ตอนที่ 294 การคาดคะเนของถ้ำใต้ดิน (1)
หลังจากเข้าคลาสสอนภาษาถ้ำใต้ดิน ฟางผิงก็เข้าใจเกี่ยวกับถ้ำใต้ดินอย่างลึกซึ้งอีกครั้ง
“จากการประเมินและตรวจสอบหลายปีของพวกเรา โลกถ้ำใต้ดินน่าจะมองเป็นโลกระนาบวงกลมแห่งหนึ่งได้”
แม้ศาสตราจารย์เฒ่าจะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านภาษา แต่ศึกษาภาษานั่นก็หมายความว่าต้องศึกษาทุกเรื่องของถ้ำใต้ดินถึงจะอ้างอิงสถานการณ์ของพวกเขาเพื่อหาความหมายแฝงของภาษาออกมาได้
ระหว่างที่พูดศาสตราจารย์เฒ่าก็วาดวงกลมบนกระดานดำ ก่อนจะวาดเงาภายนอกวงกลมบางส่วน
“ข้างนอกแผ่นดินวงกลมนี้เป็นทะเล ทะเลที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตาไม่มีที่สิ้นสุด”
“ส่วนแผ่นดินวงกลมนี้ พื้นที่ขนาดใหญ่เท่าไหร่ไม่อาจประเมินค่าได้ เพราะทางเข้าถ้ำใต้ดินมีการเกิดขึ้นอย่างกระจัดกระจาย ไม่มีจุดอ้างอิงเท่าไหร่”
“แผ่นดินวงกลมวงด้านนอกกลับถูกแบ่งเป็นอีกพื้นที่หนึ่ง!”
ศาสตราจารย์เฒ่าวาดวงกลมขึ้นมาตรงกลางอีกวง เอ่ยด้วยแววตาลุกโชน “พื้นที่พวกนี้ อันที่จริงก็คือถ้ำใต้ดินเซี่ยงไฮ้ ถ้ำใต้ดินปักกิ่ง ถ้ำใต้ดินเทียนหนาน…ที่พวกเราแบ่งกันตอนนี้ พวกเขาเชื่อมต่อซึ่งกันและกัน ทั้งไม่เชื่อมต่อด้วยเช่นกัน หรือจะพูดว่าระหว่างพวกเขานั้นอาจจะมีช่วงว่างบางอย่างกั้นอยู่ แต่ว่าตรงกลางแผ่นดินยังมีพื้นที่ขนาดใหญ่อีกแห่งหนึ่ง พวกเราสมมติมันเป็นพื้นที่ส่วนกลาง เส้นทางที่เกี่ยวข้องกับถ้ำใต้ดินแต่ละแห่งอาจมีความเป็นไปได้ที่ปรากฏขึ้นมาจากพื้นที่ส่วนกลาง ก็หมายความว่าหากพวกเราคิดจะเดินจากอีกถ้ำใต้ดินหนึ่งไปยังอีกถ้ำใต้ดินหนึ่งโดยเดินจากทั้งสองทางนั้นทำไม่ได้ ทำได้แค่เดินเข้าไปในส่วนลึกจนถึงพื้นที่ส่วนกลาง เวลานี้บางทีพวกเราอาจจะสามารถผ่านพื้นที่ใจกลางไปยังทางเดินของถ้ำใต้ดินแห่งอื่นได้”
“พวกเรามักพูดว่ายอดฝีมือมาจากส่วนลึกของถ้ำใต้ดิน บางทีอาจมีโอกาสสูงที่เป็นยอดฝีมือของพื้นที่ส่วนกลาง”
ทุกคนฟังกันอย่างตั้งใจ เรื่องพวกนี้พวกเขาไม่ได้เข้าใจชัดเจนเท่าไหร่จริงๆ
เพราะถ้ำใต้ดินอันตรายเกินไป ผู้ฝึกยุทธ์ที่ไม่ใช่ปรมาจารย์ ทำได้เพียงเคลื่อนไหวอยู่รอบนอก เข้าไปลึกในถ้ำใต้ดินหมายความว่ามีโอกาสตายสูง แม้ว่าจะเป็นปรมาจารย์ยอดฝีมือ เข้าไปลึกในถ้ำหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเช่นกัน
หลายปีมานี้ไม่ใช่ว่ามนุษยชาติไม่เคยคิดจะเข้าไปลึกในถ้ำ แต่ทุกครั้งที่ลงไปลึกมักจะเผชิญกับอันตรายอย่างใหญ่หลวง
แม้จะเป็นยอดฝีมือขั้นเก้าเข้าไปในส่วนลึกของถ้ำก็มีโอกาสสูงที่ไปไม่กลับเช่นกัน
ฟางผิงยกมือขึ้น รอศาสตราจารย์เฒ่าพยักหน้าจึงเอ่ยถามทันที “อาจารย์ครับ ผมสามารถเข้าใจได้ว่ามนุษย์ถ้ำที่พวกเราเจอในตอนนี้ ความจริงแล้วเป็นกลุ่มยากไร้ที่อยู่รอบนอกสุดของโลกถ้ำใต้ดินได้หรือเปล่าครับ? พวกเขาจู่โจมโลกเพราะอยากจะเปิดทางเดิน เนื่องจากไม่อาจเข้าสู่พื้นที่ส่วนกลางได้ ทั้งไม่ได้ยินยอมที่จะถูกปกครองจากส่วนกลางเลยหวังจะบุกเบิกโลกใหม่เพื่อเป็นทางหนีทีไล่หรือตั้งอาณานิคมของตัวเอง?”
ศาสตราจารย์เฒ่าเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะเอ่ยว่า “เป็นผู้ยากไร้หรือเปล่า เรื่องนี้ยังไม่มั่นใจ พื้นที่ส่วนกลางจะเจริญรุ่งเรืองกว่าและอุดมสมบูรณ์กว่าหรือไม่ เรื่องนี้ก็ยังไม่อาจยืนยันได้เช่นกัน รอยเท้าของมนุษย์ ตอนนี้ยังไม่สามารถเข้าไปลึกถึงพื้นที่ส่วนกลาง ทั้งระหว่างรอบนอกและพื้นที่ส่วนกลาง อันที่จริงมีสิ่งที่กั้นกลางอยู่ นั่นเป็นเทือกเขาขนาดใหญ่ไกลสุดลูกหูลูกตา วงด้านในที่ฉันวาด บางทีก็อาจจะเป็นเขตแดนที่แท้จริงของเทือกเขาลูกนี้ ปิดกั้นการเชื่อมต่อนอกและในออกจากกัน!”
“ภายในภูเขาลูกใหญ่เป็นที่อยู่ของสัตว์อสูรถ้ำที่แข็งแกร่งนับไม่ถ้วน พวกเราคาดเดาว่าระหว่างด้านในและด้านนอกน่าจะมีเส้นทางปลอดภัยอยู่แห่งหนึ่ง แต่เส้นทางปลอดภัยนี้ถูกควมคุมโดยยอดฝีมือจากส่วนกลางอยู่ ยอดฝีมือขั้นเก้ามีไม่ใช่น้อยๆ ส่วนสาเหตุที่มนุษย์ถ้ำจู่โจมโลก หลายปีมานี้พวกเรามีการคาดการณ์หลายอย่าง ข้อแรกเหมือนที่เธอพูด พวกเขาหวังจะบุกเบิกโลกใหม่ขึ้นอีกแห่ง โลกใหม่ที่ปลอดภัย เทียบกับถ้ำใต้ดินแล้ว อันที่จริงโลกปลอดภัยกว่าเยอะ”
“อยู่ที่นี่ไม่มีสัตว์อสูรออกอาละวาด ไม่มีสถานที่อันตรายน่าหวาดกลัว อยู่ที่นี่ไม่ต้องกังวลจะถูกสัตว์อสูรโจมตีตลอดเวลา ไม่ต้องดิ้นรนเพื่อมีชีวิตรอด แต่ว่า…เรื่องนี้ไม่เข้ากับสมมุติฐานเรื่องหลอมรวมถ้ำอยู่บ้าง เพราะยึดตามการคาดคะเนแล้ว หากทางเดินมีมากเกินไป ผลลัพธ์สุดท้ายนั้นอาจจะหลอมรวมซึ่งกันและกัน หากหลอมรวมแล้ว เรื่องความปลอดภัยก็คงฟังไม่ขึ้นอีก ข้อสอง เป็นการรุกรานทั่วไปเท่านั้น ค้นพบโลกใหม่ เห็นว่ามนุษย์ที่มาจากโลกอ่อนแอจึงคิดรุกรานก็เป็นความคิดปกติเช่นกัน ยังไงหลายปีก่อนหน้านี้ มนุษยชาติก็ไม่ได้แข็งแกร่งมากจริงๆ ปรมาจารย์มีน้อยยิ่ง เวลานั้นหากสามารถเปิดทางเดินได้ โลกคงจะตกเป็นของพวกเขา ข้อสาม บนโลกอาจจะมีของบางอย่างที่มีประโยชน์อย่างใหญ่หลวงต่อพวกเขาอยู่”
ศาสตราจารย์เฒ่าเอ่ยอย่างลังเลเล็กน้อย “ใช่หรือไม่ใช่ ฉันไม่อาจวินิจฉัยออกมาได้ แต่ในความคิดของฉันสามข้อนี้มีโอกาสสูงมากกว่า เพราะถ้าเพื่อรุกรานหรือขยับขยาย ไม่มีความจำเป็นต้องเห็นคนแล้วฆ่าทันที แต่ผู้ฝึกยุทธ์ถ้ำฝ่าเข้ามาในโลกมนุษย์ได้แทบไม่มีความลังเล เห็นคนก็ฆ่าทันที พวกเขาแทบไม่มีกระทั่งความคิดจะจับเชลยศึก ฉันและเพื่อนที่อาวุโสพวกนั้นเคยมีการคาดคะเนที่ไม่มั่นใจนักเช่นกัน นั่นก็คือบนโลกมีของบางอย่างอยู่ เป็นของที่พวกเขามุ่งมั่นที่จะไขว่คว้าให้ได้ ฆ่าคนบางทีอาจเพื่อสังเวย ล้างบางชนพื้นเมืองจำนวนมากอาจเพราะเป็นเรื่องจำเป็น แน่นอนว่าตอนแรกอาจเห็นว่ามนุษยชาติฝีมือ่อนด้อย พวกเขาไม่เคยคิดเจรจาต่อรองกับพวกเรามาก่อน เป้าหมายก็คงเพื่อทำลายล้างมนุษยชาติ แต่พวกเขาประเมินความสามารถและฝีมือของมนุษย์ต่ำเกินไป รวมกับการพัฒนาอาวุธสมัยใหม่ ตอนแรกผู้ฝึกยุทธ์ถ้ำบางส่วนบุกทะลวงทางเดิน อันที่จริงไม่ได้ถูกผู้ฝึกยุทธ์ฆ่า แต่ตายด้วยน้ำมือของเทคโนโลยี หลังจากนั้นมา…”
ศาสตราจารย์เฒ่าลังเลอีกครั้ง ครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยว่า “หลังจากนั้นบางทีมนุษย์ถ้ำอาจเคยคิดวางแผนโจมตีแนวป้องกันมนุษยชาติจากภายใน ฉันคิดมาตลอดว่าผู้บุกเบิกลัทธินอกรีตในปัจจุบัน เวลานั้นอาจจะเป็นยอดฝีมือบางส่วนที่เคยเข้าไปในถ้ำใต้ดิน คนพวกนี้อาจจะอยู่ในถ้ำเมื่อปีนั้น เคยติดต่อกับเบื้องสูงของพวกถ้ำมาก่อน ถึงกระทั่งอาจเคยเจรจากัน บางทีพวกเขานั่นแหละถึงจะเป็นคนที่รู้เป้าหมายของพวกถ้ำใต้ดินอย่างแท้จริง แต่ผู้บุกเบิกลัทธินอกรีตพวกนี้ซ่อนตัวอยู่ลึกมาก”
ศาสตราจารย์เฒ่าเผยสีหน้าแทบดูไม่ได้ “ผู้ฝึกยุทธ์นอกรีตและผู้ฝึกยุทธ์มนุษย์ ตอนที่ยังไม่เปิดเผยความจริงอาจจะเป็นเหมือนกัน ไม่สามารถแยกแยะได้ คนพวกนี้บางทีอาจจะซ่อนตัวอยู่ข้างกายพวกเรา ถึงกระทั่งครองอยู่ในตำแหน่งสูง แต่เพราะฝีมืออ่อนด้อยเลยไม่กล้าโผล่ออกมา หรืออาจจะวางแผนอะไรบางอย่างอยู่ ตอนนี้ผู้ฝึกยุทธ์นอกรีตที่พวกเราสังหาร รวมถึงพวกเบื้องบนของลัทธินอกรีต อันที่จริงเป็นพวกที่ไม่เคยเข้าถ้ำใต้ดิน เพิ่งมาเข้าลัทธินอกรีตตอนหลัง หรืออาจจะเป็นหมากที่ถูกพวกลัทธินอกรีตล้างสมองมา ตัวกลางที่แท้จริงพวกเราหาไม่เจอมาโดยตลอด”
เห็นว่าคำพูดนี้ทำให้ทุกคนสีหน้าเปลี่ยน ศาสตราจารย์เฒ่าจึงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “แน่นอนว่าไม่จำเป็นต้องกังวลเกินไป แม้จะเป็นอย่างที่ฉันคาดเดาจริงๆ คนพวกนี้ก็มีจำนวนน้อย ทั้งไม่อาจเป็นผู้นำระดับสูงของมนุษย์ได้ เพราะผู้นำระดับสูงของมนุษย์นั้นผ่านการตรวจสอบมานับครั้งไม่ถ้วน ลัทธินอกรีตก็เกิดมาหลายปีแล้ว ผู้บุกเบิกในปีนั้นน่าจะอายุมากแล้ว ผู้นำของมนุษย์มักจะเลือกอายุช่วงวัยกลางคนซะส่วนมาก”
ศาสตราจารย์เฒ่าเห็นแบบนี้จึงหัวเราะอีกครั้ง เบี่ยงไปประเด็นอื่น “นอกจากสามข้อข้างบนแล้ว อันที่จริงยังมีอีกการคาดเดา นั่นก็คือตัวของโลกเอง!”
“ตัวของโลก?”
“ใช่ จักรวาลกว้างใหญ่ ดวงดาวมีมากมาย ดาวบริวาร ดาวเคราะห์ ดาวฤกษ์แทบจะนับไม่หวาดไม่ไหว แต่หลายปีนี้มีเพียงโลกเท่านั้นที่ตรวจสอบได้ว่ามีพลังงานหมุนเวียนอยู่ อันที่จริงเพียงพอที่จะอธิบายความพิเศษของโลกแล้ว แต่โลกของถ้ำใต้ดิน พวกเธอน่าจะเห็นแล้ว พวกเขาไม่มีดาวเคราะห์ ไม่มีดาวฤกษ์อะไรพวกนี้ โลกถ้ำใต้ดินมีโอกาสสูงที่ไม่จัดอยู่ในประเภทดวงดาว เพราะถ้ำใต้ดินกว้างเกินไป หากเป็นดาวจริงๆ มนุษยชาติเข้าไปอาจจะอาศัยอยู่ไม่ได้เพราะความแตกต่างของแรงโน้มถ่วง โลกสำหรับพวกถ้ำใต้ดินแล้ว บางทีอาจจะเป็นสิ่งหนึ่งที่แตกต่างโดดเด่นออกไป”
———————
