ระบบย่อยสลายขั้นเทพ - ตอนที่ 156

บทที่ 156 คนรักหมาและคนที่ถูกหมากัด

“ก็ได้ เดี๋ยวฉันจะลองโพสต์ข้อความถามความเห็นคนอื่นในกลุ่มก่อนแล้วกัน”

แล้วเจียงฮ่าวก็วางสายและทําการถามแชทกลุ่มของห้องในทันที

ไม่นาน นักเรียนส่วนใหญ่ในห้องเห็นก็แสดงความเห็นออกมาว่าเห็นด้วยกับเรื่องนี้

นั่นก็เพราะยังไงซะทุกคนก็ต้องไปตามทางของตัวเองอยู่แล้ว มันจะเป็นเรื่องอยากที่พวกเขาจะได้กลับมารวมตัวกันอีกครั้งเพราะฉะนั้นจะดีกว่าที่ตอนนี้จะได้เจอกันอีกสักครั้งก่อนจากกันไป

หลังจากทุกคนเห็นด้วยจากการนับเสียงส่วนใหญ่แล้วพวกเขาก็ได้เลือกเวลาเป็นสี่โมงเย็นที่หน้าโรงแรมแกรนด์โฮเตล

ในฐานะหัวหน้าห้อง เขานั้นจะต้องไปที่นั่นเพื่อติดต่อเกี่ยวกับการจัดงานเลี้ยง

อย่างไรก็ตาม เจียงฮ่าวยังไม่รีบร้อน เขายังคงนั่งเล่นอยู่ที่บ้านโดยคิดว่าจะนั่งสักพักก่อนค่อยออกไปและในตอนนี้เขาก็ได้นั่งอยู่บนโซฟาและเปิดเว็บไซต์ดู

ในตอนนี้เขาพบข่าวหัวข้อหนึ่งที่กําลังเป็นประเด็นในตอนนี้

มันเป็นข่าวของหมาทําร้ายคนและมันเกิดขึ้นที่เมืองเทียนเหอนี่เอง

ตามที่ข่าวรายงานนั้น มีแม่และเด็กคู่หนึ่งกําลังกลับบ้านหลังจากรับลูกที่โรงเรียนและในตอนนั้นเองทั้งคู่ได้เจอชายหนุ่มคนหนึ่งพร้อมกับหมาสองตัวที่พามาเดินเล่น

ทุกอย่างก็ดูเป็นปกติดีแต่ไม่มีใครคิดว่าอยู่ๆหมาสองตัวนั้นก็คุ้มคลั่งและหลุดจากสายจูง หลังจากนั้นก็ได้ ตรงเข้าขย่าแม่ลูกคู่นั้นจนล้มไปกองอยู่กับพื้น

ชายหนุ่มได้ทําการเรียกหมาของตนอยู่สองครั้งแต่หมาทั้งสองก็ยังคุ้มคลั่งและทําการกัดสองแม่ลูกต่อไปทําให้ชายหนุ่มคนนั้นรีบหนีไปด้วยความกลัวในทันที

ยังโชคดีที่ตํารวจผ่านมาพบเข้า และได้ทําการไล่หมาทั้งสองไปได้จึงช่วยให้คู่แม่ลูกได้รอดชีวิต

อย่างไรก็ตาม ทั้งสองได้รับบาดเจ็บสาหัส

ในตอนด้วยการที่ไม่รู้ว่าหมาทั้งสองนี้เป็นของใครและหนีไปไหนทําให้มีการรายงานข่าวนี้เพื่อให้ประชาชนระวังตัวเอาไว้

พร้อมทั้งหากพบเห็นพวกมันให้รีบแจ้งตํารวจในทันทีเจ้าหน้าที่จะได้ฆ่าหมาบ้าทั้งสอง

อย่างไรก็ตาม เจียงฮ่าวก็เห็นว่าช่องคอมเม้นต์ของข่าวนี้นั้นมีกลุ่มคนที่บอกว่าเป็นพวกรักสัตว์ได้ออกมาปกป้องหมาทั้งสองนั่น

“คู่แม่ลูกงี่เง่านั่นต้องไปยั่วหมาอย่างแน่นอนไม่อย่างนั้นล่ะก็ทําไมหมาที่หน้าตาน่ารักขนาดนั้นถึงไปกัดสองคนนั้นล่ะ”

“แม่…เอ๊ย ไอ้คนพวกนี้ยังมีหน้าไปโรงพยาบาลอีกเหรอพวกแกมีค่าน้อยกว่าหมานั่นด้วยซ้ํา”

“ไอ้ฉิบ… หมาที่น่ารักอย่างนั้นยังกล้าที่จะไปฆ่าพวกันพรุ่งนี้น่าฉันจะเอาขี้หมาไปปาหน้าบ้านพวกแก”

นอกจากนี้ยังเกิดพฤติกรรมล่าแม่มดในการหาข้อมูลของตํารวจคนที่ขับไล่หมาทั้งสองไปได้อีก

การกระทําเหล่านี้ทําให้เจียงฮาวโกรธขึ้นมา

เรื่องอย่างหมาบ้าทําร้ายคนแบบนี้เกิดขึ้นมานานแล้วและก็เป็นพวกคนที่รักหมามากพวกนี้ทําให้พวกตํารวจทําอะไรได้อย่างไม่เด็ดขาด

และเมื่อเจียงฮ่าวยิ่งเห็นความเห็นพวกนี้ยิ่งทําให้เขานั้นโกรธขึ้นไปอีกเขาปิดโทรศัพท์ลงในทันทีเพื่อไม่ให้เรื่องพวกนี้ต้องมากวนใจ

อย่างไรก็ตาม เจียงฮ่าวค่อนข้างเป็นกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ว่าจะเกิดกับครอบครัวตัวเอง อย่างน้อยๆก็จนกว่าหมาสองตัวนี้จะถูกจับได้

เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาจึงโทรไปหาพ่อแม่เพื่อบอกให้ทั้งสองระวังตัว

หลังจากนั้นก็พิมพ์ข้อความไปบอกน้องสาวของตนโดยบอกไปว่าให้นั่งรถกลับบ้านอย่าได้เดินตามถนนเป็นอันขาด

หลังจากแจ้งเตือนครอบครัวของตนไปแล้วเมื่อมองนาฬิกาก็พบว่าตอนนี้เลยสิบโมงเช้ามาแล้ว

เจียงฮ่าวได้เตรียมของก่อนที่จะออกเดินทางไปจองโต๊ะที่โรงแรมแกรนด์โฮเตล

หลังจากเจียงฮ่าวจองโต๊ะเรียบร้อยแล้วก็ได้เดินออกจากโรงแรมเมื่อดูเวลาก็พบว่าเป็นเวลาเกือบเที่ยงแล้ว

เจียงฮ่าวแม้จะเตรียมตัวกลับบ้านแล้วอยู่ๆเขาก็นึกห่วงน้องสาวตัวเองอย่างหน้าประหลาด

เมื่อคิดได้ว่าตอนนี้เอยู่ไม่ห่างจากโรงเรียนของน้องสาวตนมากนักเจียงฮ่าวจึงเปลี่ยนเป้าหมายไปที่โรงเรียนของน้องสาวของตนแทน

เจียงฮ่าวไปถึงหน้าโรงเรียนของน้องสาวตั้งแต่ยังไม่ถึงตอนเที่ยงดี

เขาในตอนนี้ทําได้เพียงรออยู่ด้านหน้าโรงเรียนเท่านั้น

ในขณะที่เขากําลังยืนคอยอยู่หน้าโรงเรียนนั้นเขาก็มองไปรอบๆอย่างเบื่อหน่าย

เป็นตอนนั้นที่เขาหันไปมองสะดุดตาเข้ากับบางอย่างมันคือหมาอ้วนสีดําและสีขาวในระยะริบสายตา

“ไอ้นั่นมันหมาสองตัวที่อยู่ในข่าวไม่ใช่เหรอ”

และหลังจากได้เห็นเพียงพักเดียวหมาสองตัวนั้นก็ได้เลี้ยวเข้าไปในตรอกและหายไป

เจียงฮ่าวตื่นตัวและรีบตามพวกมันไปในทันที