ระบบย่อยสลายขั้นเทพ - ตอนที่ 9

บทที่ 9 ฝีมือเทพเจ้าโรงครัวเป็นที่ประจักษ์

หลังจากข้อมูลการทำอาหารมากมายได้ไหลบ่าเข้าสู่จิตสำนึกของเจียงฮ่าวแล้ว ในตอนนี้ เจียงฮ่าวได้กลายเป็นสุดยอดพ่อครัวในทันที

ในตอนนั้นเอง เจียงไซหยวนได้เข้ามาในห้องด้วยเช่นกัน เธอเห็นเจียงฮ่าวกำลังจ้องมองเมนูอาหารอยู่

“เจียงฮ่าว… เจอวิธีการทำในตำรารึเปล่า” (น้องดูถูกพี่จนไม่อยากเรียกว่าพี่เลยเรียกชื่อตรงๆแทน)

เจียงฮ่าวได้สติในทันทีที่น้องสาวได้ร้องทักออกมา เขาได้รีบพูดออกมาในทันที

“เจอ…สิเจอ”

เมื่อพูดจบ เขาได้ตรงไปยังครัวโดยที่ถือตำราอยู่ในมือ เจียงไซหยวนเองที่เห็นดังนั้นก็ได้เดินตามไป

“อย่าเข้ามากวนในครัว”

เมื่อพูดจบ เขาได้ปิดประตูใส่หน้าน้องสาวของตนในทันที

เจียงไซหยวนที่โดนปิดประตูใส่หน้าก็ได้โกรธจนทำแก้มป่อง ก่อนที่จะชี้ไปที่ประตู

“เออ เจียงฮ่าว อย่าถึงทีบ้างก็แล้วกัน”

เจียงไซหยวนได้กระทืบเท้าพอเป็นพิธีก่อนที่จะพูดออกมาว่า “ไปก็ได้”

ตอนนี้ ภายในครัว เจียงฮ่าวได้เปิดแก๊ซพลางจุดไฟ

จากความรู้ที่มีอยู่ในห้วงจิตสำนึกของเขาในตอนนี้ เขาได้ทำการเทน้ำ ใส่เครื่องปรุง ใส่เนื้อไก่หั่นชิ้น ทุกๆอย่างไหลลื่นอย่างไม่สะดุด

ในตอนนี้เอง ใบหน้าของเจียงฮ่าวได้ดูเคร่งเครียดราวกับเป็นใบหน้าของพ่อครัวมากประสบการณ์

ไม่นานนัก กลิ่นหอมหวลก็ได้ลอยออกมาจากหม้อจนเตะจมูก

เจียงไซหยวนในตอนนี้เมื่อได้กลิ่นก็มีสีหน้าตกตะลึงในทันที อารมณ์ขุ่นมัวของเธอจางหายไปเพียงเพราะได้กลิ่นอาหาร

“กลิ่นหอมจัง นี่ตานั่นทำอาหารได้ดีขนาดนี้โดยทำตามตำราเนี่ยนะ”

เจียงไซหยวนพยายามใช้สมองหาคำตอบแต่ก็นึกไม่ออกจึงได้เดินไปเคาะประตู

“ก๊อก ก๊อก”

“เจียงฮ่าว ทำกับข้าวเสร็จรึยัง”

ในตอนนี้เจียงฮ่าวกำลังลิ้มรสซุปไก่ที่ตัวเองทำ เมื่อชิมเข้าไปแล้วก็ได้แสดงสีหน้าประหลาดใจออกมา

“โฮ่ ไม่เลวแหะ หอมชะมัดยาด”

“อย่างที่คิดจริงๆ สมกับเป็นทักษะที่แม้แต่พระเจ้ายังยอมซูฮก”

เมื่อได้ยินน้องสาวของตนเคาะประตูและถาม เขาก็ได้ตอบออกไป

“เสร็จแล้ว เสร็จแล้ว”

หลังจากตะโกนตอบน้องสาวของตน เจียงฮ่าวได้ตักซุปไก่ออกมาสามส่วนและเหลือไว้ในหม้อหนึ่งส่วนสำหรับตัวเอง

หลังจากนั้น เขาได้นึกภาพของเศษเสี้ยวแห่งชีวิตมาถือไว้ในมือ เมื่อเศษเสี้ยวแก่นชีวิตที่เขาได้มาจากต้นไม้ก่อนหน้านี้มาอยู่ในมือ เขาได้ถามระบบว่า

“ระบบ ถ้าฉันเทเศษเสี้ยวแก่นชีวิตนี่ลงในชาม ผลของมันคงจะไม่จางหายใช่รึเปล่า”

เจียงฮ่าวถามออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มลึกเบาๆ

“ไม่เสื่อมสลายแน่นอนนายท่าน”

เมื่อได้ยินดังนั้น ใบหน้าของเจียงฮ่าวก็แสดงออกมาถึงความสุข เขาได้เทเศษเสี้ยวแก่นแห่งชีวิตลงไปในชามซุปไก่ที่แบ่งออกมาชามหนึ่งในทันที

ทันใดนั้นเอง กลิ่นอายแห่งความสดชื่นได้แผ่ออกมาจากชามซุปไก่ชามนั้น

หลังจากวางช้อนลงไปแล้ว เจียงฮ่าวได้นำซุปไก่ที่เติมเศษเสี้ยวแก่นแห่งชีวิตไปไว้ในกล่องอาหารชั้นแรก และอีกสองชามเอาไว้ชั้นบน

หลังจากปิดฝาอย่างดีแล้ว เจียงฮ่าวได้พาเจียงไซหยวนที่กำลังทำหน้างงๆกลับไปยังโรงพยาบาลเทียนเหอ

เขากลับไปยังห้องพักของพ่อเขาอีกครั้งหนึ่ง
“พ่อ ผมทำซุปไก่มาให้ พ่อกับแม่ดื่มก็ดื่มด้วยกันทั้งคู่เนี่ยแหล่ะ”

พ่อแม่ของเจียงห่าวถึงกับทำหน้าฉงนสนเท่ห์

ลูกชายของพวกเขาเนี่ยนะทำซุปไก่

เจียงไซหยวนได้กล่าวออกมายืนยันเพื่อแก้ไขข้อสงสัยนี้

“พ่อ..แม่..เจียงฮ่าวเขาทำตามตำราจนทำออกมาได้กลิ่นหอมขนาดนี้เลยนะ พ่อกับแม่ลองกินดูก่อนแล้วกัน”

แม่ของเจียงฮ่าวที่เห็นลูกสาวสุดที่รักของตนออกมาพูดขนาดนี้จึงไม่อาจที่จะกล่าวทัดทานได้ แต่เมื่อได้ยินลูกสาวตัวเองเรียกชื่อพี่ชายตรงๆ ก็อดที่จะเอือมระอาไม่ได้เช่นเดียวกัน

“เฮ้ เมื่อไหร่จะเรียกฉันว่าพี่ชายสักที เลิกเรียกชื่อฉันได้แล้ว”

เจียงไซหยวนที่ได้ยินก็หันไปมองเจียงฮ่าวด้วยสีหน้าหยามเหยียด

“ไม่มีทาง”

พ่อแม่ของเจียงฮ่าวที่เห็นลูกสาวที่รักพูดออกมาแบบนี้ก็ได้แต่มองหน้ากันแล้วยิ้มแหยๆ

เจียงฮ่าวที่ได้ยินก็เลิกคิดที่จะต่อล้อต่อเถียงในทันที เขาได้นำซุปไก่เทใส่ชามโดยไม่แยแสสายตาของน้องสาว เป็นตอนนั้นที่กลิ่นหอมของซุปไก่ได้ลอยออกมาจนหอมฟุ้งไปทั่วห้องพักคนไข้ จนทำให้คนไข้คนอื่นได้กลิ่นและพูดออกมา

“หอมมม จริงๆ”

“ถึงแม้จะได้แค่ดมกลิ่นก็ถือว่าโชคดีแล้วนะเนี่ย”

“นั่นสิ ฉันไม่เคยได้กลิ่นซุปไก่ที่หอมขนาดนี้มาก่อนเลย”

“………………..”

แม้แต่พ่อแม่ของเจียงฮ่าวได้กลิ่นยังต้องตกตะลึง นี่ทำให้พ่อของเขาอดที่จะถามออกมาด้วยความสงสัยไม่ได้

“ลูกแค่ทำตามเมนูก็ได้ซุปไก่ที่มีกลิ่นหอมขนาดนี้เนี่ยนะ”

เจียงห่าวได้นำซุปที่มีเศษเสี้ยวแก่นแห่งชีวิตออกมา เขาส่งให้พ่อของตนด้วยรอยยิ้มว่า

“พ่อ ผมแค่ทำตามตำราจริงน่า ลองชิมก่อนก็แล้วกัน”

พ่อของเจียงฮ่าวในตอนนี้ได้ลุกขึ้นมานั่งบนเตียงก่อนที่จะรับชามซุปมาจากเจียงฮ่าว เขาดมซุปในชามไปหนึ่งฟอดใหญ่พร้อมพูดออกมาด้วยรอยยิ้มว่า

“อื้มมม หอมดีจริงๆ”