รวยชั่วข้ามคืน! - ตอนที่ 848

ฉินหลั่งหัวเราะ

เขาได้รู้เรื่อง ของโลกเทพเท็จจากปากของนางฟ้าไท่ยิง โลกเทพเท็จมีประชากรกว่าร้อยล้านคน ไม่แบ่งประเทศ แต่ถือเมืองเป็นหลัก มีเมืองน้อยใหญ่กว่าพันเมือง เมืองเล็กมีคนจำนวนหมื่นกว่าคน เมืองใหญ่หลักล้าน ทั้งๆเมืองจะมีสำนักใหญ่อยู่ แต่ละสำนักใหญ่นั้นใหญ่โต และอยู่เหนือทุกอย่าง

“เมืองเจี้ยนมีสำนักสุสานโบราณ เซียนอาจารย์มาจากที่นี่ ตามกฎ ควรจะบอกท่านนักพรตของแต่ละท่านในสำนักสุสานโบราณให้ทราบ” เจี้ยนอู่กล่าวอย่างสงสัย

“สำนักสุสานโบราณงั้นเหรอ? ไม่เคยได้ยินมาก่อน เมื่อเทียบกับสำนักอัสนี ภูเขาเหลยยินเป็นอย่างไรบ้าง?”

ฉินหลั่งหาว

เจี้ยวอู่เคร่งขรึมขึ้นมา “สำนักอัสนี ภูเขาเหลยยิน เป็นสำนักสูงสุดทั้งหมด โลกเทพเท็จของฉัน มีมากว่าพันปี มีผู้นำ เหล่าเซียนทั้งหลาย สำนักสุสานโบราณมีเพียงเซียนดินโบราณเซียนเพียงคนเดียว เซียนอาจารย์มาจากสำนักอัสนีหรือภูเขาเหลยยินงั้นเหรอ? ”

เมื่อพูดไป เจี้ยนอู่ก็แสดงสีหน้ากลัวเกรง

เซียนอาจารย์โดยกำเนิด แน่นอนว่ามีเกียรติมากกว่าคนทั่วไปที่ฝึกฝนอีก ถ้าเจ้าสำนักสำนักสุสานโบราณเห็นเข้า จะต้องเคารพมากขึ้นแน่นอน

“ถือว่าอย่างนั้น” ฉินหลั่งไม่ออกความคิดเห็น

คนที่ฉินหลั่งรู้จักเหล่านั้นล้วนเป็นสังฆราชทั้งนั้น เสียดายถูกฉินหลั่งฆ่าตาย

เจี้ยนอู่ยิ่งพูดยิ่งดีใจ จนสุดท้าย เขาออกปากเชิญฉินหลั่งเป็นเยี่ยมเยียนเมืองเจี้ยน ฉินหลั่งคิดแล้วคิดอีกแล้วตอบรับ

บาดแผลของฉินหลั่งในขณะนี้ดีขึ้นมากแล้ว ฝึกฝนจนเลื่อนเป็นแดนทะเลเทพ บวกกับท่าไม้ตายมากมาย เผชิญหน้ากับเซียนดินได้สบาย

‘พอดีเลยได้ออกไป หาวัตถุดิบทำยา ดูว่าจะเข้ากับพระบุตรได้มั้ย ต้มยาหม้อยักษ์ ให้แผลหาย’ ฉินหลั่งคิด

“เซียนอาจารย์ ท่านเป็นศิษย์ของอาจารย์ท่านใดรึ?”

“เซียนอาจารย์ ท่านเคยเห็นเซียนตัวจริงไหม? มีลักษณะยังไงหรอ?”

“เซียนอาจารย์ พี่สาวหนูตอนเด็กถูกท่านนักพรตของเซียนอาจารย์พาไป ถ้าหนูเป็นเซียนอาจารย์ได้คงดี”

เสี้ยวเสี้ยวจ็อกๆแจ็กๆ

ใบหน้าเวลาเธอยิ้มเหมือนดอกไม้ เมื่อชุดแดง ดูน่ารัก

ทั้งสามออกจากในป่าอย่างเร็ว ทหารม้าที่กำยำกองทัพหนึ่งรออยู่นานแล้ว จำนวนกว่าสิบคน สวมชุดเกราะสีดำ แม้แต่ที่นั่งก็มีเกราะ นั่งลงไปบนม้าสงคราม สูงขนาดสองคน หน้าผากกว้าง ดูออกว่าเป็นสัตว์ยุคดึกดำบรรพ์

“เจ้าเมืองผู้สูงส่ง คุณหนูเสี้ยวเสี้ยว”

อัศวินเกราะดำวัยรุ่นผู้นำคนหนึ่ง ก้าวเข้ามา อย่างเร็ว มีพลังเกรียงไกร เป็นยอดฝีมือแดนสุขาวดี ในโลก เขาอายุน้อยขนาดนี้ เพียงพอที่จะเป็นดาวรุ่นใหม่ของวงการต่อสู้ได้แล้ว ตอนที่สายตาของอัศวินมองไปที่เสี้ยวเสี้ยว นัยน์ตาเป็นประกาย

“เซียนอาจารย์ นี่คือผู้ดูแลเมืองเจี้ยนของเรา จินป่อ นี่คือเซียนอาจารย์ฉิน มาเยี่ยมเยียนเมืองเจี้ยนของเรา แกห้ามเมินเฉยเด็ดขาด”

เจี้ยนอู่แนะนำ

“เซียนอาจารย์？”

จินป่อเงยหน้าขึ้น มองไปที่ฉินหลั่ง เห็นเขานิ่งสงบ สวมชุดธรรมดา ก็เกิดสะกิดใจ แต่ไม่นานเขาก็ตั้งสติได้ แล้วก้มหน้าทักทาย

ฉินหลั่งนั่งบนม้ามังกร

ขบวนเหมือนมังกร ออกเดินทางอย่างเร็ว ม้ามังกรต่างพันธุ์ วิ่งอย่างเร็ว ไม่ต่างจากรถยนต์ สิบกว่ากิโลเมตร ผ่านไปอย่างเร็ว ระหว่างทาง เสี้ยวเสี้ยวเข้าใกล้ฉินหลั่ง ถามอย่างสงสัยไม่หยุด

เมืองเจี้ยนดูออกชัดเจนว่าน้อยมากที่จะมีคนนอกพื้นที่มา อย่างฉินหลั่งเซียนอาจารย์ที่ไม่เล่นตัว ปฏิบัติต่อเสี้ยวเสี้ยวอย่างไม่ถือตัว ใช้อุบายเล็กๆน้อยๆ ก็ทำให้หญิงสาวยิ้มเหมือนดอกไม้ได้แล้ว

จินป่อดูอยู่ข้างๆ ท่าทีไม่มีอะไร แต่ขมวดคิ้วไม่หยุดแล้ว

ไม่นาน มาถึงเมืองเจี้ยน

เมืองเจี้ยนแนบกับเทือกเขาฮูเหยียน สูงกว่าสิบฟุต ทั้งเมืองตั้งอยู่ที่สันเขา บ้านสูงเรียงราย ราวกับเกล็ดปลาสอดประสาน เพียงพอสำหรับผู้คนหลักหมื่น

เจี้ยนอู่อยู่ที่ตำหนักเจ้าเมือง จัดงานเลี้ยงให้ฉินหลั่งอย่างอลังการ ระดับสูงมากมายของเมืองเจี้ยน ล้วนเข้าร่วมด้วย ฉินหลั่งมองไปรอบๆ พบว่าผู้คนเหล่านี้ ส่วนมากมีพลังภายใน ทุกๆคนล้วนเป็นยอดฝีมือพลังภายใน แต่ระยะอาถรรพ์ กลับไม่มีสักคน

‘เข้าสู่อาถรรพ์ อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์เกิด มีวิชาต่างๆมากมาย เห็นชัดเจนว่าไม่ธรรมดา ไม่แปลกที่พวกเขามองระยะอาถรรพ์ เป็นเซียนอาจารย์’

ฉินหลั่งคิด

“ข้อน้อยจินป่อ ดื่มให้กับเซียนอาจารย์ มิทราบว่าเซียนอาจารย์มาจากสำนักใดรึ? เป็นระดับไหน? จินป่อหัวหน้ายอดฝีมือชุดเกราะหยิบแก้วเหล้าขึ้นมา ยกแก้วแล้วถาม”

“จินปอ อย่าหยาบคาย นี่คือสำนักขั้นสูงสุดเซียนอาจารย์”

เจี้ยนอู่ขมวดคิ้ว แล้วกระแอม

“เจ้าเมืองผู้สูงส่ง สำนักขั้นสูงสุดเซียนอาจารย์ ใครบ้างที่ไม่สูงส่ง รัชทายาทบัญชา ทำไมถึงได้มาเมืองเล็กๆของโลกเทพเท็จได้ ท่านอย่าถูกสำนักไร้นาม หลอกเข้าให้ล่ะ”

จินป่อดูแคลน

ระดับสูงเมืองเจี้ยนหลายคนได้ยิน ก็ชะงัก แล้วคิด

สำนักอัสนี วังชื่อเสินเป็นต้น ที่โลกเทพเท็จนี้สูงส่งเกินกว่าใคร ราวกับราชาก็มิปราณ แต่ศิษย์ของพวกเขา เทียบกับอาจารย์เล็กๆสำนักเล็กๆ เก่งกว่าตั้งมากมาย ไม่ควรจะปรากฏกายที่เมืองเจี้ยนนี้จริงๆ

“แกกำลังสงสัยฉันงั้นเหรอ?”

ฉินหลั่งวางแก้ว ไม่ยิ้มใดๆ

เขาไม่มีแค้นกับจินป่อ แต่จินป่อมักจะใช้สายตาลามกมองเสี้ยวเสี้ยว ทำให้ฉินหลั่งเข้าใจเหตุผล แต่ฉินหลั่งไม่สนความคิดของมดพวกนี้

“ข้าไม่ได้สงสัย เพียงแค่หวังว่าเจ้าเมืองจะไม่ถูกหลอก ถ้าเซียนอาจารย์ฉินมาจากสำนักขั้นสูงสุด จินป่อจะ ให้เซียนอาจารย์ลงโทษได้” จินป่อพูดเสียงดัง

“ใช่ใช่ ผู้บำเพ็ญพรตสำนักขั้นสูงสุด ทำไมถึงได้มาที่เมืองเจี้ยนของฉัน? ที่นี่บ้านนอก แม้แต่ท่านนักพรตของสำนักสุสานโบราณ นอกจากจะมารับถวายทุกปี ยังเบื่อที่จะมาที่นี่”

“ไม่แน่อาจจะเท็จก็ได้ ได้แค่ไม่กี่วิชา ก็หลอกเจ้าเมืองแล้ว”

“จินป่อพูดมีเหตุผล”

คนอื่นต่างพากันพยักหน้า

เจี้ยนอู่ไม่รู้จะทำยังไง เขาเห็นว่าตอนที่ฉินหลั่งฝึกฝนปรากฏการณ์ อีกทั้งยังใช้วิชาท่ามือเดียวนำเสื้อคลุมจากที่อื่นมา จึงได้คิดว่าฉินหลั่งคือเซียนอาจารย์ จะมาจากสำนักขั้นสูงสุดหรือไม่นั้น แม้แต่เจี้ยนอู่ก็ไม่มั่นใจ

‘นอกเสียจาก คนนี้หลอกฉัน?’ เจี้ยนอู่ตกใจ

เสี้ยวเสี้ยวหน้าแดง แล้วพูดเสียงดัง “จินป่อแกหมายความว่าไง เซียนอาจารย์ฉินเค้าพูดแล้วว่ามาจากสำนักขั้นสูงสุด แกพูดว่าหลอกลวง หมายถึงเซียนอาจารย์ฉินเป็นคนโกหกงั้น?”

“คุณหนูเสี้ยวเสี้ยว คุณยังเด็ก ง่ายต่อการถูกหลอก”

จินป่อกล่าวอย่างสงบ “ถ้าเซียนอาจารย์ฉินมาจากสำนักขั้นสูงสุดจริงๆ กรุณาโชว์ป้ายสำนักขั้นสูงสุด ลูกศิษย์ทุกคนของสำนักขั้นสูงสุด ล้วนมีป้ายสำนัก ความยิ่งใหญ่ของโลกเทพเท็จ ไม่มีใครกล้าอ้างตัว”

พูดจบ ทุกสายตามองไปที่ฉินหลั่ง

แม้แต่เสี้ยวเสี้ยวก็ชะงัก มองไปอย่างเป็นกังวล ป้ายสำนักถือเป็นสัญลักษณ์ที่ศิษย์ทุกคนจะมี โลกเทพเท็จทั้งหมด ไม่เคยได้ยินมาก่อนว่ามีป้ายที่ทำขึ้นมา

ฉินหลั่งเล่นแก้วเหล้าที่อยู่ในมือ โดยไม่ออกความเห็นใดๆ

“ไง? ไม่มีหรือไง?” จินป่อก้าวไปข้างหน้า ไหลเวียนพลังภายใน ในมือมีกระบี่ออกมา “ถ้าไม่มี นั่นหมายถึงแกยอมรับว่าหลอกเจ้าเมือง อ้างตัวเป็นศิษย์ของสำนักขั้นสูงสุด จากนั้นก็ไสหัวออกไปจากเมืองเจี้ยนของฉันซะ มิเช่นนั้นอย่าว่าที่ฉันใช้กระบี่ในมือก็แล้วกัน”

เขาเป็นแดนสุขาวดี ถ้าโมโหขึ้นมา ราวกับสิงโตที่เกรี้ยวกราด ถ้าเป็นคนธรรมดา กลัวจนตัวสั่นไปแล้ว

ฉินหลั่งดูแคลน ลืมตาขึ้น

“แกเป็นใคร กล้าถามฉัน? ”

“แก!” จินป่อเกรี้ยวกราด จะฟันกระบี่ลงไป

ฉินหลั่งสะบัด แล้วกล่าว

“ไสหัวไป!”

พลังไร้รูป ออกมาจากปลายนิ้ว แว็บเดียวก็พุ่งไปที่จินป่อ จินป่อถูกโจมตีเข้าอย่างหนัก ราวกับถูกรถถังชนก็มิปราณ แว็บเดียวก็ลอยออกนอกตำหนักไป เป็นขวดน้ำเต้ากลิ้งไป หายไปแล้ว

ชั่วพริบตา ในตำหนักก็เงียบกริบ

ทุกคนไม่กล้าส่งเสียงใดๆออกมา มองไปที่ฉินหลั่ง จินป่อเป็นแดนสุขาวดี คนแรกของเมืองเจี้ยน เป็นท่านนักพรตของสำนักสุสานโบราณ ก็ยังไม่เหมือนฉินหลั่ง ปลายนิ้วชนะเขา

“เซียนอาจารย์ เป็นเซียนอาจารย์สำนักขั้นสูงสุดจริงๆ!”

ทุกคนตื่นเต้น