ตอนที่ 410 : เลื่อนระดับ
เส้นทางเดินทางทางอากาศถูกปิดไปแล้ว ไม่รู้ว่ามันจะเปิดอีกครั้งเมื่อไหร่ ตอนนี้หวังเย่าไม่อาจจะกลับเมืองหัวเซี่ยได้
แม้ว่าจะมีวิธีการอื่นนอกจากเครื่องบินแล้วแต่มันก็เสียเวลามากเกินไป หวังเย่าไม่คิดจะใช้วิธีการเหล่านั้น
ยังไงซะเขาก็ไม่อาจจะเสียเวลาไปเปล่า ๆ ได้
เมื่อคิดถึงหลุมดำบนเกาะที่ถูกผนึกไว้โดยหัวหน้าผู้ตรวจสอบและเสวียนจู่แล้ว หวังเย่าก็รู้สึกได้ถึงเวลาที่เหลือน้อยลงเรื่อย ๆ
เขามีลางสังหรณ์ว่าอีกไม่นานโลกมนุษย์จะต้องตกอยู่ในอันตราย
แม้ว่าจะไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ ในตอนนี้แต่ก็ยากที่จะมั่นใจว่าจะเป็นแบบนี้ต่อไป ในอนาคตมันต้องเปลี่ยนแปลงไปอย่างแน่นอน
ตอนนี้ภารกิจเร่งด่วนที่สุดคือต้องเพิ่มความแข็งแกร่งของตัวเอง
หลังจากที่อ่านข่าวสารต่าง ๆ ดูแล้ว หวังเย่าก็ได้เดินทางออกมาจากโรงแรมอีกครั้ง
เมื่อเส้นทาง การเดินทางกลับหัวเซี่ยถูกปิดแล้ว หวังเย่าก็อยากจะกลับเข้าไปในภูเขาอนันต์อีกครั้งเพื่อฝึกฝนตัวเองและสัตว์อสูร
ตอนนี้การเพิ่มความแข็งแกร่งคือเรื่องสำคัญ
หวังเย่าเดินทางออกมาจากเมืองก่อนจะเอามอเตอร์ไซค์ออกมาเพื่อเดินทางไปยังภูเขาอนันต์
….
เมื่อเข้ามาในส่วนลึกของภูเขา หวังเย่าก็พบกับสัตว์อสูรที่เหมือนกับหมียักษ์นอนอยู่ที่พื้นโดยมีรอยกรงเล็บอยู่ที่ท้องของมัน
เลือดไหลออกมาจากท้องของมันพร้อมกับกลิ่นเลือดที่ลอยคลุ้งไปทั่ว
ข้าง ๆ นั้นการ์ฟิลด์ได้เลียเลือดบนกรงเล็บของตัวเอง ก็ชัดแล้วว่าการ์ฟิลด์เป็นคนฆ่ามันเอง
“ทำได้ดี การ์ฟิลด์ ”
หวังเย่าลูบหัวการ์ฟิลด์พร้อมกับยิ้มออกมา
การ์ฟิลด์ราวกับจะพูดออกมาว่าเป็นธรรมดาที่มันจะทำได้
แม้ว่าปากจะบ่นแต่เมื่อหวังเย่าลูบหัวมันแล้ว การ์ฟิลด์ก็แสดงสีหน้าพอใจออกมา
หงอคงเดินวนไปมารอบตัวหมีนั่นราวกับกำลังมองหาบางอย่าง
ตือโป๊ยก่ายได้โผล่มาจากเงาของหวังเย่า เพื่อมองไปรอบ ๆ
เสี่ยวซวีก็ลอยอยู่กลางอากาศเพื่อสังเกตการณ์เช่นกัน
นี่คือความสามารถลอยตัว หนึ่งในสกิลที่เพิ่มขึ้นมาของเสี่ยวซวี
มันสามารถใช้กับมิติได้ และมันยังหลอมรวมเข้าไปกับมิติได้อย่างสมบูรณ์ได้
เป็นธรรมดาที่หวังเย่าจะสามารถใช้สกิลนี้ได้แต่พลังที่ต้องใช้นั้นมหาศาล เขาไม่คิดจะใช้สกิลนี้อย่างง่าย ๆ แน่นอน
เพราะการที่เป็นอสูรมิตินั้นจึงทำให้มันมองข้ามเรื่องพลังงานที่ใช้ไปเลย
มันทำให้หวังเย่าอิจฉามันอย่างมาก
ตอนนี้เขาอยู่ในเขตลึกของภูเขาอนันต์
สำหรับว่ามีตัวตนแบบไหนรออยู่ตรงหน้านั้น หวังเย่าไม่รู้เลย
แต่มันก็ไม่ใช่เหตุผลที่เขาจะหยุดพัฒนาตัวเอง
ด้วยการที่มีเสี่ยวซวี, หงอคง, การ์ฟิลด์และตือโป๊ยก่าย หวังเย่าก็สามารถเดินหน้าได้อย่างรวดเร็ว
ครั้งนี้เขาจะเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาให้ได้มากที่สุดเท่าที่ทำได้
ในพริบตาก็ผ่านไป 2-3 วัน
ตอนนี้ทุกคนได้หาสาเหตุในการเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดกับเส้นทางการบินแล้ว
สัตว์อสูรที่เข้ามาโจมตีมันคือฝูงนกที่กลายพันธุ์ พวกมันได้กลายเป็นปิศาจ และบินออกจากฝูง ก่อนจะทำการโจมตีเครื่องบินที่บินผ่าน
กองกำลังพิเศษของศาลสูงสุดได้ทำลายนกพวกนั้นแล้ว
สำหรับตาคู่สีแดงที่กัปตันรายงานไปนั้น มันเพราะสภาพอากาศที่แปรปรวนและไม่รู้ตำแหน่งที่แน่นอนจึงทำให้หามันยังไม่พบ แต่แม้ว่าจะหาพบจริง ๆ ก็เดาว่าแม้แต่ศาลสูงสุดก็ยังไม่กล้าจะลงมือ บางทีมันอาจจะเป็นจ้าวแห่งนภาก็ได้
เมื่อไม่รู้ข้อมูลที่แท้จริง งั้นพวกเขาก็ไม่อยากตีหญ้าให้งูตื่น
เครื่องบินลำนั้นก็ถูกพบโดยกองกำลังภาคพื้นดินด้วย
มันคือพื้นที่ใจกลางภูเขาต้าซิง มันไม่มีเมืองอื่นอยู่ใกล้ ๆ แลย และยังมีสัตว์อสูรจำนวนมากอยู่ที่นั่น
บอกได้ว่าการที่กลุ่มของหวังเย่าไม่ได้พบกับสัตว์อสูรนั้นถือว่าเป็นโชคดีอย่างมาก
ทุกคนที่รอดมาได้ต่างก็รู้สึกว่าตัวเองนั้นได้รับพรจากพระเจ้า
โชคดีที่พวกเขาไม่ได้อยู่ที่นั่นนานนัก ไม่งั้นแล้วคงเกิดเหตุไม่คาดคิดเกิดขึ้นอย่างแน่นอน
มันทำให้พวกเขาซาบซึ้งบุญคุณของหวังเย่ายิ่งกว่าเดิมกับการที่พาพวกเขาเดินทางกลับมาที่เมืองตัดขวางได้อย่างปลอดภัยในครั้งนั้น
คนในอินเตอร์เน็ตสนใจเรื่องนี้กันอย่างมากและทำให้ชื่อของหวังเย่าเป็นที่พูดถึงกันมากกว่าเดิม
เวลาผ่านไปกว่า 10 วันสุดท้ายที่เขตนอกของภูเขาอนันต์ก็มีเงาหนึ่งโผล่ออกมาช้า ๆ
หวังเย่ามองไปที่เมืองตัดขวางตรงหน้าด้วยสายตาที่เหนื่อยล้า
ครั้งนี้เขากับอสูรของเขาได้ขลุกอยู่ในเขตลึกของภูเขาอนันต์กว่า 10 วัน ด้วยความช่วยเหลือจากระบบและความพยายามของเขานั้นทำให้อสูรทั้งสี่ของเขาพัฒนาขึ้นมาเป็นอย่างมาก ซึ่งแต่ละตัวนั้นก็อยู่ระดับสวรรค์และระดับศักดิ์สิทธิ์
นี่คือการพัฒนาที่คาดไม่ถึง หวังเย่าได้พยายามอย่างมาก เขาได้ใช้ทรัพยากรแทบหมดกระเป๋ามิติและนี่ก็เป็นเหตุผลที่ทำให้เขาต้องออกมาจากภูเขาอนันต์
หากเขามีทรัพยากรเพียงพอ งั้นเขาก็คิดจะพัฒนาอสูรของเข้าให้ขึ้นไปถึงระดับศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมด
อสูรทั้งสี่เปลี่ยนแปลงไปอย่างมากจากเมื่อสิบวันก่อน
และแน่นอนว่าคนที่เปลี่ยนแปลงไปมากที่สุดก็คือหวังเย่า
ในเขตลึกของภูเขาอนันต์นั้นหวังเย่าได้เจอกับอันตรายร้ายแรงมากมายแต่ก็ยังรอดมาได้
ด้วยเป้าหมายในการเพิ่มความแข็งแกร่งของตัวเอง เขาจึงทุ่มเทเต็มที่ตลอด 10 วันมานี้
ความแข็งแกร่งของเขาตอนนี้ไม่อาจจะเอาเมื่อ 10 วันก่อนมาเทียบได้เลย
อสูรของเขาเองก็มีการพัฒนาขึ้นมาอย่างมากเช่นกัน นี่ไม่ต้องพูดเลยว่าเจ้านายของมันจะแข็งแกร่งแค่ไหน...
หวังเย่าค่อย ๆ เดินทางออกมาจากภูเขาอนันต์ สายตาของเขาตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากหลุมดำที่ราวกับจะกลืนทุกอย่างได้
