ตอนที่ 495 : ชูหยุน
เมื่อเรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว ชูบ้าก็ไม่มีทางเลือกอื่น เขาเดินไปหาหวังเย่าและกระซิบ “นักรบหวังเย่า ฉันหวังว่าคุณจะดูแลลูกสาวฉันให้ดี ๆ ”
“ตราบใดที่ลูกสาวคุณทำตามที่ผมบอก งั้นเธอก็จะปลอดภัย ” หวังเย่าไม่ได้รับปากเพราะดูจากสถานการณ์ตะกี้นี้ ชูหยุนน่ะเป็นคนใจร้อน “ถ้าลูกคุณไม่ฟังผม งั้นผมก็ไม่อาจจะรับรองความปลอดภัยของเธอได้ ยังไงซะอันตรายข้างนอกมีอะไรบ้างก็ไม่รู้”
ชูบ้าพยักหน้า แต่สายตาของเขาก็ยังสะท้อนความเป็นห่วงออกมาอยู่ดี
การจับฉลากจบลง
ต่อไปคือการเตรียมตัว ตามมาด้วยการรอเวลาสำหรับการเดินทาง
ในระหว่างที่เดินทางกลับที่พัก
เฉี่ยนเจินเฉียนเหมือนจะมีเรื่องบางอย่างอยากจะพูดแต่ก็ไม่ได้พูดตั้งแต่ที่กลับมายังที่พัก เฉี่ยนเจินเฉียนก็ได้ไปหาหวังเย่า และบอกสิ่งที่เขาอยากจะบอก
“ฉันคิดว่ามันดูมีอะไรผิดปกติในการจับฉลากวันนี้” เฉี่ยนเจินเฉียนพูดขึ้นมา
“ลุงเฉียน ลุงหมายถึงอะไร ? ”
เฉี่ยนเจินเฉียนกัดฟันและพูดขึ้นมา “เมื่อมันใช้ระบบสุ่ม งั้นมันก็ต้องเป็นการสุ่มจริง ๆ แต่ฉันคิดว่าวันนี้คงมีคนวางแผนจัดการเอาไว้แล้ว”
“ลุงหมายถึงอะไร ?”
“ถึงนายจะต้องสุ่มอีกครั้ง แต่มันก็มีโอกาสสูงที่จะได้ชูหยุนเหมือนเดิม”
หวังเย่าเข้าใจคำพูดของเฉี่ยนเจินเฉียนทันที
“ตอนแรกฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ ตอนนั้นฉันคิดจะค้านเรื่องนี้ แต่ชูหยุนกลับพูดขึ้นมาก่อน การที่นายเดินทางออกไปครั้งนี้น่ะอันตรายอย่างมาก นายจะไปในอีก 2 วันสินะ ? ” เฉี่ยนเจินเฉียนยังคงเป็นห่วงหวังเย่าอย่างมาก
“ไม่ใช่” หวังเย่าส่ายหน้า “ ผมต้องออกไปให้เร็วที่สุด เราอยู่ที่นี่นานไม่ได้ ! ”
หวังเย่าเองก็มีแผนของตัวเองเช่นกัน เขาไม่อาจจะอยู่ที่นี่ได้นานนัก
“แต่การเดินทางออกไปในครั้งนี้ ไม่ใช่แค่นายจะเจอกับสัตว์อสูร แต่ก็ยังมีเรื่องของผู้อาวุโสฮันกูนั่นอีก”
ถ้าเฉี่ยนเจินเฉียนไม่พูด หวังเย่าอาจจะไม่คิดถึงเรื่องนี้
หวังเย่ารู้ว่าฮันกูไม่ใช่คนดี บวกกับการที่เขาบังคับให้ชูหยุนต้องออกไปเผชิญหน้ากับเรื่องอันตราย เขาคงต้องมีเป้าหมายอื่นแอบแฝงอยู่แน่ !
แต่หวังเย่าไม่ใช่คนที่สนใจเรื่องเล็กน้อยแบบนี้
ในสภาพแวดล้อมที่อันตรายกว่าเดิมนั้น หวังเย่ายิ่งชอบเพราะมันจะทำให้หวังเย่าเติบโตได้เร็วกว่าเดิม
ตอนที่เฉี่ยนเจินเฉียนและหวังเย่าพูดคุยเรื่องฮันกูอยู่นั้น ชูบ้าก็ได้เข้ามาหาพวกเขา
ครั้งนี้เขามาพร้อมกับชูหยุน
“นักรบหวังเย่า นี่คือลูกสาวของฉัน ชูหยุน” ชูบ้าทำการแนะนำ
“สวัสดี ฉันชื่อหวังเย่า”
เพราะตอนแรกอยู่ห่างกันพร้อมกับการที่ชูหยุนใส่ชุดซามูไรจึงทำให้เขาเห็นรูปร่างของเธอไม่ชัดเจนนัก
เมื่อได้มองใกล้ ๆ หวังเย่าก็ต้องตกใจ
ชูบ้ามีลูกสาวที่สวยแบบนี้ได้ยังไง ?
“ชูบ้า ฉันเชื่อว่าลูกสาวคุณคงเป็นคนที่สวยที่สุด” หวังเย่าพูดขึ้นมา
“อืม !” เมื่อได้ยินคำพูดของหวังเย่า ชูหยุนก็ฮึดฮัดออกมา “ฉันคิดว่านักรบหวังเย่าจะเป็นคนที่สูงส่ง ไม่คิดเลยว่าจะเป็นคนกะล่อนแบบนี้ !”
“นี่…”
เมื่อได้ยินแบบนั้น หวังเย่าก็รู้ว่าที่เขาพูดไปนั้นดูคุกคามไปหน่อย
“ชูบ้า ผมขอโทษ ! ที่ผมจะบอกตะกี้แค่ชมความสวยของลูกคุณก็เท่านั้น”
ชูบ้ารู้ว่าหวังเย่าไมใช่คนกะล่อน
“ฮ่าฮ่า นักรบหวังเย่า คุณไม่จำเป็นต้องขอโทษหรอก ถึงคุณไม่พูดแต่มันก็เป็นแบบนั้นอยู่แล้ว เธอได้ความสวยมาจากแม่ของเธอเอง”
หลังจากที่พูดคุยสักพักพวกเขาก็เข้าสู่ประเด็นสำคัญ
“คุณคิดยังไงกับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ ? ” ชูบ้าถามขึ้นมา
“ผมเกือบจะหลงกล” หวังเย่ารู้ว่าชูบ้าพูดถึงเรื่องอะไร
แต่ในฐานะคนนอกแล้ว หวังเย่าไม่อยากจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้
“นักรบหวังเย่า คุณก็รู้ว่าฉันคงไม่พูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ถ้ามันไม่มีอะไร”
หวังเย่าลุกขึ้นและพูดขึ้นมา “ผมเป็นคนนอก” เขาเงียบไปชั่วครู่และพูดต่อ “ผมไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความขัดแย้งภายใน มันไม่ได้ส่งผลดีอะไรกับผม”
หวังเย่าประกาศจุดยืนชัดเจนแล้ว
“นักรบหวังเย่า ฉันเข้าใจความคิดของคุณ แต่จากสภาพตอนนี้แล้ว คุณต้องเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้อยู่ดี”
“คุณหมายถึงอะไร ?”
ชูบามองไปที่หวังเย่าและพูดขึ้น “ ตอนที่คุณออกตัวแทนฉันวันนี้ มันก็เท่ากับหาเรื่องฮันกูไปแล้ว คุณไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องอยู่ฝั่งฉัน ”
หวังเย่าไม่ชอบความรู้สึกของการโดนหมายหัวเลย
“ผมไปที่อื่นก็ได้ ” หวังเย่ามองไปที่ชูบ้า
หวังเย่าแผ่พลังออกมาจนชูหยุนที่อยู่ข้าง ๆ ก็ต้องตกใจ เธอไม่คิดว่าชายกะล่อนคนนี้ที่เห็นตอนแรก จริง ๆ แล้วเขากลับเป็นคนที่แข็งแกร่ง
“นักรบหวังเย่า ด้วยการที่มีคนบาดเจ็บอยู่ คุณจะไปได้ไกลแค่ไหน ? ” ชูบ้ายังคงมองหน้าหวังเย่าโดยไม่คิดจะหลบ
เขาพูดขึ้นมาอย่างใจเย็น
“เจ้าเล่ห์จริงๆ ! ” หวังเย่าบ่นออกมา
ชูบ้าไม่มีทางเลือกอื่นจริง ๆ !
“นักรบหวังเย่า ฉันหวังว่าคุณจะปกป้องลูกสาวฉันเอาไว้ให้ได้ ฉันจะให้รางวัลอย่างที่คุณคาดไม่ถึง เมื่อคุณกลับมา ! ”
“รางวัลอะไร ? ” หวังเย่าถามขึ้น
“ตอนนี้ฉันยังบอกไม่ได้” ชูบ้าเงียบไปชั่วครู่และพูดต่อ “แต่ฉันรับปากว่าคุณจะต้องพอใจแน่ ๆ ”
เมื่อชูบ้าไม่คิดจะบอก หวังเย่าก็ไม่อยากที่จะถามต่อ เขาได้เปลี่ยนเรื่องทันที “ชูบ้า คุณคิดว่าการจับฉลากในวันนี้มีปัญหาอะไรรึเปล่า ? ”
ชูบ้ายิ้มและพูดขึ้นมา “ฉันจะไม่รู้ได้ยังไง ฉันแก่ขนาดนี้แล้วและยังอยู่ตำแหน่งนี้ด้วย แน่นอนว่าฉันต้องมองออก ”
“งั้นคุณจะไม่จัดการกับเรื่องนี้รึไง ? ” หวังเย่าถามขึ้นมา
“แน่นอนว่าต้องจัดการ ครั้งนี้เมื่อคุณกับลูกสาวของฉันเดินทางออกไปภายนอก ฉันจะเริ่มจัดการเรื่องภายใน ฉันอยากจะสะสางเรื่องทั้งหมดเพื่อที่เผ่าจะได้มีหวังในการฟื้นฟูขึ้นมาจริง ๆ สักที ไม่งั้นแล้วคงเป็นแค่ความฝันลม ๆ แล้ง ๆ ”
เมื่อเห็นสีหน้าแน่วแน่ของชูบ้า หวังเย่าก็รับรู้ได้ถึงความอาฆาตที่แผ่ออกมา สุดท้ายเสือเฒ่าที่เก็บตัวมานานก็ได้เผยกรงเล็บที่คมกริบออกมา
