ตอนที่ 510 : โดนหลอก
ฮันกูอยากทำตัวสุภาพแต่เมื่อได้ยินคำพูดนั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมา
“ตลอดหลายปีมานี้ ผู้อาวุโสชูโก้ไม่ได้สนใจเรื่องในเผ่าเรา ตอนนี้กลับมีคนเสนอให้เขาเป็นหัวหน้าเผ่า คุณคิดว่ามันเหมาะรึไง ? ” ฮันกูมองไปที่ชายซึ่งพูดมาตะกี้
“แม้ว่าผู้อาวุโสชูโก้ไม่ได้ถามเรื่องของเผ่ามากนัก แต่มันไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่รู้อะไรเรื่องของเผ่าเรา” ผู้อาวุโสคนนั้นพูดขึ้น
“ชูบ้าหักหลังเรา ตอนนี้คุณยังคิดให้น้องชายของเขาขึ้นมาเป็นหัวหน้าเผ่าอีกหรือ ! ” ฮันกูโกรธขึ้นมา
“ผู้อาวุโสฮันกู คุณจะบอกว่าผู้อาวุโสชูโก้จะทรยศเราเหมือนกันงั้นหรือ ผู้อาวุโสชูโก้ให้คุณลงคะแนนแทน ซึ่งแสดงให้เห็นว่าผู้อาวุโสชูโก้นั้นเชื่อใจคุณ คุณจะบอกว่าผู้อาวุโสชูโก้ควรจะเชื่อใจคุณจริง ๆ หรือจากคำพูดของคุณเมื่อตะกี้ ? ” ผู้อาวุโสคนนั้นลุกขึ้นยืนและมองมาที่ฮันกูโดยไม่มีทางที่กลัวแม้แต่น้อย
“คุณหมายถึงอะไร ! ฉันไม่ได้รังเกียจผู้อาวุโสชูโก้เลย” ฮันกูรีบพูดขึ้นมา
“งั้นก็ดีฉันเสนอว่าควรให้ผู้อาวุโสชูโก้รักษาการณ์ตำแหน่งนี้ไปก่อน ยังไงซะผู้อาวุโสฮันกูก็เป็นคนเสนอให้ปลดชูบ้าออกจากตำแหน่ง การให้ผู้อาวุโสฮันกูครองตำแหน่งนี้มันคงดูไม่ดีเท่าไหร่ ไม่งั้นแล้วมันอาจจะเกิดความขัดแย้งภายในได้”
“ใช่ ผู้อาวุโสไทลีน ผู้อาวุโสฮันกูนั้นเป็นคนเจอเบาะแสว่าชูบ้าหักหลังเรา ถ้าเรายืนยันได้แน่นอนว่าก็ต้องมองว่านี่คือผลงานของผู้อาวุโสฮันกู แต่มันดูไม่เข้าท่าที่จะให้ผู้อาวุโสฮันกูเป็นหัวหน้าเผ่าในตอนนี้”
ทุกคนต่างก็เห็นด้วย
สุดท้ายไทลีนก็พยักหน้า
ฮันกูมองไปรอบ ๆ ด้วยท่าทีไม่พอใจ
เขาไม่พอใจอย่างมาก เขาเสียดายที่คิดหาแผนการมาถึงขนาดนี้แล้ว แต่มันกลับล้มไม่เป็นท่า มันเท่ากับว่าทั้งหมดที่ทำมาเสียเปล่า
ตกดึกฮันกูได้ไปหาไทลีนที่ที่พัก เขาอยากจะปรึกษากับไทลีนว่าควรจะทำยังไงต่อไป
ไทลีนเองก็โกรธเช่นกัน
ไทลีนกลับไปที่พักตัวเอง เมื่อเห็นว่าแผนของตัวเองพังไป เขาก็หงุดหงิดอย่างมาก เขาเรียกคนของตัวเองเข้ามาด่า ! เพราะโอกาสแบบนี้อาจจะไม่เกิดขึ้นอีก !
คนของไทลีนต่างก็ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิดไป พวกเขาได้แต่ตัวสั่นด้วยความกลัว
เมื่อได้ยินว่าฮันกูมาหา ไทลีนก็อยากจะไล่อีกฝ่ายกลับไปแต่เมื่อเรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว พวกเขาก็จำเป็นจะต้องปรึกษากันว่าจะทำยังไงกันต่อ
“บอกให้เขาไปที่ห้องหนังสือ” หลังจากที่พูดจบ ไทลีนก็มุ่งหน้าไปที่ห้องหนังสือทันที
ที่ห้องหนังสือในสวนหลังบ้าน
“ฮันกู นายบอกว่านายฉลาด ! นายบอกว่าทุกอย่างอยู่ในกำมือเรา ! ” ไทลีนมองฮันกูด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“ เรื่องผู้อาวุโส ฉันคิดง่ายไปหน่อย ฉันคิดว่าทุกคนจะเข้าข้างเรา ”
ในบรรดาผู้อาวุโสแล้วมีคนของฮันกูประมาณ 1 ใน 3 แต่ผู้อาวุโสทุกคนก็ยังมีกองกำลังของตัวเองอยู่ พวกเขาต่างก็มีวิธีการของตัวเอง พวกเขาจึงจำเป็นจะต้องปิดบังความแข็งแกร่งที่แท้จริงเอาไว้
“มีใครบอกนายว่าพวกเขาเข้าข้างเรา !” ไทลีนโกรธจัดการ ได้เจอกับคนโง่แบบนี้ ทำให้เขารู้แล้วว่าทำไมหัวหน้าเผ่าคนเก่าถึงได้ยกตำแหน่งให้กับชูบ้า
“ไม่ มันมี 1 ใน 3 ที่อยู่ข้างฉัน แล้วผู้อาวุโสฝั่งนายล่ะ ? ” ฮันกูอธิบาย
“ตอนนี้มันใช่เวลามาพูดเรื่องนี้อีกรึไง ?” ไทลีนไม่อยากบอกข้อมูลของตัวเอง
“ไม่ ตอนนี้แหละที่ควรพูดเรื่องนี้ ! ” น้ำเสียงของฮันกูดูกังวลขึ้นมา “ หัวหน้าผู้อาวุโส ถ้าเราไม่พูดเรื่องนี้ แล้วเราจะไปพูดอีกตอนไหน ? ถ้าเราแสดงตัวอย่างชัดเจน งั้นเรื่องวันนี้คงไม่เกิดขึ้นไม่ใช่รึไง ? ทุกอย่างกลับหลุดมือเราไป ” ฮันกูโกรธจัด
วันนี้ชีวิตของเขาพลิกผันไปมา ตอนแรกเขาดึงชูบ้าลงจากตำแหน่งได้และกำลังจะขึ้นไปครองตำแหน่งนั้นแล้วแท้ ๆ ไม่คิดเลยว่าสุดท้ายจะเป็นชูโก้ที่ได้ตำแหน่งนั้นไป !
“วันนี้มีแค่ผู้อาวุโสบารุและผู้อาวุโสคาล ที่ไม่ยกมือกับการปลดชูบ้า คนอื่น ๆ ต่างก็เห็นด้วย !” ฮันกูวิเคราะห์สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้
“ใช่ ถ้าอย่างนั้นเราก็มีเหตุผลที่จะเชื่อว่าทุกคนนอกจากสองคนนั้นน่ะอยู่ฝั่งเรา ! ”
แต่ดูจากคนที่ยกมือแล้ว ฮันกูก็เริ่มกังวลเรื่องขุมกำลังของไทลีน ตอนนี้ทุกอย่างเหมือนไม่ได้เรียบง่ายแบบที่เขาคิด
“ไม่ มันต้องมีพวกอื่นอยู่ด้วย ! ” ไทลีนคิ้วขมวด “แต่เรานับพวกนั้นรวมกับเราไป ! ”
“น่าจะเป็นแบบนั้น ! ”
“ฮันกู ! ไม่ใช่ว่านายไปที่บ้านชูโก้ตอนที่ลูกนายโดนทำร้ายรึไง ? นายคุยอะไรกับชูโก้ ? ” ไทลีนมองไปที่ฮันกูแล้วถามขึ้นมา
“ฉันไปตรวจสอบเขาแต่ไม่คิดเลยว่า ชูโก้จะไม่ค่อยชอบหน้าพี่ชายของตัวเองสักเท่าไหร่”
“เขาพูดแบบนั้นจริง ๆ หรือ ?” ไทลีนแปลกใจ
“นายไม่เชื่อฉันรึไง ? ตอนนี้เราน่ะอยู่บนเรือลำเดียวกันแล้ว ! ”
“ฉันเชื่อนาย แต่ทำไมถึงยังเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก ! ”
ฮันกูคิดสักพักแล้วพูดขึ้นมา “ก่อนอื่นปัญหาคือด้วยข้อมูลที่ฉันกับนายมีแล้ว มันทำให้เรามองข้ามบางอย่าง อย่างที่สองคือมีคนทรยศในหมู่พวกเรา ! ”
ในเรื่องแรกนั้นแน่นอนว่าไทลีนเห็นด้วย แต่มันไม่มีเหตุผลที่จะพูดถึงมันในตอนนี้
เรื่องที่สองนั้นทำให้ไทลีนกังวลอย่างมาก !
นี่คือกรณีเลวร้ายที่สุด
“คนทรยศ ! ” ไทลีนพึมพำออกมา “ นายพูดถูก มันคงมีคนในกลุ่มเราที่บอกเรื่องนี้กับคนนอก ตอนนี้คู่ปรับของเราคือชูโก้ ”
“ชูโก้งั้นหรือ ? ”
ฮันกูแทบไม่เชื่อที่ว่าชูโก้เป็นคนบงการทุกอย่าง เพราะในสายตาของเขาแล้ว ชูโก้ไม่ได้ถูกกับชูบ้าเท่าไหร่ อีกอย่างแล้ว ชูโก้ก็อยู่แต่บ้านมาหลายปีแล้ว
“นายยังไม่เข้าใจอีกหรือ ? คนที่ให้สิทธิ์ลงคะแนนกับนายคือคนที่บงการทุกอย่าง !”
หลังจากที่ไทลีนพูดแบบนั้นออกมา ฮันกูก็พอได้สติขึ้นมาบ้าง
ไม่ใช่ว่าเขาโดนหลอกให้ทำแบบนี้รึไง ?
