ทันทีที่เย่ชิวพูดเช่นนี้ ทั้งสถานที่ก็เงียบลง ไม่มีใครสงสัยคาพูด ของเย่ชิว มีแต่ความอิจฉาตาร ้อนเมื่อมองไปที่หยาหยา
ในตอนนั้น ในห้องโถงยอดสวรรค์ เห็นได้ชัดว่าพวกเขามีโอกาส เป็ นศิษย์ของเย่ชิว แต่พวกเขาปฏิเสธโอกานั้นไป ตอนนี้ พวกเขาไม่ สามารถยับยั้งความอิจฉาริษยาในสายตาของพวกเขาได้อีกต่อไป เมื่อพวกเขาเห็นว่าหยาหยา ผู้ซึ่งมีพรสวรรค์ที่ย่าแย่ที่สุดในกลุ่ม ก าลังเดินน าหน้าทุกคน
ในขณะนี้ ในฝูงชน ชายหนุ่มรูปหล่อที่มีดวงตาที่แน่วแน่และผิว คล้ามองเย่ชิวด้วยสายตาที่แผดเผา เขาเป็ นศิษย์คนหนึ่งในกลุ่มนั้น นั้น
แซ่ของเขาคือเย่และมีนามว่าเฉิน เขามาจากตระกูลขนาดใหญ่ แต่เขาได้รับความเดือดร ้อนอย่างมาก สถานะในตระกูลนั้นตกต่าและ เขาเป็ นลูกชายของนางสนม คราวนี้ เขาเข้าร่วมกับศาลาเยียวยา สวรรค์เพราะเขาต้องการหาโอกาสในการกอบกู้ชื่อเสียง
พ่อของงเขาได้เสียชีวิตตั้งแต่เขายังเด็ก และมีเพียงแม่เลี้ยงดู หลังจากที่พ่อเสียชีวิต สถานะของครอบครัวเขาในตระกูลก็ดิ่งลง แม่ และเขาก็กลายเป็ นตัวตลกส าหรับทุกคนในตระกูล
ความปรารถนาที่จะแก้แค้นของเขานั้นรุนแรงมาก เขาต้องการ บรรลุสิ่งที่ยิ่งใหญ่และล้างความอัปยศอดสูที่เขาได้รับมาตลอดหลาย ปี ที่ผ่านมา แต่ตอนนี้ หลังจากที่ได้เห็นเย่ชิว ดูเหมือนเขาจะเห็น ความหวังอีกครั้ง
หากเขายอมรับเย่ชิวเป็ นอาจารย์และกลายเป็ นศิษย์ของโถงฝึก เมฆาม่วง เขาจะสามารถทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้ ากับอาจารย์ที่ไม่เห็น แก่ตัวเช่นนี้ได้อย่างแน่นอน เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เย่เฉินก็คิดตัดสินใจทันที ไม่ว่าอย่างไร เขาจะต้องเข้าโถงฝึกเมฆาม่วง
เมื่อไม่มีใครสนใจ ทันใดนั้นเขาก็รีบวิ่งลงมา
“อืม” เย่ชิวเป็ นคนแรกที่สังเกตเห็นความผิดปกติ เขามองดูชาย หนุ่มที่ด้วยความสับสน เพียงมองแวบเดียว เขาก็เห็นตราประทับ ราชันยุทธบนหน้าผากของอีกฝ่าย
“ศิษย์เย่เฉินค านับท่านอาจารย์ อาจารย์ โปรดรับข้าเป็ นศิษย์ ของท่านด้วย” เย่เฉินเป็ นคนเด็ดขาดมาก หลังจากดึงดูดความสนใจ ของเย่ชิว เขาก็คุกเข่าลงทันที
การกระทานี้ยังดึงดูดความสนใจของผู้คนนับไม่ถ้วน ทุกคนรู ้สึก ว่าเด็กคนนี้บ้าไปแล้ว
“เย่เฉินรึ” เมื่อเขาได้ยินชื่อนี้ครั้งแรก เย่ชิวก็ตกตะลึง เขาไม่คิด ว่าจะได้พบกับตระกูลหลัก นี่เป็ นครั้งแรกที่เย่ชิวได้พบกับคน
นามสกุลเย่หลังจากผ่านไปหลายปี ยิ่งกว่านั้น เขาตกใจกับสายตาที่ แน่วแน่ของเด็กคนนี้
เสียงตะโกนยังดึงดูดความสนใจของฉีฮวนและคนอื่น ๆ ที่ ล้อมรอบ ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างมองเขาอย่างประหม่า พวกเขาก็ตั้ง หน้าตั้งตารอเช่นกัน หากเย่ชิวยอมรับเย่เฉิน นั่นหมายความเย่ชิ ไม่ได้สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นในโถงยอดสวรรค์ จากนั้น พวกเขาทั้งหมดมี โอกาสเข้าสู่โถงฝึกเมฆาม่วง นี่เป็ นโอกาสที่ยิ่งใหญ่สาหรับพวกเขา พวกเขากังวลมาก
เห็นฉีฮวนเดินมา เย่ชิวก็พูดว่า “ผู้อาวุโสฉี เขาก าลังท าอะไร” เย่ ชิวย่อมไม่ให้อีกฝ่ายเป็ นศิษย์ ดังนั้นเขาจึงถาม
ฉีฮวนมองไปที่เย่เฉินแล้วพูดว่า “เย่เฉิน เจ้ากาลังทาอะไร”
เย่เฉินเงยหน้าขึ้นมองฉีฮวน พูดด้วยสายตาแน่วแน่ “ผู้อาวุโสฉี ตอนนั้นข้าตาบอดและไม่รู ้เรื่องอานาจของท่านเทพ ข้าพลาดโอกาส ไป วันนี้ข้ามาที่นี่ด้วยความเสียใจ หวังเพียงว่าท่านเทพจะไม่สนใจ อดีตและรับข้าเป็ นศิษย์ ข้าจะขอบคุณและตอบแทนน้าใจของท่าน เทพอย่างแน่นอน”
แววตาของเขาดูไม่เหมือนว่าเขากาลังโกหก ดูแน่วแน่อย่างหาที่ เปรียบมิได้ อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเขาจะจริงใจเพียงใด เย่ชิวก็ยังไม่มอง เขา
ฉีฮวนยังสามารถบอกได้ว่าเย่ชิวได้ให้โอกาสพวกเขาในห้องโถง ยอดสวรรค์ แต่พวกเขาไม่ได้รักษามันไว้ มันอาจจะยากสักที่เขาจะ รับศิษย์อีกคนในตอนนี้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นว่าศิษย์คนนี้แน่วแน่ ฉี ฮวนก็รู ้สึกสงสารขึ้นมา
วันนี้ เขาสามารถทิ้งศักดิ์ศรีและขอรับเย่ชิวเป็ นอาจารย์ต่อหน้า ผู้คนมากมาย สิ่งนี้เพียงพอที่จะทาให้ฉีฮวนมองเขามุมที่ต่างออกไป
ดังนั้นจึงกล่าวว่า “ท่านเทพ ความสามารถของเด็กคนนี้ไม่เลว และเขามีอารมณ์ที่มั่นคง เขารู ้วิธีตอบแทนความเมตตา ท่านคิด อย่างไร”
เขาต้องการเกลี้ยกล่อมอีกฝ่ าย แต่เย่ชิวได้แต่ยิ้มและไม่พูดอะไร ความหมายเบื้องหลังคาพูดนั้นชัดเจน เขาจะไม่ยอมรับอีกฝ่าย
เย่ชิวมีแนวทางของตนเองในการทาสิ่งต่าง ๆ เขาให้โอกาสไป แล้วในตอนนั้น แต่พวกเขากลับไม่รักษามันไว้ ตอนนี้พวกเขาได้เห็น ความแข็งแกร่งของเขา พวกเขาเลยต้องการยอมรับเขาเป็ นอาจารย์ ของงั้นหรือ?
ไม่มียารักษาความเสียใจในโลกนี้ ทุกคนต้องแบกรับผลของการ เลือกของพวกเขา เย่ชิวไม่เคยบังคับคนอื่น และเขาก็ไม่อยากถูกคน อื่นบังคับ เนื่องจากพวกเขาไม่ยอมรับเขาเป็ นอาจารย์ในตอนนั้น หมายความว่าพวกเขาไม่มีโชคชะตาที่จะเป็ นอาจารย์และศิษย์ต่อกัน ในชีวิตนี้
พร ้อมหัวเราะ เย่ชิวกล่าวว่า “ฮ่าฮ่า ผู้อาวุโสฉี หากท่านคิดว่านี่ คืออัจฉริยะ ก็ยอมรับเขาไว้ มรดกเมฆาม่วงของข้าไม่ยอมรับเขา”
ทันทีที่คาพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา ฉีฮวนก็เข้าใจความมุ่งมั่น ของเย่ชิวทันที สาหรับเย่เฉิน หัวใจของเขาดูเหมือนขี้เถ้าที่ตายแล้ว เขาได้แต่รู ้สึกเสียใจอยู่ในใจเท่านั้น
เขาเสียใจที่ไม่ได้เลือกเข้าโถงฝึกเมฆาม่วงในตอนนั้น เขารู ้สึก หมดหนทางและเสียใจที่เขาตัดสินใจผิด เมื่อเขาพลาดโอกาสครั้งนี้ เมื่อใดกันเขาจะสามารถกลับไปกอบกู้ชื่อเสียงได้ แม่ยังคงรอให้เขา นาเกียรติมาสู่บรรพบุรุษ หากเขาไม่สามารถสร ้างชื่อให้ตนเองใน ศาลาเยียวยาสวรรค์ เขาอาจลืมเกี่ยวกับการกลับตระกูลไผ
ฉีฮวนรู ้ถึงสิ่งที่เขาต้องเผชิญเป็ นอย่างดี ในฐานะผู้ปกครองใน นามของศาลาเยียวยาสวรรค์ เขามีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับ ศิษย์ทุกคน เขารู ้ชะตากรรมของเย่เฉินเป็ นอย่างดีและไม่สามารถทน ได้
อย่างไรก็ตาม เขาไม่มีทางเลือกเนื่องจากเย่ชิวไม่เต็มใจรับศิษย์ เขาท าได้เพียงส่ายหัว
“เฮ้อ… น่าเสียดายจริง ๆ แม้ว่าเด็กคนนี้จะมาจากตระกูลใหญ่ เขาก็มีชีวิตที่ขมขื่น พ่อได้เสียชีวิต มีเพียงแม่ที่แก่ชราในตระกูลที่ไม่ มีใครเลี้ยงดูนาง สถานะในครอบครัวต่าต้อยมาก เขาถูกรังแกและไร ้ ค่า”
“เขามีความแค้น แต่เขาทาอะไรไม่ถูก ไม่ใช่เรื่องง่ายสาหรับเขา ที่จะผ่านการประเมินเหล่านี้และเข้าสู่ศาลาเยียวยาสวรรค์ แต่เขา พลาดโอกาสที่จะเป็ นศิษย์ ช่างน่าเสียดาย ช่างน่าเสียดายจริง ๆ… “
เย่ชิวตกตะลึงเมื่อได้ยินคาอธิบายของฉีฮวน จากนั้น เขามองไป ที่เย่เฉินและพบว่าเด็กคนนี้มีจิตใจดี โดยผิวเผิน พรสวรรค์ของอีก ฝ่ ายอยู่ในระดับปานกลาง แต่เป็ นอัจฉริยะที่มีศักยภาพที่ยอดเยี่ยม อย่างหาที่เปรียบมิได้ เขาอดไม่ได้ที่จะตกใจ
“เวรเอ๊ย! นี่คือตัวเอกหรือ”
เขาสูญเสียพ่อไปตั้งแต่อายุยังน้อยและเกิดมาในตระกูลใหญ่ แต่ เขาก็ต้องทนทุกข์ทรมานจากสายตาที่เย็นชาของคนรอบข้าง เขามี ประสบการณ์ที่น่าสลดใจ แซ่ของเขาคือเย่ เห็นได้ชัดว่าเขาเป็ นตัว เอก ยิ่งกว่านั้น เขามีบุคลิกหนักแน่นและจิตใจบริสุทธิ์ ถึงจะไม่หล่อ แต่ก็ยังถือว่าดูดี ผิวคล้าเล็กน้อย เกิดจากการฝึ กฝนอย่างขมขื่น หลายปี
บุคคลดังกล่าวเป็ นฉากของตัวเอก
“แม่เจ้า ข้าเจอตัวเอกของเรื่องนี้แล้วหรือ”
เย่ชิวรู ้สึกตกใจ จากที่อ่านนิยายมาหลายปี เด็กคนนี้ดูเหมือนตัว เอกของนวนิยายดั้งเดิมมากขึ้นเรื่อย ๆ
ครอบครัวล่มสลายและพ่อเสียชีวิตก่อนก าหนด เขามีความ มุ่งมั่นที่ไม่คเยยอมจานน เมื่อเขาพบกับวาสนา เขาจะกลายร่างเป็ น มังกร
ยิ่งคิดก็ยิ่งประหลาดพิกล เมื่อเห็นว่าสีหน้าของเย่ชิวอ่อนตัวลง ฉี ฮวนคิดว่าอาจมีจุดเปลี่ยน เขายังต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง
ทันใดนั้น เย่ชิวก็โบกมือแล้วพูดว่า “ผู้อาวุโสฉี ไม่ต้องพูดอะไร แล้ว ข้าไม่ยอมรับ”
ใครจะสนว่าเจ้าเป็ นใคร ข้าบอกว่าจะไม่ยอมรับ ก็จะไม่ยอมรับ
เย่ชิวก็ไม่สนใจว่าเขาเป็ นใคร แม้ว่าระบบจะบอกเขาว่าชายนี้ เป็ นตัวเอก เขาก็ยังไม่ยอมรับ ไม่มีเหตุผลอื่นนอกจากไม่อยาก ยอมรับ ยิ่งกว่านั้น เด็กคนนี้ไม่ได้ไร ้เดียงสาอย่างที่คิดอย่างแน่นอน
“ทุกท่านโปรดออกไป หยาหยาส่งแขก” เย่ชิวพูดอย่างเย็นชา ไม่ให้โอกาสฉีฮวนในการร ้องขอความเมตตาอีกต่อไป เขาบอกหยา หยาให้ส่งแขกออกไปโดยตรง
เมื่อเห็นเย่ชิวใจร ้าย ทุกคนที่อยู่ที่นั่นก็ได้แต่รู ้สึกเสียใจกับเย่เฉิน
