ตอนที่ 309 ครั้งหน้าพวกเราไปขุดแร่ด้วยกัน (2)
ทุกคนหมดคำจะพูดอีกครั้ง นายเพิ่งเข้าถ้ำมาแค่สองครั้ง รู้จักมานานแล้ว?
แต่รอจนฟางผิงพูดว่า ครั้งก่อนเขาเคยเจอเจี่ยวมาแล้ว ทั้งยังใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันอีกหนึ่งคืน สีหน้าทุกคนก็แปลกไปอยู่บ้าง
ไม่ใช่นึกถึงสัตว์ประหลาด แต่นึกไม่ถึงว่าฟางผิงรนหาที่ตายขนาดนี้ยังมีชีวิตรอดอีก!
เถียนมู่เอ่ยอย่างสนใจ “เธอบอกว่าเธอป้อนปราณให้มัน มันเลยไม่ฆ่าเธอ?”
ฟางผิงส่ายหัวว่า “ไม่ใช่ครับ เจี่ยวมีสติปัญญาทีเดียว เกรงว่ามันคงจะเห็นผมเป็นคลังเก็บอาหาร ยอดฝีมือขั้นสี่ขั้นห้าคนอื่นๆ เข้าไปกลับถูกมันดูดกลืนปราณจนเกลี้ยง ส่วนผมเพราะเหตุผลเรื่องกลายพันธุ์ ปราณฟื้นฟูได้ไว สามารถป้อนปราณให้มันไม่จำกัด อีกอย่างครั้งก่อนมันน่าจะกำลังทะลวงด่าน ผมล่อผู้ฝึกยุทธ์ระดับกลางไปให้มันหลายคน ดังนั้นมันคงอยากให้ผมส่งอาหารให้มันต่อ…”
ทุกคนไร้คำจะพูดอีกครั้ง ฉินเฟิ่งชิงคล้ายกับค้นพบความลับเช่นกัน เอ่ยเสียงดังว่า “ขั้นสี่ขั้นห้าที่นายฆ่าครั้งก่อน ก็ฆ่าด้วยวิธีนี้?”
ฟางผิงกลอกตาใส่ เอ่ยอย่างหงุดหงิดว่า “นายจะสนใจทำไมว่าฉันฆ่ายังไง ก็บอกว่าวางแผนฆ่า นี่ไม่ใช่วางแผนฆ่าหรือไง? หรือนายมีความสามารถนี้ด้วย? ถ้าไม่ใช่ว่าฉันรู้จักมัน ครั้งนี้นายม่องเท่งไปแล้ว นายคิดว่ามันจะปล่อยนายไป? เจี่ยวปล่อยนายไป คนๆ นั้นที่ไล่ตามมาทีหลังก็ฆ่านายได้อยู่ดี”
การโต้เถียงของทั้งสองคน คนอื่นๆ ต่างไม่สนใจ
เถียนมู่เอ่ยว่า “ไอ้หนู พูดแบบนี้แสดงว่าเธอสั่งการเจี่ยวได้?”
ฟางผิงเอ่ยอย่างขื่นขม “ไม่ได้ ผมบงการมันได้ที่ไหน มันกินๆ นอนๆ แค่ต้องเอาอาหารให้มันเท่านั้น…”
“อย่างนั้นเหรอ?”
เถียนมู่คล้ายกับคิดอะไรอยู่ อู๋ชวนเผยสีหน้าเหมือนนึกอะไรได้เช่นกัน มองไปทางฟางผิง
ฟางผิงละล่ำละลักว่า “ยังไงผมก็ไม่ไปป่าราชันเจี่ยวอีกแล้ว อันตรายเกินไป ผมไม่อยากพาตัวเองไปตาย”
ทุกคนพากันหัวเราะ อู๋ชวนไม่มองเขาอีก เอ่ยว่า “เรื่องนี้ทุกคนเข้าใจอยู่แล้ว ทั้งเจ้าเมืองเทียนเหมินลงมือ หมายความว่าคนผู้นั้นและเจ้าเมืองเทียนเหมินมีความเกี่ยวข้องกัน นี่ก็หมายความว่าระดับสูงของเมืองเทียนเหมินแตะถึงจำนวนแปดคนอีกครั้ง”
จู่ๆ อู๋ชวนก็เอ่ยว่า “ป้ายสถานะของผู้ฝึกยุทธ์ที่พวกเธอฆ่าในเขาหัวหมาป่าอยู่ที่ไหนล่ะ?”
ฉินเฟิ่งชิงควักป้ายสถานะออกมา อู๋ชวนดึงจากอากาศมาใส่มือตัวเอง ตรวจสอบด้านหลังเล็กน้อย ก่อนจะขมวดคิ้วว่า “เมืองซีเฟิ่ง!”
ป้ายสถานะของผู้ฝึกยุทธ์ถ้ำ ด้านหน้าคือระดับขั้น ด้านหลังกลับเป็นตราสัญลักษณ์เมือง
ตอนนี้ทุกคนเห็นด้านหลังของป้ายสถานะเป็นรูปนกเฟิ่งหวงที่ดูมีชีวิตชีวา
พวกเขาทยอยหน้าเปลี่ยนสี
“คนของเมืองซีเฟิ่ง แต่เมืองเทียนเหมินให้ความช่วยเหลือ นี่…”
“หรือสองเมืองจะเปลี่ยนเป็นสามเมืองแล้ว?”
“ต้องรายงานให้เบื้องบนเดี๋ยวนี้ จับตาเฝ้าระวังความเคลื่อนไหวของเมืองซีเฟิ่งให้ดี!”
พวกปรมาจารย์ระแวดระวังขึ้นมาทันที ข้อมูลนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก
ยอดฝีมือของเมืองซีเฟิ่งเกิดเรื่อง เมืองซีเฟิ่งไม่ให้ความช่วยเหลือ แต่กลับเป็นเจ้าเมืองเทียนเหมินที่ออกโรง นี่มันเรื่องอะไรกัน?
ฟางผิงเห็นพวกเขาให้ความสำคัญขนาดนี้ก็กระตือรือร้นขึ้นมาทันที “ปรมาจารย์ทุกท่าน ข้อมูลครั้งนี้สำคัญมากหรือเปล่า? นี่เป็นเรื่องที่ผมเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายไปหยั่งเชิง…”
เขาพูดยังไม่ทันจบ อู๋ชวนก็สะบัดมือ ฟางผิงและฉินเฟิ่งชิงกลับออกมาอยู่นอกค่ายด้วยใบหน้าที่งุนงงแล้ว
—
“เกี่ยวอะไรกับฉันกัน?”
ฉินเฟิ่งชิงโมโหจนแทบจะกระอักเลือดออกมา ฉันเข้าประตูไปได้พูดกี่ประโยคกัน?
ผลปรากฏว่าเถียนมู่กลับตีเขา อู๋ชวนก็กวาดเขาออกมานอกประตู ฉันผิดอะไรกัน!
ถลึงตามองฟางผิงไปแวบหนึ่ง ก่อนฉินเฟิ่งชิงจะแค่นเสียงว่า “อยู่ให้ห่างๆ ฉันเลย!”
“หุบปาก!”
ฟางผิงตำหนิ ครุ่นคิดเล็กน้อยก็เอ่ยว่า “ตอนนี้พวกเราต้องทำยังไง?”
“ปล่อยไปซะ โกยเงินได้ขนาดนี้ ควรต้องกลับไปฝึกวิชาแล้ว”
ฟางผิงพยักหน้า ครุ่นคิดว่า “ครั้งหน้ามาขุดแร่ เรียกฉันมาด้วย”
ฉินเฟิ่งชิงรู้สถานที่ของแหล่งแร่อยู่แห่งหนึ่ง
ทั้งเขายังมีชีวิตรอดกลับมา ฟางผิงคิดว่าตัวเองน่าจะไม่มีปัญหาเช่นกัน
ฉินเฟิ่งชิงแค่นหัวเราะ นายเห็นฉันเป็นคนโง่หรือไง?
คิดว่าฉันจะบอกนายว่าแหล่งแร่อยู่ที่ไหน?
ฟางผิงไม่สนใจเหมือนกัน เดินไปก็พูดไป “ไม่มีฉัน นายคิดเอาเองเถอะ ตายยังจะไม่มีคนเก็บศพให้ ฉันไปด้วย ความปลอดภัยเพิ่มขึ้นถึงเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ นายคิดให้ดีแล้วค่อยตัดสินใจ ไปกับฉัน นอกจากวิ่งเหนื่อยหน่อยแล้ว นายได้รับบาดเจ็บหรือไง? ฉันได้ยินว่าครั้งก่อนนายมากับหวังจินหยาง ถูกตีจนเหมือนหมา ได้รับบาดเจ็บนับครั้งไม่ถ้วน เงินค่ารักษายังเป็นหนี้ก้อนโตอีก…”
ฉินเฟิ่งชิงคิดตาม พูดมีเหตุผล ฉันแทบไม่อาจโต้แย้งได้
ลังเลอยู่สักพัก ฉินเฟิ่งชิงก็เอ่ยว่า “ถ้าจะไป อย่างน้อยก็ต้องขั้นหก”
ฟางผิงเผยสีหน้าเรียบนิ่ง เอ่ยว่า “งั้นก็ต้องรออีกสักหน่อย ใช่สิ ระยะทางไกลหรือเปล่า?”
“ประมาณห้าร้อยหกร้อยลี้…”
ฉินเฟิ่งชิงหยุดแค่นั้น
ในใจของฟางผิงกลับปรากฏแผนที่ขึ้นมาทันที การแยกแยะทิศทางของเขามีปัญหานิดหน่อย แต่แผนที่ยังคงอ่านจนคุ้นชินแล้ว
ถ้าทางเหนือ ห้าร้อยหกร้อยลี้อาจจะข้ามไปถึงเมืองที่อยู่ด้านหลังเมืองเทียนเหมิน มีโอกาสไม่มากนัก
ทางตะวันออกเฉียงเหนือ นั่นเป็นเมืองตงขุย
ทางตะวันตกเฉียงเหนือเป็นเมืองซีเฟิ่ง
ทั้งสองแห่งต่างมีเมืองอยู่ ผู้ฝึกยุทธ์มากมายขนาดนี้ มีแร่อาจถูกค้นพบไปแล้ว
แบบนี้ก็แสดงว่าถ้าไม่ใช่ทางตะวันตกก็เป็นทางตะวันออก
ทางตะวันตกและตะวันออกไม่มีเมืองอยู่เลย เป็นพื้นที่รกร้าง ทั้งยังมีสถานที่อันตรายบางส่วน สถานที่พวกนี้ยังมีแร่ที่ยังไม่ถูกผู้คนค้นพบก็อาจเป็นไปได้เช่นกัน
“ได้ยินว่าทะเลทรายหมื่นมด มีมดตัวใหญ่เท่าหัวคนหลายตัว นายเคยกินมดหรือเปล่า?”
“ทางนั้นมีมดตัวใหญ่เท่าหัวคนจริงๆ เหรอ?”
“ฉันจะไปรู้ได้ไง”
“อ้อ”
ฟางผิงกระจ่างใจขึ้นมาทันที ไม่ใช่ทางตะวันตก ทะเลทรายหมื่นมดอยู่ทางตะวันตก ทั้งยังห่างจากเขตแดนเมืองความหวังสี่ร้อยถึงห้าร้อยลี้ ฉินเฟิ่งชิงไม่เคยไป
“ทางตะวันออก!”
“ออกไปห้าร้อยถึงหกร้อยลี้!”
“ที่นั่นมีแหล่งแร่อยู่แห่งหนึ่ง ไม่มีคนเคยค้นพบ ไม่ใช่สถานที่ที่มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้เคยบันทึกไว้จริงๆ ด้วย”
ระหว่างที่ฟางผิงคิดก็ปวดหัวอยู่บ้าง ห้าร้อยถึงหกร้อยลี้เป็นเพียงขอบเขตคร่าวๆ อยากจะกำหนดให้แน่นอน ยังคงเป็นปัญหาอยู่บ้าง
ช่างเถอะ ครั้งหน้ามีโอกาสค่อยไปหาคนเดียว ใครจะพาฉินเฟิ่งชิงไปแบ่งสมบัติด้วยกัน
ฉินเฟิ่งชิงมองฟางผิง มักรู้สึกว่าเหมือนตัวเองหลุดอะไรออกไปสักอย่าง
“ฉันพูดอะไรไปนะ? บอกแค่ว่าห้าร้อยถึงหกร้อยลี้เท่านั้น ไม่เป็นไรหรอกมั้ง?”
ฉินเฟิ่งชิงไม่มั่นใจอยู่บ้าง เจ้าฟางผิงกลอกกลิ้งจะตายไป
ตัวเองออกทำภารกิจกับเขา รู้สึกเหมือนไม่เสียเปรียบอะไร แต่กลับมาค่อยพบว่าตัวเองได้คะแนนน้อยกว่าเขาถึงห้าพันคะแนน
นี่ทำให้ฉินเฟิ่งชิงคิดว่าตัวเองถูกวางแผนซะแล้ว
แต่ก็เหมือนจะไม่ได้ถูกวางแผนเหมือนกัน?
งั้นทำไมคะแนนถึงน้อยกว่าขนาดนี้ล่ะ?
“กลับมหาวิทยาลัยจะไปเรียนวิชาวัฒนธรรมสักหน่อย ไม่สิ ต้องไปเรียนวิชาคำนวณและคณิตศาสตร์ระดับสูงให้มากหน่อย”
ฉินเฟิ่งชิงผุดความคิดนี้ขึ้นมา อาจจะคำนวณผิดไป ไม่งั้นแทบไม่มีเหตุผลอะไรที่ตัวเองจะเสียเปรียบมากขนาดนี้
ฟางผิงชำเลืองมองเขาแวบหนึ่ง เห็นฉินเฟิ่งชิงระดมความคิดอย่างหนักก็ลอบวางแผนจัดการเขาอีกครั้ง ก่อนหน้านี้บอกว่าฉินเฟิ่งชิงติดหนี้เขาห้าสิบล้าน อีกฝ่ายไม่ได้โต้แย้งอะไร หลายคนได้ยินเหมือนกัน นี่นับว่าสำเร็จแล้วใช่หรือเปล่า?
มีโอกาส เงินก้อนนี้อาจจะคว้ากลับมาได้
ตอนนี้ฟางผิงเพิ่งค้นพบว่าบางครั้งการหาเงินก็ง่ายจริงๆ
