ตอนที่ 1367 ขัง
หรือว่าฉู่เยว่กำลังจะทะลวง!?
ความคิดนี้แวบเข้ามาในหัวของผู้อาวุโสฮวาเฟิง พลันสลายไปอย่างรวดเร็ว
…ก่อนหน้านี้ฉู่เยว่เพิ่งจะทะลวงขึ้นสู่จอมยุทธ์ระดับแปดไป ด้วยระยะเวลาเพียงสั้นๆ แค่นี้ เขาจะทะลวงอีกครั้งได้อย่างใด?
นอกจากนี้ การไต่ระดับจากระดับแปดขั้นต้นสู่ขั้นกลาง และขึ้นสู่ขั้นสูงสุดนั้น ไม่น่าจะทำให้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่เช่นนี้ได้
เช่นนั้นก็… น่าจะเป็นคนอื่นกระมัง?
สถานที่แห่งนี้ต้องมียอดฝีมือผู้เก่งกาจคนอื่นซ่อนตัวอยู่แน่!
ผู้อาวุโสฮวาเฟิงยิ่งคิดก็ยิ่งเป็นห่วง
สถานการณ์ตึงเครียดเช่นนี้ ไม่รู้เลยว่าฉู่เยว่จะเป็นอย่างใดบ้าง?
เปรี้ยง!
ขณะที่เขากำลังคิดห่วงอีกคน ทัณฑ์สวรรค์ที่โบยบินอยู่บนฟากฟ้า ก็ฟาดผ่าลงมาอีกครั้ง!
ผืนหิมะหนาเริ่มละลาย เผยให้เห็นก้อนหินที่อยู่เบื้องล่าง
ท่ามกลางสายตาของทุกคน ภูเขาหินขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงกลางนั้น เกือบจะเหมือนกับเกาะๆ หนึ่งก็มิปาน ส่วนรอบนอกก็มีกระดูกมังกรเก้าชิ้นเรียงต่อกัน ล้อมรอบมันไว้
ครั้นเห็นพลังของทัณฑ์สวรรค์ คนที่ยืนอยู่แนวหน้าต่างถอยหลังไปสองสามก้าว ด้วยสีหน้าไม่สู้ดี
นี่มันอันใดกัน?
แม้นรวมพลังกันแล้วยังเข้าไปไม่ได้ แสดงว่าพวกเข้าต้องรออยู่ที่นี่ไปเรื่อยๆ อย่างนั้นหรือ?
ไหนจะทัณฑ์สวรรค์ที่กระหน่ำลงมาไม่หยุด ราวจะกลืนกินสถานที่แห่งนี้เข้าไปเสียหมดอีก!
“การปะทะเช่นนี้… หรือว่ามีคนกำลังจะทะลวงเข้าสู่อาณาเขตเซียนเทพ…”
ขณะนี้ทุกคนต่างมุ่งความสนใจไปทางนั้น
แม้แต่ผู้อาวุโสตันชิงเองก็ด้วย
เนื่องจากได้รับบาดเจ็บ เขาจึงไปยืนอยู่ด้านหลังไกลจากลุ่มคน แต่สายตาของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่ภาพเบื้องหน้า
แต่แล้วจู่ๆ ก็มีเสียงนุ่มนวลดังแผ่วมาจากด้านหลังราวขลาดอาย
“… ท่านอาจารย์?”
ผู้อาวุโสตันชิงหันกลับไปมองด้วยสายตารังเกียจอย่างปิดไม่มิด
“ข้าบอกแล้วว่าจากนี้ไป ข้ามิใช่อาจารย์ของเจ้า เลิกเรียกข้าเช่นนั้นได้แล้ว!”
เจียงจื่อหยวนชาวาบไปทั้งใจ เมื่อเห็นเขาปฏิบัติต่อนางเช่นนี้
นางอยู่ในสำนักหลิงเซียวมาตั้งหลายปี แต่ท่านอาจารย์ไม่เคยมองนางด้วยสีหน้าเช่นนั้นเลยสักครั้ง…
นางกัดปากแน่น และทำทีจะคุกเข่าขอขมาอีกครั้ง
ผู้อาวุโสตันชิงยิ้มเยาะหนึ่งที
“อย่าเสียเวลาทำเช่นนั้นเลย ต่อให้เจ้าเข่ากระแทกพื้นจนกระดูกแตกเป็นชิ้นๆ ข้าก็จะไม่มีวันคืนคำเด็ดขาด!”
เจียงจื่อหยวนที่กำลังจะคุกเข่าลงพลันหยุดชะงักทันที นางนิ่งไปพักใหญ่ราวไม่รู้จะทำอย่างใดต่อไป
นางเกิดมาพร้อมกับสถานะอันสูงส่งและเป็นที่โปรดปรานมาโดยตลอด มีหรือที่นางจะเคยสัมผัสกับความเจ็บปวดและความอัปยศอดสูเช่นนี้?
ผู้อาวุโสตันชิงตัดความสัมพันธ์กับนางต่อหน้าผู้คนมากมาย และแทบจะตอกนางไว้กับเสาเข็มแห่งความอัปยศนี้!
แล้วนางจะยอมรับมันได้อย่างใด?
นางต้องรีบกู้สถานการณ์เดี๋ยวนี้!
“ท่านอาจารย์เจ้าคะ ข้าทราบ… ว่าก่อนหน้านี้ข้าทำให้ท่านผิดหวัง ข้าไม่ขอแก้ตัวใดๆ เพียงแต่อยากขอโอกาสจากท่านอีกแค่ครั้งเดียว”
ดวงตาของเจียงจื่อหยวนแดงเรื่อ
“ท่านเองก็เห็นแล้วว่าข้าในตอนนี้เป็นอย่างใด จะคนก็ไม่ใช่ จะผีก็ไม่เชิง หากท่านไม่ช่วยข้า แล้วหลังจากนี้ ข้าจะใช้ชีวิตอยู่ในสำนัก หรืออยู่ในอาณาจักรเสิ่นซวี่ต่อไปอย่างใด? ท่าน…”
“แล้วมันเกี่ยวอันใดกับข้า?”
สีหน้าของผู้อาวุโสตันชิงเย็นชายิ่งนัก
“เจียงจื่อหยวน ข้าว่าสุ่ยเซียนหลิงคงไม่อยากให้เรื่องที่เจ้าทำลงไป แพร่กระจายไปทั่วอาณาจักรเสิ่นซวี่หรอกกระมัง?”
เจียงจื่อหยวนราวถูกตบหน้าอย่างแรง ใบหน้านางขึ้นสีน้ำเงินสลับขาว
สุดท้ายแล้ว นางก็ทำได้เพียงกัดฟันและก้มหน้าลง
“ข้าเข้าใจแล้วเจ้าค่ะ”
…
“เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง”!
เมื่อเวลาผ่านไป แทนที่ทัณฑ์สวรรค์เหล่านั้นจะลดลง พวกมันกลับเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ
ท่ามกลางกลุ่มเมฆสีดำเต็มไปด้วยลำแสงสว่างเจิดจ้า แล่นริ้วพุ่งตัวเกี่ยวตวัดไปมาระหว่างชั้นเมฆ จนทำให้มองตามแทบไม่ทัน
แกรก!
มีเสียงแตกร้าวดังขึ้น!
“ภูเขานั้นกำลังจะถล่มแล้ว!”
จินตี้มองเห็นรอยแตกร้าวบนประตูที่ทอดตัวยาวตั้งแต่บนลงล่าง!
ลมปราณอันยิ่งใหญ่และทรงพลังทะลักออกมาตรงกลาง!
จินตี้หน้าถอดสีทันควัน!
“ถอยออกไปเร็ว!”
พวกเขารับมือกับพลังปราณนี้ไม่ไหวแน่นอน!
ก่อนจะสิ้นเสียงเตือน ร่างของเขาก็หายไปจากจุดนั้นแล้ว!
คนอื่นๆ ที่ยืนอยู่รอบข้างเองก็ตอบสนองเช่นเดียวกับเขา
บางคนตามเขาไป ในขณะที่บางคนไม่เชื่อคำเตือน และเลือกที่จะรอดูให้เห็นกับตา!
แต่หลังจากหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง คนเหล่านั้นก็ถูกพลังปราณอันรุนแรงโถมเข้าใส่ จนกระเด็นลอยไปกระแทกพื้นอย่างแรง!
กรรร์!
ภายในน้ำเสียงของมังกรนั้น แฝงไปด้วยความเจ็บปวดและการดิ้นรน
ราวกับมันพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นจากพันธนาการที่มองไม่เห็น!
ผู้อาวุโสฮวาเฟิงและคนอื่นๆ เองก็รีบร่นถอยหลังออกไป!
แกรก!
รอยแตกร้าวกระจายไปทั่วภูเขาหินอย่างรวดเร็ว! เสมือนใยแมงมุม!
ราวกับว่ามีบางอย่าง กำลังระเบิดออกมาจากด้านใน!
…
ฉู่หลิวเยว่พลันลืมตาขึ้น!
ดวงตากลมสีดำลุกวาว ลมปราณอันอ่อนโยนและสง่างามพวยพุ่งออกมา!
ทัณฑ์สวรรค์จำนวนนับไม่ถ้วนหมุนวนรอบตัวนาง ก่อนจะแทรกซึมไปตามผิวหนังของนาง!
กล้ามเนื้อและกระดูกทุกส่วนในกายของนาง เพิ่มพูนความแข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็ว!
นางรวบรวมความแข็งแกร่งในกายทั้งหมด แล้วถ่ายโอนไปยังไข่มุกธาราในจุดตันเถียน!
ตูม!
เกิดเสียงกัมปนาทดังก้อง!
พร้อมกับระลอกคลื่นบางอย่างที่ปรากฏขึ้นเหนือไข่มุกธารา
ฉู่หลิวเยว่ใจเต้นระรัว!
ก่อนจะเห็นลายเส้นที่เก้าปรากฏขึ้นอย่างช้าๆ!
สีของมันดูราวกับรวมสีทุกสีบนโลกเข้าไว้ด้วยกัน ช่างงดงามอร่ามตายิ่งนัก!
แค่มองครั้งเดียว ก็สามารถทำให้ผู้คนลุ่มหลงจนยากจะละสายตา!
ลมปราณอันศักดิ์สิทธิ์และทรงพลัง ระเบิดตูมออกมาจากลายเส้นนั้น!
จอมยุทธ์ระดับเก้า!
ขณะเดียวกัน หลุมศพที่อยู่ตรงหน้าฉู่หลิวเยว่ก็พังทลายลง!
ตูม!
เศษชิ้นส่วนสีดำจำนวนมากกระจายไปทุกสารทิศ!
จนปกคลุมทั่วทุกพื้นที่ในถ้ำ!
ฉู่หลิวเยว่ยืนอยู่ท่ามกลางวงล้อมของเศษวัตถุสีดำ
นางมองตรงไปข้างหน้า
เศษสีดำเหล่านี้มีขนาดแตกต่างกันไป บางส่วนก็ใหญ่เท่ากับเล็บมือ และบางส่วนก็เล็กเพียงเมล็ดงา
พวกมันล่องลอยอยู่ข้างในอย่างเงียบๆ และส่องแสงวิบวับเสมือนดวงดาว ราวกับเชื่อมโยงถึงกันด้วยพลังที่มองไม่เห็นและแปลกประหลาด พลางก่อตัวเป็นตาข่ายขนาดใหญ่
แรงกดดันอันหนักหน่วงแผ่กระจายไปอย่างเงียบเชียบ!
ประกายเย็นชาแวบผ่านดวงตาของฉู่หลิวเยว่
…นางถูกตาข่ายนี้ขังไว้ข้างในเสียแล้ว!
