ตอนที่ 446 : ความทุ่มเทของจ้าวเมิ่งซี
“นี่คือความลับระดับสูง เราไม่อาจจะบอกเรื่องนี้กับคนทั่วไปได้ เพื่อไม่ให้เกิดความวุ่นวาย พวกคุณจะต้องตั้งทีม
เดินทางออกไปภายนอกเพื่อตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงในที่ต่าง ๆ ตอนนี้ฉันจะให้พวกคุณลองปรึกษากันดู” หลังจากนั้นผู้ตรวจสอบสูงสุดก็มองไปรอบ ๆ
ทุกคนพากันเงียบไปทันที
หลังจากที่หวังเย่าได้ยินแบบนั้น เขาก็รู้สึกอึดอัดใจไปด้วย
บางทีการเปลี่ยนแปลงของที่อื่นอาจจะเกี่ยวข้องกับอนาคตของโลกก็ได้ หวังเย่าไม่ลังเลและตัดสินใจว่าเขาจะเข้าร่วมแผนการนี้
ไม่นานหลังจากนั้นเมื่อผู้ตรวจสอบสูงสุดเห็นว่าไม่มีใครพูดอะไรออกมา เขาก็รู้ว่าทุกคนคิดอะไรกันอยู่
พวกเขาไม่อาจจะหลีกเลี่ยงจากเรื่องนี้ได้ แม้ว่าเส้นทางข้างหน้าจะอันตรายแต่พวกเขาก็ต้องเดินหน้าต่อ
การเปลี่ยนแปลงในอนาคตอาจจะขึ้นอยู่กับสิ่งที่พวกเขาจะทำก็ได้
ยิ่งมีความสามารถสูงเท่าไหร่ ความรับผิดชอบก็ยิ่งมากขึ้นเรื่อย ๆ นี่คือคำพูดที่อยู่ในใจของพวกเขา
“ดูเหมือนว่าไม่มีใครไม่เห็นด้วย งั้นมาพูดถึงเรื่องแผนการกันจะดีกว่า”
“เพราะพวกคุณต้องออกจากหัวเซี่ยไป มันจะทำให้ความแข็งแกร่งของประเทศลดลงไปอย่างมาก เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้น ฉันจะไม่ไปกับพวกคุณด้วย ”
“ฉันจะอยู่ดูแลที่นี่รวมถึงหลุมดำบนเกาะที่ถูกผนึกเอาไว้ ครั้งนี้คงต้องพึ่งพวกคุณแล้ว” ผู้ตรวจสอบสูงสุดกวาดตามองไปรอบ ๆ
“การเดินทางครั้งนี้ต้องอาศัยความระวังอย่างมาก สิ่งที่พวกคุณเผชิญหน้าคือภัยที่เราไม่รู้จัก ฉันจะให้พวกคุณแบ่งกันออกเป็น 5 ทีม และจะเดินทางไปยัง 5 ตำแหน่ง หลังจากที่พบสาเหตุของการเปลี่ยนแปลงพวกนี้แล้ว พวกคุณก็ควรรีบกลับมาทันทีเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง ดังนั้นหลังจากนี้ก็แบ่งกลุ่มกันเอง” ผู้ตรวจสอบสูงสุดพูดจบก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก คนที่เหลือพากันจับทีมกันทันที
เป็นธรรมดาที่หวังเย่าจะอยู่ทีมเดียวกับเฉี่ยนเจินเฉียน, ฮวงเทียนเจวี๋ยน,จางจื้อเฉียง ,ไป๋พั่วหล้าง , หลี่ว่านเฟิง และซือคงเป่า
การได้อยู่กับคนรู้จักทำให้หวังเย่าสบายใจกว่าเดิม
หากแยกกันพวกเขาอาจจะได้ทีมดี ๆ สัก 2-3 ทีม
ตี้เวยจื๊อและเทพสายลม รวมถึงผู้ตรวจสอบ 5 ดาวคนอื่น ๆ ได้อยู่ทีมเดียวกัน
ทีมนี้บอกได้ว่าอาจจะแกร่งที่สุดก็ว่าได้แต่นั่นก็ดูจากแค่ภายนอก ความจริงอาจจะไม่ได้เป็นแบบนั้น
มันก็เหมือนกับหวังเย่าที่ไม่อาจจะตัดสินความแข็งแกร่งจากภายนอกได้
“ดูเหมือนว่าพวกคุณจะตั้งทีมกันแล้ว การเดินทางครั้งนี้ไม่รู้ว่าจะใช้เวลานานแค่ไหน ฉันจะให้เวลาพวกคุณเตรียมตัว 1 วัน พรุ่งนี้เราจะมารวมตัวกันที่เขตหลักก่อนจะเริ่มออกเดินทาง ! ” ผู้ตรวจสอบพูดจบก็ปิดการประชุมทันที
ทุกคนพากันแยกย้ายออกไปเพื่อเตรียมตัวกับการเดินทางครั้งนี้
หวังเย่าได้แยกย้ายออกไปเพื่อเตรียมตัวเช่นกัน
หวังเย่าใช้เวลาอยู่หลายชั่วโมงกว่าจะเตรียมของครบ ยังไงซะมันก็ไม่รู้ว่าจะกินเวลานานเท่าไหร่ เป็นธรรมดาที่เขาจะต้องคิดหาแผนสำรองเอาไว้
ในตอนเย็นหลังจากที่เตรียมของจนเสร็จ หวังเย่าก็ได้กลับไปที่บ้านที่เขาซื้อเอาไว้มานานแล้ว
เขาคิดสักพักก่อนจะเอาแร่ไฟออกมาเพื่อสร้างบางอย่าง
30 นาทีต่อมา หวังเย่าก็เอาแร่ไฟออกมาอีกครั้งก่อนจะเริ่มสร้างค่ายกลขึ้นมา
หวังเย่านอนอยู่บนเตียงและรู้สึกว่าเขาควรบอกเรื่องนี้กับจ้าวเมิ่งซีและฟ่านฉิงเหมย
เมื่อคิดได้แบบนั้น เขาก็ได้โทรหาฟ่านฉิงเหมยก่อน ตอนนี้เธออยู่ที่เมืองก้าวสวรรค์
เมื่อเธอรับสาย หวังเย่าก็บอกทุกอย่างจนทำให้เธอเงียบไปสักพัก
“ขอให้นายปลอดภัย” ฟ่านฉิงเหมยพูดขึ้นมา
“ฉันรับปากว่าจะกลับมา” หวังเย่าตอบกลับ
“ฉันจะรอนาย” ทันทีที่วางสาย ฟ่านฉิงเหมยก็เดินไปที่ข้างหน้าต่างและยืนเหม่ออยู่นาน
“ขอให้นายปลอดภัย..”
หวังเย่าได้โทรหาจ้าวเมิ่งซีต่อ เขาบอกทุกอย่างกับเธอซึ่งทำให้จ้าวเมิ่งซีเองก็เงียบอยู่นาน
“นายอยู่ที่ไหน ? ” จ้าวเมิ่งซีถามขึ้นมา
“ที่บ้าน” หวังเย่าตอบกลับ
“รอฉันก่อน” หลังจากที่พูดจบ จ้าวเมิ่งซีก็วางสายทันที
ผ่านไปไม่กี่นาทีจ้าวเมิ่งซีก็มาถึงที่บ้าน เธอรีบเดินเข้ามาในห้องนอนของหวังเย่าทันที
เธอไม่ได้พูดอะไรแต่กลับกระโดดเข้าหาหวังเย่าที่นอนอยู่บนเตียงโดยที่หวังเย่าก็ไม่ทันได้ตั้งตัวเช่นกัน
เมื่อรู้สึกได้ถึงตัวของจ้าวเมิ่งซีที่สั่นเทาภายใต้อ้อมแขนของเขา หวังเย่าก็รู้ว่าเธอน่ะกลัวและกังวลแค่ไหน
แม้ว่าหวังเย่าจะแข็งแกร่ง แต่การเดินทางครั้งนี้มีอันตรายแฝงอยู่ทั่วทุกที่
ดูจากปัญหาที่หวังเย่าบอกมา จ้าวเมิ่งซีจะไม่กังวลได้ยังไง ?
“ไม่ต้องกังวล ฉันรับปากว่าจะกลับมาอย่างปลอดภัย” หวังเย่าลูบหัวจ้าวเมิ่งซีและพูดขึ้นมา
“นายไม่ไปไม่ได้หรือ ? ” จ้าวเมิ่งซีมุดหน้าลงที่อกของหวังเย่าแล้วถามขึ้นด้วยเสียงที่สั่นเครือ
เพราะเธอกลัวว่าจะเสียหวังเย่าไป
หวังเย่าคือทุกอย่างของเธอ เธอไม่ต้องการให้เกิดอะไรขึ้นกับเขา แต่เธอรู้ว่ายังไงหวังเย่าก็ต้องไป
“นี่ก็เพื่ออนาคตของโลกมนุษย์ มันเพื่ออนาคตของเรา” หวังเย่าไม่อาจจะทำตามใจเธอได้
“เชื่อเถอะว่าฉันจะกลับมาอย่างปลอดภัย” หวังเย่ากอดจ้าวเมิ่งซีเอาไว้แน่นและมองเข้าไปในตาของเธอเพื่อบอกความรู้สึกของเขา
“ฉัน…จะรอนาย” สุดท้ายจ้าวเมิ่งซีก็ได้แต่พยักหน้าตอบรับ
เธอรู้ว่าเธอเห็นแก่ตัวไม่ได้ หวังเย่าทำทุกอย่างเพื่อโลกและเพื่ออนาคตของมนุษย์
ในฐานะผู้หญิงของเขาแล้ว เธอทำได้แค่เชื่อและสนับสนุนเขารวมถึงการรอเขากลับมา
จ้าวเมิ่งซีมองเข้าไปในตาของหวังเย่า ก่อนจะจูบเข้าที่ปากของเขา
จากนั้นทั้งสองก็เริ่มจูบกันอย่างดูดดื่ม
สุดท้ายเสื้อผ้าก็หลุดร่วงออกจากตัวพวกเขาพร้อมร่างกายที่แนบชิดกัน
ไม่นานเตียงก็เริ่มสั่น พร้อมกับเสียงหอบหายใจของทั้งคู่ที่ดังขึ้นเป็นจังหวะ
คืนนั้นจ้าวเมิ่งซีได้เสียความบริสุทธิ์ที่รักษามานานให้กับหวังเย่าไปจนได้…
