชายหนุ่มวางกล่องลงและเปิดกล่องออก สิ่งที่อยู่ในกล่องทำเอาเฉิงเซียวถึงกับรีบเบือนหน้าหนี ” ใครพิเลนส่งของแบบนี้มาให้เนี่ย”
เร่ออวี้มอง ตุ๊กตาที่ชุ่มไปด้วยเลือด เขาหยิบมันขึ้นมา ด้านล่างกล่องก็เผยให้เห็นรูปภาพของเช่อเฟยที่ถูกกรีดจนเละ
“นี่มันอะไรกัน” เฉิงเซียวยังคงตั้งคำถาม
“พี่บอกว่า เมื่อวานก็มีคนเอาของขวัญมาให้เฟยเฟยเหรอ ? ”
“ใช่ ” เฉิงเซียวพยักหน้า
