บทที่ 644 พลังของอดีตเทพ
บทที่ 644 พลังของอดีตเทพ
ภายในหอคอยไร้ขอบเขต
ลู่หยวนและเทพไร้ขอบเขตต่อสู้กันนับพันครั้งในชั่วพริบตา!
เสียงดังสะเทือนไปทั่วทั้งหอ ทำให้ทั้งเมืองไร้ขอบเขตถูกพลังสองฝ่ายปะทะกันจนสั่นสะเทือน
สัตว์ประหลาดเหล่านั้นได้รับผลกระทบอย่างหนัก ถูกพลังเหล่านี้พัดพาจนไม่สามารถขยับเขยื้อนได้
เมื่อถึงยามราตรี ชาวมนุษย์มักจะอยู่ในบ้าน ไม่ออกมาข้างนอก
เยว่จู้ปกป้องภรรยาของตนอยู่ในบ้าน แต่ตอนนี้เขาไม่ได้ว่างเหมือนแต่ก่อน กลับนั่งอยู่ที่ปลายเตียงคนเดียวด้วยสายตาเด็ดเดี่ยว เหมือนกำลังรอคอยบางสิ่ง
ภรรยาของเยว่จู้นั่งอยู่ข้าง ๆ มองท่าทางของสามี ในใจก็รู้ดีว่าเหตุใดเยว่จู้ถึงเป็นเช่นนี้ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก เพราะนี่เป็นการตัดสินใจของเขา
ครู่หนึ่ง ภรรยาหยิบหอกยาวขึ้นมาส่งให้เยว่จู้
เยว่จู้สะดุ้งตื่นจึงสังเกตเห็นภรรยาที่มีสีหน้ากังวลอยู่ข้าง ๆ แล้วมองไปยังหอกยาวในมือกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง
ภรรยายกมือขึ้นมาก่อนแตะริมฝีปากของเยว่จู้เบา ๆ แล้วพูดว่า “ข้ารู้ว่าครั้งนี้เจ้าต้องเอาชีวิตเข้าแลก ข้าไม่ได้จะมาห้ามเจ้า เพียงแต่เจ้าต้องนำหอกยาวนี้ไปด้วย นี่เป็นอาวุธที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเรา ข้าหวังว่ามันจะช่วยเจ้าได้บ้าง”
คำปลอบโยนทั้งหมดของเยว่จู้จมหายไปในขณะนั้น จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นกุมข้อมือขาวของภรรยาไว้ในมือ ความอบอุ่นจากฝ่ามือทำให้เขารู้สึกอย่างแท้จริงว่าตอนนี้ตนยังมีชีวิตอยู่
เยว่จู้อยากจะยิ้ม แต่ในใจเขารู้ดีว่า เมื่อบุตรศักดิ์สิทธิ์สั่ง เขาอาจต้องสละชีวิตของตัวเองไป คงเป็นตายจากกันจริง ๆ แต่เขาก็ต้องไป!
นี่เป็นโอกาสที่เขาได้รับ!
ชายหนุ่มได้ผูกสัญญากับบุตรศักดิ์สิทธิ์แล้ว เขาสามารถรับรู้ถึงสถานะชีวิตของลู่หยวนได้
ความผันผวนภายนอกในตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าพลังหลักของทั้งเมืองไร้ขอบเขตถูกสั่นคลอนแล้ว
นั่นก็คือท่านเทพได้ลงมือแล้ว! ความโกลาหลเป็นเวลานานขนาดนี้ สถานะชีวิตของบุตรศักดิ์สิทธิ์ยังคงดีเยี่ยมอย่างน่าทึ่ง!
ชัยชนะในครั้งนี้ แทบจะตัดสินได้แล้ว
เยว่จู้รู้สึกโล่งใจ การที่เขาเข้าร่วมกับลู่หยวน สามารถแลกกับการที่ภรรยาและลูกของเขาได้กลับไปยังแผ่นดินหยวนหง ใช้ชีวิตเป็นปกติเหมือนคนทั่วไป ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิตของเขา ก็คุ้มค่า
“ข้าคงต้องตาย”
เยว่จู้พูดอย่างสงบนิ่ง “อย่างไรก็ตาม การแลกกับความปลอดภัยของเจ้าและลูกของเราก็คุ้มค่าแล้ว เกาะสังหารเซียนนี้เป็นเพียงกับดักนรกหลอกลวงเท่านั้น ผู้ที่มาที่นี่ล้วนตายไปมากมาย พวกเราที่รอดชีวิตมาก็กลายเป็นทาสของคนอื่นไปทั้งชีวิต ชาวมนุษย์กินกันเอง พี่น้องที่เคยเป็นเพื่อนร่วมเป็นร่วมตาย ตอนนี้กลับคิดเค้นฆ่ากันเอง ไม่เห็นมิตรภาพใด ๆ เลย ความทุกข์ทรมานเช่นนี้ให้จบเพียงพวกเรา ลูกของเราไม่จำเป็นต้องใช้ชีวิตในสภาพแวดล้อมเช่นนี้อีก”
เยว่จู้หยุดไปครู่หนึ่ง จากนั้นพูดต่อ “เมื่อลูกของเราลืมตาดูโลก เจ้าก็ลองดูพรสวรรค์ของเขา หากไม่ดีพอ ก็พาเขาไปในป่าเขา ซ่อนตัวและใช้ชีวิตไปวัน ๆ ก็แล้วกัน หากใช้ได้ก็ต้องเข้าร่วมกับบุตรศักดิ์สิทธิ์ให้ได้ แม้จะเป็นเพียงองครักษ์ก็ยังอาจได้รับทรัพยากรมากมาย!”
“ถึงแม้ข้าจะได้พบกับบุตรศักดิ์สิทธิ์ลู่ไม่นานนัก แต่ก็พอจะเข้าใจนิสัยได้บ้าง คุณชายท่านนี้ สิ่งที่ไม่มีประโยชน์ต่อท่าน ท่านไม่มีทางมองแม้แต่แวบเดียว หากมีประโยชน์ท่านก็ยังเต็มใจที่จะแลกบ้าง”
“สิ่งเหล่านี้ เจ้าต้องจดจำไว้ให้ดี!”
คำพูดของเยว่จู้เต็มไปด้วยความหนักแน่น!
น้ำตาปรากฏในดวงตาของภรรยา นางฟังคำพูดของเยว่จู้ พยักหน้าหนักแน่น “เจ้าวางใจได้ ข้าจดจำไว้แล้ว!”
เยว่จู้ยังมีคำพูดอีก แต่ในขณะนั้น เสียงของลู่หยวนก็ดังขึ้นในสมองของเขา “เยว่จู้ออกเดินทางได้แล้ว!”
คำพูดที่เยว่จู้กำลังจะพูดออกมา ถูกกลืนหายไปทั้งหมด จากนั้นสายตาของเขาก็เด็ดเดี่ยวอย่างยิ่ง ถือหอกยาวที่ภรรยามอบให้ลุกขึ้น “ข้าต้องไปแล้ว”
ภรรยาของเขากลั้นน้ำตาไว้ พยักหน้าเบา ๆ “ระวังตัวด้วย”
คำพูดเหล่านี้เป็นบทสนทนาที่ทั้งสองคนคุ้นเคยที่สุด แต่เมื่อพูดออกมาในตอนนี้ กลับเต็มไปด้วยความเศร้าสร้อย
เยว่จู้ยกเท้าก้าวจากไปทันที ในพริบตาก็ออกจากตัวบ้าน ร่างกายห่อหุ้มด้วยชุดคลุมสีดำพึ่งพา อาวุธวิเศษที่ลู่หยวนมอบให้เพื่อปกป้องตัวเองแม้ว่าจะมีแรงสั่นสะเทือนทั่วท้องฟ้าก็ไม่อาจขัดขวางเขาได้แม้แต่น้อย!
“ท่านชาย ข้าจะไปถึงในครึ่งชั่วยามนี้!”
เยว่จู้ตอบกลับในใจ ร่างของเขาพุ่งตรงไปยังยอดของหอคอยไร้ขอบเขต!
ชิ้ง!
เสียงแหลมจนแสบแก้วหู หอกยาวของลู่หยวน ฟาดเฉียงผ่านไปปะทะกับดายยาวในมือของเทพไร้ขอบเขตเกิดประกายไฟจ้าจนตาพร่า!
ห้วงอวกาศในการต่อสู้ของทั้งสองพังทลายลงอย่างสิ้นเชิง!
พลังของทั้งสองระเบิดออกมาในชั่วพริบตา จากนั้นก็ถอยห่างออกจากกัน ต่างยืนอยู่บนความว่างเปล่า!
ด้านหลังของลู่หยวนอาณาเขตเปิดกว้าง ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกไร้ซึ่งสีสัน ทุกอย่างเหมือนตายไปแล้ว!
ส่วนรอบกายของเทพเจ้าไร้ขอบเขตนั้น พลังลึกลับสั่นสะเทือนออกมาไม่หยุด พลังเช่นนี้แม้แต่ลู่หยวนยังรู้สึกถึงแรงกดดัน!
เทพเจ้าไร้ขอบเขตมองไปที่ลู่หยวนหรี่ตาเล็กน้อย
เด็กหนุ่มคนนี้ตั้งใจจะฆ่าเขาจริง ๆ!
เมื่อครู่ในแต่ละท่วงท่าล้วนเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า หากเขาไม่จริงจังเสียหน่อย หลายครั้งเกือบจะถูก ลู่หยวนกดดันแล้ว!
“เด็กน้อย วันนี้เจ้าจะทำให้เรื่องนี้ถึงที่สุดจริง ๆ หรือ?”
คำพูดของเทพเจ้าไร้ขอบเขตเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าเหมือนเป็นการเตือนครั้งสุดท้าย
“อย่างไรกัน?”
ลู่หยวนแบกหอกไว้ด้านหลัง ในดวงตามีท่าทีหยิ่งผยองดุจตัดผ่านสวรรค์และโลก “เจ้ากลัวแล้วหรือ? หากกลัวแล้วก็จงลงจากบัลลังก์เทพอย่างว่าง่าย แล้วมอบพลังที่เหลืออยู่ทั้งหมดมา! ข้าจะไว้ชีวิตเจ้า!”
เทพเจ้าไร้ขอบเขตได้ยินดังนั้นก็หัวเราะอย่างเย็นชา “ข้ายอมรับว่าวันนี้ต่อสู้กับเจ้าแล้ว ข้าไม่ได้เปรียบอะไรเลย หากพลาดพลั้งข้าอาจจะล่มสลายที่นี่ แต่ลู่หยวนเจ้าต้องรู้ว่าสิ่งที่เจ้าต้องการ อยู่กับข้า หากเจ้าบีบคั้นข้ามากไป ข้ารับรองได้ว่า ครั้งนี้ เจ้าจะไม่ได้อะไรเลย!”
“ยิ่งไปกว่านั้น ข้าจะบอกเจ้าว่าซ่งชิงที่มากับเจ้า ได้รับการสืบทอดจากอดีตเทพเจ้าอีกองค์แล้ว ตอนนี้เขาเป็นบุตรแห่งเทพไปแล้ว แม้แต่การฝึกฝนของเขายังเหนือกว่าเจ้าไปแล้วด้วยซ้ำ เข้าสู่ขอบเขตเทพยุทธ์แล้ว หากเจ้าไม่ได้อะไรเลย โอกาสชนะของเจ้าก็จะยิ่งน้อยลง!”
“หืม?”
ลู่หยวนเลิกคิ้วแต่ในดวงตากลับมีความเพลิดเพลิน “ซ่งชิงก็ได้พบอดีตเทพเจ้าด้วยหรือ? แล้วยังได้รับการสืบทอดอีกด้วย?”
เทพเจ้าไร้ขอบเขตคิดว่าความหมายของคำพูดนี้ของลู่หยวนคือมีความยำเกรงบ้างแล้ว จึงคลายความระมัดระวังลงเล็กน้อย “เด็กน้อย ข้ารู้ว่าเจ้าต้องการอะไร ข้าก็ไม่ได้ว่าจะไม่ยกให้เจ้า ขอเพียงเจ้า แสดงความจริงใจออกมาบ้าง ข้าก็จะทำให้เจ้าสมหวังอย่างไรเล่า?”
ทว่าลู่หยวนกลับยิ่งเพลิดเพลินมากขึ้น พึมพำกับตัวเองว่า “งั้นพวกข้าต้องรีบหน่อยแล้ว ฝ่ายนั้นได้รับพลังไปแล้ว”
