บทที่ 567 ช่วยหลิงอวิ๋น
ทุกสิ่งทุกอย่างกลับสู่ความสงบ
เสียงของระบบดังขึ้นจากก้นบึ้งหัวใจของลู่หยวน
[ขอแสดงความยินดีกับท่านที่พัฒนาความสามารถได้สำเร็จ! ขณะนี้ประเมินเบื้องต้นแล้ว ระดับการฝึกตนของท่านคือ เทพยุทธ์ครึ่งก้าว!]
[ทักษะเทวะทั้งหมดที่ท่านมีอยู่ได้รับการเลื่อนขั้นสู่ระดับสูงสุด และได้หักค่าโชคชะตาหมดแล้ว!]
ลู่หยวนหรี่ตามองแผ่นดินหยวนหงแห่งนี้ ระดับการฝึกตนที่สูงที่สุดก็คือ เทพยุทธ์
ลู่หยวนที่อยู่ในระดับเทพยุทธ์ครึ่งก้าวก็ได้กลายเป็นบุคคลที่อยู่บนจุดสูงสุดของดินแดนนี้แล้ว
“บุตรศักดิ์สิทธิ์ลู่!”
จู่ ๆ ก็มีเสียงทุ้มต่ำดังขึ้นจากพื้นดิน
ลู่หยวนหันกลับไปมองก็เห็นเป็นบรรพชนตระกูลหลิงถือหอกยาวอยู่บนพื้นดิน หอกยาวเล่มนั้นมีเปลวเทียนชีวิตริบหรี่มาก ชนิดที่จนเกือบจะดับลงในพริบตา
“บุตรศักดิ์สิทธิ์ลู่ ได้โปรด ช่วยหลิงอวิ๋นด้วยเถิด!”
บรรพชนตระกูลหลิงก้มศีรษะเล็กน้อย ในใจรู้สึกขมขื่นยิ่งนัก
เขาผจญภัยในดินแดนนี้มาหลายปี ไม่ว่าจะยากลำบากหรือเหน็ดเหนื่อยเพียงใดก็ไม่เคยขอร้องผู้ใด
บัดนี้เขาก้าวเท้าลงหลุมฝังศพไปครึ่งหนึ่งแล้ว กลับต้องเอ่ยว่า “ได้โปรด” แก่คนรุ่นหลัง
แต่เพื่อหลิงอวิ๋นแล้ว สิ่งเหล่านี้ย่อมคุ้มค่า!
ตราบใดที่หลิงอวิ๋นยังไม่ตาย ตระกูลหลิงแห่งนี้ก็จะรุ่งเรืองสืบต่อไปได้อีกหลายหมื่นปี!
ลู่หยวนขมวดคิ้ว “นางประสบเหตุอันใด?”
คราวนี้ที่เขากลับมา ไม่ค่อยได้พบปะผู้คนมากมาย จึงไม่ค่อยรู้เรื่องราวของหลิงอวิ๋นมากเท่าไรนัก
บรรพชนตระกูลหลิงจึงเล่าเรื่องราวที่หลิงอวิ๋นเดินทางไปยังภูเขาบูรพาเพื่อตามหาลู่หยวนให้กระจ่าง
ลู่หยวนยิ่งขมวดคิ้วแน่นขึ้น จู่ ๆ ก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ แล้วพูดกับเสวียนเทียนชวนว่า “ในหุบเขาบูรพานั้นมีดินแดนต้องห้ามซึ่งอยู่ตรงกับที่นางหายตัวไปหรือไม่”
เสวียนเทียนชวนเข้าใจความหมายในทันทีแล้วรีบกางแผนที่ระบุตำแหน่ง และตอบว่า “ถูกต้องแล้ว ใต้เท้า! บริเวณนี้เป็นดินแดนต้องห้ามไม่ผิดแน่!”
ลู่หยวนพยักหน้า เขาเองก็พอจะเดาได้อยู่แล้ว
ดินแดนต้องห้ามนั้นคือสถานที่ที่ลู่หยวนได้ส่งเหิงอีเจี้ยนออกไป
เดิมทีลู่หยวนตั้งใจว่าหลังจากที่เรื่องราวของเทียนเม่ยเอ๋อร์และฉินอี่หานสิ้นสุดลงแล้ว จะไปยังดินแดนต้องห้ามนั้นเสียหน่อย เพราะที่นั่นมีซากปรักหักพังของเผ่ามังกรอยู่
หากคาดเดาไม่ผิดที่นั่นจะต้องมีของหายากอยู่เป็นแน่
เพียงแต่หลังจากที่จัดการเรื่องราวต่าง ๆ เรียบร้อยแล้ว ลู่หยวนก็ได้กลับมายังแดนมัชฌิมก่อน เพื่อเตรียมจัดการเรื่องราวของซ่งชิงให้เรียบร้อย และก็เตรียมที่จะพัฒนาการฝึกตนของตนให้ก้าวหน้าขึ้นไปอีกขั้น จากนั้นค่อยจัดการเรื่องนี้ในภายหลัง
คาดไม่ถึงเลยว่าลู่หยวนเพิ่งจะฝึกตนสำเร็จ บรรพชนแห่งตระกูลหลิงก็รีบมาเล่าเรื่องราวนี้ให้ฟังเสียแล้ว
สายตาของลู่หยวนมองไปยังเปลวเทียนชีวิตในมือของบรรพชนตระกูลหลิง เปลวเทียนนี้ยังคงริบหรี่มิเปลี่ยนแปลง ดูราวกับว่าอาจจะดับลงได้ทุกเมื่อ!
เห็นได้ชัดว่าสถานการณ์ของหลิงอวิ๋นตอนนี้วิกฤตยิ่งนัก!
“ข้ารับทราบแล้ว”
ลู่หยวนยื่นมือออก แล้วรับเอาโคมไฟวิญญาณบนหอกของบรรพบุรุษตระกูลหลิงมา “วางใจเถิด ข้าจะพานางกลับมาอย่างปลอดภัย!”
กล่าวจบลู่หยวนก็มอบยาอายุวัฒนะจำนวนหนึ่งให้กู้ชิงหรัน แล้วจึงกล่าวว่า “ข้าจะไปหนึ่งวัน เรื่องการปั้นกายเนื้ออู๋เต้าและผองเพื่อนเจ้าจัดการแทนข้าได้หรือไม่”
กู้ชิงหรันพยักหน้ารับ
ลู่หยวนมอบวิญญาณหลงเหลือของอู๋เต้าและผองเพื่อนให้แก่กู้ชิงหรัน
ในช่วงหลายวันที่ลู่หยวนเข้าสู่การบำเพ็ญ เสวียนเทียนชวนได้เตรียมทุกสิ่งทุกอย่างเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เมื่อวิญญาณหลงเหลือของอู๋เต้าและผองเพื่อนมาถึงก็จะสามารถสร้างร่างใหม่ได้ทันที!
หลังจากมอบหมายภารกิจเสร็จสิ้น รอบ ๆ ตัวของลู่หยวนก็เกิดเสียงแตกกระจายของอากาศ และร่างของเขาก็หายวับไปในทันตา
หลังจากที่ลู่หยวนหายไป บรรพบุรุษตระกูลหลิงก็หงอยลงไปเล็กน้อย
การเดินทางครั้งนี้ ไม่เพียงแต่เป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของหลิงอวิ๋นเท่านั้น แม้แต่ชะตากรรมของตระกูลหลิงในอีกหลายหมื่นปีข้างหน้าก็ยังขึ้นอยู่กับบุรุษผู้นี้เพียงคนเดียว!
……
ภายในเวลาไม่ถึงชั่วยาม ลู่หยวนก็ทะลวงความว่างเปล่า จนมาถึงที่หมาย คือหุบเขาบูรพา!
ในไม่ช้า ดินแดนต้องห้ามแห่งนั้นก็ปรากฏต่อหน้าของลู่หยวน
ตรงหน้าที่เห็นนี้เป็นป่าอันมืดมิด หมอกประหลาดลอยฟุ้งกระจายไปทั่ว บรรยากาศชั่วร้ายลอยคลุ้งอยู่ไม่ไกล!
ลู่หยวนเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ดวงตาคู่นั้นเบิกกว้าง ป่าขนาดใหญ่ทั้งหมดปรากฏขึ้นในสายตาของลู่หยวนในทันที!
“ค่ายกลต้องห้ามแปดพันรึ? และยังมีสัตว์อสูรอีก?”
ลู่หยวนแสยะยิ้ม ไม่รู้ว่าเป็นใครที่กล้าวางสิ่งของมากมายขนาดนี้ไว้ในดินแดนต้องห้ามแห่งนี้
ค่ายกลต้องห้ามแปดพัน แม้แต่ผู้ที่อยู่เหนือจ้าวยุทธ์ก็ยากที่จะรับมือ
ส่วนสัตว์อสูรที่ซ่อนอยู่ในหมอกหนาทึบของป่าแห่งนี้ ล้วนแต่แข็งแกร่งกว่าที่พบในเขตหุบเขาบูรพาของจิ้งจอกสวรรค์!
เป็นเช่นนี้ จะต้องมีของวิเศษอยู่อย่างแน่นอน!
ลู่หยวนกระตุกยิ้มกว้าง แล้วก้าวเดินไปข้างหน้า จากตัวของลู่หยวนพลังอำนาจที่กดขี่แผ่กระจายออกมา!
“ตู้ม!—”
ได้ยินเพียงเสียงดังกึกก้อง และป่าขนาดใหญ่ก็จมลงในในพริบตา!
ค่ายกลต้องห้ามแปดพันถูกทำลายลงทั้งหมดเพียงไม่กี่อึดใจ ภูตผีที่ซ่อนตัวอยู่ในป่าทั้งหมดถูกฆ่าตายในทันทีที่พลังของลู่หยวนแผ่กระจาย!
ลู่หยวนก้าวออกไปข้างหน้าอีกหนึ่งก้าวพลังแห่งการกดขี่ก็พุ่งออกไป สรรพชีวิตในป่านั้นก็กลับกลายเป็นผุยผง!
ดินแดนต้องห้ามที่เคยครอบคลุมพื้นที่หลายพันลี้ ก็กลายเป็นหลุมลึกที่ว่างเปล่า
สายตาของลู่หยวนเหลือบไปเห็นอักษรสีแดงตัวเล็ก ๆ หมุนวนอยู่ตรงก้นหลุมลึก
นี่คือทางเข้าสู่ซากปรักหักพังของเผ่ามังกร หลิงอวิ๋นอาจเผลอพลัดตกลงไปก็เป็นได้
ลู่หยวนก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว อากาศรอบข้างสั่นสะเทือนในไม่กี่ลมหายใจเขาก็มาถึงอักขระนั้น
เห็นได้ว่าตัวอักษรนั้นเก่าแก่และลึกลับ อักขระสีเลือดหมุนวนอยู่เบื้องล่าง ภายใต้พลังกดดันอันมหาศาลของลู่หยวน มันยังขยายตัวออกไปในทุกทิศทาง จากนั้นก็ค่อย ๆ กลืนกินพลังของลู่หยวนทีละน้อย
“น่าสนใจ…”
ลู่หยวนระบายยิ้มบาง ๆ
อักษรลึกลับถึงขนาดกลืนกินลมปราณของลู่หยวนได้ แลดูว่าผู้สร้างลมปราณนี้ช่างแข็งแกร่งยิ่งนัก!
และนี่ก็เป็นเพียงหนึ่งในหลาย ๆ อักขระ หากมีอักขระนับพันล้านสร้างเป็นอาคมอันยิ่งใหญ่ แม้แต่ลู่หยวนก็คงจะยังประมาทในพลังของอาคมนี้มิได้!
ลู่หยวนกดความคิดของตนเองลง แล้วจับจ้องไปยังอักขระลึกลับ จากนั้นก็แผ่ลมปราณของตนเองเข้าข้างใน ต่อมาแรงดูดอันรุนแรงก็ระเบิดออกมาจากข้างในทันที!
“ตู้มมมมม!——”
ช่วงเวลาหนึ่งระหว่างที่ฟ้าดินเงียบสงบ จากนั้นหลุมดำขนาดใหญ่ก็ระเบิดออกมาจากอักขระลึกลับนั่น!
ลู่หยวนไม่ลังเล รีบก้าวเข้าไปข้างในโดยพลัน!
แสงไฟสว่างวาบ โลกโดยรอบบิดเบี้ยวในฉับพลัน!
วั่งไฉโผล่ออกมาจากอ้อมอกของลู่หยวน ลมหายใจของมังกรพ่นแผ่ว ๆ ราวกับว่าสนใจที่แห่งนี้มาก!
“ครืน!——”
อากาศโดยรอบสั่นไหว โลกที่อยู่ตรงหน้ากลับมารวมตัวกันใหม่อีกครั้ง!
ก่อนที่ทุกอย่างจะก่อตัวเป็นรูปเป็นร่าง วั่งไฉเงยหน้าขึ้นคำรามในทันที เสียงคำรามของมังกรที่คลุ้มคลั่งก็ดังกึกก้องไปทั่วทั้งฟ้าดิน!
เมื่อเสียงคำรามของวั่งไฉจางหายไป เสียงคำรามของมังกรก็ดังขึ้นเรื่อย ๆ จากทั่วทุกสารทิศ
“โฮก! โฮก! โฮก!——”
ในตอนนี้โลกที่บิดเบี้ยวก่อตัวขึ้นอย่างสมบูรณ์แล้ว!
ลู่หยวนลงมายืนในดินแดนรกร้างขนาดกว้างใหญ่ มองเห็นทิศทั้งสี่ไกลสุดลูกหูลูกตา เดิมทีท้องฟ้าแจ่มใส แต่ในเวลานี้กลับถูกเงาขนาดมหึมาปกคลุม!
ลมหายใจอุ่น ๆ แผ่ซ่านออกมาจากทุกทิศทาง!
ลู่หยวนแหงนหน้ามองก็เห็นมังกรตัวใหญ่กว่าสามสิบตัวพันกันอยู่โดยรอบ!
เสียงอันเย้ายวนมีความเป็นผู้ใหญ่ เคล้ากับเสียงหัวเราะของความเจ้าเล่ห์เล็กน้อยดังมาจากที่ไกล ๆ!
“โอ้ มีมนุษย์โผล่มาอีกแล้วรึ ซ้ำยังเป็นชายเสียด้วย คิก ๆ ๆ คราวนี้มาเป็นคู่ให้ข้าทีเถอะ”
