เช่อเฟยอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็หยิบกระเป๋าสะพายเตรียมจะไปทำงาน แต่เมื่อเปิดประตูไปก็พบมู่หยางยืนอยู่ “มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“เร่ออวี้ให้ชั้นมาบอกเธอว่าให้รอเขาก่อน ”
“รอ ! วันนี้พี่อวี้ไม่มีคิวถ่ายที่กองนี่ ”
“เจ้านั่นอาจจะอยากพาเธอไปกินข้าวก่อนมั้ง อ่อ แล้วอย่าให้พี่เซียวรู้ล่ะ ”
“อ๋อ ค่ะ ”
“อ๊ะ เฟยเฟย ทำไมยังไม่ไปขึ้นรถอีก ปะ จะได้ไปกินข้าวเช้าก่อนเข้ากอง ”
“อ๋อ พอดีว่าชั้นมีธุระต้องไปทำก่อนน่ะค่ะ พี่เซียวไปก่อนเลย เดี๋ยวชั้นตามไป”
“ห๊ะ ธุระเหรอ ? ”
“จริงสิ่ เพื่อนผมก็ยังไม่ถึงเวลาไปทำงานเหมือนกัน ถ้างั้นผมไปกินข้าวกับพี่ก่อนแล้วกัน หิวพอดีเลย ”
“เดี๋ยวนะ ทำไมรู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ นี่พวกเธอคงไม่ได้กำลังปิดบังอะไรชั้นอยู่ใช่ไหมห๊ะ”
“โอ๊ย พี่ก็คิดมากไปได้ ไปเถอะ ผมหิวแล้ว ”
มู่หยางลากเฉิงเซียวออกไป
จากนั้นไม่นานเร่ออวี้ก็เดินมา
“รอนานไหม นี่ชั้นรีบสุดๆแล้วนะ ไปกันเถอะ” เขาจับมือเธอเดินไป
“พี่จะพาชั้นไปไหน ”
“หลายวันมานี้ชั้นเห็นเธอดูเครียดๆ เลยอยากพาเธอไปสถานที่ที่จะทำให้เธอสบายใจ ”
ใช้เวลาประมาณ10นาที เขาก็พาเธอมาจนถึงสถานที่บอก “ถึงแล้ว ”
“สถานที่ที่พี่บอกคือที่นี่น่ะเหรอ”
“ใช่”
เช่อเฟยเดินลงมาจากรถ พร้อมกับมองไปข้างหน้าด้วยความแปลกใจ “วัดเนี่ยนะ ! ”
“เป็นไง สงบ ร่มรื่น แค่ก้าวเข้ามาก็รู้สึกสบายใจ”
“อืม ก็ดี ไม่ได้เข้าวัดมานานแล้วเหมือนกัน ”
เธอและเขาเดินเข้าไปด้านใน หลังจากไหว้พระเสร็จเธอและเขาจึงเขียนคำอธิษฐานลงในหนังสือขอพรคนละเล่ม เธอเขียนคำว่า ‘ขอให้ชีวิตจากนี้มีแต่ความสงบสุข’
เธอวางพู่กันลง และหันไปดูว่าเขาขอพรอะไร แต่ชายหนุ่มรีบปิดหนังสือและวางลงโดยที่ไม่ให้เธอเห็นว่าตนเขียนอะไรลงไป
“พี่ขอพรว่าอะไรเหรอ” เธอถามขึ้น ชายหนุ่มจึงยิ้มทะเล้น “ไม่ได้เขียน พอดีนึกไม่ออกว่าจะขออะไรดี ! ”
เขาตอบแบบนี้ เธอจึงยิ้มและไม่ถามอะไรต่อ
“เป็นไง เธอสบายใจขึ้นบ้างไหม ? ”
“อืม ที่พี่พาชั้นมา คงไม่ใช่เพราะเรื่องชั้นอย่างเดียวหรอกใช่ไหม”
“ที่จริง วันนี้เป็นวันครบรอบ ที่พ่อของชั้นจากไป ” สายตาและน้ำเสียงของเขาดูเศร้าลง
“อ๋อ เพราะแบบนี้ พี่ถึงอยากพาชั้นมาที่นี่สิ่นะ ขอโทษนะที่ถาม ”
“ขอโทษทำไม เธอเป็นแฟนชั้น เธอก็ต้องรู้ทุกเรื่องของชั้นอยู่แล้ว ”
” ถ้างั้นก็ขอบคุณนะ ที่พาชั้นมาด้วย ”
“ที่จริง ชั้นอยากพาเธอไปที่ๆไกลกว่านี้ แต่วันนี้ไม่สะดวก เลยพามาได้แค่ที่นี่ ”
“ไกลกว่านี้งั้นเหรอ ? ”
“อย่างเช่น ทะเล ”
“หืม เที่ยวทะเลในฤดูหนาวเนี่ยเหรอ? ”
“ใช่ แม่ของชั้นเคยเล่าให้ฟังว่า พ่อขอแม่แต่งงานที่นั่น ชั้นจำได้ว่า พ่อกับแม่ชั้นเคยพาชั้นไปครั้งหนึ่ง ตอนชั้นอายุ 4 ขวบ และนั่นก็เป็นครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิต เพราะหลังจากนั้น พ่อของชั้นก็เสีย และแม่ก็มุ่งมั่นทำแต่งาน ตอนเด็กชั้นยังไม่รู้เรื่องอะไรมาก ไปถึงก็เอาแต่วิ่งเล่น ชั้นยังไม่ได้ซึมซับบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยความรักแบบที่แม่บอกเลย ตอนที่แม่ชั้นเล่าให้ฟังท่านดูมีความสุขมาก พอมาถึงวันนี้ ชั้นเลยอยากจะไปสัมผัสบรรยากาศแบบนั้นอีกสักครั้งกับคนที่ชั้นรักที่สุด ” เขาจ้องหน้าเธอด้วยสายตาเป็นประกายที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก
“งั้น เย็นนี้เลิกงาน แล้วเราจะไปด้วยกันนะ ”
“จริงเหรอ เธอพูดจริงนะ ”
เธอยิ้มพร้อมพยักหน้ายืนยัน ชายหนุ่มจึงโน้มใบหน้าลงมาเพื่อที่จะจูบเธอ “พี่อวี้ นี่มันวัดนะ ! ” เธอพูดขึ้น เขาจึงหยุดชะงัก เพราะความลืมตัว เขาจึงแกล้งไอในลำคอและขยับเสื้อแก้เขินก่อนจะเดินขึ้นรถไป ท่าทางของเขาทำเอาหญิงสาวอดที่จะหัวเราะไม่ได้
