ระบบย่อยสลายขั้นเทพ - ตอนที่ 111

บทที่ 111 อย่าไปใส่ใจในสิ่งที่พูด

ในตอนนี้ เสียงเชียร์ดังกระหึมไปทั่วสนาม

เจียงฮ่าวหันไปมองรอบๆ เขามองไหยังหมายเลขแปดที่กําลังวิ่งเข้ามา เจียงฮ่าวไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาทําเพียงแค่หันหลังกลับและวิ่งกลับไปยังเขตของตน

แต่นี่กลับทําให้หมายเลขแปดอารมณ์พุ่งปรี๊ด

นี่คือสิ่งที่เรียกว่ากลั่นแกล้งโดยการเงียบใส่

เจียงฮ่าวได้พูดขึ้นมาลอยๆในขณะที่ผ่านหยางชวนเว่ยไป

“คนเรียนดีใช่ว่าจะเล่นบาสไม่เป็นอะนะ”

เมื่อหยางชวนเว่ยได้ยินดังนั้น เขาได้หันไปมองเจียงฮ่าวด้วยใบหน้าที่แดงกล่ำ แต่เขาก็ไม่อาจจะเถียงออกมาได้

คราวนี้เป็นฝ่ายโรงเรียนเทียนเหอที่หนึ่งส่งลูก

นักกีฬาคนหนึ่งของโรงเรียนที่หนึ่งได้ส่งลูกไปยังหยางชวนเว่ย หยางชวนเว่ยได้มองไปยังหมายเลขแปดอย่างมีความหมาย เขายังคงเชื่อมั่นในตัวหมายเลขแปด

ในครั้งนี้ เจียงฮ่าวไม่ได้ประกบติดหมายเลขแปดแต่อย่างใด นี่ทําให้หยางชวนเว่ยส่งบอลให้หมายเลขแปดอย่างไม่อิดออด

ตอนนี้ หมายเลยแปดเป็นคนครองบอล

เจียงฮ่าวได้รีบหันมาและเดินมาหน้าหมายเลขแปดในทันที

“ไอ้เวร ฉันเอาจริงแล้วนะเว้ย ตอนนี้ถึงคราวฉันแล้ว”

หมายเลขแปดตั้งใจว่าจะใช้ทักษะการเล่นของตนกลั่นแกล้งเจียงฮ่าวให้เสียหน้า แต่เมื่อเขารู้ตัว เขาก็พบว่ามือของตนว่างเปล่า

เมื่อหันกลับขึ้นมาดู เจียงฮ่าวก็หายไปเรียบร้อยแล้ว

ในตอนนี้ เจียงฮ่าวได้อยู่ห่างหมายเลขแปดไปกว่าห้าหลาและวิ่งเข้าไปเกือบถึงหน้าแป้นบาสพร้อมกับลูกบาสในมือ

นี่ทําให้ใบหน้าของหมายเลขแปดนั้นแดงกล่ำและตะโกนออกมา

“หยุดมัน หยุดมันให้ได้”

อย่างไรก็ตาม หลิวเปียวและพวกเองก็เริ่มเคลื่อนไหวโดยการกันนักกีฬาฝ่ายตรงข้ามเอาไว้ คนอย่างเขามีหรือจะยอมให้อาจารย์ต้องฉายเดี่ยวคนเดียว

เจียงฮ่าวหยุดอยู่นอกเส้นสามคะแนนอย่างไกล เขามองไปที่แป้นและยิงลูกออกไปในทันที

“ส้วบบบ”

เสียงบอลผ่านตาข่ายดังขึ้นอีกครั้ง

เจียงฮ่าวเมื่อเห็นลูกลงไปแล้ว เขาได้หันหน้าไปยังหมายเลขแปดและพูดออกมา

“โทษทีนะ เมื่อกี้นายว่าไงนะ ฉันหูไม่ดีเมื่อกี้เลยไม่ได้ยินไม่ถนัด”

หมายเลขแปดจ้องมองไหยังเจียงฮ่าวด้วยใบหน้าราวกับจะกินเลือดกินเนื้อแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่เมื่อเขาหันหลังกลับไปกลับส่งสายตาอาฆาตพยาบาทราวกับจะมีแผนร้าย

และความผิดพลาดของหมายเลขแปดทําให้หยางชวนเว่ยบังเกิดความโกรธขึ้นมาในทันที

“ซุนโจว แกเป็นอะไรเนี่ย”

หยางชวนเว่ยพูดออกมาด้วยเสียงอันดังลั่น

ในตอนนี้หมายเลขแปด หรือก็คือซุนโจวเต็มไปด้วยความโกรธแค้น ในตอนนี้เมื่อถูกตั้งคําถามโดยหยางชวนเว่ยยิ่งทําให้เขามีอารมณ์โกรธที่สูงปรี๊ดยิ่งกว่าจนทะลักออกมา

“ไอ้โง่ หุบปากไปซะ”

ในตอนนี้ หลิวเปียวเองก็รู้สึกถึงกับเค้ารางอะไรบางอย่างจากตัวหมายเลขแปดเมื่อได้เห็นฉากนี้

ในสายตาคนอื่นนั้น ทุกอย่างที่เกิดขึ้นนี้ดูเหมือนว่าเป็นความผิดที่หมายเลขแปด

แต่ตัวเขานั้นรู้ดีว่าเจียงฮ่าวนั้นน่ากลัวขนาดไหน

ทั้งความแข็งแกร่งของร่างกาย ความทรงพลัง ทักษะในการกระโดด ความแม่นยํา ทุกอย่างล้วนแล้วอยู่ในระดับสุดยอด

และนี่ทําให้เขานั้นเข้าใจได้แล้วว่าหมายเลขแปดไม่สามารถสู้กับเจียงฮ่าวได้

การเล่นลูกต่อมา ฝั่งของหยางชวนเว่ยยังเป็นฝ่ายเริ่มส่ง แต่ในครั้งนี้หยางชวนเว่ยนั้นอยู่ในสภาพจริงจังแบบสุดๆ

หมายเลขแปดเองก็ยังยึกยักไปมาราวกับแมลงหวี่โดยที่เจียงฮ่าวนั้นไม่ได้ตามประกบติดแต่อย่างใด

และยิ่งเจียงฮ่าวในตอนนี้มีท่าที่ผ่อนคลาย ยิ่งทําให้หมายเลขแปดมีโอกาสที่จะได้บอลมาครอง และในไม่ช้า โอกาสก็ได้มาถึง

เป็นดังคาด เมื่อนักกีฬาคนหนึ่งที่อยู่ฝั่งเดียวกับหมายเลขแปดเห็นว่าหมายเลขแปดไม่มีคนประกบ เขาจึงส่งบอลให้หมายเลขแปดอย่างไม่รีรอ

ในตอนนี้ หมายเลขแปด ได้มายืนอยู่ตรงเส้นสามคะแนน เขารีบรับบอลมาและกระโดดขึ้นไปอย่างไม่ลังเลเพื่อจะส่งลูกให้ลงห่วง

“ป้าบบบบ”

อย่างไรก็ตาม เงาดําได้ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง และมีเพียงหมายเลขแปดเท่านั้นที่รู้สึกได้ถึงเงาดํานี้

หลังจากสิ้นสุดเสียง เขาได้เห็นว่าบอลที่เขายิงออกไปนั้นตกอยู่ในมือเจียงฮ่าว

เมื่อเห็นฉากนี้สายตาของหมายเลขแปดเต็มไปด้วยความตกตะลึง

ถึงแม้ว่าเขานั้นจะสูงเพียง 1.87 เมตร แต่ด้วยร่างกายที่ยังหนุ่มแน่น แน่นอนว่าทักษะการกระโดดของเขานั้นไม่ได้แย่แต่อย่างใด

แต่นี่ก็ยังโดนเจียงฮ่าวบล็อคลูกไว้ได้