ระบบย่อยสลายขั้นเทพ - ตอนที่ 19

บทที่ 19 แม้แต่อาจารย์ก็ยังต้องกล่าวขอโทษ อะไรก็เกิดขึ้นได้

“เจียงฮ่าว อาจารย์ต้องขอโทษในสิ่งที่อาจารย์ทำกับเธอไปเมื่อวานด้วย”

เมื่อพูดจบ โจวหงได้ก้มหัวให้เจียงฮ่าวในทันที

เจียงฮ่าวที่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น เขาได้รีบยืนขึ้นในทันที

“อาจารย์ไม่ต้องทำขนาดนี้หรอกครับ เมื่อวานนี้เป็นผมต่างหากที่ไม่ดี ผมสิควรที่จะต้องขอโทษ”

เมื่อพูดจบ เจียงฮ่าวก็ได้โค้งคำนับขอโทษแก่โจวหงเช่นเดียวกัน

ในตอนนี้ เหล่านักเรียนในห้องต่างก็มองหน้ากันไปมาอย่างโง่งม

“โกหกน่า ชิบ… คนอย่างอาจารย์โจวเนี่ยนะ ก้มหัวขอโทษเจียงฮ่าว”

“นี่…นี่มัน…เป็นไปไม่ได้”

“…..ฉันว่าฉันกำลังฝันอยู่นะ”

“…………”

นักเรียนในห้องได้พูดคุยกันเรื่องที่เห็นอย่างดังระงม

หลิวหยวนที่อยู่แถวหน้าเองเมื่อได้เห็นดังนั้น มันก็ตะตะลึงพลันรู้สึกสังหรร้ายในทันที

คราวนี้เป็นโจวหงพูดออกมาอีกครั้ง

“ทุกๆคนในตอนนี้พัฒนาฝีมือในการทำข้อสอบกันก้าวหน้าขึ้นมาก มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ดูท่าจะไม่มีแวว”

ทันทีที่พูดออกมา โจวหงก็ได้จ้องมองไปยังหลิวหยวนคนที่นั่งอยู่หน้าห้องประหนึ่งดังเป็นสัญญาณเตือนให้ยอมรับในสิ่งที่จะเกิดขึ้น

“เอาล่ะ ตอนนี้อาจารย์จะประกาศคะแนนสอบ”

“หยูฉาง 37 คะแนน”

“โจวหลิงหลิง 40 คะแนน”

“ฮวงเจีย 96 คะแนน อันดับสาม”

“หลิวหยวน 100 คะแนน อันดับสอง”

เมื่อได้ยินดังนั้น โจวหงได้หยุดเล็กน้อยก่อนจะเหลือบไปสังเกตุสีหน้าของหลิวหยวน หลังจากจ้องมองอยู่พักหนึ่ง เธอก็ได้ส่งกระดาษคำตอบให้หลิวหยวน

นี่ทำให้นักเรียนในห้องคุยกันด้วยเสียงจอแจในทันที

“หลิวหยวนทำได้ 100 คะแนน ยังอยู่ที่สองเหรอ แล้วอันดับหนึ่งที่ใครกันวะ”

“ฉันเองก็สังสัยเหมือนกัน ยังนึกไม่ออกเลยว่าน่าจะเป็นใคร”

“ชิ คงไม่ใช่ไอ้ขยะเจียงฮ่าวนั่นอีกนะ”

“…..”

ในตอนนี้เอง หลิวหยวนที่รับกระดาษคำตอบมาไว้ในมือของตัวเองนั้นมีความรู้สึกหนึ่งบังเกิดขึ้นมา มันเป็นความรู้สึกที่ราวกับทำให้ตัวมันนั้นต้องหัวใจหยุดเต้นไปชั่วขณะหนึ่ง

นั่นก็เพราะตัวมันนั้นพึ่งจะได้ยินชื่อๆหนึ่งอย่างชัดถนัดถนี่ แต่ใจมันนั้นราวกับไม่อยากที่จะได้ยินชื่อๆนั้นเลยสักนิด มันเป็นชื่อของเจียงฮ่าวนั่นเอง

“เป็นไปได้ยังไง” “เป็นไปไม่ได้” “ไม่มีทางเป็นไปได้อย่างแน่นอน”

หลิวหยวนนั้นส่ายหัวไปมาราวกับว่าตนเองพึ่งจะได้ยินเรื่องราวที่น่าเหลือเชื่อ

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ได้ยินตามมานั้น เป็นเสียงของโจวหงที่ได้ตอกย้ำตัวมันไปอีกครั้ง

“ไม่คิดเลยว่าเธอนั้นจะก้าวขึ้นมาเป็นอันดับหนึ่งในช่วงเวลาแบบนี้นะ”

เธอพูดในขณะที่จ้องมองไปยังเจียงฮ่าวที่นั่งอยู่ด้านหลังห้องด้วยเสียงที่กระจ่างชัด

“เจียงฮ่าว 120 คะแนนเต็ม” “แม้แต่อาจารย์ยังทึ่งในตัวเธอเลย”

“นี่…เป็นไปได้ด้วยเหรอ” “เจียงฮ่าวมันไปเทพถาษาอังกฤษเอาตอนไหนเนี่ย”

“……”

ทุกคนเองแสดงท่าทีไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน

แต่ก็มีคนหนึ่งที่แสดงออกมาอย่างชัดเจนว่าไม่เชื่อยิ่งกว่าใครจนส่งเสียงเอะอะโวยวายออกมาทำลายบรรยากาศของคนในห้อง

“เป็นไปได้ยังไง” “เป็นไปไม่ได้” “ไม่มีทางเป็นไปได้อย่างแน่นอน”

“คนอย่างเจียงฮ่าวเนี่ยนะ” “ไอ้ขยะเนี่ยนะที่ได้คะแนนเต็ม”

“อาจารย์ต้องตรวจข้อสอบผิดแน่ๆ”

เป็นหลิวหยวนที่พูดออกมาอย่างหนักแน่น

มันไม่เชื่อว่าเจียงฮ่าวได้คะแนนเต็มเป็นอันขาด ไอ้คนที่ทุกคนต่างก็รู้ว่าเป็นตัวล้มเหลวในหมู่นักเรียนเนี่ยนะ คนอย่างเนี้ยเนี่ยนะที่ได้คะแนนเต็ม

โจวหงได้กล่าวเชิงดุออกมาในทันทีเมื่อมีใครสักคนสงสัยในการตรวจข้อสอบของเธอ

“หลิวหยวน เธอต้องการจะพูดอะไรกันแน่ เธอจะบอกว่าอาจารย์ตาถั่วจนตรวจข้อสอบผิดอย่างนั้นเหรอ โฮ่จะบอกอะไรให้อย่างหนึ่งนะ อาจารย์คนอื่นได้ลองตรวจแล้วเหมือนกัน ฉันยืนยันเรื่องนี้ได้”

โจวหงได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดังก้อง

หลิวหยวนที่พึ่งจะรู้สึกตัวในสิ่งที่ทำลงไปก็ได้รีบกล่าวขอโทษออกมา

“ไม่…ไม่ใช่ครับอาจารย์ ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น”

โจวหงได้มองไปยังหลิวหยวนด้วยสายตาที่ผิดหวัง

“ถ้างั้นก็นั่งลงได้แล้ว”

“แล้วก็จำไว้ด้วยนะว่าไอ้การอิจฉาริษยาผู้คนนั่นน่ะไม่ได้ช่วยทำให้ชีวิตดีขึ้นหรอกนะ”

หลังจากโจวหงได้พูดออกไปแล้วก็ไม่ได้สนใจหลิวหยวนอีก

ในตอนนี้เอง ทุกๆคนในห้องต่างก็จ้องมองหลิวหยวนด้วยสายตาทิ่มแทงราวกับจะต้องการยิงหลิวหยวนทิ้งแล้วนำร่างไปทิ้งในหลุมลึก

“หลิวหยวนแม่งโชคไม่ดีเลยว่ะ ดันมาแพ้กับไอ้ของที่ตัวเองถนัด”

“เฮ้ออออ คงไม่มีใครจะคิดล่ะนะว่าจะมาลงเอยแบบนี้”

“คราวนี้ไอ้เวรนี่เจอปัญหาแล้วล่ะ มันไปพนันกับเจียงฮ่าวเอาไว้”

“………………..”