ระบบย่อยสลายขั้นเทพ - ตอนที่ 7

บทที่ 7 หลังจากรู้เรื่องราว เขาต้องการจะสั่งสอนอริศัตรู

ระหว่างทางไปโรงพยาบาล บรรยากาศรอบตัวของเจียงฮ่าวแสดงออกถึงความน่ากลัวอย่างที่สุด

“ใครกล้าทำพ่อของฉัน ฉันจะทำให้มันต้องร้องขอความตาย”

เจียงฮ่าวกัดฟันแน่นพร้อมกับทำการสาบานเรื่องนี้อยู่เงียบๆในใจ

เขานั่งรออยู่ในรถอยู่นานจนเริ่มอยู่ไม่สุข ในที่สุดเขาก็มาถึงโรงพยาบาลเทียนเหอ

หลังจากโยนเงินให้คนขับแท็กซี่ไปแปดหยวน เขาก็ได้วิ่งเข้าไปในโรงพยาบาลในทันที หลังจากสอบถามฝ่ายประชาสัมพันธ์ว่าตึกที่พ่อของเขารักษาตัวอยู่ตรงไหน เมื่อรู้แล้ว เขาก็รีบวิ่งไปในทันที

เจียงฮ่าวค่อยๆเปิดประตูและเดินเข้าไปในห้องพักคนไข้

เขาเห็นชายวัยกลางคนทั่วๆไปคนหนึ่งที่ตอนนี้อยู่ในชุดคนไข้นอนอยู่บนเตียง พร้อมทั้งเห็นสายน้ำเกลือที่ต่อเข้าร่างกาย ชายคนนี้ก็คือพ่อของเขา เจียงเว่ยปิง

ข้างๆเตียงก็ได้มีหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งกำลังดูแลพ่อของเขาอยู่ เธอไม่ใช่อื่นหรือก็คือแม่ของเขา เกาชุนหลัน

ข้างๆเตียงอีกฝั่งหนึ่งเป็นสาวน้อยที่ตอนนี้น้ำตากำลังนองหน้าและตาแดงกล่ำ เธอจ้องมองไปยังพ่อของเขาด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย เธอก็คือน้องสาวของเขา เจียงไซหยวน

เจียงฮ่าวได้รีบถามออกมา

“พ่อ เป็นยังไงบ้าง”

เมื่อพ่อของเจียงฮ่าวได้เห็นว่าเจียงฮ่าวมาถึง เขาได้ฝืนยิ้มออกมา

“ไม่เป็นไรมากหรอกอาฮ่าว พ่อแค่ลื่นล้มไปเฉยๆจนกระดูกหักแค่นั้นเอง”

พ่อของเจียงฮ่าวนั้นไม่ได้บอกความจริงออกมาเพราะกลัวจะทำให้เจียงฮ่าวไม่สบายใจไปเสียเปล่าๆ ยังไงซะถึงจะบอกลูกของตนไปเขาก็ทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว

อย่างไรก็ตาม เจียงฮ่าวนั้นรู้อยู่แล้วว่านี่ไม่ใช่เรื่องจริง เมื่อได้ยินดังนั้นเขาก็เข้าใจถึงความคิดพ่อตนดี

พ่อของเขานั้นไม่ต้องการให้ตัวเขาเป็นกังวล มีหรือที่เขาจะไม่รู้เรื่องนี้

“พ่อ…พ่อนี่น้ากลายเป็นคนที่ไม่ระวังตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”

“ว่าต่อหมอบอกว่ายังไงบ้าง อาการหนักรึเปล่า”

เจียงฮ่าวได้แสดงละครว่าเชื่อพ่อของตนเองเสียเต็มประดา

ตอนนี้เองแม่ของเขาก็ได้พูดออกมาว่า “หมอบอกว่าพ่อของแกสบายดี หมอแค่อยากให้พ่อแกนอนพักอยู่นี่แค่ไม่กี่วันเท่านั้น อาฮ่าว ตอนนี้แกก็ใกล้ที่จะสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว กลับบ้านไปตั้งใจอ่านหนังสือซะ พรุ่งนี้ยังต้องเข้าเรียนอีกนี่นา”

เมื่อพูดดังนั้นแม่ของเขาก็หันไปมองน้องสาวราวกับจะบอกเป็นนัยว่าไม่ให้พูดความจริงออกมา

“ไม่เป็นไรหรอกแม่”

“ผมเองก็ไม่มีปัญหานะ ผมทบทวนไปเกือบหมดแล้ว”

อย่างไรก็ตาม พ่อของเจียงฮ่าวไม่เห็นด้วยและไล่ให้เขาและน้องสาวกลับไปอ่านหนังสือทบทวนที่บ้านอยู่ดี

เมื่อเป็นดังนี้ทั้งเจียงฮ่าวและน้องสาวทำได้เพียงเดินออกมา

“ไซหยวน หมอว่ายังไง”

เจียงฮ่าวถามน้องสาวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาในขณะที่ทั้งคู่เดินออกมา

เจียงไซหยวนได้สะดุ้งและหันไปมองทางพี่ชายของตนในทันที เธอเองคิดมาตลอดว่าพี่ชายตัวเองนั้นไร้ประโยชน์ แต่เมื่อได้ยินน้ำเสียงของเขาเมื่อครู่นี้ทำให้เธอนั้นรู้สึกถึงแรงกดดันทำให้เธออิดออดเล็กน้อย จนในที่สุดก็ต้องพูดออกมา

“หมอบอกว่าพ่อซี่โครงหัก แต่โชคดีที่ไม่ได้ทิ่มอวัยวะภายใน อาการโดยรวมจึงถือว่าดี หมอบอกอีกว่าตราบใดที่ยังรับยาอย่างต่อเนื่อง พ่อจะหายดีใจสามเดือน”

เจียงฮ่าวที่ได้ยินในที่สุดก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก แต่เมื่อคิดขึ้นมาว่ามีใครบางคนทำร้ายพ่อของเขาจนเจ็บถึงขนาดนี้ทำให้เขาอดที่จะรู้สึกโกรธแค้นไม่ได้

“แล้วรู้ไหมว่าใครทำให้พ่อต้องเจ็บถึงขนาดนี้”

เมื่อได้ยินน้ำเสียงของเจียงฮ่าวในตอนนี้ทำให้เจียงไซหยวนรู้สึกเป็นกังวลในทันที เธอส่ายหน้าไปมาแล้วปัดออกไป

“พูด”

เจียงฮ่าวพูดออกมาด้วยเสียงอันดังก้องและเย็นยะเยียบ

เจียนไซหยวนสะดุ้งในทันที

“เป็น…เป็นหงเหลียง เขาต้องการให้พ่อจ่ายค่าคุ้มครองสองพันหยวน”

“พ่อพึ่งจะเปิดร้านเลยไม่มีเงินจ่าย มาตอนหลังเขาเข้าไปหยิบเงินของพ่อที่ทำงานมาอย่างยากเข็ญจากโต๊ะเอาดื้อๆ เมื่อพ่อจึงเข้าไปแย่งกลับมาแต่ถูกเขาผลักจนกระแทกกับโต๊ะจนซี่โครงหัก”

เมื่อได้ยินดังนั้น เจียงฮ่าวได้พร่ำพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอันโกรธแค้น

“หงเหลียงเหรอ….หงเหลียง รอก่อนเหอะ”

เจียงฮ่าวได้กัดฟันแน่ก่อนที่จะหันไปต่อยต้นไม้เล็กๆต้นหนึ่งที่อยู่ข้างๆจนหักโค่นลงมาในหมัดเดียว

“ปังงงงงง”

“ติ้งงงงง ตรวจพบต้นไม้ ท่านต้องการจะย่อยสลายหรือไม่”