ระบบย่อยสลายขั้นเทพ - ตอนที่ 150

บทที่ 150 ส่องของวนๆไป

ซุนจี้ได้ทําการเรียกตํารวจเพื่อแจ้งเรื่องนี้ในทันที ไม่นาน ตํารวจก็ได้พาตัวโจรลักพาตัวไป และนี่ก็ถือได้ว่าเรื่องราวเล็กๆก็ได้จบลง

หลังจากจบเรื่องแล้ว เจียงฮาวก็รีบทําตามแผนการที่เขาได้วางเอาไว้

หลังจากลงรถมาแล้ว เขาก็ได้ตรงไปยังย่านของเก่าในทันที

ทุกๆอย่างที่อยู่ในย่านนี้ดูโบร่ําโบราณ แม้แต่ตึกบางตึกก็ยังโบราณเลย

และด้วยเหตุนี้ทําให้ย่านการค้านี้ดูมีชีวิตชีวาและเต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวอยู่ตลอดเวลา

เจียงฮ่าวเองก็เริ่มมองไปรอบๆ

“เฮ้ออออ ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็มีแต่เครื่องลายครามขายเต็มไปหมดเลยแหะ”

เจียงฮ่าวนั้นเพียงแค่มองผ่านและมองในแวบแรกก็พูดไม่ออกในทันที

เครื่องลายครามเหล่านี้ไม่ว่ามองยังไงก็เป็นของสมัยใหม่ทั้งนั้น

ต่อให้เขาไม่ได้ใช้ดวงตาแห่งการทําลายร้างก็ยังดูออกว่าเป็นของปลอม

เขาได้ส่ายหัวไปมาและมองไปรอบๆอย่างไม่ใส่ใจนัก

เป็นตอนนี้เองที่บังเกิดเสียงดังขึ้นที่ด้านหน้า เขาได้หันไปหาเสียงนั้นก่อนที่จะได้เห็นคนกลุ่มหนึ่งที่กําลังโหวกเหวกโวยวายกันอยู่

เจียงฮ่าวเองรู้สึกสนใจขึ้นมาจึงเดินเข้าไปดู

เมื่อไปถึง เขาก็พบเด็กหนุ่มคนหนึ่งพร้อมกับเหรียญตราที่เป็นรูปเสือกําลังถกเถียงกับผู้คน

เมื่อฟังจากการพูดคุยของผู้คนแล้วทําให้เขารู้ว่าเด็กหนุ่มคนนี้เองก็มาหาของดีเหมือนเขา

เมื่อชายหนุ่มเห็นเหรียญตรานี้จัดแสดงเอาไว้ก็คิดว่าเป็นของจริงและซื้อด้วยเงินกว่าห้าหมื่นหยวน

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาได้ให้ผู้เชี่ยวชาญตรวจสอบกลับพบว่ามันเป็นของปลอมที่แม้แต่ตั้งราคาไว้ที่ร้อยหยวนก็ยังขายไม่ออก

นี่จึงให้ชายหนุ่มคนนี้รับรู้แล้วว่าเขานั้นเสียเงินไปก้อนโตแทนที่จะได้ของดีมา

และเมื่อนี่เป็นของโบราณ เมื่อพวกเขาขายออกไปแล้วย่อมไม่รับซื้อคืน

นี่ทําให้ทั้งสองฝ่ายเริ่มทะเลาะกัน

เป็นตอนนี้เองที่เจียงฮ่าวมองไปยังเหรียญตรารูปเสือ

ทันทีที่เห็นเขาเองก็รู้สึกว่ามันเป็นของจริงเหมือนกัน

อย่างไรก็ตาม เขารู้ดีว่าเดี๋ยวนี้มีวิธีการมากมายที่จะทําของเลียนแบบได้เหมือนมากๆ นี่จึงทําให้เขานั้นไม่กล้าฟันธงว่านี่เป็นของจริงหรือของปลอมแต่อย่างใด

แม้แต่เหล่าพวกเชี่ยวชาญเองก็ยังทําได้เพียงแค่ใช้ความรู้และประสบการณ์ในการตัดสินใจเท่านั้น ซึ่งทั้งสองอย่างนั้นเขาไม่มี แต่สําหรับเขาเองนั้น เขามีสิ่งที่ดีกว่า นั่นก็คือทักษะดวงตาแห่งการทําลายล้าง

และเจียงฮ่าวก็ได้ใช้ทักษะของดวงตาทําลายล้างกับเหรียญตรารูปเสือนี้เรียบร้อยแล้ว

ด้วยเหตุนี้ทําให้เจียงฮ่าวนั้นได้เห็นฉากเหตุการณ์มากมายเกิดขึ้นภายในจิตสํานึกของเขา

ประสบการณ์ที่เหรียญตรารูปเสือนี้มากมายนัก มันผ่านมือผู้คนมาหลายคนมาก

ฉากเหตุการณ์ที่เขาเห็นนี้ย้อนไล่กลับไปจนถึงยุคก่อตั้งสาธารณรัฐ ย้อนไปยุคราชวงศ์ฉิงราชวงศ์หมิง… จนกระทั่งไปอยู่บนมือของนายพลใหญ่แห่งราชวงศ์ฮั่น

เจียงฮ่าวได้ตื่นตระหนกขึ้นมาในทันที

เขาอดไม่ได้ที่จะโห่ร้องขึ้นมาในจิตใจ

“ไม่จริงน่า นี่…ของจริงแท้แน่นอน”

เป็นตอนนั้นที่เจียงฮ่าวได้มองไปที่ชายหนุ่มที่ตอนนี้กําลังต้องการที่จะคืนของดีชิ้นนี้ก็ได้บังเกิดความรู้สึกดีขึ้นมาในใจ

-โฮ่ะๆๆ หากพี่ชายคนนี้ไม่ยินดีที่จะได้มันไปล่ะก็ ขอไอ้หนุ่มคนนี้รับไปแล้วกันนะ ก็อย่างที่เขาว่ากันล่ะนะว่า ถ้าฉันไม่ยอมลงนรกแล้วใครจะลง

เจียงฮ่าวได้มีความสุขอย่างมากแต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมา

เจียงฮ่าวได้แหวกว่ายฝ่าฝูงชนเข้าไปจ้องมองเหรียญตรารูปเสือที่กําลังอยู่ในมือชายหนุ่มด้วยความสนใจ

“พี่ใหญ่ท่านนี้ พี่ไม่ต้องการของสิ่งนี้เหรอ”

ชายหนุ่มได้หันกลับมามองเจียงฮาวในขณะที่คิ้วขมวด

“อะไรกัน ไอ้หนู อย่าบอกว่านายอยากได้มัน”

หลังจากพูดจบ เขาก็ได้มองชุดกีฬาถูกๆที่เจียงฮาวผู้มีหน้าอ่อนเยาว์สวมใส่อยู่ก็ได้มีท่าที่ดูถูกออกมา

“แล้วนายจะจ่ายไหวเหรอ”

เจียงฮ่าวไม่ได้แสดงท่าที่โกรธเคืองแต่อย่างใด เขาแกล้งทําเป็นอายก่อนที่จะพูดออกมาอย่างคนไม่รู้เรื่องราวพลางก้มหน้าต่ําลงเล็กน้อย

“…เอ่อ…พี่ใหญ่พอจะบอกได้รึเปล่าว่ายอมขายสิ่งนี้ให้ผมได้ในราคาเท่าไหร่

เป็นตอนนี้ที่ผู้คนเริ่มอลหม่าน เพราะเขารู้สึกได้ว่าเด็กหนุ่มตรงหน้าอยากจะซื้อของชิ้นนี้จริงๆ”

“ไอ้หนุ่ม มันเป็นของปลอมนะ พวกผู้เชี่ยวชาญได้ยืนยันมาแล้วนะ อย่าได้ซื้อมันดีกว่า”