ตอนที่ 1509 ไพ่ไม้ตายของฉู่หลิวเยว่
…………….
เมื่อเทียบกับหางมังกรขนาดใหญ่ ตัวของฉู่หลิวเยว่ก็เล็กเท่ากับมด
หางสีม่วงทองนั้น มีเกล็ดที่ส่องประกายแวววาวแสบตา อีกทั้งยังมีลำแสงเย็นชาและแฝงไปด้วยลมปราณอันรุนแรง
หลังจากนั้นก็มีลำแสงหลายสายเข้ามาล้อมรอบร่างของฉู่หลิวเยว่เอาไว้!
เมื่อมองจากที่ไกลๆ เหมือนว่านางถูกขังอยู่ในลูกบอลกึ่งโปร่งแสงสีม่วงทอง
ทันใดนั้นเองพื้นที่บริเวณโดยรอบ ก็เหมือนถูกพลังควบคุมและแช่แข็งอย่างรวดเร็ว!
แม้กระทั่งพลังดั้งเดิมภายในร่างกายของฉู่หลิวเยว่ก็แทบจะหยุดโคจรไปด้วย!
หัวใจของฉู่หลิวเยว่เต้นกระหน่ำอย่างรุนแรง คาดไม่ถึงว่าอาณาเขตเซียนเทพของไท่ซวีเฟิ่งหลงจะรุนแรงขนาดนี้!
เมื่อเผชิญหน้ากับอสูรศักดิ์สิทธิ์ตัวอื่นหรือผู้บำเพ็ญเพียรที่สามารถใช้อาณาเขตเซียนเทพได้ ฉู่หลิวเยว่ก็รู้สึกว่ายังมีช่องว่างอีกหลายส่วนในการเคลื่อนไหว แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าไท่ซวีเฟิ่งหลง ทุกอย่างกลับเป็นเรื่องหลอกลวง!
แม้กระทั่งการที่นางจะก้าวเดินสักหนึ่งก้าวก็เป็นเรื่องยากมาก
ฉู่หลิวเยว่กระตุ้นและโคจรพลังดั้งเดิมในร่างกายอย่างบ้าคลั่ง แต่หลังจากที่นางใช้ความพยายามอย่างมาก ก็เหมือนว่าจะไม่มีผลใดๆ
ในตอนนี้พลังที่อยู่ภายในร่างกายของนางเหมือนกับพื้นผิวทะเลสาบที่ถูกแช่แข็ง เดิมทีไม่สามารถสร้างระลอกคลื่นอันใดได้เลย
เหงื่อเม็ดเล็กๆ ปรากฏขึ้นบนหน้าผากของนาง ริมฝีปากซีดขาวเล็กน้อย
โหมวเหยามองไปทางนาง แล้วหัวเราะเสียงเย็นออกมา
“ไม่เจียมตนเอง!”
นางคิดว่าอันใดทำให้เผ่าไท่ซวีเฟิ่งหลงได้เป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์ระดับบรรพกาลล่ะ?
ตอนที่นางตอบรับเงื่อนไขข้อที่สอง นางก็ควรเตรียมตัวเดินทางสู่ความตายได้แล้ว!
ตอนนี้มันเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น แต่นางก็ไม่มีพลังในการตอบโต้ เรื่องต่อจากนี้ก็คงไม่ต้องพูดถึงแล้ว
พรึ่บ!
เมื่อเห็นเช่นนั้น หางมังกรขนาดใหญ่ก็สะบัดไปทางฉู่หลิวเยว่ทันที!
ฉู่หลิวเยว่สัมผัสได้ถึงลมพายุที่โจมตีมาจากทั้งสี่ทิศแปดทาง! แทบจะบดขยี้ร่างของนางให้แหลกละเอียด!
ทันใดนั้นเองเปลวเพลิงสีชาดทองก็ก่อตัวขึ้นเป็นม่านพลังล้อมรอบร่างกายของฉู่หลิวเยว่เอาไว้!
อุณหภูมิของเปลวเพลิงนี้สูงอย่างยิ่ง เกือบจะทำให้ท้องฟ้าครึ่งหนึ่งกลายเป็นความร้อนระอุ
กลิ่นเผาไหม้กระจายออกมา ทำให้ผู้คนรู้สึกหวั่นวิตก
แกว๊ก!
จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงร้องกระจ่างใส ถวนจื่อสยายปลีกทั้งสองข้างขึ้น และยื่นขวางอยู่ตรงหน้าของ ฉู่หลิวเยว่ พร้อมปกป้องนางเอาไว้!
ในแววตาของมัน ไม่มีความผ่อนคลายและสุขสบายดั่งเช่นปกติแล้ว มีเพียงจิตสังหารที่เปี่ยมล้นไม่มีที่สิ้นสุด!
ขนบนร่างกายของมันถูกเผาไหม้ด้วยเปลวเพลิงสีชาดทอง!
แรงกดดันอันมหาศาลเข้าครอบงำ!
เมื่อเห็นถวนจื่อปรากฏกายขึ้น ในสายตาของโหมวเหยาก็มีความหวาดกลัวแล่นผ่านเข้ามาสายหนึ่ง แต่เขาก็หัวเราะเยาะเย้ยในทันที
“เพื่อเป็นการไว้หน้าเผ่าหงส์ทองคำ ข้าจะให้โอกาสเจ้าอีกครั้ง ขอเพียงเจ้าถอยออกมา ข้าก็จะไว้ชีวิตเจ้า!”
ถวนจื่อไม่พูดไม่จา ขยับเพียงแค่ปีกเท่านั้น แล้วพุ่งตรงไปยังโหมวเหยาด้วยความรวดเร็ว!
“เจ้าโง่!”
โหมวเหยาตำหนิอย่างเย็นชา
ความสัมพันธ์ของเผ่าหงส์ทองคำและเผ่าไท่ซวีเฟิ่งหลงของเขานั้นเป็นเรื่องละเอียดอ่อนอย่างมาก
ในสถานการณ์ทั่วไปทั้งสองฝ่ายเป็นน้ำบ่อไม่ยุ่งกับน้ำคลอง ดูแล้วสงบราบเรียบอย่างยิ่ง
แต่ความเป็นจริงแล้ว พวกมันต่อสู้ทั้งที่ลับและที่แจ้งอย่างต่อเนื่องไม่เคยหยุด
เมื่อมันมองถวนจื่อจึงรู้สึกขัดตาเป็นอย่างมาก แต่ว่าเขาไม่ต้องการสร้างความขัดแย้งของทั้งสองเผ่า ดังนั้นจึงต้องเปิดโอกาสให้ได้ประนีประนอม
แต่น่าเสียดายที่อีกฝ่ายไม่สนใจโอกาสนี้เลย
มันเองก็ไม่มีอันใดจะพูดแล้ว!
แค่หงส์ทองคำรุ่นเยาว์ตัวหนึ่ง จะสร้างคลื่นลมได้มากแค่ไหนกันเชียว!
แต่ในขณะเดียวกันนั้นเองก็มีเงาร่างสีดำขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นกลางอากาศอย่างกะทันหัน!
ลมหนาวเย็น บดบังแสงทินกร!
“อินทรีสามตา!”
โหมวเหยามองจื่อเฉินที่ปรากฏตัวขึ้น ในแววตามีความเกลียดชังลึกซึ้ง!
เพราะว่ามันสัมผัสได้ว่าภายในร่างกายของอีกฝ่ายมีลมปราณที่คุ้นเคยแผ่กระจายออกมา!
…ภายในร่างกายของอินทรีสามตาตัวนี้ มีกระดูกของไท่ซวีเฟิ่งหลงอยู่จริงๆ!
ถวนจื่อและจื่อเฉินเข้าโจมตีอีกฝ่ายพร้อมกัน!
แส้สีชาดทองสายหนึ่งถูกเหวี่ยงออกไปพันรอบหางมังกรของโหมวเหยา
โหมวเหยาสะบัดตัวอย่างโมโห จากนั้นก็หลุดออกมาในทันที!
“เป็นเพียงแค่แมลงตัวจ้อย ยังกล้าแสดงฝีมืออันต้อยต่ำ!”
ในตอนนั้นเองหางมังกรนั้นกำลังจะสะบัดไปที่ถวนจื่อ!
จื่อเฉินพุ่งตัวไปด้านหน้า รอดตัวผ่านโหมวเหยาไป!
พรึ่บ…
กรงเล็บอันแหลมคมกรีดผ่านร่างกายของโหมวเหยาอย่างรุนแรง! ทำให้อีกฝ่ายกรีดร้องเสียงดังแสบแก้วหู!
“บังอาจ!”
โหมวเหยาโกรธอย่างมาก แล้วหมุนตัวกลับไป เดิมทีเขาอยากจะเข้าไปต่อสู้กับจื่อเฉิน แต่จื่อเฉินมีความเร็วสูงมาก เขาจึงคว้าได้เพียงอากาศ
มันหรี่ตามองและเห็นว่าที่หางมังกรของมันนั้นมีรอยขีดข่วนสีขาวปรากฏขึ้น
ทุกคนเห็นได้อย่างชัดเจนว่าการโจมตีของจื่อเฉินในครั้งนี้ไม่สามารถทำให้เลือดออกได้ มันเหมือนกับการเกาเท่านั้นเอง ซึ่งความแข็งแกร่งของเขานั้นห่างชั้นกันอย่างมาก
แต่อย่างใดก็ตามโหมวเหยาไม่ได้คิดเช่นนั้น
เดิมทีระดับของไท่ซวีเฟิ่งหลงสูงกว่าอินทรีสามตามากอยู่แล้ว อีกทั้งฝีมือของมันนั้นยังห่างชั้นกับอีกฝ่ายอยู่ไกล
แต่ตอนนี้เมื่อมันถูกกรงเล็บข่วน สำหรับโหมวเหยาจึงเป็นความอัปยศอดสูอย่างยิ่ง!
ภายในใจของมันเต็มไปด้วยความกรุ่นโกรธ มันเปลี่ยนทิศทางอย่างทันที มันหมุนตัวไปแล้วฟาดหางไปยังร่างของ
จื่อเฉินอย่างรุนแรง!
พรึ่บ!
ได้ยินเพียงเสียงกระแทกที่อู้อี้ ทันใดนั้นร่างของจื่อเฉินก็ลอยกระเด็นออกไป
ตู้ม!
ร่างของจื่อเฉินกระแทกกับหินผาของภูเขาหมื่นเมรัยอย่างแรง!
ในตอนนั้นเองเศษหินเศษดินปลิวว่อน ขนนกสีดำกระจุยกระจาย คราบเลือดสาดกระเซ็น!
มันดิ้นรนอยากจะลุกขึ้นยืน แต่กลับพบว่ากระดูกในร่างกายของมันนั้นหักไปหลายส่วน
ในบางส่วนที่มีเลือดไหลก็สามารถเห็นกระดูกสีขาวที่ทิ่มแทงออกจากเนื้อมาด้วย น่าสยดสยองอย่างยิ่ง!
…
ทุกคนที่ได้เห็นดังนั้นก็รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก
ในความทรงจำของพวกเขา อินทรีสามตานับว่าเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์ที่แข็งแกร่งมาก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งสัตว์อสูรที่ทำพันธสัญญากับมันคือหัวหน้าอินทรีในตำนาน แน่นอนว่ามันจะต้องแข็งแกร่งที่สุดในบรรดาอินทรีสามตา!
แต่อสูรศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้ เมื่ออยู่ต่อหน้าไท่ซวีเฟิ่งหลง คาดไม่ถึงว่าจะไม่สามารถต้านทานได้เลยแม้แต่กระบวนท่าเดียว!
ดังนั้นก็ไม่ต้องพูดถึงฉู่หลิวเยว่แล้ว!
ผู้อาวุโสวั่นเจิงและคนอื่นๆ ที่ยืนมองอยู่ด้านข้าง ก็มีเหงื่อผุดขึ้นมา
…
หลังจากจื่อเฉินถูกสะบัดตัวออกไปแล้ว โหมวเหยาก็หันมาให้ความสนใจกับฉู่หลิวเยว่อีกครั้ง
ในตอนนั้นฉู่หลิวเยว่ยังคงพยายามโคจรพลังดั้งเดิมในร่างกายของตนเองอย่างสุดกำลัง
พลังดั้งเดิมสายหนึ่งพวยพุ่งออกมาจากตันเถียน หลังจากนั้นนางก็ถ่ายเทเข้าไปในโล่และกระบี่ชื่อเซียว!
“แม้ว่าพวกมันจะช่วยเจ้า แต่มันก็เป็นการกระทำที่เปล่าประโยชน์!”
โหมวเหยาสะบัดหางมังกรอีกครั้ง!
ครั้งนี้ความเร็วของมันสูงกว่าครั้งก่อนหน้าหลายเท่าตัวนัก!
ทุกคนไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน พวกเขามองเห็นเพียงลำแสงสีม่วงทองพัดผ่านกลางอากาศไปเท่านั้น!
ในวินาทีต่อมาพลังที่น่าหวาดกลัวเหล่านั้นขยับเข้ามาใกล้ตัวของฉู่หลิวเยว่แล้ว!
รอบกายของฉู่หลิวเยว่ยังคงมีเปลวเพลิงสีชาดทอง แต่คาดไม่ถึงว่าจะถูกลมพายุฉีกเป็นชิ้นๆ
เงาร่างของนางถูกเปิดเผยต่อหน้าโหมวเหยา!
และในตอนนั้นเองแววตาของฉู่หลิวเยว่ก็เปล่งประกาย
ตู้ม!
ถวนจื่อขวางอยู่ด้านหน้าของฉู่หลิวเยว่ และรับการโจมตีนี้!
“ถวนจื่อ!”
ฉู่หลิวเยว่ตะโกนด้วยความตกใจ!
ร่างของถวนจื่อกระเด็นออกไปอย่างรุนแรงเช่นกัน!
แม้ว่าหงส์ทองคำกับไท่ซวีเฟิ่งหลงจะเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์ระดับบรรพกาลเช่นเดียวกัน แต่ถวนจื่อเพิ่งทะลวงด่านมาได้ไม่นาน ไม่ว่าจะด้านพละกำลังหรือประสบการณ์ ก็ย่อมไม่สามารถเทียบเคียงกับโหมวเหยาได้เลย
ฉู่หลิวเยว่ยังไม่ทันได้ไปดูว่าถวนจื่อบาดเจ็บตรงไหนบ้าง แต่นางก็สัมผัสได้ว่ามีลมหนาวพัดมาอยู่ตรงหน้าของนางแล้ว!
นางเงยหน้าขึ้นไปมอง และเห็นว่าหางมังกรนั้นเข้ามาใกล้หน้านางแล้ว!
ในตอนนั้นนางก็ยกโล่สีดำขึ้น ซ่อนตัวเองเอาไว้ด้านใน!
ตู้ม!
หางมังกรนั้นกระแทกเข้ากับโล่อย่างรุนแรง!
แขนของฉู่หลิวเยว่ชาหนึบไปในทันที!
เลือดลมภายในเดือดพล่าน ก่อนจะกระอักเลือดออกมาอย่างรุนแรง
เลือดสีแดงตกกระทบเข้าที่โล่สีดำ และจางหายไปในทันที
…………….
