ตอนที่ 464 : ลำแสงในหุบเหว
มีสองวิธีที่จะข้ามเหวตรงหน้านี้ได้ หนึ่งคือต้องบินข้ามไปยังอีกฝั่ง แต่พวกเขาไม่มีพาหนะที่จะบินข้าม ด้วยระยะห่างแบบนี้ มันไม่มีอะไรดีไปกว่าเครื่องบินได้ แต่เพราะประสบการณ์ก่อนหน้านี้ จึงไม่อาจจะรับรองความปลอดภัยได้อีก หากเหวนี่มีสัตว์อสูรอยู่ งั้นพวกเขาก็ตกอยู่ในอันตราย ดังนั้นการใช้ทางเลือกแรกจึงอันตรายอย่างมาก สำหรับทางที่สองแล้วคือเดินอ้อมช่องเขานี้ไป แต่มันจะกินเวลาอย่างมาก
บอกได้ว่าหากเทียบกันแล้ววิธีที่สองปลอดภัยกว่ามากแต่ก็ใช้เวลานานเกินกว่าที่พวกเขาจะรับไหว พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างทาง ดังนั้นวิธีที่สองนี่ตัดทิ้งไปได้เลย
เฉี่ยนเจินเฉียนมองไปรอบ ๆ แล้วพูดขึ้นมา “ ตอนนี้เราต้องหาทางข้ามเหวนี่ไปให้ได้ ”
“ฉันจะลองดูว่ามีอะไรอันตรายอยู่รึเปล่า” ซือคงเป่าพูดขึ้นพร้อมกับเอาเฮลิคอปเตอร์ออกมาจากถุงมิติ
ด้วยการปรับการทำงานเล็กน้อยก็ทำให้มันบินในโหมดขับเคลื่อนด้วยตัวเอง
หลังจากนั้นเฮลิคอปเตอร์ก็บินขึ้นไปภายใต้สายตาของทั้งเจ็ดคน
เฮลิคอปเตอร์ค่อย ๆ บินผ่านหุบเหวไป ไม่นานมันก็บินออกไปไกลกว่า 100 เมตร
ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เฮลิคอปเตอร์ยังบินต่อไปข้างหน้าได้
ภายใต้สายตากังวลของทั้งเจ็ดคน เฮลิคอปเตอร์ก็บินไปได้เกือบ 200 เมตรแล้ว ตอนนี้มันยังบินได้อย่างปลอดภัย
สุดท้ายภายใต้สายตาของทุกคน เฮลิคอปเตอร์ก็บินไปถึงอีกฝั่งได้ก่อนจะลงจอด
“ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยหรือ ? ” เฉี่ยนเจินเฉียนขมวดคิ้ว เขารู้สึกว่าไม่ใช่ว่าพวกเขาคิดมากเกินไป มันเป็นการเดินทางที่ปลอดภัยจริง ๆ หรือ ?
“เราต้องลองกี่ครั้ง ? ” ซือคงเป่าถามขึ้นมา
“ไม่ เรารอไม่ได้ ถ้าเราเดินทางผ่านไปครึ่งทางได้อย่างปลอดภัย แม้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นหลังจากนั้น เราก็ยังเดินทางไปถึงอีกฝั่งได้” เฉี่ยนเจินเฉียนพูดขึ้น
“ก็ดี” ซือคงเป่าไม่ได้คัดค้านอะไรอีก เขารู้สึกว่าที่เฉี่ยนเจินเฉียนพูดมาก็ไม่ผิด
ตราบใดที่ไปถึงครึ่งทางได้ก็พอแล้ว
หลี่ว่านเฟิงและคนอื่น ๆ ต่างก็ครุ่นคิดอยู่สักพัก ก่อนจะยอมรับความคิดของเฉี่ยนเจินเฉียน
หวังเย่าเองก็คิดสักพักแต่ก็ไม่ได้คัดค้านอะไรออกมา
เมื่อทุกคนเห็นด้วย พวกเขาก็ไม่คิดจะเสียเวลาต่อ
สำหรับการเดินทางครั้งนี้ ซือคงเป่าได้เอาพาหนะมาจำนวนหนึ่งเพื่อรับมือกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด
ทุกคนเรียกอสูรของตัวเองกลับเข้าไปในกำไลก่อนจะขึ้นไปบนเครื่องบิน ด้วยการควบคุมของซือคงเป่าเครื่องบินก็ค่อย ๆ ลอยตัวขึ้นและบินไปยังอีกฝั่ง
ทุกคนต่างเตรียมพร้อมรับมือกับเหตุการณ์ที่อาจจะเกิดขึ้น
เมื่อเครื่องบินผ่านมาได้ 200 เมตรอย่างปลอดภัย
ด้วยระยะทางเท่านี้หากเกิดอะไรขึ้นกับเครื่องบิน พวกเขาก็สามารถพึ่งทักษะของตัวเองเดินทางไปยังอีกฝั่งได้อยู่
ตอนนั้นเองหวังเย่าก็มองออกไปที่นอกหน้าต่าง ก่อนจะพบกับลำแสงสีแดงที่หุบเหวด้านล่าง
หลังจากที่เห็นแบบนั้น หวังเย่าก็หรี่ตาลงและรีบตะโกนขึ้นมา “ทุกคนระวังตัวด้วย ! ”
ทันทีที่เขาพูดจบก็มีลำแสงสีแดงพุ่งออกมาจากหุบเหว
คลื่นพลังอันน่ากลัวได้อัดเข้าที่หางเครื่องบินอย่างจัง
เพราะหวังเย่าเตือน ซือคงเป่าจึงคุมเครื่องบินได้ทันและทำให้การโจมตีนี้โดนที่หางเครื่องบิน ไม่งั้นแล้วมันอาจจะอัดเข้าที่กลางลำอย่างจัง
ด้วยการโจมตีจากลำแสงนี้ก็ทำให้หางเครื่องบินระเบิดออกก่อนที่เครื่องจะร่วงลงไป
เครื่องบินได้รับความเสียหายอย่างรุนแรงพร้อมกับร่วงลงไปอย่างรวดเร็ว
ทั้งเจ็ดคนไม่ลังเลที่จะโดดออกจากเครื่องและพึ่งทักษะตัวเองในการเดินทางไปยังอีกฝั่ง
ด้วยระยะห่างแบบนี้พวกเขาสามารถไปถึงอีกฝั่งได้ด้วยทักษะของตน
ที่ด้านล่างมีเสียงคำรามดังขึ้นพร้อมกับลำแสงที่ถูกยิงออกมาอีกครั้ง การโจมตีนี้พุ่งเข้าใส่เครื่องบินที่ตกอยู่ และละลายมันในพริบตา
ทุกคนเห็นแบบนั้นก็รีบเดินทางไปยังอีกฝั่งทันที
ลำแสงสีแดงถูกยิงออกมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันเล็งเป้ามาที่ทั้งเจ็ดคน
หวังเย่าได้ใช้สกิลควบคุมมิติเพื่อหนีออกจากการโจมตีนี้
เฉี่ยนเจินเฉียนและคนอื่น ๆ ใช้ทักษะและสกิลของตัวเองเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตี
ตอนนี้พวกเขาอยู่ห่างจากอีกฝั่งไม่มากนัก
ลำแสงสีแดงส่องประกายขึ้นมาอีกครั้ง ครั้งนี้ลำแสงนั้นน่ากลัวยิ่งกว่าเดิมและพุ่งเข้าใส่พวกเขา
เมื่อเห็นแบบนั้นเฉี่ยนเจินเฉียนและคนอื่น ๆ ต่างก็แสดงสีหน้าเคร่งเครียดและพากันพลิกตัวหลบ ลำแสงเฉียดพวกเขาไปเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น
สุดท้ายในตอนที่พลังของทักษะกำลังจะหมดลง ทั้งเจ็ดคนก็ไปถึงอีกฝั่งได้สำเร็จ
เมื่อมาถึงอีกฝั่ง ลำแสงก็ไม่ได้ถูกยิงออกมาอีก
“เฮ้อ ! ” ฮวงเทียนเจวี๋ยนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เขากุมแขนขวาของตัวเองเอาไว้พร้อมกับเลือดที่ไหลออกมา
“ลุงฮวง ลุงบาดเจ็บ ! ”
เมื่อเห็นแบบนั้นหวังเย่าก็รีบวิ่งเข้าไปหาฮวงเทียนเจวี๋ยนทันที
“ไม่เป็นไรหรอก ลำแสงนั่นแค่ทำให้แขนขวาของฉันเป็นรอยก็เท่านั้น” ฮวงเทียนเจวี๋ยนยิ้มออกมาอย่างขมขื่น
“รีบทำแผลก่อน” เฉี่ยนเจินเฉียนถึงกับเอาชุดปฐมพยาบาลจากถุงมิติออกมาและรีบทำแผลให้กับฮวงเทียนเจวี๋ยนทันที
“โชคดีที่แผลไม่ลึกนัก หลังจากที่ดื่มน้ำยาฟื้นฟูแล้วก็น่าจะหายดีเอง” หลังจากตรวจสอบบาดแผลของฮวงเทียนเจวี๋ยน เฉี่ยนเจินเฉียนก็โล่งอก
โชคดีที่โดนเฉียด ๆ ถ้าโดนทั้งแขนบางทีฮวงเทียนเจวี๋ยนอาจจะเสียแขนไปแล้วก็ได้
ถ้าเป็นแบบนั้นคงเป็นปัญหาใหญ่…
