ระบบศัลยเเพทย์…ในยุคสิ้นโลก - ตอนที่ 118

ตอนที่ 118 งานเลี้ยงละลายพฤติกรรม

“โทรศัพท์มือถือ?” หลี่เยี่ยรุ่ยถามด้วยความสับสน จากนั้นเขาก็นึกแล้วบอกทุกอย่างที่จําได้ออกมา “ สิ่งที่ฉันมีตอนอยู่ในเรือดําน้ําน่ะเหรอ? ต้องขอโทษด้วย หลังจากพวกเราได้ถูกรับขึ้นเฮลิคอปเตอร์ เสี่ยวถังก็ได้ทิ้งมันลงทะเลโดยบังเอิญไปแล้วเพราะหนักเครื่องและฉันก็ไม่ได้เห็นมันนับตั้งแต่นั้นมา”

คําตอบนั้นเหมือนหินก้อนใหญ่ที่ตกลงทับลงมาบนหัวของกู้จวิน เขาแทบจะเข่าทรุดทันทีที่ได้ฟังคําตอบนี้ คําตอบที่เหนือความคาดหมายทําให้คิ้วของเขาย่นยับดุจหมาพันธุ์บัคแต่สิ่งนี้ทําให้ ริมฝีปากของหลิวเสี่ยวถังโค้งเป็นรอยยิ้มที่งดงามทันที “นายนี่ก็ช่างซื่อตรงนายเป็นรูปปั้นเหล็ก เหรอ? แค่เขาพูดนายก็หลงเชื่อ!”

“เฮ่ๆ เสี่ยวถัง” หลี่เยี่ยรุ่ยและอู่ตั้งรีบอธิบายชี้แจงทันที กู้จวินถึงกับถอนหายใจด้วยความโล่งอก ผู้หญิงคนนี้นี่

“ คุณคิดว่าเราสามารถเก็บโทรศัพท์ไว้กับตัวเองได้หรือไง? จะบอกให้หลังจากที่เราไปถึงมัลดีฟส์และคนจากเฟคต้าก็ตาลีตาเหลือกมารับเราทันที ดังนั้นแล้วโทรศัพท์…”

หลินเสี่ยวถังถามเพื่อนทั้งสองของเธอและพวกเขาก็ตอบให้กู้จวินฟัง ตอนแรกนั้นเธอได้วางแผนไว้แล้วตั้งแต่ตอนที่พวกเขายังอยู่บนเรือสําราญ เธอจะส่งโทรศัพท์ถึงกู้จวินทันทีที่พวกเขามาถึงมัลดีฟส์ จากนั้นเธอก็กล่าวต่อ “ ถ้าเรารักษาไว้ได้ก็ดี แต่ถ้าทําไม่ได้มันก็จะเป็นปัญหาของนายอยู่ดีนะกู้จวิน”

กู้จวินเข้าใจการจ้องมองที่มีความหมายที่หลินเสี่ยวถังที่มองเขาในวันนั้น ตอนนั้นทั้งเธอและเขาจําต้องแยกจากกัน และตอนนี้เธอกําลังจะเล่นตลกกับเขาอีกแล้วนั่นเอง

“ แล้วพวกเราได้สร้างปัญหาให้คุณหรือเปล่า?” หลินเสี่ยวถังถามราวกับว่าเธอไม่ใช่ผู้บงการเบื้องหลังเรื่องนี้ ทั้งๆที่จริงๆ พวกเธอไม่แม้แต่จะจ่ายค่าตั๋วให้เขาสักหยวน นอกจากนี้เขายังต้องทนเดินทางกับพวกเธอตั้งนานและซวยฉิบหายไปพร้อมกับพวกเธอ เท่านั้นยังไม่พอ…คนพวกนี้ยังสรรหาเรื่องโทรศัพท์เฮงซวยให้เขาอีก

“ ไม่!” กู้จวินพูดแบบโมโหเล็กน้อย ในความเป็นจริงพวกเขาได้ช่วยเขาโดยไม่ได้ตั้งใจแต่เขาไม่ได้ลงรายละเอียดบอกคนพวกนี้ เขาไม่ต้องการให้กําลังใจคนอย่างหลินเสี่ยวถังเด็ดขาด ปัจจุบัน เขามีสิ่งของมากมายเกินกว่าที่จะเล่นปาหีได้ เขาไม่มีเวลาสนใจที่จะเล่นกับเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ในช่วงเวลาวัยขบถของเธอ

“ โอ้?” เสียงอุทานของหลินเสี่ยวถังฟังดูค่อนข้างผิดหวัง กู้จวินไม่ได้ถูกเรียกตัวโดยคนจากกรมสอบสวน? ดูเหมือนว่าเธอจะพูดน้อยเกินไปกับการกระทําของเธอ รู้งี้! เธอทํามากกว่านี้ดีกว่า

“ แล้วตอนนี้โทรศัพท์อยู่ที่ไหน?” หลี่เยี่ยรุ่ยมีความสุขมากที่ได้ยินว่าโทรศัพท์แสนรักของเขายังมีชีวิตอยู่ “ มีภาพที่น่าจดจํามากมายที่ฉันต้องการอยู่ข้างในนั้น”

“ มันขึ้นสวรรค์ไปแล้ว และมันไม่สามารถลืมตาเปิดเครื่องได้อีกต่อไป อีกอย่างฉันได้ส่งมอบให้กับสมาชิกของกรมสอบสวนแล้ว เสียใจด้วย” กู้จวินพูดจบก็หันไปมองหลินเสี่ยวถัง “ สาวน้อย!ฉันขอบอกเธอไว้ว่าฝ่ายสืบสวนรู้ทุกอย่าง ดังนั้นคุณควรระมัดระวังให้ดีกว่านี้”

หลินเสี่ยวถังนิ่งตะลึงงันด้วยความโกรธ และเมื่อตั้งตัวได้เธอก็เมินกู้จวินทันที

“ เดี๋ยวสิ! คุณมาร่วมงานกับเฟคต้าได้อย่างไร?” คําถามนี้จากกู้จวินทําให้หลี่เยี่ยรุ่ยที่กําลังเสียใจที่มือถือพังต้องหันมาและอธิบายทุกอย่างที่ยืดยาว

เนื่องจากภูมิหลังทางครอบครัวของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงรู้เกี่ยวกับการดํารงอยู่ขององค์กรลับเฟคต้ามาโดยตลอด อันที่จริงพี่ใหญ่ของหลี่เยี่ยรุ่ยเป็นสมาชิกของกรมประชาสัมพันธ์ของเฟคต้า โดยพี่ชายของเขาได้ยินเรื่องที่หลงกานมาก่อนและนั่นคือเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังการเดินทางไปยังแถบภูเขาไฟลองกานของพวกหลีเยี่ยรุ่ย หลังจากที่ทั้งสามถูกนําตัวกลับจากมัลดีฟส์เนื่องจากพวกเขาได้สัมผัสกับปัญหาที่เป็นความลับของเฟคต้าแล้วและตอนนั้นคนของเฟคต้าก็ยังอยู่ในระหว่างช่วงทํางานโดยพวกเขากําลังขนสิ่งหนึ่งที่นําไปสู่อีกที่หนึ่งและพวกเขาก็อยู่ที่นั่นด้วยดังนั้นแล้วถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่มีความสามารถอย่างเหลือเชื่อแบบกู้จวินและพวกแต่พวกเขาทั้งสามก็รู้ดีว่าจะจัดงานปาร์ตี้อย่างไร นั่นทําให้พวกเขาเข้าร่วมการฝึกงานของแผนกสันทนาการแบบงงๆ หลังจากการฝึกอบรมหนึ่งเดือนพวกเขาได้กลายเป็นสมาชิกระดับ G อย่างเป็นทางการอย่างไรก็ตามหลินเสี่ยวถังได้ลงทะเบียนเรียนหลักสูตรอื่น ๆ ที่แผนกฝึกอบรมด้วยท้ายที่ สุดเธอไม่ได้วางแผนที่จะอยู่ในแผนกสันทนาการตลอดไป

“ ฉันรู้สึกดีที่ได้อยู่ที่แผนกสันทนาการ” หลี่เยี่ยรุ่ยกล่าวด้วยความภาคภูมิใจอย่างน่าประหลาดใจ “ สถานที่นี้เหมาะกับฉันมากที่สุด”

ราวกับเห็นช้างขี้ก็ขี้ตามช้าง! พอหลี่เยี่ยรุ่ยพูดความตั้งใจของเขาออกมา อู่ตั้งก็รีบเอาด้วยกล้ามเนื้อบนใบหน้าของเขากระตุกแล้วขยับอย่างรวดเร็ว

“ ใช่!! ฉันไร้ความสามารถด้านอื่น และน่าจะอยู่ที่แผนกสันทนาการได้เท่านั้นและฉันก็ ดีใจแล้ว..อย่างน้อยก็มีแผนกอยู่”

นับตั้งแต่พวกเขาได้เห็นภาพของโรคมนุษย์ต้นไทรที่ผิดรูปเบบ แม้มันจะไม่ใช่ของจริงแต่มันก็ทําเอาพวกเขาเกือบจะอาเจียนออกมา กระทั่งน้ําย่อยในกระเพาะอาหารก็ถึงกับเกือบขย้อนออกมาด้วยความขยะแขยง และในเวลานั้นพวกเขาก็รู้ว่าพวกเขาควรจะอยู่ที่ไหนถึงจะดีที่สุด!

“ เอาล่ะ!” กู้จวินจะพูดอะไรได้อีก? ไม่รู้ก็คือไม่รู้แถมการงานของพวกเขา…มันก็ดี สําหรับหลี่เยี่ยรุ่ยแต่สําหรับอู่ตั้ง กู้จวินเองก็ไม่แน่ใจ.บุคลิกของเขาเหมาะอย่างยิ่งกับฝ่ายปฏิบัติการ แต่เขาจะไม่แปลกใจกับความทะเยอทะยานที่แสดงโดยหลินเสี่ยวถังเลย…เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่จะสร้างความสนุกให้ใครได้!

ในขณะที่พวกเขาคุยกัน ผู้คนก็แห่กันมาเต็มห้องบอลรูมไปหมด พวกเขาทุกคนหันมาทางกู้จวินราวกับกู้จวินเป็นดาราหนุ่มที่เจิดจรัสที่สุดจากรัฐตะวันออก กู้จวินที่กําลังคุยกับ พวกหลีเยี่ยรุ่ยเขาไม่จําเป็นต้องทําอะไรเลยสักนิดก่อนที่เขาจะถูกล้อมรอบไปด้วยผู้คน มีคนจากฝ่ายสืบสวน ฝ่ายวิจัยทางวิทยาศาสตร์และฝ่ายปฏิบัติการ

พวกเขาทั้งหมดแห่แหนกันมาเพื่อทําความรู้จักกับเขา ไม่ว่าสิ่งนี้จะเกี่ยวข้องกับการแทรกแซงของพี่สาวเหลียงหรือไม่ก็ตาม การขยายวงสังคมของเขาให้กว้างขึ้นคือสิ่งที่เขาต้องการ ดังนั้น กู้จวินจึงปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างดีและทําความรู้จักกับพวกเขาทั้งหมดอย่างไม่แบ่งแยก

“ กู้จวิน คุณได้กลายเป็น “เด็กอีกคน” ของครูฝึกในแผนกปฏิบัติการของเราแล้ว ฮ่าๆ เมื่อพวกเรามีปัญหารบกวนคุณแนะนําพวกเราด้วยนะ พวกเรานับถือคุณมาก”

“ เดี๋ยวสิๆ พวกเราก็เหมือนกัน พวกเรามาจากแผนกสืบสวน อาจารย์บอกเราว่ามีนักศึกษาฝึกงานจากกรมการแพทย์มาเป็นผู้ช่วยคนที่สองในห้องผ่าตัดแล้ว ยืม กู้จวิน คุณคือดาวรุ่งของวง การแพทย์แน่”

“ ดูเหมือนว่าอาจารย์ทุกคนจะพูดลอกเลียนแบบกันเลยนะ อาจารย์ของเราพูดเช่นเดียวกันพวกเรามาจากแผนกวิจัยทางวิทยาศาสตร์”

กู้จวินรู้ว่าความสามารถของเขามันเป็นเรื่องที่น่าชื่นชม เขาได้ยินเรื่องนี้ผ่านทางพี่ชายเฉียงว่าเขาได้รับเลือกให้เป็นกองหนุนเพื่อเข้าร่วม “หน่วยปฏิบัติการเคลื่อนที่” แล้ว นี่จึงเป็นเหตุผลที่เขากําลังถูกรุม!

ในทางกลับกันหลี่เยี่ยรุ่ย อู่ตั้งและหลินเสี่ยวถัง พวกเขาถูกฝูงชนผลักไปที่ขอบด้านนอกอย่างไร้น้ําใจ แม้ว่าพวกเขาจะตะโกนเรียกผู้คนแต่ก็ไม่มีใครให้ความสนใจใด ๆ ทั้งสิ้นแม้ว่าพวกเขาทั้ง สามจะมาจากภูมิหลังที่ทรงพลังก็ตาม แม้พวกเขาจะเป็นพนักงานขั้น G ก็ด้วย…แต่ระดับ นี้มันก็ถือเป็นเรื่องปกติ ดังนั้นจึงไม่มีใครสนใจพวกเขาที่นี่ท้ายที่สุดแล้วแผนกสันทนาการก็มี เอกลักษณ์ในแบบของตัวเอง แม้แต่คุณป้าทั่วๆไปก็สามารถเป็นคนดังที่ทรงพลังได้ – หากสมาชิก มีสมาชิกเฟคต้าจํานวนมากกําลังมารุมตอม

“ โอ้! พระผู้เป็นเจ้า ชายคนนี้ต้องเป็นที่นิยมอย่างแน่นอน” ดวงตาของอู่ตั้งเบิกกว้างด้วยความตกใจ กู้จวินถูกคนจํานวนมาก ถ้าเอามาเรียงเป็นกําแพงรอบตัวเขาก็นับได้อย่างน้อยสามชั้น!ผู้คนเข้ามาล้อมรอบกู้จวินและยิ่งนาน…ฝูงชนก็ยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ !

อู่ยังเห็นภาพนี้ เขาก็สูดลมเข้าปากแล้วพองแก้มของเขาก่อนที่จะบอกเพื่อนของเขาทันที “ ตอนที่ฉันเห็นหมอกู้ในวันแรกบนดาดฟ้าเรือ ฉันรู้ว่าเขาคือคนที่เกิดมาเพื่อสิ่งที่ยิ่งใหญ่! ใช่! คนต้องมีความหมายต่อสิ่งที่ยิ่งใหญ่แน่นอน! ไม่เช่นนั้นฉันจะทุบตีเขาให้แหลกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย”

“ ใช่แล้ว…” หลินเสี่ยวถังมองภาพเบื้องหน้าบ่นๆ พร้อมกับทําหน้ามุ่ย ทว่าภาย ในใจเธอก็ลอบสาบานว่าเธอจะต้องลุกขึ้น! และออกจากแผนกสันทนาการในไม่ช้า

หลี่เยี่ยรุ่ยมองเห็นโอกาสที่อยู่ในมือ เพราะเบื้องหน้าคือความหวังของคนรุ่นใหม่ที่อาจจะยิ่งใหญ่ในอนาคต ท้ายที่สุดเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล เขาไปหยิบถา ดเครื่องดื่มมาผสมจนกลายเป็นเครื่องดื่มสีสดใส จากนั้นเขาก็พูดกับฝูงชน

“ เครื่องดื่มครับ!! มีใครสนใจเครื่องดื่มไหมคร้าบบบ??”

เมื่อเขาผสมเข้าด้วยกันเขาพูดพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ ว่า

“ ฉัน…หลีเยี่ยรุ่ย ฉันรู้จักอาจขึ้นมานานแล้ว จะเรียกฉันว่าเพื่อนเก่าก็ได้นะ 555 มาๆ ฉันจะบอกเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่ใต้ทะเลลองกานของฉันและอาจขึ้น โอ้! คุณต้องเป็นสมาชิกระดับ G เป็นอย่างน้อยจึงจะรู้เรื่องนี้ โอ้! ความทรงจํา…”

เขาเริ่มวาดลีลาการพูดอีกครั้ง มันดึงดูดความสนใจของผู้คนจากแผนกต่างๆ โดยเฉพาะผู้หญิงที่พูดคุยกันนาน ๆ ครั้ง แต่กู้จวินค่อนข้างกังวลกับเรื่องนี้อย่างยิ่ง บางสิ่งมีไว้เพื่อเก็บเป็นความลับส่วนตัวเท่านั้น ข่าวเป็นเหมือนโรค! ยิ่งแพร่กระจายมากเท่าไหร่ก็ยิ่งคาดเดาได้ยากว่ามันจะกลายเป็นอย่างไรต่อไป..

เมื่อเห็นริมฝีปากของหลี่เยี่ยรุ่ยที่เอาแต่พูดปาวๆ และไม่สามารถปิดได้ กู้จวินก็เลื่อนดูรอยเย็บต่างๆในใจของเขาก่อนที่จะตัดสินใจเย็บแก้ไขที่ง่ายที่สุด! ใช่วิธีง่ายที่สุดก็คือ ปล่อยมันไปซะ!

ปาร์ตี้ละลายพฤติกรรมที่โรงแรมระดับห้าดาวดําเนินไปตั้งแต่เที่ยงวันจนถึงกลางคืน ทุกคนคว้าช่วงเวลาวันหยุดทํางานอันมีค่านี้เอาไว้และสนุกไปกับมัน

เพราะยังไงก็มีงานเลี้ยงละลายพฤติกรรมเพียงงานเดียวและสําหรับทุกสิ่งที่พวกเขารู้ ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปพวกเขาจะถูกโยนไปทํางานที่มีความเครียดสูงไม่รู้จบ..อะไรที่คว้าได้ก็คว้าไปก่อน

งานเลี้ยงจบลงหลังเที่ยงคืน กลุ่มของกู้จวินขึ้นรถตู้ที่พวกเขาขึ้นมาตั้งแต่แรกกลับมา ที่ฐานของกรมการแพทย์ คืนนั้นกู้จวินนอนหลับสบายในหอพัก แม้ว่าจะยังคงมีความลึกลับมากมาย แต่ก็เป็นเรื่องน่ายินดีที่เขาได้กลับมารวมตัวกับเพื่อน ๆ ของเขาอีกครั้ง