เมื่อรู ้ว่าสถานการณ์เลวร ้าย เย่ชิวก็รีบพูดว่า “ศิษย์พี่หญิง ทันใด นั้นข้าก็นึกขึ้นได้ว่ายังมีสิ่งที่ต้องทา ข้าขอลา”
พูดจบ เย่ชิวก็จากไปอย่างรวดเร็ว ไม่ให้หมิงเยว่มีโอกาสเอ่ยอัน ใด หลังจากวิ่งออกจากพื้นที่อย่างปลอดภัย เย่ชิวก็อดหัวเราะไม่ได้
“ฮ่าฮ่า เด็กสาวผู้น่าสงสารคนนี้รู ้วิธีสร ้างปัญหาให้กับอาจารย์ ของนางจริง ๆ นางเกือบสังหารข้าทางอ้อมเสียแล้ว”
เขาเห็นว่ามันเป็ นเรื่องตลก เขาไม่คาดคิดว่าศิษย์ตัวน้อยคนนี้จะ กระทาการลาบากขนาดนี้ หลังส่ายหัวแล้ว เย่ชิวก็ลื่นไถลออกไปและ กลับไปที่ห้องฝึกเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่ไม่จาเป็ น
ในขณะนี้ หมิงเยว่ยืนอยู่ข้างสะพานหินและมองดูเย่ชิวออกจาก ฉากนั้นอย่างเงียบ ๆ
เย่ชิวคิดว่านางโกรธมาก หลังจากเย่ชิวจากไป นางก็ยิ้มออกมา ไม่มีใครรู ้ว่านางคิดอะไร
“เข้ากันดีรึ ไม่ได้ยินคาเช่นนี้มานานแล้ว” หลังยืดเส้นยืดสาย อย่างเกียจคร ้าน เทพธิดาผู้งดงามพูดด้วยน้าเสียงหยอกล้อสุดขีด
“ข้าจาได้ราง ๆ ว่าใบหญ้าบนหลุมศพของคนที่พูดคานี้ครั้ง สุดท้ายนี้ดูเหมือนจะสูงกว่าหนึ่งเมตรแล้วไม่ใช่รึ”
หมิงเยว่ยิ้มอย่างสนุกสนาน นางไม่มีเจตนาจะโต้เถียงกับหยา หยาเพราะคิดว่าเป็ นเพียงคาพูดที่ไม่ได้ตั้งใจของเด็กเท่านั้น หากนาง ตั้งใจ ก็เป็ นเพราะเย่ชิว อาจารย์ผู้นี้จงใจสอนนาง
ใช่แล้ว เขาต้องสั่งอีกฝ่ ายเป็ นพิเศษให้สร ้างปัญหากับนาง เหตุ ใดนางต้องไปหาเรื่องกับหยาหยา หลังมองกลับไปทะเลเมฆ ไม่มีใคร เคียงข้างนาง หมิงเยว่ไม่สนใจทิวทัศน์ตรงหน้ามากเกินไป ไม่ว่า ทิวทัศน์จะสวยงามเพียงใด การชื่นชมมันคนเดียวมันน่าเบื่อมาก ดังนั้นนางจึงจากไป
พริบตาเดียว หนึ่งเดือนผ่านไป
ในเดือนที่ผ่านมา เย่ชิวอยู่ในโถงฝึก ท าความเข้าใจเต๋า บ่มเพาะ และปิดด่านฝึกฝน เขาแทบไม่ออกจากบ้าน เช ้านี้ เย่ชิวตื่นขึ้นจาก การนั่งสมาธิ
เขาบิดขี้เกียจและถอนหายใจ “อา! สุดยอด”
ขณะที่สภาพจิตใจของเขาคงที่ เย่ชิวรู ้สึกสดชื่นและสบายใจ ต้องบอกว่าครั้งนี้เขาได้รับมากเกินไป
เย่ชิวใช ้เวลาเป็ นเดือนกว่าจะสงบใจที่กระสับกระส่ายของเขาได้ ในที่สุด
เขายิ้มและหยิบผลไม้อายุวัฒนะบรรพกาลออกมา แต่เขาไม่ได้ เลือกกินมัน หลังจากสร ้างความมั่นคงเป็ นเวลาหนึ่งเดือน การบ่ม เพาะเขาก็มีเสถียรภาพมากและสภาพจิตใจของเขาก็ดีขึ้นมา หากไม่
มีอะไรไม่คาดคิดเกิดขึ้น เขาสามารถพิจารณาด าเนินการทะลวง ต่อไปได้
อย่างไรก็ตาม ความคิดของเย่ชิวอาจแตกต่างจากที่คนอื่น ๆ เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะทะลวงไปสู่ขอบเขตจ้าวสวรรค์ในตอนนี้ เขามี ความคิดบ้าคลั่งอยู่ในใจของเขา ซึ่งก็คือการทะลวงสิบสองวิหาร สวรรค์
ผลไม้อายุวัฒนะในมือของเขาคือที่พึ่งเดียวของเขาเท่านั้น อย่างไรก็ตาม เย่ชิวไม่ได้เลือกที่จะกินมันตอนนี้ เพราะมันเสี่ยงมากที่ จะพึ่งพาผลไม้อายุวัฒนะเพียงผลเดียว มันคงแย่มากถ้าเขาล้มเหลว
ดังนั้น ทางออกที่ดีที่สุดคือการคิดหาวิธีการหายาบรรพกาลอีก สองสามชิ้นและเพิ่มพลังของผลไม้อายุวัฒนะบรรพกาลให้สูงสุด
จากนั้นเขาก็จะมีความมั่นใจอย่างแท้จริงในการเปิดวิหารสวรรค์ ที่สิบสอง เมื่อเปิ ดวิหารสวรรค์ที่สิบสองสาเร็จ มันจะเป็ นสถิติใน ตานานที่ไม่เคยมีมาก่อน
เขาได้ปลดปล่อยศักยภาพของขอบเขตไร ้ลักษณ์จนถึง ขีดจากัดอย่างสมบูรณ์ ในตอนนั้น ไม่ต้องพูดถึงยอดฝีมือขอบเขต จ้าวสวรรค์ เย่ชิวจะมีพละกาลังพอที่จะต่อสู้กับยอดฝีมือขอบเขตปลิด เต๋าด้วยซ้า นี่คือความน่าหวาดกลัวของสิบสองวิหารสวรรค์
“อืม ทุกอย่างพร ้อม แต่ข้ายังขาดองค์ประกอบสาคัญ โลกตอนนี้ สงบสุขแล้ว จึงไม่ต้องรีบร ้อน ข้าควรช ้าลงอีกนิดเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มี อะไรผิดพลาด ดีที่สุดที่จะต่อสู้อย่างมั่นคง”
หลังจากวางแผนคร่าว ๆ ในใจแล้ว เย่ชิวก็เก็บผลไม้อายุวัฒนะ บรรพกาล ทันใดนั้น เขาก็รู ้สึกถึงลมหนาวพัดผ่านมา เย่ชิวขมวดคิ้ว และรู ้สึกถึงกลิ่นอายที่ทรงพลังสองสามร่างที่เข้าใกล้โถงฝึกเมฆาม่วง
“อืม… แขกหรือ”
เย่ชิวรู ้สึกได้อย่างชัดเจนว่ากลิ่นอายที่ทรงพลังเหล่านี้ล้วนเป็ น ยอดฝีมือเหนือขอบเขตจ้าวสวรรค์ เขารู ้สึกงงงวยทันที ใครกันที่มา เยี่ยมโถงฝึกเมฆาม่วงอย่างกระทันหัน
ขณะนี้ เหนือทะเลเมฆบนท้องฟ้ า หยาหยานั่งคนเดียวริมหน้าผา เข้าใจเต๋า ทันใดนั้น นางรู ้สึกได้ถึงกลิ่นอายสองสามร่างที่ใกล้เข้ามา และรีบลืมตาขึ้น ในลมหายใจต่อมา นางเห็นชายชราผมขาวสองสาม คนร่อนลงบนหน้าผา
“ผู้อาวุโสฉี!” หยาหยาตกตะลึง ผู้ที่มาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากฉี ฮวน ผู้ติดตามเขาก็คือคู่มู่ไห่ ผู้อาวุโสอู๋ฉางเฟิงจากมรดกวายุสวรรค์ และผู้อาวุโสมู่ปู้ ชิง จากมรดกหลิวชวน
แม้กระทั่งกู้จวินก็มา เขายืนอยู่ข้างหลังคู่มู่ไห่ราวกับว่าเขาเป็ นที่ รักที่เอ็นดู อีกฝ่ายพาเขาไปทุกที่ที่ไป
หยาหยาตกตะลึง นางบ่มเพาะอย่างขมขื่นในโถงฝึกเมฆาม่วง เป็ นเวลาหนึ่งเดือน ไม่มีสิ่งมีชีวิตอื่นใดบนภูเขาทั้งลูกนอกจาก อาจารย์ของนาง
วันนี้เกิดอะไรขึ้น เหตุใดทันใดนั้นคนเหล่านี้ถึงมาเยี่ยม
มองไปที่หยาหยาซึ่งกาลังยืนอยู่ที่ขอบหน้าผาอย่างงงงัน ฉีฮวน ก็ยิ้มไม่วางตา “สาวน้อย อย่าเป็ นกังวล ครั้งนี้ข้ามาภายใต้คาสั่งของ ผู้อาวุโสใหญ่เพื่อส่งบางสิ่งถึงอาจารย์ของเจ้า และเพื่อส่งข่าว บางอย่างในเวลาเดียวกัน อาจารย์ของเจ้าอยู่ที่ใด”
หลังจากทราบจุดประสงค์ของการมาเยี่ยมของพวกเขา หยาหยา ค่อย ๆ ผ่อนคลายและรีบพูดว่า “ผู้อาวุโสฉี อาจารย์ของข้าก าลังปิด ด่านในโถงฝึกและยังไม่ออกมา”
ฉีฮวนขมวดคิ้ว เหมือนเขาจะมาผิดเวลา เนื่องจากเย่ชิวกาลังปิด ด่าน เขาจึงไม่อยากรบกวนอีกฝ่ าย เพราะอย่างไรก็ตามมันก็ไม่ได้ ส าคัญอะไร เขาควรรอให้เย่ชิวออกมาจากปิดด่าน
ในขณะที่เขากาลังจะจากไป ทันใดนั้น คู่มู่ไห่ก็พูดว่า “ฮ่าฮ่า หา ยากยิ่งนัก ข้าสงสัยว่าท่านเทพกาลังฝึกเคล็ดวิชาอันใดกัน เหตุใด เขาถึงรีบร ้อนเช่นนี้ เขาเพิ่งรับศิษย์คนหนึ่งและรีบปิ ดด่าน เขาไม่ สามารถแม้แต่จะใส่ใจที่จะสอนศิษย์ของเขา นั่นจะไม่ท าร ้ายศิษย์ของ เขาหรือ”
“แม้ว่าพรสวรรค์ของศิษย์คนนี้จะธรรมดา แต่เขาไม่สามารถ เพิกเฉยต่อนางเช่นนี้ได้ คาขวัญของศาลาเยียวยาสวรรค์ของข้าคือ สิ่งมีชีวิตทั้งหมดเท่าเทียมกัน เนื่องจากเขาเป็ นอาจารย์ เขาควร ปฏิบัติตามหน้าที่ของเขาและสอนคาสอนของเขา ไม่สมควรที่สานัก ธรรมะของเราจะทาเช่นนั้น”
“ถ้าพูดออกไป คนจะคิดว่าศาลาเยียวยาสวรรค์ของข้าไม่มีอะไร จะสอน นั่นจะไม่ทาลายชื่อเสียงของข้าศาลาเยียวยาสวรรค์และ ทาลายภาพลักษณ์ของข้าหรือ ในกรณีนี้ ใครจะเต็มใจเข้าร่วมศาลา เยียวยาสวรรค์ของข้าในอนาคต”
ทันทีที่คาพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา ใบหน้าของฉีฮวนก็มืดลง และหยาหยาก็ยิ่งมืดมน ในเดือนที่ผ่านมา นางรู ้ดีว่าอาจารย์นั้นดีกับ นางเพียงใด เมื่อได้ยินคนอื่นพูดไม่ดีเกี่ยวกับอาจารย์ของนาง อารมณ์ที่ร ้อนรุ่มในใจของนางไม่สามารถยับยั้งได้อีกต่อไป
ขณะที่นางกาลังจะพูด ทันใดนั้นฉีฮวนก็พูดว่า “ผู้อาวุโสคู่ ดู เหมือนเจ้าจะคัดค้านการกระท าของเทพมาก”
“ข้าคงไม่กล้า ข้าแค่พูดความจริง” คู่มู่ไห่ไม่ถอย ในทางกลับกัน เขาพูดต่อด้วยเหตุผล
“ผู้อาวุโสใหญ่เคยกล่าวไว้ในส านักธรรมะ ไม่ว่าจะเป็ นใคร ตราบ ใดที่พวกเขาทาผิด ใคร ๆ ก็พูดได้ ยิ่งไปกว่านั้น ผู้ที่ปฏิเสธที่จะ
เปลี่ยนแปลงสามารถยกเลิกสถานะของตน และถูกขับออกจากศาลา เยียวยาสวรรค์ได้”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉีฮวนไม่สามารถยับยั้งความโกรธของเขาได้ เจ้าเฒานี้ถึงกับใช ้คาพูดของผู้อาวุโสใหญ่เพื่อหักล้างเขา อย่างไรก็ ตาม อีกฝ่ ายมีเหตุผลและหลักฐาน และเขาไม่สามารถท าอะไรกับอีก ฝ่ายได้ หัวใจของเขาเย็นลงทันที
“ฮ่าฮ่า… ข้าไม่ได้คาดหวังว่าผู้อาวุโสคู่จะให้ความส าคัญกับ คาพูดของผู้อาวุโสใหญ่มากขนาดนี้ นี่เป็ นสิ่งที่ดี” ฉีฮวนเย้ยหยัน และหยุดพูด
