ตอนที่ 513 : ค่ายกลบนเกราะ
ระบบได้บอกกับหวังเย่าแล้วว่าจระเข้นี้มี 3 สกิล
อันแรกคือเกราะที่หวังเย่าได้สัมผัสถึงความแข็งแกร่งของมัน แต่ตาฟ้ากับคำรามพายุทรายนั้น หวังเย่ายังไม่รู้ว่ามันเป็นสกิลแบบไหน แต่เมื่อหอกมิติของเขาพุ่งเข้าไปที่ตาของมัน มันกลับเกิดฉากที่น่าเหลือเชื่อขึ้นมา !
หอกมิติกลับเปลี่ยนทางและพุ่งเข้าหาหวังเย่าแทน
สถานการณ์ในตอนนี้เป็นสิ่งที่หวังเย่าไม่เคยเจอมาก่อน
หวังเย่ารีบหลบทันที
“เสี่ยวซวี เธอเห็นรึเปล่า ? ตะกี้นี้มันเหมือนมีลำแสงสีฟ้ายิงออกมา จากนั้นหอกของฉันก็เปลี่ยนทาง”
น่าสงสัยจริง ๆ !
นี่คงเป็นสกิลที่สองของมัน สกิลนี้ทำให้การโจมตีของหวังเย่านั้นไร้ค่าไปในทันที
“มนุษย์ แม้ว่าข้าจะรู้สึกได้ถึงพลังในตัวเจ้าที่แข็งแกร่ง แต่ต่อหน้าข้าแล้ว การโจมตีของเจ้านั้นไร้ประโยชน์ ! ” สกิลนี้ของมันมีประโยชน์อย่างมาก มันสามารถส่งการโจมตีย้อนกลับหาผู้ใช้ได้ ! แน่นอนว่าสกิลนี้ก็มีขีดจำกัดเช่นกัน มันจะส่งกลับแค่การโจมตีที่เล็งเป้ามาที่ตาของมันเท่านั้น
หลายคนไม่รู้รายละเอียดของสกิลนี้จึงทำการโจมตีเข้าใส่ตาของมันอย่างสุดกำลัง แต่สุดท้ายพวกเขาก็โดนจระเข้นี่ฆ่าเอา
หวังเย่าแค่ทำการทดสอบการโจมตีเท่านั้น เขายังไม่ได้ใช้พลังอะไรมาก ไม่งั้นแล้วมันคงสร้างปัญหาให้เขาอย่างมากแน่ ๆ
“ตายซะ ! ” จระเข้เริ่มทำการโจมตีบ้าง
หวังเย่าได้แต่ต้องป้องกันเอาไว้
อย่ามองว่าจระเข้มันตัวใหญ่แต่มันกลับว่องไวอย่างมาก แม้ว่าความแข็งแกร่งของหวังเย่าจะสูงกว่ามัน แต่ก็ไม่ได้เปรียบเลยกลับกันแล้วกลายเป็นจระเข้ต่างหากที่ได้เปรียบ
มันไม่ต่างอะไรจากการดูถูกเลย !
แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้ที่จระเข้นี่จะฆ่าหวังเย่า แต่ถึงอย่างนั้นหวังเย่าก็ไม่อาจจะหาทางจัดการมันได้
“อยากให้ข้าฆ่ามันให้หรือไม่ ? ” เสี่ยวซวีพูดขึ้นมา
“ไม่ ! เสี่ยวซวี ฉันอยากจัดการกับมันด้วยตัวเอง แค่สัตว์อสูรระดับสวรรค์ขั้นกลางไม่สมควรให้เธอลงมือหรอก ! มันต้องมีความลับบางอย่างซ่อนอยู่แน่ ! ”
ที่หวังเย่าเดามาก็ไม่ผิด !
จระเข้นี่ไม่ใช่จระเข้ธรรมดา
มันถูกสร้างขึ้นมา ! ถ้าไม่งั้นทำไมหอกมิติของหวังเย่าถึงทำอะไรมันไม่ได้เลย !
“อวดดีนัก !” จระเข้ยังคงทำการโจมตีต่อไป แต่ก็ไม่อาจจะทำให้หวังเย่าบาดเจ็บได้เลยแม้แต่น้อย มันทำให้จระเข้โกรธขึ้นมาเรื่อย ๆ
“ลงนรกไปซะ !”
อยู่ ๆ จระเข้ก็อ้าปากออกก่อนจะคำรามออกมา มันคือคำรามพายุทราย มันเหมือนกับสิงโตที่คำรามที่จะสร้างคลื่นเสียงขึ้นเพื่อโจมตี
ความต่างคือการคำรามนี้มีทรายก่อตัวขึ้นมาด้วย ทรายได้พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วราวกับใบมีด แม้แต่เหล็กก็ยังไม่อาจจะกันการโจมตีนี้ได้
“มันกำลังจะใช้สกิลที่สาม !”
หวังเย่าอ่านความคิดของจระเข้ออก
โอกาสมาแล้ว ! หวังเย่าพบโอกาสที่จะจัดการกับจระเข้แล้ว
“ ฮ่าฮ่า ที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด !”
เมื่อจระเข้ใช้สกิลคำรามทรายออกมา หวังเย่าก็ไม่ได้ถอยกลับไป แต่เขากลับเดินหน้าเข้าหามันแทน
ด้านหน้าของหวังเย่ามีโล่พลังก่อตัวขึ้นมา เขายอมรับเลยว่าการโจมตีของมันนั้นไม่ธรรมดา จากความแข็งแกร่งที่ หวังเย่ามีแล้ว เขาพยายามสุดตัวเพื่อป้องกันการโจมตีนี้เพื่อที่จะได้เข้าไปใกล้ตัวของมัน
จระเข้เองก็รู้ความคิดของหวังเย่า
มันอยากหยุดหวังเย่าเอาไว้ มันรู้ว่านี่ก็เป็นช่วงที่อันตรายต่อมันเช่นกัน เพราะตอนนี้มันได้เผยส่วนที่เปราะบางที่สุดของมันออกมา แต่สกิลนี้เมื่อใช้ออกมาแล้วไม่ใช่ว่าจะหยุดได้ตามใจ เพราะเมื่อหยุดใช้อย่างกะทันหัน พลังงานที่ใช้ออกมาจะย้อนกลับใส่ตัวมันเอง
แม้ว่าจะเพิ่มพลังในการโจมตีขึ้น แต่ก็ไม่อาจจะหยุดการเดินหน้าของหวังเย่าได้
มันเริ่มกลัวขึ้นมานิด ๆ ! มันยังใช้พลังออกไปมากกว่าเดิม แต่ก็ไม่อาจจะหยุดหวังเย่าได้อยู่ดี
“หอกมิติ !” หวังเย่าต้านทานลมที่พุ่งเข้ามาและพยายามเดินหน้าต่อจนสุดท้ายก็อยู่ในตำแหน่งที่สามารถโจมตีได้ เขาได้สร้างหอกมิติขึ้นมาทันที
เขาสร้างหอกขึ้นมาถึง 3 เล่ม หอกทั้งสามเล่มถูกโยนออกไปเข้าใส่จระเข้ทั้งหมด
จระเข้รู้ว่าอันตรายพุ่งเข้ามาหาตัว แต่มันก็สายเกินไปที่จะตอบโต้ได้
แม้ว่าหอกสองเล่มจะถูกทำลายเพราะพายุทรายไป แต่หอกเล่มสุดท้ายต่างหากที่คือการโจมตีที่แท้จริงของหวังเย่า
“ตายซะ ! ”
หอกได้หายเข้าไปในปากของจระเข้ก่อนจะทำลายเครื่องในของมัน
พายุทรายได้หยุดตัวลงทันที
จระเข้ที่ตัวใหญ่ยาวกลับล้มลงฟาดกับพื้นอย่างจัง
มันตายแล้ว !
หวังเย่าไม่ได้เหนื่อยแบบนี้มานานแล้ว แต่สัตว์อสูรระดับสวรรค์ขั้นกลางกลับทำให้เขาเหนื่อยแบบนี้ได้
สัตว์อสูรในโลกอื่นแข็งแกร่งแบบนี้หมดเลยรึไง ? แต่สัตว์อสูรที่หวังเย่าพบมาก่อนหน้านี้ก็ไม่ได้แข็งแกร่งอะไร
แต่ทำไมมันถึงยากนักที่จะเอาชนะสัตว์อสูรระดับสวรรค์ขั้นกลาง !
ถ้าไม่ใช่เพราะจระเข้นี้เผยจุดอ่อนออกมาตอนที่โจมตี หวังเย่าก็ไม่รู้ว่าเขาจะฆ่ามันยังไง
หวังเย่าสนใจในเกราะของมันอย่างมาก
เกราะของมันแน่นอนว่าต้องไม่ธรรมดา ไม่งั้นแล้วคงกันการโจมตีจากหอกมิติไม่ได้
จนเขาเดินไปถึงร่างของจระเข้ หวังเย่าถึงพบว่ามีพลังงานไหลวนอยู่ในเกราะของมัน
ต้องบอกว่าเกราะนี้ไม่ได้เป็นของจระเข้
ไม่งั้นเมื่อมันตายไปจะมีพลังงานไหลอยู่ในเกราะนี้ได้ยังไง ! เมื่อตรวจสอบดูใกล้ๆ หวังเย่าก็พบว่าเกราะนี้นั้นมีค่ายกลที่ซับซ้อนซ่อนอยู่ด้วย
นี่คือส่วนที่ทำให้หวังเย่าแปลกใจมากที่สุด ส่วนที่น่าแปลกใจที่สุดคือค่ายกลเล็ก ๆ แต่ละอันกลับเชื่อมต่อกันกลายเป็นค่ายกลขนาดใหญ่เพื่อปกป้องร่างของจระเข้เอาไว้
ตอนนั้นก็รู้แล้วว่าการที่เขาไม่อาจจะจัดการมันได้ง่าย ๆ ก็เพราะค่ายกลนี้ !
