ตอนที่ 347 อย่าสู้สบายๆ จนเกินไป (1)
ช่วงบ่าย
มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้พบกับมหาวิทยาลัยหวากั๋ว
ส่วนการแข่งของครุศาสตร์หวาตงและตงหนานนั้น…ไม่มีใครสนใจเท่าไหร่
เจ้าไก่อ่อนพวกนั้นสู้แค่พอให้ตัวเองรู้สึกสนุกเท่านั้น
—
สนามกีฬา
ฟางผิงมาถึงตั้งนานแล้ว ฉินเฟิ่งชิงกระตือรือร้นอยากลองอยู่บ้าง “ฟางผิง ให้ฉันลองก่อนเป็นไง? ช่วงนี้หลิวซื่อเจี๋ยเหิมเกริมเกินไปแล้ว…”
ฟางผิงชำเลืองมองเขาแวบหนึ่ง รู้สึกเสียดายอยู่บ้าง ช่วงนี้ฉินเฟิ่งชิงเหมือนจะฉลาดมากขึ้น
เดิมทีคิดว่าครั้งก่อนจะหลอกเขาให้ไปอัดหูหย่งจากครุศาสตร์หวาตงได้
นึกไม่ถึงว่าจนถึงตอนนี้หูหย่งยังกระโดดโลดเต้นได้เหมือนเดิม เห็นได้ชัดว่าฉินเฟิ่งชิงไม่ได้ทำอะไรเขา
ฟางผิงลอบพึมพำในใจ ไม่ใส่ใจเท่าไหร่ ไม่ไปก็ช่างเถอะ
แต่ครุ่นคิดแล้ว จู่ๆ ฟางผิงก็เอ่ยว่า “นายให้ฉันยืมดาบหน่อยได้หรือเปล่า”
ฉินเฟิ่งชิงทำหน้าระแวดระวังขึ้นมาทันที “นายเองก็มีไม่ใช่หรือไง?”
“ดาบฉันไม่สามารถควักมาใช้ได้ง่ายๆ ครั้งนี้ลืมเอาดาบกวนอูมา นายเอามาให้ฉันยืมก่อนสิ”
“ไม่ให้ยืม!”
“ไม่เอาก็ได้!”
ฟางผิงทำหน้าหมดคำจะพูด ดาบผุผังนั่นของนายแค่ระดับ B เท่านั้น คิดว่าเข้าตาฉันหรือไง?
ฉินเฟิ่งชิงไม่ยินยอม แต่ในหมู่พวกเขาก็มีแค่ฉินเฟิ่งชิงที่ใช้ดาบ
เฉินเหวินหลงและเซี่ยเหล่ยใช้หมัด จางอวี่ใช้กระบี่ คนอื่นๆ แม้จะใช้ดาบ ก็เป็นดาบระดับ C คุณภาพธรรมดา มีแค่ดาบของเขาที่ดีที่สุด
จ้องดาบคู่กายของฟางผิงพักหนึ่ง ฉินเฟิ่งครุ่นคิดเล็กน้อย “งั้นนายเอาดาบมามัดจำไว้ที่ฉันก่อน…”
ฟางผิงหมดคำจะพูด “จำเป็นด้วยหรือไง?”
“จำเป็น!”
“ช่างเถอะ ไม่ยืมแล้ว”
ฟางผิงกลอกตา เดินไปอีกฝั่ง หยิบดาบของเหลียงเฟิงหวาขึ้นมาตรงๆ เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ถ้าทำพัง ดาบเล่มนั้นฉันจะเอาให้นาย”
เหลียงเฟิงหวาหัวเราะเบาๆ “ไม่จำเป็น ยังไงฉันก็วางแผนจะเปลี่ยนอยู่แล้ว แต่ดาบโลหะผสมระดับ C นาย…”
“ไม่เป็นไร ดาบระดับ C กำลังดี”
ฟางผิงวัดน้ำหนักดาบเล็กน้อย มองไปทางฉินเฟิ่งชิง “ตอนแรกฉันคิดว่าถ้าทำพังจริงๆ จะเอาดาบกวนอูนั้นชดใช้นาย ดาบแบบนั้นถึงจะมีตำหนิก็มีมูลค่า น่าเสียดายที่นายไม่คว้าโอกาสนั้นไว้”
ฉินเฟิ่งชิงทำหูทวนลม นายคิดว่าฉันโง่หรือไง เหลียงเฟิงหวาเป็นศิษย์ร่วมอาจารย์กับนาย นายจะใจกว้างหน่อยคงไม่แปลก แต่นายใจกว้างกับฉันขนาดนั้นเลยเหรอไง?
—
ทางมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้พูดคุยกันอย่างครึกครื้น
อีกด้านหนึ่ง มหาวิทยาลัยหวากั๋ว ยอดฝีมือขั้นหกวัยกลางคนคนหนึ่งเหลือบมองพวกฟางผิง กดเสียงว่า “ระวังพลังจิตใจของเขาหน่อย ฟางผิงทะลวงด่านได้ไม่นาน ต่อให้ฝึกเคล็ดวิชาต่อสู้ยังไงก็ไม่อาจก้าวหน้าไวขนาดนั้นอยู่แล้ว ประเด็นอยู่ที่พลังจิตใจแข็งแกร่ง เธอไม่สามารถปลดปล่อยพลังจิตใจได้ แม้ว่าผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่จะสั่งสมพลังจิตใจ แต่หากถูกรบกวน จะส่งผลกระทบถึงการแสดงฝีมือของเธอได้ ขอแค่เธอเอาชนะฟางผิง แม้ว่ามหาวิทยาลัยหวากั๋วจะแพ้ก็จะมีชื่อเสียงขึ้นมา ตอนนี้มหาวิทยาลัยชื่อดังทั้งสองแห่งยังไม่เคยแพ้มาก่อน”
มหาวิทยาลัยปักกิ่งและมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ รวมถึงโรงเรียนเตรียมทหารอันดับหนึ่ง เวลานี้ยังไม่มีใครเอาชนะได้ แม้แต่สนามเดียวก็ไม่เคยเกิดขึ้น
“เข้าใจแล้วครับ อาจารย์วางใจเถอะ พลังจิตใจเขาแข็งแกร่ง ผมเตรียมพร้อมไว้นานแล้ว!”
หลิวซื่อเจี๋ยเอ่ยอย่างสุขุม “ยังไงเขาก็ไม่ใช่ปรมาจารย์ อยู่ระดับเดียวกัน อยากจะรบกวนผม ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น”
“เตรียมพร้อมไว้แล้วก็ดี ทุ่มสุดกำลังไปเลย”
“แน่นอนอยู่แล้วครับ!”
หลิวซื่อเจี๋ยสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะถือดาบเดินออกไป
—
“สงครามระหว่างผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่สูงสุดครั้งที่สองกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว! ประธานหลิวซื่อเจี๋ยจากมหาวิทยาลัยหวากั๋ว ถูกจัดในอันดับต้นๆ ของขั้นสี่ เทียบกับเฉินเหวินหลงแล้วยังอยู่สูงกว่า ประธานฟางผิงจากมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ ตอนนี้ยังไม่เข้าสู่การจัดอันดับ…”
เขาไม่ทันพูดจบ ฟางผิงก็ทะยานตัวขึ้นเวทีมาแล้ว เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “รุ่นพี่หลิว ขึ้นเวทีกันเลยเถอะ!”
พิธีกรหมดคำจะพูดอยู่บ้าง เรื่องที่เธอยังไม่เข้าสู่การจัดอันดับ ฉันไม่ได้พูดโกหกสักหน่อย จะรีบร้อนขึ้นเวทีไปทำไม
หลิวซื่อเจี๋ยไม่ชักช้าเช่นกัน เคลื่อนไหวฝีเท้าเล็กน้อย ก่อนจะกระโดดขึ้นมาบนเวที
รอเขาขึ้นมาแล้ว ฟางผิงกลับไม่รีบร้อนอีก
ใช้ดาบโลหะผสมในมือเคาะกับพื้นเล็กน้อย…
การกระทำนี้ทำให้ยอดฝีมือของมหาวิทยาลัยปักกิ่งสีหน้าเปลี่ยนในพริบตา!
แต่ไม่นานก็มีคนแค่นเสียงว่า “ถ้าเขามีความสามารถก็ลองดู”
เวทีที่ปกคลุมด้วยโลหะผสมระดับ A เธอก็ลองพังดูสิ!
พวกโลหะผสมระดับ B นับว่าแข็งแรงมากแล้ว แม้จะเป็นยอดฝีมือขั้นหก อยากจะทำลายอาวุธโลหะผสมระดับ B ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย
ยอดฝีมือขั้นหกสูงสุดประมือกัน ยากที่จะทำลายอาวุธของอีกฝ่ายเช่นกัน
คนๆ นี้เพิ่งพูดจบ หวงจิ่งก็เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ทุกท่านกังวลเกินไปแล้ว หากฟางผิงมีความคิดนี้จริงๆ หลายการแข่งขันก่อนหน้านี้คงทำลายไปแล้ว”
“ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้ลงสนามสักหน่อย?”
ปรมาจารย์มหาวิทยาลัยปักกิ่งคนหนึ่งเอ่ยขึ้นมา สองรอบแรกนั้นเป็นเฉินเหวินหลงลงสนามทั้งหมด ไม่มีโอกาสให้ฟางผิงเท่านั้น
—
“ยอมลงทุนอย่างไม่เสียดายเลยจริงๆ”
ฟางผิงถอนหายใจ เป็นระดับ A จริงด้วย ก่อนหน้านี้เขาไม่ทันสังเกตอย่างละเอียด ตอนนี้มาดูแล้ว ไม่แปลกใจที่การแข่งก่อนหน้านี้จะไม่มีหลุมบนเวทีเลยสักนิด
“ครั้งนี้แล้วไปละกัน”
เวทีที่ปูด้วยโลหะระดับ A ฟางผิงทำพังไม่ได้หรอก
แต่ว่า…ดาบผิงล่วนนั้นของเขา ฟันแตกกระจุยไปบ้างคงไม่ใช่ปัญหา โลหะผสมบนเวทีมีความแตกต่างกับที่ทำอาวุธอยู่บ้าง
โลหะผสมบนเวทีไม่ได้ผ่านการหลอมมาหลายครั้ง ไม่มีความหนาแน่นและคงทนพอ
หลิวซื่อเจี๋ยที่อยู่ตรงข้ามราวกับรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ฟางผิง หรือนายหวังจะใช้เศษโลหะผสมเอาชนะฉัน?”
ล้อกันเล่นแล้ว!
ฟางผิงทดสอบความแข็งแกร่งของโลหะผสม เพราะอยากใช้วิธีเหมือนครั้งก่อนงั้นเหรอ?
แต่เขาไม่ใช่ข่งหยวนหรง ข่งหยวนหรงไม่อาจรับกระบวนท่าเดียวของเขาได้ด้วยซ้ำ
ฟางผิงแค่นยิ้มว่า “รุ่นพี่หลิวเดาแม่นจริงๆ”
ฟางผิงพูดจบก็มองไปด้านล่างเวที เอ่ยเสียงเบาว่า “ผู้ชมครั้งนี้ช่างน่าสงสารจริงๆ”
หลิวซื่อเจี๋ยไม่เข้าใจ
ฟางผิงกลับไม่คิดอธิบายแล้ว
การต่อสู้จบลงไวแบบนี้ พวกนายแทบไม่ทันดูอะไรก็ต้องเสียไปหนึ่งพันหยวน ไม่น่าสงสารหรือไง?
ทั้งสองพูดคุยกันไม่กี่ประโยคแล้ว ผู้ตัดสินก็ก้าวขึ้นไปบนอากาศ เอ่ยว่า “เริ่มการแข่งขันได้!”
สิ้นเสียงนั้นแขนสองข้างของหลิวซื่อเจี๋ยก็ขยายใหญ่ขึ้น!
ท่ามกลางแสงสีแดง มีประกายสีทองปะปนอยู่เลือนราง
ดาบยาวในมือของเขา อบอวลไปด้วยปราณในชั่วพริบตาเช่นกัน
การแข่งขันเพิ่งเริ่มต้น หลิวซื่อเจี๋ยก็เตรียมจะใช้กระบวนท่าชั้นยอดจัดการกับฟางผิงซะแล้ว ทุกคนเห็นพ้องตรงกันว่าจะไม่ทำสงครามพร่ากำลัง ขึ้นเวทีก็ออกกระบวนท่าใหญ่เอาชนะเขาอย่างรวดเร็วไปเลย แบบนี้ฟางผิงจะได้เปรียบน้อยที่สุด
“ฟัน!”
หลิวซื่อเจี๋ยคำราม เคลื่อนไหวเสร็จสิ้นเพียงหนึ่งลมหายใจ แทบจะเกิดขึ้นในเวลาชั่วพริบตา
ในสายตาของทุกคน ผู้ตัดสินเพิ่งส่งเสียง ดาบยาวของหลิวซื่อเจี๋ยก็ระเบิดประกายแสงสีแดงอย่างเข้มข้นแล้ว ฟันลงมาบนหัวของฟางผิงในฉับพลัน!
“ฉันบอกแล้วจะให้คนอื่นผูกขาดชื่อเสียงไปก่อนไม่ได้!”
เสียงของฟางผิงราวกับดังก้องอยู่ข้างหูของหลิวซื่อเจี๋ย
หลิวซื่อเจี๋ยแววตาเปลี่ยนไปเล็กน้อย กระโดดขึ้นในอากาศเตรียมหนีโดยแทบไม่ต้องคิด!
“อย่าหนีสิ!”
ฟางผิงแค่นหัวเราะ ถือดาบยาวระดับ C ด้วยสองมือ ไม่ส่งเสียงดังอะไร ทว่าตัวดาบกลับระเบิดปราณอย่างเข้มข้น!
“ฆ่า!”
เสียงคำรามดังขึ้น ร่างของฟางผิงปรากฏขึ้นทางขวาของอีกฝ่าย ดาบยาวระเบิดพลังในอากาศราวกับเสียงฟ้าร้อง
“เปรี้ยง!”
คนนอกแทบมองไม่เห็นอะไร หลิวซื่อเจี๋ยกลับม่านตาหดเกร็งเล็กน้อย รีบชักดาบโต้ตอบ!
สองดาบปะทะกันเกิดประกายไฟลุกโชน
ชั่วพริบตานั้นหลิวซื่อเจี๋ยก็รับรู้ถึงแรงกดดัน พลังปราณของฟางผิงจะเยอะไปแล้ว!
“เหล่าหวังเก้าสิบเจ็ดดาบ งั้นฉันจะเก้าสิบแปด!”
ฟางผิงไม่รู้ว่ากำลังพูดอยู่กับใครอยู่ หลิวซื่อเจี๋ยเพิ่งรับดาบแรกเสร็จ ดาบยาวในมือฟางผิงคล้ายกับไม่ได้ขยับ หลิวซื่อเจี๋ยกลับรับรู้ถึงแรงกดดันของดาบที่สองแล้ว!
ไม่พอแค่นั้นยังเกิดเสียงสั่นสะเทือนของการโจมตีดังอย่างไม่ขาดสาย ทำให้หลิวซื่อเจี๋ยตกลงไปข้างล่างไม่หยุดหย่อน!
“ปราณไม่ถึงสองพันห้าร้อยแคล นี่ไม่ไหวเอาซะเลย พื้นฐานร่างกายก็ด้อยไปเล็กน้อย”
เสียงหัวเราะของฟางผิงดังก้องในหูหลิวซื่อเจี๋ยอีกครั้ง
“ใช้เศษโลหะผสมเอาชนะนายก็เพียงพอแล้ว!”
ครู่ต่อมาดาบยาวในมือฟางผิงก็แตกกระจาย เศษโลหะนับไม่ถ้วนลอยพุ่งออกไปทันที
———————-
