ระบบย่อยสลายขั้นเทพ - ตอนที่ 90

บทที่ 90 ยามพลังอยู่ที่ขั้น 2

เจียงฮ่าวได้จ้องมองไปยังรายละเอียดทักษะพลังมหาศาลด้วยสายตาขาดหวัง

“ถ้าระดับแรกยังมอบพลังให้ฉันได้กว่า 800 ปอนด์แล้วล่ะก็ ฉันล่ะอยากรู้จริงๆว่าถ้ายกระดับเป็นระดับ 2 แล้วจะมอบพลังให้ฉันมากมายขนาดไหน”

เมื่อคิดได้ดังนั้น เจียงฮ่าวจึงได้บอกกับระบบออกไป

“ระบบ ยกระดับทักษะ พลังมหาศาล เป็นระดับ 2”

“รับทราบ”

“ติ้ง ยกระดับทักษะ พลังมหาศาล เป็นระดับ 2 สำเร็จ”

ทักษะ พลังมหาศาล ระดับ 2 (0/100): ความแข็งแกร่งที่แหกได้ทุกกฏเกณฑ์

เมื่อได้ยินดังนี้ เจียงฮ่าวได้เรียกดูค่าสถานะของตนในทันทีและพบว่าค่าความแข็งแกร่งของเขาเปลี่ยนจาก 8 เป็น 16 ในทันที

ในขณะเดียวกัน เจียงฮ่าวเอง ก็สัมผัสได้ว่าทั่วทั้งร่างเต็มเปี่ยมไปด้วยพละกำลัง เขารู้สึกได้ว่าสามารถทำให้อากาศระเบิดได้เพียงต่อยออกไปแค่ในหมัดเดียว

อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกนี้สมควรจะเป็นการคิดไปเองเท่านั้น

เจียงฮ่าวได้กำหมัดดูด้วยความรู้สึกทรงพลัง

“พลังมหาศาลในตอนนี้ทำให้เขาทรงพลังมากกว่าเดิมสองเท่า”

“ความแข็งแกร่งเทียบเท่า 1600 ปอนด์”

พลังหมัดของไมค์ไทสันเองก็มีน้ำหนักอยู่ที่ 1600 ปอนด์เหมือนกัน เขาไม่เคยคิดเลยจริงๆว่าเพียงแค่ยกระดับทักษะนี้จะทำให้เขานั้นแข็งแกร่งเทียบเท่ากับไมค์ไทสันได้

เขาแทบจะไม่อยากจะนึกด้วยซ้ำว่าถ้ายกระดับขั้นถัดไปแล้วเขาจะแข็งแกร่งขนาดไหน

แต่ในตอนนี้เขาเองกลับรู้สึกได้แค่ว่าตนเองมีพลังเทียบเท่ากับไมค์ไทสันเพียงเท่านั้น

นั่นก็เพราะต้องใช้เวลาอีกพักใหญ่กว่าเขานั้นจะสามารถยกระดับทักษะพลังมหาศาลนี้ขึ้นไปเป็นระดับต่อไป และเมื่อดูทักษะที่เหลือทั้งหลายเหล่านี้ทำให้สายตาของเขาไปตกอยู่ที่ทักษะหนึ่ง

จากทักษะทั้งหมดที่เขามีแล้ว ทักษะเทพเจ้าโรงครัวนั้นต่ำที่สุด นี่ทำให้เขานั้นมีความคิดหนึ่งขึ้นมา

“ระบบ ยกระดับทักษะ เทพเจ้าโรงครัว เป็นระดับ 2”

“รับทราบ”

“ติ้ง ยกระดับทักษะ เทพเจ้าโรงครัวเป็นระดับ 2 สำเร็จ”

เทพเจ้าโรงครัว ระดับ 2 (0/100): ทักษะที่ทำให้ผู้ครอบครองทำอาหารได้แม้แต่เทพก็ยังต้องการจะลิ้มรส สามารถใช้สิ่งมีชีวิตทุกอย่างในการประกอบอาหารและปรุงอาหารได้ในระดับที่พระเจ้าก็ยังยอมซูฮกให้

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าหลังจากเพิ่มทักษะเทพเจ้าโรงครัวเป็นระดับสองไปแล้วแต่เจียงฮ่าวก็ยังไม่รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงแต่อย่างใด นี่ทำให้เจียงฮ่าวอดไม่ได้ที่จะสับสน

เขาจึงได้ตัดสินใจถามระบบออกมา

“ระบบ ทักษะเทพเจ้าโรงครัวระดับ 2 นี่เปลี่ยนไปยังไงเหรอ”

อย่างไรก็ตาม ระบบได้ตอบออกมาในสิ่งที่เขาไม่คาดคิดจนต้องพูดไมม่ออก

“ติ้ง ระบบไม่เข้าใจคำถาม โปรดอธิบายเพิ่มเติม”

เมื่อได้ยินแล้ว เจียงฮ่าวจึงขี้เกียจจะต่อความยาวสาวความยืดต่อไป

หลังจากดูหน้าจะแสดงสถานะข้อมูลแล้วก็พบว่ามันเปลี่ยนแปลงไปจากก่อนหน้านี้มากทำให้เจียงฮ่าวพยักหน้าอย่างพึงพอใจ อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาหันไปมองค่าความทรหดของตนที่ยังต่ำกว่าเกินอยู่นั้น ทำให้เขาอดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้

“ระบบ ฉันจะเพิ่มค่าความทรหดได้ยังไงกัน”

“ติ้ง ระบบไม่เข้าใจคำถาม โปรดอธิบายเพิ่มเติม”

เป็นครั้งนี้เจียงฮ่าวต้องแสดงท่าทีผงะขึ้นมาทันทีที่ได้ยิน

แต่ในเมื่อเห็นค่าต่างๆเพิ่มขึ้นจากเดิมขึ้นมาจนน่าพึงพอใจแล้ว เจียงฮ่าวจึงไม่คิดจะถามอีก

“…”

ไม่นานก็ถึงตอนเที่ยง ตอนเทียงของเดือนมิถุนายนเป็นเวลาที่ร้อนพอสมควร

เจียงฮ่าวในตอนนี้กำลังฝุบลงกับโต๊ะพลางใช้หนังสือพัดตนอยู่

“ลูกพี่ฮ่าว พวกเราจะไปซื้อไอติมกินกัน สนใจไหม”

เป็นชายร่างท้วมที่นั่งอยู่ข้างหลังมาสะกิดเจียงฮ่าวแล้วถามออกมา

เจียงฮ่าวเองก็รู้สึกทนความร้อนนี่ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน เมื่อได้ยินดังนั้นจึงรีบตอบไปทันที

“ไปสิ ไปกัน ไปด้วยกันนี่แหล่ะ”

ทั้งสองได้รีบตรงไปยังโรงอาหารของโรงเรียน

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้แถวที่ต่ออยู่ในร้านค่อนข้างที่จะยาวพอสมควร

หลังจากต่อแถวไปได้ประมาณหกไม่ก็เจ็ดนาทีก็ถึงคิวเจียงฮ่าวและนักเรียนร่างท้วมแล้ว

เจียงฮ่าวต่อหลังนักเรียนร่างท้วม

นักเรียนร่างท้วมได้ยื่นเงินไปให้เจ้าของร้าน

“เจ้าของร้าน ขอน้ำอัดลมสองขวดแล้วก็ไอติมตักสองก้อน เป็นรสช็อคโกแลต”