ค าพูดของเย่ชิวท าให้ทุกคนตกใจทันที หลายคนที่นี่ไม่เคย เห็นเย่ชิวมาก่อน พวกเขาปิดด่านมาหลายปีแล้วและไม่รู ้ว่าเกิดอะไร ขึ้นในดินแดนศักดิ์สิทธิ์เยียวยาสวรรค์เมื่อเร็ว ๆ นี้
ทันทีที่พวกเขารู ้ว่าเย่ชิวเป็ นเทพเยียวยาสวรรค์ ทุกคนก็ตะลึง
“อ่า นี่… ไม่มีใครแจ้งข้าทราบถึงเรื่องใหญ่ขนาดนี้หรือ” มีคน ถาม
นี่มันประหลาดพิกลเกินไป เทพเยียวยาสวรรค์ถูกยึดตาแหน่งไป แล้ว ยังไม่มีใครแจ้งข้า พวกเจ้ายังมีข้าอยู่ในสายตาหรือไม่
คนนับไม่ถ้วนต่างตั้งคาถาม เมื่อเห็นฉากนี้ เย่ชิวยิ้มและหยิบ เครื่องหมายออกมา “เครื่องหมายของเทพอยู่นี่ เหตุใดพวกเจ้าไม่ คุกเข่า”
ทันทีที่เครื่องหมายของเทพปรากฏขึ้น สีหน้าของทุกคนก็แข็ง ค้าง
“แม่เจ้า นี่เป็ นเรื่องจริง”
“เป็ นไปไม่ได้ เป็ นไปไม่ได้อย่างแน่นอน เขาท าได้อย่างไร… “
ในช่วงเวลานั้น ทุกคนอยู่ในความโกลาหล ไม่มีใครสามารถเชื่อ ได้ว่านี่เป็ นความจริง ตาแหน่งของเทพมีอิทธิพลสูงมากในดินแดน
ศักดิ์สิทธิ์เยียวยาสวรรค์ และการทดสอบนั้นยากอย่างหาที่เปรียบ มิได้ หากมีคนผ่านการทดสอบจริง ๆ มันจะแพร่กระจายไปตลอดทั้ง ดินแดนศักดิ์สิทธิ์เยียวยาสวรรค์
แต่ตอนนี้เครื่องหมายอยู่ในมือเย่ชิวแล้ว แต่พวกเขาไม่ได้รับข่าว ใด ๆ
ไม่ต้องพูดถึงพวกเขา เย่ฉิงซวนยิ่งสับสนมากขึ้นไปอีก ครั้งนี้ เขาออกมาจากปิดด่านเพื่อครองตาแหน่งเทพ โดยไม่คาดคิด มีคน เอาชนะเขาและคว้าต าแหน่งเทพไปแล้ว ความโกรธและความไม่เต็ม ใจในหัวใจพลุ่งพล่านทันที เขามองไปที่เย่ชิวด้วยเจตนาสังหาร
อย่างไรก็ตาม เมื่อเผชิญกับเครื่องหมายของเทพซึ่งไร ้ข้อกังขา ไม่ว่าเขาจะไม่มั่นใจเพียงใด เขาก็ไม่มีทางเลือก
ด้วยความไม่เต็มใจและโกรธอย่างที่สุด เย่ฉิงซวนมองไปที่ เครื่องหมายและโค้งคานับ “คาราวะท่านเทพ”
ทุกคนตอบกลับ ไม่กล้าดูถูกเขา เครื่องหมายนั้นเป็ นตัวแทนของ ผู้มีอานาจสูงสุดของผู้อาวุโสใหญ่ หมิงเยว่มีหนึ่งชิ้นอยู่ในมือ แต่ ตั้งแต่นางได้รับเครื่องหมายมา นางก็โยนมันไปที่ใดสักแห่งและไม่เคย ใช ้สักครั้ง
เพราะนางไม่ต้องการสิ่งนี้เพื่อพิสูจน์ตัวตนของนาง การที่นางยืน อยู่ตรงนั้นคือข้อพิสูจน์ที่ดีที่สุด แต่เย่ชิวแตกต่างออกไป มีคนไม่กี่
คนในดินแดนศักดิ์สิทธิ์เยียวยาสวรรค์ที่รู ้จักเขา จึงไม่ค่อยมีใครรู ้จัก เขาหากไม่มีเครื่องหมายนี้
เย่ชิวแอบดีใจเมื่อเห็นสีหน้าไม่พอใจของพวกเขา
“ฮ่าฮ่า… การที่คนอื่นมองข้าโดยที่ทาอะไรไม่ได้ช่างน่ารื่นรมย์ยิ่ง นัก” เย่ชิวแอบหัวเราะในใจ
โดยผิวเผิน เขายังคงสงบและพูดอย่างเย็นชา “วันนี้ข้าอารมณ์ดี ดังนั้นข้าจะไม่ถกเถียงเจ้าเกี่ยวกับการล่วงเกินข้าก่อนนี้ ถ้ามีครั้ง หน้า ข้าจะสังหารอย่างไร ้ความปรานี”
ทันทีที่คาพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา เย่ฉิงซวนก็มีเหงื่อเย็นเยียบ ออกทันที เขารู ้ดีว่าเครื่องหมายนี้เป็ นตัวแทนอานาจที่ละเมิดไม่ได้ อย่างไรก็ตาม ความกลัวจากัดอยู่แค่เครื่องหมายนั้นเท่านั้น เขาไม่ ถูกเย่ชิวโน้มน้าว เขาไม่คิดว่าตนเองจะด้อยกว่าเย่ชิว เขาเริ่ม วางแผนในใจแล้วว่าจะไล่เย่ชิวออกจากตาแหน่ง ดวงตาเปลี่ยนเป็ น เย็นชาและไร ้ความปรานีในทันที
เย่ชิวสามารถมองผ่านความคิดได้อย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มคนนี้ ไม่รู ้วิธีซ่อนความแข็งแกร่ง เห็นได้ชัดว่า เขาไม่เคยถูกสังคมท าร ้าย อารมณ์ทั้งหมดถูกแสดงบนใบหน้า ท้ายที่สุด เขายังเยาว์
“เจ้าไม่เชื่อรึ” เย่ชิวยิ้ม
ในขณะนี้ เย่ฉิงซวนอยากจะตอบว่าเขาไม่เชื่อ แต่เขากลัว อ านาจของผู้อาวุโสใหญ่และไม่กล้าโอ้อวดต่อหน้าอีกฝ่าย
แม้ว่าเขาจะหยิ่งผยอง แต่เขาก็ไม่กล้ายั่วยุอานาจของผู้อาวุโส ใหญ่ มิฉะนั้นเมื่อผู้อาวุโสใหญ่โกรธ แม้แต่ตระกูลที่อยู่เบื้องหลังเขาก็ ไม่สามารถปกป้ องเขาได้
เขาทาได้เพียงอดทนต่อความโกรธนี้และเปลี่ยนแปลงสีหน้า “ข้า ไม่กล้า ข้าแค่อยากรู ้ ท่านเทพผ่านการทดสอบของผู้อาวุโสสามร ้อย คนแห่งศาลาลิขิตดาราเมื่อใด”
ความสงสัยนี้ก็เป็ นความสงสัยของผู้อื่นด้วย ทันทีที่คาพูดเหล่านี้ ถูกพูดออกมา คนอื่น ๆ ก็มองด้วยความสงสัยทันที
เย่ชิวมองไปรอบ ๆ และแสร ้งท าเป็ นประหลาดใจ “อะไรกัน? ข้า ต้องผ่านการทดสอบเพื่อรับเครื่องหมายนี้ด้วยหรือ”
ทันทีที่คาพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา สีหน้าคาดหวังของทุกคนก็ แข็งค้างทันที เขาหมายความว่าอะไร เครื่องหมายนี้เป็ นตัวแทนของ สัญลักษณ์แห่งเกียรติยศสูงสุดของดินแดนศักดิ์สิทธิ์เยียวยาสวรรค์
ผู้ใดจะได้มาโดยไม่ต้องผ่านการทดสอบและการอนุมัติของผู้ อาวุโสสามร ้อยคนของศาลาลิขิตดาราบ้าง
ใบหน้าของเย่ฉิงซวนซีดลง เขาไม่เข้าใจว่าเย่ชิวหมายถึงอะไรจึง พูดว่า “ท่านเทพ เหตุใดท่านพูดเช่นนั้น”
เย่ชิวแอบหัวเราะในใจ แต่เขาพูดอย่างจริงจังว่า “ข้าไม่เคยได้ ทดสอบใด ๆ เมื่อข้ามาถึงครั้งแรกและไปเยี่ยมผู้อาวุโสใหญ่ เขาก็
โยนเครื่องหมายนี้ให้ข้าโดยตรง ข้าคิดว่าทุกคนจะมีเครื่องหมายนี้ใน มือ แต่กลับกลายเป็ นว่าเจ้าไม่มีเสียได้”
ทันทีที่คาพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมาแม้แต่หมิงเยว่ที่เย็นชาก็อด ไม่ได้ที่จะกระตุกปากของนาง นางต้องการอยากทุบตีใครสักคน เขา สมควรตายจริง ๆ เขาพูดอะไร เขารู ้วิธีพูดหรือไม่ เขาทาโดยตั้งใจ หรือ
หมิงเยว่ยับยั้งความโกรธของนางเมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของเย่ชิว นางอยากจะต่อยหน้าที่หล่อเหลาของเขาอย่างมาก มันน่าโมโห เกินไป
เมื่อคนอื่น ๆ ได้ยินเช่นนี้ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะต้องทนทุกข์ ทรมานกับความอัปยศอดสูอย่างมาก หรือ… หรือว่าเยชิ่วทาให้พวก เราขายหน้า
ทุกคนต่างเดือดดาล เย่ฉิงซวนกัดฟันด้วยความโกรธ เขาก า หมัดและร่างกายก็สั่นเทา เขายับยั้งความโกรธในใจและแทบอดไม่ได้ ที่จะต่อสู้
พวกเขาจะไม่โกรธได้อย่างไรหลังจากได้ยินคาพูดของเย่ชิว สิ่ง ที่ทาให้โกรธยิ่งกว่าก็คือ เขาได้รับเครื่องหมายของเทพโดยไม่ผ่าน การทดสอบใด ๆ
“ช่างเป็ นความอัปยศอดสูยิ่งนัก”
“เป็ นความอัปยศอดสูอย่างยิ่ง… “
เห็นได้ชัดว่าค าพูดของเย่ชิวท าให้คนนับไม่ถ้วนโกรธทันที ส่วนเย่ชิว เขาก็แอบดีใจ ท าราวกับว่าไม่รู ้อะไร
เจ้าโกรธหรือ นั่ นไม่มีทางเลือก ผู้คนแตกต่างกัน ข้าไม่ จาเป็ นต้องทางานหนักเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่เจ้าคิดฝัน เจ้าจะทา อย่างไร ถ้าเจ้าไม่มั่นใจ เจ้าสามารถไปถกหาเหตุผลกับผู้อาวุโสใหญ่ ได้เสมอ
ทุกคนโกรธเมื่อเห็นสีหน้าน่าราคาญของเย่ชิว แต่เมื่อคิดอีกครั้ง ผู้อาวุโสใหญ่จะไม่ตัดสินใจที่ไม่สมเหตุสมผลเช่นนั้น เนื่องจากเขา เลือกที่จะมอบเครื่องหมายนี้ให้กับเย่ชิว มีต้องมีอะไรบางอย่างพิเศษ เกี่ยวกับเย่ชิว
พวกเขาไม่ได้ถูกความโกรธบังตา พวกเขายังสามารถคิดได้ด้วย ตรรกะง่าย ๆ พวกเขาอดไม่ได้ที่จะสงสัย วิธีพิเศษแบบใดที่เย่ชิวต้อง ทาเพื่อให้ผู้อาวุโสใหญ่ทาเช่นนี้
ในหมู่พวกเขา คนที่ใส่ใจปัญหานี้มากที่สุดคือเย่ฉิงซวนอย่างไม่ ต้องสงสัย เขาใช ้สมอง แต่เขาคิดไม่ออกว่าเหตุใดเย่ชิวถึงได้รับการ ดูแลเช่นนี้
เขาเป็ นศิษย์สายตรงของตระกูลเย่ มาจากภูมิหลังที่โดดเด่นและ เป็ นอัจฉริยะ แต่เขาไม่สามารถได้รับการดูแลดังกล่าวได้ เย่ชิวมีสิทธิ์ อะไร
