ตอนที่ 382 ฉันไม่เฝ้าแล้ว (2)
เดินไปรอบๆ ก็ฝังหินพลังงานระดับสูงลงไปเจ็ดแปดก้อน
รวมกับก่อนหน้านี้ที่ฝังลงไปนอกลานกว้างอีกหลายก้อนก็เป็นอันเสร็จภารกิจ
ระหว่างที่เดินออกไปข้างนอก ฟางผิงก็คาดหวังอยู่บ้าง เดี๋ยวเจ้าพวกนี้ขุดลงไปจะดีที่สุด ต้นหลิวปีศาจคงสัมผัสถึงเขาไม่ได้หรอกมั้ง?
เดินออกมาจากจุดที่ฝังหินประมาณสิบเมตรแล้ว ฟางผิงก็ระเบิดพลังจิตใจทันที
‘เปรี้ยง!’
เกิดเสียงดังก้องไปทั่ว บนท้องฟ้ามีลมหายใจของยอดฝีมือขั้นหกเจ็ดแปดคนปรากฏขึ้น ถึงกระทั่งมีพลังที่แข็งแกร่งกว่านั้นกระจายออกมาด้วย ขั้นเจ็ด!
“เป็นเหมือนที่คิดไว้จริงๆ!”
ฟางผิงไม่แปลกใจเช่นกัน คล้อยหลังจากเสียงระเบิด ฝูงชนก็ตกสู่ความโกลาหลอยู่บ้าง!
ฟางผิงรีบพุ่งตัวออกไปข้างนอก เวลานี้มีแต่คนเต็มไปทุกหนทุกแห่ง หลายคนวิ่งออกไปข้างนอกเหมือนกัน เขาจึงไม่เป็นจุดสนใจอะไร
วิ่งผ่านไป เสียงระเบิดก็ดังขึ้นตลอดทาง!
หินพลังงานระดับสูงระเบิดไม่ได้อานุภาพแข็งแกร่งมาก แต่ผู้ฝึกยุทธ์ระดับล่างบางส่วนยังถูกระเบิดจนเลือดเนื้อกระจุยกระจาย
“หินแห่งชีวิต!”
มีคนร้องขึ้นมา!
“สายแร่แห่งชีวิตระเบิดแล้ว!”
ตอนนี้บางคนยังไม่ทันตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้น คิดว่าแร่พลังงานใต้ดินระเบิดเท่านั้น
ท่ามกลางคนที่ชุลมุนวุ่นวาย ฟางผิงยังคงได้ยินเสียงหอบหายใจอย่างชัดเจน
สำหรับผู้ฝึกยุทธ์นอกเมืองพวกนี้ ถือเป็นเรื่องยากที่จะได้รับหินแห่งชีวิตระดับสูง
แม้จะเป็นหินพลังงานระดับต่ำทั่วไป ถึงจะมีไม่น้อย แต่ก็ไม่ได้มาง่ายๆ ขนาดนั้น แหล่งแร่ที่อุดมสมบูรณ์จะมีสัตว์ประหลาดระดับสูงเฝ้าดูอยู่ สายแร่เล็กๆ ก็มีสัตว์ประหลาดระดับล่างครองอาณาเขตอยู่เช่นกัน
ตอนที่หินพลังงานบางส่วนในลานกว้างระเบิด ผู้ฝึกยุทธ์บางคนก็ใจสั่นคลอนขึ้นมาทันที
ถึงแม้บนท้องฟ้าจะมีพลังที่แข็งแกร่งจากยอดฝีมือกำลังไล่ตามเข้ามาอย่างรวดเร็วก็ตาม
‘เปรี้ยง!’
เสียงระเบิดดังขึ้นไม่หยุดหย่อน ตลอดทางที่ฟางผิงวิ่งผ่านก็จุดระเบิดขึ้นสิบกว่าแห่งติดต่อกัน
ร้านค้าและโรงสุราบางส่วนก็เกิดระเบิดขึ้นเช่นกัน
รอบนอกมีทหารจู้หลิวและทหารองครักษ์เทพจำนวนมากถลาตัวเข้ามาอย่างรวดเร็ว ผู้ฝึกยุทธ์บางส่วนคิดว่ายอดฝีมือจากต่างแดนบุกรุกเข้ามา พากันทยอยวิ่งออกไปข้างนอก เสี้ยวพริบตานั้นก็ชนปะทะกับทหารจู้หลิวที่วิ่งมาจากรอบนอกทันที
เสียงกรีดร้อง ตะโกนอย่างโมโหและเสียงตำหนิของผู้ฝึกยุทธ์ทหารดังขึ้นผสมปนเปกันไปหมด
เวลานี้ฟางผิงกลับเปิดประตูท่อระบายน้ำที่อยู่ห่างจากถนนออกไป แทรกตัวลงใต้ดินอย่างเงียบเชียบ
ในขณะที่ฟางผิงเพิ่งจะมุดลงไป ทางลานกว้างจู่ๆ ก็มีรากไม้โปร่งแสงนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้น รากไม้พวกนี้แปรสภาพราวกับเคลื่อนจักรสังหารคน แทบจะใช้เวลาแทงทะลุร่างผู้ฝึกยุทธ์จำนวนมากเพียงชั่วพริบตา
เสียงร้องที่ดังจ้าละหวั่นก่อนหน้านี้ราวกับเงียบหายไปในทันที!
หลังจากนั้นสักพัก ยอดฝีมือแม่ทัพหลายคนและขั้นเจ็ดอีกหนึ่งคนก็มาถึง
รอจนเห็นลานกว้างมีซากศพกลาดเกลื่อน เลือดย้อมพื้นจนเป็นสีแดง สีหน้าแม่ทัพพวกนั้นก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
ที่นี่มีผู้ฝึกยุทธ์นับร้อยคนเป็นอย่างต่ำ เวลานี้กลับถูกสังหารทั้งหมด!
รากของต้นหลิวปีศาจนั้น แม้แต่ร่างของฟางผิงยังถูกทะลวงอย่างง่ายดาย ยิ่งไม่ต้องพูดผู้ฝึกยุทธ์ที่ส่วนมากอยู่ในระดับล่างพวกนี้แทบถูกฆ่าในชั่วพริบตา
ผู้ฝึกยุทธ์ระดับกลางมีแค่ไม่กี่คนเท่านั้น แต่ก็ยากจะป้องกัน โดยเฉพาะในสถานการณ์ที่ต้นหลิวปีศาจโมโหอย่างบ้าคลั่งเช่นนี้
ทหารจู้หลิวบางส่วนที่อยู่รอบนอก ตอนนี้หลายคนตัวสั่นเทาอยู่บ้างเช่นกัน
เทพผู้พิทักษ์พิโรธแล้ว!
เมืองราชาเป็นของราชาหลิว ในความเป็นจริงเป็นของเทพผู้พิทักษ์ด้วยเช่นกัน ตอนนี้เมืองราชาถูกทำลายและโจมตีไม่หยุดหย่อน รวมถึงถูกขโมยน้ำแร่แห่งชีวิตครั้งก่อนไป จะโมโหก็ไม่ใช่เรื่องแปลก
ท่ามกลางความว่างเปล่า พลังจิตใจที่แข็งแกร่งสายหนึ่งม้วนตัวขึ้นมา
กวาดล้างรอบๆ ลานกว้างแล้ว ไม่นานลึกลงไปใต้ดินก็มีการสั่นเทือนขึ้นมาอีกครั้ง
แต่เพียงไม่นาน พลังจิตใจสายนี้ก็ล่าถอยไป
อยู่ห่างจากเมืองชั้นในค่อนข้างไกล สิ้นเปลืองเกินไป ทั้งใต้ดินมีแหล่งแร่ กวาดล้างลึกลงไป คลื่นพลังงานที่มีอยู่ทุกหนทุกแห่งจะก่อความรบกวน
พลังจิตใจล่าถอยไปแล้ว แม่ทัพขั้นเจ็ดคนนั้นก็ถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะตะโกนว่า “ตรวจสอบให้ละเอียด! ปิดเมือง! คนนอกเมืองจับกุมทั้งหมด คนของเมืองจู้หลิวต้องมีคนรับประกันให้สามคน…”
ออกคำสั่งติดต่อกันแล้ว แม่ทัพคนนี้ก็เงียบไปเล็กน้อย มองไปทางขุนพลพวกนั้น “เทพผู้พิทักษ์ปิดผนึกภายในเมืองแล้ว มู่ไป่ เจ้าพาคนไปเมืองจู้เจี่ยขอแม่ทัพเจี่ยนำสัตว์ประหลาดเกราะแข็งมาสักหน่อย ราชาหลิวจะตอบแทนน้ำใจอย่างงาม!”
“น้อมรับคำสั่ง!”
ขุนพลที่ถูกเรียกว่ามู่ไป่ไม่ชักช้าเช่นกัน แม้จะไม่ลงรอยกับเผ่าเยามิ่ง แต่จ่ายผลตอบแทนออกไปให้พวกเขาช่วยเหลือเล็กน้อย ไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว
ขุนพลมู่ไป่นำคนออกไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็มีคนเอ่ยว่า “แม่ทัพ หรือจะเป็นหัวขโมยเมื่อวาน?”
“มีโอกาสสูง!”
แม่ทัพขั้นเจ็ดประกายแววตาดุดัน นอกจากเขาแล้วยังจะเป็นใครได้อีก?
“พวกเจ้านำคนไปผนึกกำลังแต่ละแห่ง อีกอย่างเส้นทางสำคัญทุกแห่งของเมืองชั้นนอกก็ส่งคนไปด้วย…ข้าไม่เชื่อว่าเขาจะหลบซ่อนตัวอยู่ตลอดได้!”
“นอกจากนี้แหล่งแร่แห่งชีวิตใต้ดิน เพิ่มการป้องกันให้มากขึ้น อย่าให้ถูกคนบุกรุก!”
รอสัตว์ประหลาดเกราะแข็งมาแล้ว ดูสิว่าเจ้าจะอยู่ใต้ดินได้ยังไงอีก!
หันไปมองต้นหลิวยักษ์ที่อยู่เมืองชั้นในแวบหนึ่ง แม่ทัพขั้นเจ็ดถอนหายใจเบาๆ เทพผู้พิทักษ์ยังอยู่ในเมือง เมืองชั้นในจึงยังปลอดภัย แม้นอกเมืองจะเกิดความสูญเสียอย่างหนัก แต่ส่วนมากที่ตายล้วนเป็นคนนอกเมือง ตายก็ตายไปเถอะ
ไม่มองศพพวกนั้นอีก แม่ทัพทะยานขึ้นไปบนฟ้า ไม่นานก็หายไปจากเบื้องหน้าของทุกคน
“ราชาไม่กลับมาอีก คงจะวุ่นวายจริงๆ แล้ว”
หลายคนมีความคิดนี้ผุดขึ้นมาในใจ ราชาอยู่ข้างนอกมาโดยตลอด พวกท่านอารยะก็ออกไปข้างนอกเหมือนกัน แม้เทพผู้พิทักษ์จะแข็งแกร่ง แต่ก็ทำได้เพียงเฝ้าภายในเมือง
หากเมืองชั้นนอกถูกทำลาย นั่นก็ร้ายแรงขึ้นมาแล้ว
ถ้ามีราชานั่งรักษาการณ์ในเมือง เกรงว่าหัวขโมยคงไม่ใจกล้าถึงขนาดนี้
แต่ตอนนี้ราชายังอยู่ข้างนอก กระทั่งแม่ทัพยังจำเป็นต้องขอความช่วยเหลือจากเผ่าเยามิ่ง ครั้งนี้เกรงว่าเมืองจู้หลิวจะกลายเป็นเรื่องขำขันของอาณาจักรหนานจิ่วจริงๆ แล้ว
—
ภายในเมือง พวกขุนพลต่างหวังให้ราชารีบกลับมา
ปากทางเดินนอกเมือง
กวานที่อยู่บนหัวของราชาหลิวหลุดออกไปแล้ว ร่างที่เหมือนกับทองคำก็ปรากฏรอยแตกออกมา
ตอนนี้ราชาหลิวเคียดแค้นอย่างถึงที่สุด!
บอกว่าดินแดนแห่งการเกิดใหม่จะไม่ส่งคนที่แข็งแกร่งเกินไปเข้ามา?
ใช่ ไม่ส่งผู้ที่อยู่จุดสูงสุดของขั้นราชามา!
แต่คนที่มาใหม่ แม้จะไม่ใช่ผู้ที่อยู่จุดสูงสุดของขั้นราชา แต่ก็ไม่ได้ห่างไกลมากเช่นกัน
ไอ้พวกเขตหวงห้ามสารเลว มาหลอกเขาถึงขนาดนี้!
ราชาหลิวโมโหอย่างบ้าคลั่ง จ้าวซิ่งอู่กลับแปลกใจอยู่บ้าง ไม่ใช่บอกว่ามีขั้นแปดและขั้นเจ็ดหลายคนล้อมโจมตีหรือไง?
ทำไมตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ยังมีแค่หมอนี้ต้านอยู่คนเดียวล่ะ?
ไหนบอกว่าสถานการณ์อยู่ในขั้นวิกฤต ไม่สามารถรอได้สักวินาทีเลย?
ทำไมรู้สึกว่าไม่ได้วิกฤตถึงขนาดนั้นเลยล่ะ?
หากไม่ใช่ว่าเหล่าเจิ้งที่กลับไปรายงานข่าวน่าเชื่อถือพอ จ้าวซิ่งอู่คงสงสัยแล้วว่าอีกฝ่ายส่งข่าวปลอมมา
ไม่เห็นจะวิกฤตอะไรเลย!
อย่าพูดถึงระดับสูงเลย ทหารระดับกลางและระดับล่างยังไม่เห็นสักคน ถ้ำใต้ดินหนานเจียงดูเหมือนไม่ได้ให้ความสำคัญกับทางเดินขนาดนั้น
ตอนนี้จ้าวซิ่งอู่น่าจะคาดไม่ถึงเช่นกันว่าคนที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างไม่คาดฝันพวกนี้ ในนั้นมีสามคนที่ล่อทหารองครักษ์เทพไปนับร้อยคน ขั้นแปดครึ่งๆ กลางๆ คนหนึ่งล่อขั้นแปดคนหนึ่งและขั้นเจ็ดอีกหลายคนไป
ส่วนอีกคนหนึ่งตรึงกำลังทหารองครักษ์เทพจำนวนมากและขั้นเจ็ดอีกคนไว้ในเมือง
หากไม่ใช่ว่าแนวหลังเกิดเหตุไม่คาดฝันติดต่อกัน ตอนนี้ราชาหลิวคงไม่อยู่ที่นี่เพียงคนเดียว อย่างน้อยคงจะมียอดฝีมือขั้นเจ็ดและขั้นแปดอีกหลายคน
ทั้งเมืองจู้ซงที่เป็นพันธมิตรทางทหาร เพราะกังวลว่าจะผิดพลาดซ้ำรอยเมืองจู้หลิว ตอนนี้ก็มียอดฝีมือขั้นเจ็ดจำนวนมากประจำการณ์ในเมือง ไม่ได้เคลื่อนไหวไปไหนเช่นกัน
“ไม่เห็นจะมีอะไรเลย!”
จ้าวซิ่งอู่รู้สึกผ่อนคลายไม่น้อย ดูท่าสถานการณ์ของหนานเจียงจะดีกว่าที่คาดไว้
ครู่ต่อมาจ้าวซิ่งอู่ก็คำราม ดาบยาวในมือหายไปในชั่วพริบตา ก่อนจะแหวกทะลวงอากาศ ฟันลงบนเงาไม้ที่อยู่บนหัวราชาหลิว
ต้นไม้ยักษ์ที่ปรากฏขึ้นอย่างรางๆ กิ่งก้านนับไม่ถ้วนฝ่าทะลวงความว่างเปล่า โอบล้อมจู่โจมดาบยาวอย่างไม่หยุดยั้ง
ท่ามกลางความเลือนราง ต้นไม้ยักษ์ถูกตัดกิ่งก้านไปนับไม่ถ้วน กิ่งก้านที่ถูกตัดขาดแตกสลายในชั่วพริบตา ทุกครั้งที่แตกสลายไปหนึ่งก้าน สีหน้าของราชาหลิวก็ยิ่งดูไม่ได้ขึ้นเรื่อยๆ
เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้!
หากสู้ต่อไป เกรงว่าต้องแย่แล้ว
“พื้นที่อื่นๆ ต่อต้านกับดินแดนแห่งการเกิดใหม่ยังไงกัน?”
ตอนนี้ราชาหลิวสงสัยขึ้นมาอยู่บ้าง ได้ยินคนของเขตหวงห้ามพูดว่าพื้นที่อื่นๆ หนึ่งเมืองก็เพียงพอต่อต้านกับอีกฝ่ายแล้ว ทำไมเมืองของเขาถึงเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นติดต่อกันล่ะ?
สิ่งที่ราชาหลิวไม่รู้คืออันที่จริงจ้าวซิ่งอู่ก็งุนงงเหมือนกัน อีกฝ่ายไม่มีทหารสนับสนุนก็แล้วไป ตอนนี้ตัวเองยังเป็นฝ่ายได้เปรียบอีก เหมือนเทือกเขาส่วนกลางไม่มีท่าทีจะส่งคนมาเลย วันนี้เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นมากจริงๆ
ชำเลืองมองราชาหลิวแวบหนึ่ง จ้าวซิ่งอู่ไม่คิดมากอีกแล้ว เจ้าคนนี้ฝีมือธรรมดา แน่นอนว่ากลัวจะฆ่าอีกฝ่ายไม่ได้เช่นกัน
หากถึงช่วงเวลาสำคัญจริงๆ น่าจะมีคนมาสนับสนุน
แต่แม้จะไม่สามารถฆ่าอีกฝ่ายก็ต้องทำให้อีกฝ่ายบาดเจ็บหนัก อย่างน้อยจะทำให้อีกฝ่ายไม่สามารถย้อนกลับมาต่อสู้อีกได้ จะลดแรงกดดันในการสร้างเมืองหลังจากนี้ด้วย
ฉวยโอกาสที่อีกฝ่ายอยู่ตัวคนเดียว จ้าวซิ่งอู่ไม่ชักช้าอีก จู่โจมอย่างเต็มกำลัง ต่อสู้จนอากาศระเบิดขึ้นมาไม่ขาดสาย
ราชาหลิวยังต่อกรอย่างยากลำบาก สถานที่ไกลๆ นั้นกลับเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวแผ่กระจายมา!
ต้นไม้ยักษ์ที่สูงเสียดฟ้าต้นหนึ่ง เวลานี้ระเบิดแสงสว่างเจิดจ้าอย่างถึงที่สุด!
“เกิดเรื่องแล้ว!”
ราชาหลิวหน้าเปลี่ยนสี ไม่อาจสนใจทางเดินได้อีก ช่างหัวดินแดนเกิดใหม่ คนของเขตหวงห้ามจะเฝ้าก็เฝ้าไป ข้าไม่ทำแล้ว!
ครู่ต่อมาราชาหลิวก็หมุนตัววิ่งทันที
จ้าวซิ่งอู่ตะลึงไปเล็กน้อย รีบไล่ตามไปเช่นกัน แววตาปรากฏความสงสัย เกิดเรื่องอะไรกัน ต้นไม้ปีศาจผู้พิทักษ์ถึงทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้?
เวลานี้…เหมือนจะร้ายแรงขึ้นมาบ้างแล้ว!
—————-
