กระบวนท่าของหยาหยาท าให้คู่มู่ไห่ อับอายและสีหน้าของเขาก็ กลายเป็ นน่าเกลียดอย่างมาก โดยเฉพาะค าพูดเย้ยหยันของนาง เทียบเท่ากับการตบหน้าคู่มู่ไห่อย่างไร ้ความปรานี
“บัดซบ!” เจตนาสังหารของเขาทะยานขึ้นทันที คู่มู่ไห่เดือดจัด เขาไม่เคยได้รับความอัปยศอดสูขนาดนี้มาก่อน เดิมทีเขาต้องการ ใช ้โอกาสนี้ยับยั้งเย่ชิว แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าการกระท าของหยา หยาจะท าลายความภาคภูมิใจของเขา
ณ ลมหายใจนี้ ดูเหมือนจะกลายเป็ นเรื่องตลก ผู้อาวุโสที่อยู่ข้าง ๆ เขากลั้นหัวเราะและมองไปที่เขาราวกับว่ากาลังดูตัวตลก ความ โกรธพลุ่งพล่านในหัวใจของเขาทันที และเจตนาสังหารก็ปรากฏขึ้น ในหัวใจของเขา มันหนาวเหน็บอย่างน่ากลัว
“เจ้ากล้าดีอย่างไรท าให้ผู้อาวุโสขายหน้า ไม่ใช่ว่าอาจารย์ของ เจ้าสอนมารยาทในการเคารพอาจารย์หรือ ดี ดีมาก เนื่องจาก อาจารย์ของเจ้าไม่ได้สอนเจ้า ข้าจะสอนเจ้าว่าการเคารพอาจารย์ หมายความว่าอย่างไร”
ความโกรธพลุ่งพล่านในหัวใจของเขา เขาไม่สามารถมองข้าม อีกต่อไป เขาต้องสอนบทเรียนให้สาวน้อยคนนี้ในวันนี้ ขณะที่เขา พูด เขาก็จะท าการโจมตีออกไปด้วยฝ่ ามือ เขาเป็ นยอดฝีมือขอบเขต
จ้าวสวรรค์ ด้วยความคิด เขาสามารถเปลี่ยนหยาหยาให้กลายเป็ น ขี้เถ้าได้ หยาหยาจะต้านทานการโจมตีของเขาได้อย่างไร
ในช่วงเวลานั้น สถานการณ์กลับตาลปัตร ใบหน้าของหยา หยาซีดลงทันที นางประเมินบรรทัดล่างของอีกฝ่ ายต่าเกินไป เขา ถึงกับทนความอัปยศอดสูไม่ได้และจะโจมตีคนรุ่นเยาว์
โชคดีที่เมื่อฝ่ ามือของเขาตบออก ฉีฮวนซึ่งอยู่ข้าง ๆ ก็โจมตี เขาป้ องกันการโจมตีของด้วยมือข้างหนึ่ง เจตนาสังหารปะทุขึ้นใน ขณะที่เขาพูดอย่างเย็นชา “คู่มู่ไห่ เจ้าคิดว่าข้าไม่มีตัวตนหรือ”
เสียงตะโกนเย็นเยียบของฉีฮวนปลุกคู่มู่ไห่ขึ้นมาจากฝัน ใบหน้า ของเขามืดลงเมื่อเขารู ้สึกถึงเจตนาสังหารอันน่าหวาดกลัวของฉีฮวน ที่ปกคลุมอยู่
เมื่อตระหนักถึงความบุ่มบ่ามของตนเอง เขาก็รู ้สึกเสียใจ แม้ว่าฉี ฮวนมักจะดูเป็ นมิตร แต่ตอนนี้เขาเป็ นผู้ปกครองในนามของศาลา เยียวยาสวรรค์
แม้ว่าคู่มู่ไห่จะทะเยอทะยานและต้องการแทนที่อีกฝ่ าย ตราบใด ที่ฉีฮวนยังไม่เกษียณ เขาก็ไม่กล้าที่จะโลดโผนเกินไป เมื่อรู ้ว่าตนเอง ใจร ้อน คู่มู่ไห่ก็รีบหดมือ แต่ความโกรธของเขายังไม่ลดลง
วันนี้ หยาหยาตบหน้าเขาอย่างโหดเหี้ยม หากเขาไม่แก้แค้น เขาคงไม่ใช่คู่มู่ไห่ อย่างไรก็ตาม เมื่อมีฉีฮวนอยู่ด้วย เขาไม่กล้าทา อะไรเกินไปและทาได้เพียงยอมแพ้ชั่วคราวเท่านั้น
“ฮึ่ม! เจ้าสารเลวไร ้มารยาท เนื่องจากผู้อาวุโสฉี วันนี้ ข้าจะไม่ โต้เถียงกับเจ้าในตอนนี้ แต่อย่าเพิ่งดีใจเร็วเกินไป สักวันหนึ่ง ข้าจะ ท าให้เจ้าต้องชดใช ้”
เขาเหมือนคนแก่ที่ไม่สามารถเอาชนะเด็กได้ เขาเริ่มทาตัวไร ้ ยางอาย ต้องการหาเรื่องกับคนรุ่นใหม่
หยาหยาถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเผชิญกับการคุกคาม โชคดีที่ฉีฮวนได้ปกป้ องนางก่อนหน้านี้ มิฉะนั้น นางจะตกอยู่ใน อันตรายจริง ๆ
นางเพียงแต่ตอบอย่างใจเย็นว่า “ฮ่าฮ่า ผู้อาวุโสคู่ ข้าไม่คิดว่าข้า พูดอะไรให้ท่านขุ่นเคืองใจ ตั้งแต่ต้นจนจบ เป็ นผู้อาวุโสคู่ที่เอ่ยเอง ข้าแค่ท าตามค าพูดของท่าน เหตุใดท่านถึงรับไม่ได้หรือ”
“เจ้า!” คู่มู่ไห่เดือดดาลและพูดไม่ออกทันที ไม่รู ้จะปฏิเสธอย่างไร
อย่างแท้จริง ตั้งแต่ต้นจนจบ เขาเป็ นคนที่ยกย่องตนเอง สุดท้าย ก็โดนตบหน้า หยาหยาไม่เปิดโอกาสให้เขาสร ้างปัญหาใด ๆ หาก เขายืนกรานที่จะโจมตี เมื่อเขาก่ออาชญากรรมนี้ คงเป็ นเรื่องยาก สาหรับเขาที่จะปีนขึ้นในศาลาเยียวยาสวรรค์ในอนาคต
เขาโกรธมาก แต่ก็ทาอะไรไม่ได้ หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ เหลือบไปเห็นศิษย์รักของเขาที่มีสีหน้ามืดมนอยู่ข้างหลังเขา ทันใด นั้น ความคิดหนึ่งก็ปรากฏขึ้นและทันใดนั้นเขาก็พูดว่า “เป็ นเพียง ยอดยุทธกลับกล้าชูหาง ยอดฝีมือขอบเขตยอดยุทธที่สร ้างขึ้นจาก
ยาเป็ นเพียงเปลือกนอกที่ว่างเปล่า เจ้าคิดว่าเจ้าเป็ นคนพิเศษจริง ๆ หรือ”
“ศิษย์ ” ในขณะที่เขาพูด เขาหันตัวกลับและพูดกับกู้จวินที่ดูเย็น ชา “ในเมื่อศิษย์ของเทพดูถูกมรดกบุปผาซากศพของเรา เจ้าควร ประลองกับศิษย์ของเขาและดูว่ามรดกเมฆาม่วงมีวิธีการพิเศษ อย่างไรบ้าง”
“ขอรับ” กู้จวินตอบอย่างเย็นชา
ในขณะนี้ ความหยิ่งยโสของเขาได้รับความเสียหายครั้งใหญ่ และกลายเป็ นแรงจูงใจที่ไม่มีที่สิ้นสุด เขาไม่อยากเชื่อข้อเท็จจริงนี้ หยาหยาที่ถูกเขาข่มเหงตลอดทางในตอนนั้นกลับเดินนาหน้าเขา ไม่ มีใครสามารถต้านทานเรื่องดังกล่าวได้ เมื่ออาจารย์ได้พูดและขอให้ เขาโจมตี กู้จวินตกลงทันที
หนึ่งเดือน เขาเชื่อมั่นว่าหยาหยาต้องใช ้วิธีพิเศษบางอย่างใน การบ่มเพาะสู่ขอบเขตนี้ ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของนางไม่ได้ แข็งแกร่งเท่านี้แน่นอน ตราบใดที่เขาเอาชนะหยาหยาได้ เขาก็จะยัง สามารถนั่งบนบัลลังก ์ของเขาได้อย่างมั่นคง
เมื่อมองดูสีหน้ามั่นใจของกู้จวิน คู่มู่ไห่ก็พยักหน้าด้วยความโล่ งอก จากนั้น เขามองไปที่ฉีฮวนและพูดว่า “ศิษย์พี่ฉี การประลอง ระหว่างเพื่อนศิษย์ไม่ควรถือเป็ นการละเมิดกฎ ลูกศิษย์ของข้ามีระดับ
การบ่มเพาะต่ากว่านาง ดังนั้นเขาจึงทาได้ไม่ถือว่าเป็ นการรังแกผู้ อ่อนแอ นางเป็ นคนที่ได้เปรียบเขา ท่านไม่ควรมีข้อโต้แย้งใด ๆ”
ดวงตาของสหายเก่าคนนี้ชั่วร ้ายและเจ้าเล่ห์อย่างหาที่เปรียบ มิได้ ฉีฮวนคุ้นเคยกับอีกฝ่ ายมาหลายปี ดังนั้นเขาจึงเข้าใจโดย ธรรมชาติว่าอีกฝ่ ายก าลังวางแผนบางอย่างอยู่ อย่างไรก็ตาม เขาไม่ สามารถหยุดมันได้ แม้ว่าเขาจะต้องการก็ตามเพราะหยาหยาได้ตก ลงตามคาขอการต่อสู้ของพวกเขาแล้ว สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับศักดิ์ศรีของ ทั้งสองฝ่าย
ยิ่งไปกว่านั้น เป็ นการแข่งขันระหว่างรุ่นเยาว์สองคนศิษย์รุ่นใหม่ กลุ่มเดียวกัน มันจึงสมเหตุสมผล มีเหตุผลอะไรที่เขาต้องหยุดมัน
เขาอดไม่ได้ที่จะพึมพาในใจของเขา “บัดซบ! เจ้าเด็กเฒ่านี่ ก าลังวางแผนอะไรอยู่”
เขาสงสัยว่าเย่ชิวได้สอนหยาหยาถึงเคล็ดวิชาเซียนที่ทรงพลัง หรือไม่ หากอีกฝ่ ายไม่สอน หยาหยาย่อมไม่รู ้จะใช ้ความแข็งแกร่ง ของนางอย่างไร ถ้านางแพ้ เขาจะไม่สูญเสียศักดิ์ศรีที่เขาเพิ่งช่วยไว้ อย่างสมบูรณ์หรือ
ฉีฮวนทาอะไรไม่ถูก เขาฝากความหวังทั้งหมดของไว้ที่หยาหยา เท่านั้น เขาไม่ได้พูดอะไรและเห็นด้วยกับการกระทานี้โดยปริยาย
ด้วยความเห็นชอบโดยปริยายจากฉีฮวน คู่มู่ไห่ก็ยิ่งยโสโอหัง มากขึ้น ราวกับว่าพวกเขามีโอกาสชนะ
