ยอดนักรบจอมราชัน - ตอนที่ 946 คำพูดดีๆก่อนตาย
ตอนที่ 946 คำพูดดีๆก่อนตาย
การต่อสู้ด้านนอกก็ยังคงดำเนินต่อไปและเสียงกรีดร้องก็ดูน่ากลัวมากในคืนที่มืดมิดนี้และเต็มไปด้วยเสียงโหยหวนจากส่วนลึกของนรก ในตอนนี้หัวใจของฮัตโตริชิฮิโระตกไปอยู่ที่ตาตุ่มข้อเท้าเพราะตอนนี้เขาทั้งประหม่าและหวาดกลัวอย่างมาก ถึงแม้ว่าผิวเผินเขาจะดูมั่นใจมากแต่เขาก็รู้ดีว่าพลังของเขี้ยวหมาป่านั้นทรงพลังมากแค่ไหนดังนั้นเขาจึงไม่กล้าที่จะประมาทเลยแม้แต่น้อย
ฮัตโตริชิฮิโระไม่ได้ทำอะไรเลยและได้แต่ยืนอยู่ข้างหลัง ซึ่งความหวังเดียวของเขาในตอนนี้คือหวังให้ลูกศิษย์ของเขาจัดการกับคนด้านนอกให้หมดและเข้ามาช่วยเหลือเขาอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตามเขาก็รู้ดีว่าความหวังนี้ช่างริบหรี่มากแต่เนื่องจากมันเกิดขึ้นแล้วเขาจึงต้องเตรียมพร้อมอยู่ตลอดเวลา ดูเหมือนว่าลึกๆแล้วเขาจะบอกตัวเองว่าเขานั้นตัดสินใจผิดพลาดเพราะถ้าเขาจัดคนมาคุ้มกันเขามากกว่านี้เย่เชียนคงจะไม่กล้าลงมืออย่างแน่นอน ไม่เช่นนั้นสถานการณ์ทั้งหมดคงจะไม่เป็นเช่นนี้อย่างแน่นอน
เย่เชียนกับเฟิงหลานก็จัดการศัตรูของตัวเองอย่างรวดเร็วเช่นกัน เพราะจำนวนสองต่อหนึ่งนั้นไม่ได้เป็นอุปสรรคสำหรับเย่เชียนเลย ด้วยพลังปราณที่หมุนเวียนในร่างกายได้ระเบิดออกมาพร้อมกับมีดคลื่นโลหิตในมือของเย่เชียนจนมันเปล่งแสงสีแดงเลือดราวกับอสูรจากนรกจนผู้คนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวาดหวั่นเมื่อเห็นมัน
อย่างไรก็ตามถึงยังไงก็ไม่ควรมองข้ามความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้เพราะเหล่ายอดฝีมือของสำนักนินจาอิงะเองก็ไม่ธรรมดา ด้วยวิชาดาบของประเทศญี่ปุ่นนั้นส่วนใหญ่จะใช้มือทั้งสองข้างจับดาบซึ่งช่วยเพิ่มพละกำลังของพวกเขาในระดับหนึ่ง ซึ่งการฟันแต่ละครั้งทำให้อีกฝ่ายกดดันได้มาก อย่างไรก็ตามคู่ต่อสู้ที่พวกเขาเผชิญหน้าล้วนเป็นนักสู้ยอดฝีมือของเขี้ยวหมาป่าที่ผ่านความตายมานับไม่ถ้วน ดังนั้นไม่ว่าพวกเขาจะกดดันอย่างไรถึงยังไงพวกเขาก็เป็นฝ่ายโดนกดดันแทน
ชิงเฟิงตอนนี้เป็นเหมือนคนบ้าเพราะเขาถือมีดเอาไว้ในมือข้างหนึ่งและกรงเล็บแหลมอีกข้างหนึ่ง ดังนั้นเมื่อเห็นดาบคาตานะที่อยู่ข้างหน้าเขาแกว่งไปแกว่งมาแล้วชิงเฟิงก็ตอบโต้และหยุดมันด้วยมีดในมือของเขาและใช้กรงเล็บแทงเข้าไปในร่างกายของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็วโดยไม่หยุดยั้งและหันกลับมาอย่างรวดเร็ว ซึ่งกรงเล็บของชิงเฟิงนั้นดูเหมือนจะมีชีวิตและพวกมันก็แทงเข้าไปในร่างกายของศัตรูซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วและไร้ความปรานีอย่างบ้าคลั่ง
เมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องอย่างต่อเนื่องแล้วหัวใจของฮัตโตริชิฮิโระก็สั่นสะท้านและเขาก็รู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก ในตอนนี้ดวงตาของเขาหันมองไปรอบๆราวกับว่าเขาต้องการที่จะหลบหนีแต่น่าเสียดายที่เขาอยู่ในรังไหมของตัวเองและห้องโถงบรรพบุรุษแห่งก็นี้ไม่มีทางออกอื่นนอกจากประตูเท่านั้น เดิมทีทั้งหมดนี้ถูกออกแบบมาสำหรับการฆ่าเย่เชียนดังนั้นหลังจากที่เข้ามาที่นี่จึงไม่มีทางออกอื่น แต่ทว่าตอนนี้รังไหมของเขากลับทำให้ตัวเองไม่สามารถหลบหนีไปที่ไหนได้เลย
มีดคลื่นโลหิตในมือของเย่เชียนก็เจาะเข้าไปที่คอของฝ่ายตรงข้ามจากมุมแปลกๆที่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย จากนั้นเลือดก็พุ่งออกมาอย่างกะทันหันและร่างกายของอีกฝ่ายก็ค่อยๆล้มลง ซึ่งนี่คือสิ่งที่เย่เชียนได้เรียนรู้จากสุดยอดนักฆ่าอย่างหลินเฟิงและมันก็ค่อนข้างมีประสิทธิภาพในการจัดการกับนินจาของประเทศญี่ปุ่นเหล่านี้ เนื่องจากหลินเฟิงได้เผชิญหน้ากับนินจาอิงะมาหลายครั้งดังนั้นเขาจึงศึกษาการเคลื่อนไหวและรูปแบบการโจมตีของเหล่านินจา ซึ่งการเคลื่อนไหวเหล่านี้สามารถอธิบายได้ว่าเป็นการผสมผสานระหว่างประสบการณ์จริงของหลินเฟิงและการปรับเปลี่ยนโดยเฉพาะและนั่นก็ทำให้พลังการโจมตีค่อนข้างที่จะทรงพลังและแม่นยำไปพร้อมๆกัน
นินจาทั้งแปดคนก็นอนจมกองเลือดอยู่บนพื้นอย่างรวดเร็วและกลายเป็นศพที่ไร้วิญญาณจนฮัตโตริชิฮิโระสั่นสะท้านอย่างหวาดกลัว จากนั้นเขาก็มองไปที่เย่เชียนแล้วสูดลมหายใจด้วยความโกรธและตะโกนว่า “เย่เชียน..มันไม่มีประโยชน์อะไรถ้าแกจะฆ่าฉันเพราะถึงแม้ว่าแกจะฆ่าฉันได้แต่แกก็ไม่สามารถทำลายพันธมิตรองค์กรทั้งหมดได้อยู่ดี”
เย่เชียนยิ้มอย่างเฉยเมยแล้วพูดว่า “นั่นมันไม่เกี่ยวกันเพราะการทำลายสำนักนินจาอิงะก็เหมือนการกำจัดอุปสรรคไปหนึ่งอย่าง..ตราบใดที่เราไล่ทำลายทีละเล็กทีละน้อยล่ะก็พันธมิตรของแกก็สามารถพังทลายได้เหมือนกัน..นอกจากนี้พันธมิตรของพวกแกมันก็เต็มไปด้วยความขัดแย้งเพราะงั้นมันจะรวมเป็นหนึ่งเดียวกันได้นานสักแค่ไหนกัน..ฉันไม่คิดอย่างนั้นหรอกเพราะฉันเชื่อว่าความแค้นเป็นเวลาหลายปีมันไม่สามารถแก้ไขได้เพราะเรื่องพวกนี้หรอก..ตราบใดที่ยังมีความขัดแย้งมันก็สามารถพังทลายได้ทุกเมื่อ!”
“เย่เชียนแกมันเป็นหมาป่าจริงๆ..ไอ้พวกหมาป่าเจ้าเล่ห์” ฮัตโตริชิฮิโระพูด
“ขอบคุณสำหรับคำชม” เย่เชียนพูด “เอาล่ะ..สำหรับผู้นำตระกูลฮัตโตริผู้ยิ่งใหญ่แล้วฉันคิดว่าแกควรจะรู้ว่าต้องทำยังไงใช่มั้ย?”
“หืมแน่นอนว่าฉันรู้..แกอยากรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลังในการรวมองค์กรใหญ่ๆเข้าด้วยกันใช่มั้ย?” ฮัตโตริชิฮิโระยิ้มอย่างดูถูกและพูดว่า “แกคิดว่าฉันจะบอกแกอย่างนั้นเหรอ..แกมั่นใจเกินไปแล้วเพราะต่อให้แกฆ่าฉันตอนนี้ถึงยังไงสำนักนินจาอิงะก็ยังคงดำเนินต่อไปและเหล่าลูกศิษย์จะแก้แค้นให้ฉันอย่างแน่นอน”
“ฉันรู้ว่าคนของแกมีจำนวนมากแต่ยิ่งมีคนมากเท่าไหร่ก็ยิ่งมีความขัดแย้งมากขึ้นเท่านั้นและมันจะทำให้ประสิทธิภาพในการต่อสู้ลดลงอย่างมาก” เย่เชียนพูดอย่างช้าๆ “สำนักนินจาอิงะของแกมีคนจำนวนมากก็จริงแต่ความขัดแย้งภายในก็ยิ่งเยอะตามไปด้วย..เหมือนกับการปะทะกันระหว่างสามตระกูลนินจาครั้งล่าสุดเพราะงั้นถ้าแกตายไปตระกูลอื่นๆก็จะต่อสู้และดิ้นรนแย่งชิงความเป็นผู้นำและมันจะไม่มีวันสงบลง..ด้วยเหตุนี้สำนักนินจาอิงะจะไม่มีเวลามาสนใจพวกเราแกไม่คิดว่างั้นเหรอ?”
ฮัตโตริชิฮิโระถึงกับสั่นสะท้านและเขาก็ต้องยอมรับว่าคำพูดของเย่เชียนนั้นมีเหตุมีผลและนับตั้งแต่สิ้นสุดความขัดแย้งของสามตระกูลนินจาครั้งล่าสุดถึงแม้ว่าเขาจะได้ยึดครองสำนักนินจาอิงะไปแล้วแต่เขาก็รู้ดีว่ากลุ่มเล็กๆภายใต้การบัญชาการของเขาก็เริ่มเคลื่อนไหวอย่างลับๆเช่นกันและพวกเขาก็ดูไม่เต็มใจอย่างมากที่เขาขึ้นครองบัลลังก์ ดังนั้นถ้าหากเขาตายล่ะก็กลุ่มเหล่านั้นจะต้องเริ่มต่อสู้แย่งชิงอำนาจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เมื่อเกิดสงครามแล้วสำนักนินจาอิงะจะต้องตกอยู่ในความขัดแย้งอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
เย่เชียนก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ถึงแม้ว่าฉันจะอยากรู้จริงๆว่าใครที่สามารถรวมองค์กรใหญ่ๆเข้าด้วยกันได้ก็ตาม..แต่นอกจากแกแล้วฉันก็สามารถสืบหาเรื่องนี้ได้ถึงแม้ว่าแกจะไม่พูดก็ตาม..แต่ถึงยังไงฉันก็จะให้โอกาสแกสักครั้งเพื่อเห็นแก่ความเป็นเพื่อนในอดีต”
“บอสกำลังพูดเรื่องอะไรน่ะ..มันฆ่าพี่น้องของเราไปตั้งหลายคนเพราะงั้นวันนี้เราจะไม่ปล่อยมันไปเด็ดขาด” ชิงเฟิงพูดอย่างโกรธเกรี้ยว เมื่อได้ยินเช่นนั้นเย่เชียนก็โบกมือและหยุดการกระทำของชิงเฟิง
ฮัตโตริชิฮิโระพูดว่า “ฉันรู้ดีว่าวันนี้ไม่ว่าฉันจะพูดหรือไม่พูดถึงยังไงฉันก็ต้องตายอยู่ดี..เพราะงั้นทำไมฉันต้องพูดด้วย?”
“ถ้าอย่างนั้นฉันก็ช่วยอะไรแกไม่ได้..ฉันเคยบอกไปแล้วว่าถึงแม้มันจะเป็นความตายแต่ก็มีอยู่หลายวิธีที่จะตาย..ซึ่งผลลัพธ์มันก็ขึ้นอยู่กับทางเลือกของแก” หลังจากพูดจบเย่เชียนก็หันไปมองเฟิงหลานแล้วพูดว่า “ทุกอย่างพร้อมหรือยัง?”
“พร้อมแล้ว” เฟิงหลานพูด
เย่เชียนก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจและหันไปมองฮัตโตริชิฮิโระแล้วพูดว่า “ผู้อาวุโสฮัตโตริ..ขอโทษด้วยที่ต้องทำแบบนี้!”
สีหน้าของฮัตโตริชิฮิโระดูตกตะลึงอย่างมากและเขาก็ไม่เข้าใจว่าการสนทนาของเย่เชียนและเฟิงหลานนั้นคืออะไรและพวกเขาเตรียมอะไรเอาไว้ อย่างไรก็ตามในเวลานี้เขาไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่นดังนั้นเขาจึงตะโกนและรีบพุ่งเข้าไปหาเย่เชียน ซึ่งดูเหมือนว่าเขากำลังจะฆ่าเย่เชียนแต่ทว่าการโจมตีของเขาเห็นได้ชัดว่าเป็นเพียงแค่การเคลื่อนไหวธรรมดาๆเท่านั้น ฮัตโตริชิฮิโระเพียงต้องการใช้การโจมตีอันทรงพลังของเขาทำให้เย่เชียนหลีกทางไปแล้วใช้โอกาสนี้หลบหนี
หากเย่เชียนไม่เข้าใจแม้แต่การกระทำเหล่านี้ล่ะก็ประสบการณ์ในอาชีพทหารรับจ้างของเขาหลายปีที่ผ่านมาคงจะไร้ประโยชน์อย่างมาก แต่ทว่าการกระทำของเย่เชียนนั้นทำให้ฮัตโตริชิฮิโระประหลาดใจเพราะเย่เชียนนั้นแน่นิ่งและไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย ดังนั้นฮัตโตริชิฮิโระจึงเลือกที่จะวิ่งหนีไป
“หยุด!” เฟิงหลานก็ขว้างดาวกระจายออกไปและเจาะเข้าไปที่ร่างกายของฮัตโตริชิฮิโระอย่างแม่นยำ ดาวกระจายของญี่ปุ่นนั้นมีประสิทธิภาพที่ยอดเยี่ยมอย่างมากมันคล้ายกับเข็มขว้างของประเทศจีน ซึ่งพวกมันทั้งหมดเป็นอาวุธสำหรับขว้างระยะไกลและสามารถซ่อนตามร่างกายได้อย่างมิดชิด ซึ่งดาวกระจายเหล่านี้สำนักนินจาอิงะไม่นิยมใช้กันเพราะส่วนใหญ่มักจะใช้โดยตระกูลนินจาฟูมะ
ร่างของฮัตโตริชิฮิโระก็หยุดอย่างกะทันหันและใบหน้าของเขาก็มืดลงอย่างเห็นได้ชัดพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาจากมุมปากของเขา เขาไม่คิดว่าเย่เชียนจะใช้กลอุบายเช่นนี้เลยและไม่อยากเชื่อเลยว่าทุกอย่างมันจะจบลงแบบนี้
“แก…แก…” ฮัตโตริชิฮิโระพูดด้วยความไม่อยากจะเชื่อ “ม่อหนาน!” เมื่อเสียงนั้นจงลงร่างของฮัตโตริชิฮิโระก็ล้มลงช้าๆ เขาไม่เข้าใจจนกระทั่งเสียชีวิตว่าทำไมเย่เชียนถึงมีท่าทีที่ดูอวดดีเช่นนั้นเพราะในสายตาของนินจาญี่ปุ่นเหล่านี้แล้วชาวจีนล้วนมี ความอวดดีและพวกเขาเองก็ไม่เคยใช้ท่าทีเช่นนี้เพราะนั่นจะเป็นการกระทำที่น่ารังเกียจในสายตาของพวกเขา
อย่างไรก็ตามเย่เชียนไม่เคยแสร้งทำเป็นสุภาพบุรุษและเขาก็ไม่สนใจว่าเขาจะใช้วิธีใดในการจัดการกับศัตรูของเขาเพราะตราบใดที่สามารถกำจัดศัตรูได้สำหรับเย่เชียนแล้วนั่นก็เป็นวิธีการที่น่าชื่นชมทั้งหมด เพราะนี่คือสิ่งที่เขาเตรียมเอาไว้และด้วยวิธีนี้เขาจะสามารถเห็นความคิดและการตัดสินใจของอีกฝ่ายก่อนตายได้อย่างสมบูรณ์แบบ อย่างไรก็ตามเย่เชียนไม่คิดว่าฮัตโตริชิฮิโระจะเปิดเผยชื่อดังกล่าวก่อนที่เขาจะตาย การที่ฮัตโตริชิฮิโระพูดชื่อบุคคลนี้ออกมามันหมายความว่าอย่างไรและม่อหนานคือใคร?
.