ตอนที่ 447 : ออกเดินทาง
เช้าวันต่อมาหวังเย่าตื่นขึ้นมาแต่เช้า เมื่อเห็นว่าจ้าวเมิ่งซีที่นอนอยู่ข้าง ๆ ยังไม่ตื่น ใบหน้าของเธอมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นมาราวกับกำลังฝันดีอยู่ หวังเย่าก็แค่ลูบหัวเธอเบา ๆ และไม่คิดจะรบกวนเธอ เขาเลือกที่จะลุกขึ้นไปอาบน้ำแทน
ไม่นานหลังจากที่อาบน้ำเสร็จ หวังเย่าก็พบว่าจ้าวเมิ่งซียังคงหลับอยู่ เขาจึงได้แค่จูบที่หน้าผากของเธอเบา ๆ ก่อนจะออกจากที่นั่นไป
หลังจากนั้นสักพักจ้าวเมิ่งซีก็ลืมตาขึ้นมา เธอยังรู้สึกได้ถึงความอุ่นบนหน้าผากของเธออยู่ ไม่นานเธอจึงถอนหายใจออกมา “ขอให้นายกลับมาอย่างปลอดภัย”
…
หลังจากที่กินข้าวเช้าข้างนอกแล้ว หวังเย่าก็ได้เดินทางไปที่เขตหลักทันที
ก่อนที่จะมายังเขตหลักเขาก็พบว่าเฉี่ยนเจินเฉียนและคนอื่น ๆ มารอเขาอยู่แล้ว
พวกเขาได้เดินเข้าไปในเขตหลักด้วยกันภายใต้การนำทางของฟางฉิงฮัว
ครั้งนี้ฟางฉิงฮัวไม่ได้เดินทางไปด้วย ยังไงซะเขาก็เป็นคนสำคัญของเมือง เขาไม่อาจจะไปยังที่ที่อันตรายได้ เขาต้องอยู่ดูแลเมืองตลอดเวลา
ดังนั้นฟานฉิงฮัวที่รู้เรื่องนี้ดีจึงได้แต่ถอนหายใจออกมา
เขาได้แต่ภาวนาให้ทุกคนกลับมาอย่างปลอดภัย
เมื่อเข้ามาในห้องประชุมก็พบกว่าผู้ตรวจสอบสูงสุดรออยู่ที่นั่นแล้ว
หลังจากนั้นสักพัก คนอื่น ๆ ก็ตามมาสมทบ
ผู้ตรวจสอบไม่ได้พูดอะไรออกมาแต่กลับแสดงสีหน้าหนักใจแทน แม้แต่เขาก็ยังไม่รู้ว่าทั้งห้าทีมจะต้องเจอกับอะไรบ้างในการเดินทางครั้งนี้
“ไปกันเถอะ”
เพราะนี่คือปฏิบัติการลับ ดังนั้นพวกเขาจึงมาที่เขตหลักเพื่อใช้ช่องทางลับในการเดินทางออกจากเมือง
เมื่อเดินทางออกมาได้สักพัก พวกเขาก็มาปราฏตัวที่ทะเลทรายก่อนจะพบกับผู้ตรวจสอบสูงสุดและเจ้าหน้าที่จากศาลสูงสุดคนอื่น ๆ
“นี่เป็นการเดินทางที่อันตราย ฉันหวังว่าทุกคนจะระวังตัว ชีวิตของพวกคุณนั้นสำคัญกว่าเรื่องไหน ขอให้พวกคุณเดินทางกลับมาอย่างปลอดภัย พวกคุณคือขุมกำลังหลักของประเทศในตอนนี้ เราไม่อาจจะเสียใครไปได้”
นี่คือคำพูดของสมาชิกศาลที่บอกกับทุกคน
หลังจากที่ได้ยินแบบนั้น หวังเย่าและคนอื่น ๆ ต่างก็พากันพยักหน้า
แม้ว่าการเดินทางครั้งนี้จะอันตราย แต่พวกเขาก็จะพยายามที่สุดเพื่อที่จะกลับมาอย่างปลอดภัย
“ฉันจะไม่พูดอะไรอีก ฉันหวังว่าพวกคุณจะทำได้สำเร็จ ! ” ผู้ตรวจสอบมองไปรอบ ๆ แล้วพูดขึ้นมา
“งั้นก็ไปกันเถอะ”
“เดี๋ยวก่อน” หวังเย่าพูดขึ้นมา
ทุกคนมองไปที่หวังเย่า แม้แต่เฉี่ยนเจินเฉียนและหลี่ว่านเฟิงก็ยังมองไปที่หวังเย่าเช่นกัน
ผู้ตรวจสอบสูงสุดมองไปที่หวังเย่าแล้วพูดขึ้นมา “หวังเย่า นายมีเรื่องอะไร ? ”
ผู้ตรวจสอบสูงสุดให้ความสำคัญกับหวังเย่าอย่างมาก เพราะเขายังเด็กแต่กลับแข็งแกร่งถึงระดับ SSS ได้ บางทีตำแหน่งของเขาอาจจะต้องส่งต่อให้หวังเย่าในอนาคต
ด้วยพรสวรรค์ที่สูงส่งของหวังเย่าแล้ว ความแข็งแกร่งของหวังเย่าต้องไม่ด้อยกว่าเขาแน่ นี่คือสัญชาตญาณของผู้ตรวจสอบสูงสุด
“ผมได้สร้างบางอย่างขึ้นมาเมื่อวานนี้ ผมขอให้ทุกคนพกมันติดตัวเอาไว้ด้วย” หวังเย่ามองไปรอบ ๆ แล้วพูดขึ้น
“ก็ได้แต่มันคืออะไร ? ” มีคนหนึ่งถามขึ้นมา
“นี่” หวังเย่าดึงเอาผลึกแร่ไฟที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อวานนี้ออกมาจากถุงมิติ
เขาแจกจ่ายให้กับทุกคนรวมไปถึงคนในทีมของเขาด้วย คนละ 1 ก้อน
“นี่คือผลึกแร่ไฟที่เมื่อใส่พลังเข้าไปแล้ว มันจะส่งพวกคุณกลับมายังเมืองหัวเซี่ย หากมีอันตรายถึงชีวิต แต่เราก็ยังมีทางหนีอยู่” หวังเย่ายกผลึกแร่ไฟในมือขึ้นและอธิบายกับทุกคน
ทุกคนต่างก็ตาเป็นประกายขึ้นมาทันที แม้แต่คนจากศาลสูงสุดและผู้ตรวจสอบสูงสุดก็ยังตาเป็นประกายไปด้วย
จากคำอธิบายของหวังเย่าแล้ว พวกเขาก็เข้าใจได้ว่าผลึกแร่ไฟนี่มีค่าแค่ไหน มันคืออาวุธในการหลบหนีอย่างหนึ่งก็ว่าได้
สิ่งนี้มีไว้เพื่อรับรองความปลอดภัยของพวกเขา
ทุกคนพากันเก็บผลึกนั้นใส่ถุงมิติของตนทันที
แม้ว่าจะมีวิธีการเอาตัวรอดอื่นอยู่ แต่นี่แทนความปลอดภัยในระดับที่สูงที่ทำให้พวกเขามั่นใจกับการเดินทางครั้งนี้มากขึ้นไปอีก
“ขอบคุณนายมาก” ทุกคนพากันแสดงความขอบคุณให้กับหวังเย่า
“ไม่เป็นไร เราคนกันเอง ยังไงเราก็เป็นพวกเดียวกัน ขอให้ทุกคนตรวจสอบสาเหตุของเรื่องนี้ให้ได้” หวังเย่ายิ้มรับ
“ไม่มีปัญหา ! ” ทุกคนพากันยิ้มออกมา ความรู้สึกหนักใจก่อนหน้านี้ได้ทุเลาลงไปอย่างมาก
“ดูเหมือนว่าพวกคุณจะคึกกันไปหน่อย ฉันคงต้องเตือนพวกคุณเอาไว้ การเดินทางครั้งนี้น่ะต้องระวังตัวกันไว้ให้มาก ! ตอนนี้ก็รีบไปได้แล้ว ฉันหวังว่าพวกคุณจะกลับมาอย่างปลอดภัย ! ” หลังจากที่ผู้ตรวจสอบสูงสุดพูดจบ เขากับคนจากศาลก็พากันโค้งทำความเคารพให้กับทุกคน
หวังเย่าและคนอื่น ๆ ก็พากันทำความเคารพกลับทันที
จากนั้นทุกคนก็ไม่มัวเสียเวลาและออกเดินทางมุ่งหน้าไปยังที่หมายของตน
เมื่อเห็นเครื่องบินทั้งห้าลำบินออกไป ผู้ตรวจสอบสูงสุดและคนจากศาลต่างก็แสดงสีหน้าเคร่งเครียดออกมา
ภารกิจครั้งนี้สำคัญอย่างมาก บางทีมันอาจจะเกี่ยวข้องกับความสำคัญของโลกมนุษย์
บนเครื่องบิน หวังเย่าได้มองลงมาที่พื้นดินที่เล็กลงเรื่อย ๆ จนสุดท้ายก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา
การเดินทางในพื้นที่ที่โดนสำรวจไปแล้วนั้นปลอดภัยไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เมื่อเดินทางมาถึงชายแดน มันอาจจะมีสิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น ยังไงซะมันก็เป็นพื้นที่ที่ยังไม่ได้รับการสำรวจ มันอาจจะมีอันตรายที่พวกเขาไม่รู้จักแฝงอยู่
มันอาจจะอันตรายจนพวกเขาไม่อาจจะเดินหน้าต่อและทำภารกิจไม่สำเร็จก็เป็นได้
อีกสี่ทีมก็คิดแบบเดียวกัน
พวกเขาเดินทางไปถึงชายแดนก่อนจะกลับลงไปที่พื้น
บนเครื่องบินนั้นกลับมีเสียงหัวเราะดังขึ้นมา มันคือเสียงของหลี่ว่านเฟิงที่นั่งอยู่ที่นั่งข้าง ๆ นักบิน “ ฮ่าฮ่า พวกนายคงกลัวกันสินะ…”
