ผู้อาวุโสมองหน้ากันและไม่พูดอะไร ส่วนใหญ่เป็ นเพราะพวกเขา ไม่สามารถรุกรานทั้งสองฝ่ ายได้ จะดีกว่าที่จะวางตัวไว้สูง ๆ แล้วเป็ น ผู้ชม
หลังจากเงียบไปนาน บรรยากาศยิ่งบีบคั้น ทันใดนั้น หยาหยาก็ พูดขึ้น “ผู้อาวุโสคู่ มีบางอย่างที่ข้าไม่เข้าใจ ข้าสงสัยว่าท่านตอบได้ หรือไม่”
มีร่องรอยของความโกรธซ่อนอยู่ในดวงตาของนาง แต่ความมี เหตุผลของนางท าให้นางไม่แสดงออกมา ความอัปยศอดสูของ อาจารย์นางก็เท่ากับทาให้นางขายหน้า ถ้าวันนี้นางไม่ทาอะไร นาง จะคู่ควรเป็ นศิษย์ที่ดีของอาจารย์นางได้อย่างไร
อาจารย์ของนางปฏิบัติต่อนางเป็ นอย่างดีและภารกิจของนางคือ การปกป้ องศักดิ์ศรีของอาจารย์
คู่มู่ไห่ไม่ได้สังเกตอะไรเมื่อนางถาม เขามองนางอย่างหยอกล้อ อย่างผู้ชนะ เขายิ้มเย้ยหยันและแสร ้งทาเป็ นผิดหวัง
“เฮ้อ ช่างน่าสมเพชเสียจริง เจ้าได้พบกับอาจารย์ดังกล่าว ลืมไป เถอะ วันนี้ข้าอารมณ์ดี แม้ว่าพรสวรรค์ของเจ้าจะอยู่ในระดับปาน กลาง ไม่ใช่เรื่องที่เป็ นไปไม่ได้ที่จะสอนเจ้า วันนี้ ข้าจะตอบข้อสงสัย ของเจ้าในนามของอาจารย์ที่ไร ้ความรับผิดชอบของเจ้า”
เขาคิดจริง ๆ ว่าหยาหยากาลังจะถามเขาคาถามเกี่ยวกับการบ่ม เพาะ เขาไม่รู ้มาก่อนว่าเขาตกหลุมพรางของหยาหยาแล้ว
เมื่อเห็นว่าเขาตกหลุมพราง หยาหยาก็ดีใจและเปิดเผยรอยยิ้มที่ มองไม่เห็น
“ฮิฮิ เจ้าขอเอง เช่นนั้นอย่าหาว่าข้าหยาบคาย” หยาหยาแอบ หัวเราะอยู่ในใจและถามด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึมว่า “ผู้อาวุโสคู่ เคล็ด วิชาเต๋าของท่านยอดเยี่ยมมากและท่านก็เป็ นที่นับถือ ข้าเชื่อว่าศิษย์ ของท่านเก่งทุกคน”
“แน่นอน มรดกของข้าได้ผลิตผู้กล้ามากมาย แม้แต่ศิษย์ตัวเล็ก ๆ ที่เพิ่งเข้ามาในสานักก็มาถึงขอบเขตปรมาจารย์ยุทธ โถงฝึกเมฆา ม่วงเล็ก ๆ ของเจ้าเทียบชั้นได้อย่างไร สาวน้อยเอ๋ย ยอมแพ้เถิด เทพ อาจโดดเด่นพอตัวจริง ๆ อย่างไรก็ตาม เขายังเด็กและไม่มี ประสบการณ์ในด้านนี้ การให้เขาเป็ นอาจารย์เท่ากับท าลายอนาคต ของเจ้า”
ณ จุดนี้ ความรู ้สึกที่เหนือชั้นและความภาคภูมิใจที่หาที่เปรียบ ไม่ได้พลุ่งพล่านในใจของคู่มู่ไห่
กู้จวินกลายเป็ นใบหน้าของเขา อีกฝ่ ายมาถึงขอบเขต ปรมาจารย์ยุทธในหนึ่งเดือนหลังจากเข้าสานัก ด้วยพรสวรรค์เช่นนี้ อีกฝ่ายถูกก าหนดให้เป็ นบุคคลที่ไม่ธรรมดาในอนาคต
ในฐานะอาจารย์ของกู้จวิน เขารู ้สึกภูมิใจโดยธรรมชาติ นี่ก็เป็ น เหตุผลว่าเหตุใดเขาถึงพากู้จวินไปด้วยทุกที่
เขาแค่เลอะเลือน สีหน้านั้นดูเหมือนจะบอกผู้อาวุโสทั้งหมดว่า ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาสอนศิษย์ได้แย่กว่าตน ไม่ว่าพรสวรรค์จะดี เพียงใด หากมอบไปให้นอื่นก็คงไม่มีประโยชน์
“ข้าเข้าใจแล้ว ” หยาหยาแอบดีใจเมื่อเห็นสีหน้ายะโสนั้น แต่ ภายนอก นางแสร ้งท าเป็ นเข้าใจ
จากนั้น นางก็มองไปที่กู้จวินข้างหลังเขาและเห็นว่าเขามีสีหน้า หยิ่งยะโส นางจึงพูดอย่างจริงจังว่า “ศิษย์ของผู้อาวุโสคู่ได้มาถึง ขอบเขตปรมาจารย์ยุทธแล้วหลังจากเข้าสู่สานักเป็ นเวลาหนึ่งเดือน”
“ขอแสดงความยินดี ข้านั้นไร ้พรสวรรค์ ข้าเพิ่งถึงขอบเขตยอด ยุทธขั้นสมบูรณ์หลังจากเข้าสู่สานักได้เพียงหนึ่งเดือนเท่านั้น ยาก ข้าที่จะผงาดเมื่อเทียบกับลูกศิษย์ของผู้อาวุโสคู่”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ คู่มู่ไห่ก็พูดโดยไม่รู ้ตัวว่า “ฮ่าฮ่า ดีที่เจ้ารู ้ เจ้า เทียบกับลูกศิษย์ของข้าได้อย่างไร… ” ก่อนที่เขาจะพูดจบ ใบหน้า ของคู่มู่ไห่ก็แข็งทื่อขึ้นมาทันที และรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็หยุด ลงทันที
อีกด้านหนึ่ง ฉีฮวนซึ่งเดิมทีสีหน้าน่าเกลียดยังคงต้องการหยุด คู่มู่ไห่จากการล้อเลียนผู้อื่นต่อไป หลังจากได้ยินสิ่งนี้ เขาก็ตกใจ ทันที
“ขอบเขตยอดยุทธขั้นสมบูรณ์… “
ทุกคนต่างตกตะลึง มู่ปู้ ชิงเดินไปอย่างรวดเร็วและจับมือของหยา หยาเพื่อตรวจสอบ
“นางอยู่ในขอบเขตยอดยุทธจริง ๆ สิ่งนี้เป็ นไปได้อย่างไร”
หลังจากการยืนยัน สีหน้าของคู่มู่ไห่ก็น่าเกลียดมาก ราวกับว่ามี กองขี้ติดอยู่ในลาคอ สร ้างความขยะแขยงให้เขา และศิษย์ล้าค่าของ เขากู้จวินที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาก็มีท่าทางหวาดกลัว
“ไม่ เป็ นไปไม่ได้ เป็ นไปไม่ได้อย่างแน่นอน”
ในขณะนี้ ทุกคนอยู่ในความโกลาหล
หยาหยาหัวเราะอย่างบ้าคลั่งในขณะที่นางมองไปที่สีหน้าของคู่มู่ ไห่ที่อัปลักษณ์ แต่สีหน้าของนางถ่อมตัวอย่างมาก
นางพูดว่า “เฮ้อ มรดกเมฆาม่วงของข้านั้นอ่อนแอ เทียบไม่ได้ กับมรดกบุปผาซากศพของผู้อาวุโสคู่ซึ่งเต็มไปด้วยผู้คนและอัจฉริยะ ที่โดดเด่น ผู้อาวุโสคู่ ที่ท่านพูดว่าก่อนหน้านี้นั้นเป็ นเรื่องจริง พรสวรรค์ของข้านั้นปานกลางจริง ๆ ข้าเป็ นเศษขยะ”
อีกประโยคเยาะเย้ยนี้ก็เหมือนกระบี่ที่แทงเข้าไปในหัวใจของคู่มู่ ไห่อย่างไร ้ความปรานี
“อั่ก… ” คู่มู่ไห่โกรธจนแทบกระอักเลือดออกมา หยาหยาทาให้ เขาอับอาย นางโยนสิ่งที่เขาภาคภูมิใจลงกับพื้นและเหยียบมันสอง
ครั้ง นางอยู่ในสานักเป็ นเวลาหนึ่งเดือนทว่ากลับบรรลุขอบเขตยอด ยุทธ นางน าหน้ากู้จวินด้วยซ้า
หากนางอ้างว่าตนเองเป็ นขยะ แล้วกู้จวินที่อ้างว่าเป็ นอัจฉริยะจะ นับเป็ นอันใด เขาแย่ยิ่งกว่าขยะไม่ใช่หรือ ในสายตาของคนอื่น สิ่งที่ คู่มู่ไห่ภูมิใจนั้นยังไม่ได้แสดงออกใสด้วยน้า มันกลับทาให้เขาอับอาย ขายหน้าอย่างไร ้ความปรานี
“ฮ่าฮ่า!” ในขณะนี้ ฉีฮวนหัวเราะอย่างไร ้ความปรานี สมเป็ น ศิษย์ของเย่ชิว พวกเขาเหมือนกันเกินไป
ฉีฮวนรู ้สึกโล่งใจอย่างมากเมื่อเห็นสีหน้าของคู่มู่ไห่ สรุปสั้น ๆ ค าเดียว “สุดยอด”
ฉีฮวนเดินไปพร ้อมกับหัวเราะดังลั่นและตรวจสอบสถานการณ์ ของหยาหยาอย่างเรียบง่าย จริงอย่างที่นางพูด การบ่มเพาะของนาง ถึงขอบเขตยอดยุทธขั้นสมบูรณ์แล้ว ยิ่งกว่านั้น สภาพจิตใจของนาง นิ่งมากแทบไม่มีข้อบกพร่อง การเติบโตเจินสมบูรณ์แบบเช่นนี้มี ความหวังในอนาคต
ในทางกลับกัน คู่มู่ไห่ได้มอบสมบัติทางธรรมชาติมากมายให้กับ กู้จวิตเพียงเพื่อต่อสู้เพื่อชื่อเสียง
เขาไม่สนใจอะไรและรีบทะลวงผ่าน อาจกล่าวได้ว่าเขาบ้าคลั่ง อยากต้องการทาลายสถิติของหมิงเยว่ที่เคยสร ้างไว้ในตอนนั้น
สภาพจิตใจของเขามีข้อบกพร่องไม่มากก็ตาย ขอบเขตของเขาไม่ เสถียรอย่างยิ่งและสามารถหดหายได้ตลอดเวลา
ถ้าเทียบกันแล้ว หยาหยาเสถียรกว่ามาก สิ่งที่นางกินไม่ใช่ สมบัติเหมือนกับที่กู้จวินกิน นางกินเห็ดหลินจือเพลิงสวรรค์ ยา อายุวัฒนะระดับสูงสุด แล้วกู้จวินกินอะไร คุณภาพของยาเซียนระดับ ต่าจะดีเพียงใดกัน
ยิ่งกว่านั้น คู่มู่ไห่ไม่ได้สนใจที่จะบ่มเพาะสภาพจิตใจตามนั้น เขา แค่ให้กาลังใจลูกศิษย์ของเขาให้เติบโตต่อไป ซึ่งมีแต่จะทาร ้ายศิษย์ ล้าค่าของเขา
“ฮ่าฮ่า ดี เจ้าเป็ นความเจริญรุ่งเรืองของศาลาเยียวยาสวรรค์ของ ข้าจริง ๆ ข้าจะรายงานเรื่องนี้ต่อผู้อาวุโสใหญ่ตามความเป็ นจริงอย่าง แน่นอน ศาลาเยียวยาสวรรค์ของข้ามีอัจฉริยะที่ไม่มีใครเทียบได้” ฉี ฮวนหัวเราะเสียงดังและยกย่องจากก้นบึ้งของหัวใจ
ในตอนแรก เขาไม่ได้คิดมากกับเย่ชิว เขาคิดว่าตราบใดที่อีก ฝ่ ายไม่ได้หลอกตนเอง เขาก็ยังสามารถช่วยทาสิ่งต่าง ๆ ให้ถูกต้อง ได้ เขาไม่คาดคิดว่าเย่ชิวจะสร ้างความประหลาดใจครั้งใหญ่ให้กับ เขาขนาดนี้ อีกฝ่ายทาให้ทุกคนตกใจมาก
เมื่อได้รับคาชมจากฉีฮวน หยาหยาได้แต่ยิ้ม นางรู ้ดีว่าเหตุผลที่ นางเติบโตอย่างรวดเร็วนั้นเป็ นเพราะความรักของอาจารย์
ดังนั้น นางรู ้สึกขอบคุณมากและทนไม่ได้ที่คนอื่นใส่ร ้ายอาจารย์ ของนาง
