ตอนที่ 881 เหตุการณ์ไม่คาดคิด
เฟิงหลานกลอกตาไปที่หลี่เหว่ยและพูดกับเย่เชียนว่า “บอสอย่าไปฟังเรื่องไร้สาระของไอ้หมอนี่เลย..ที่เขาไม่ได้มานั่นเพราะว่าที่นั่นมีบางอย่างที่ยังไม่ได้จัดการอยู่เพราะงั้นเทียนเฉินจึงต้องอยู่ที่นั่นต่อ..ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่สำคัญและการพัฒนาของเขี้ยวหมาป่าที่นั่นก็เร็วมากเพราะงั้นฉันจึงกลัวว่ามันจะมีอะไรผิดพลาดดังนั้นฉันจึงให้เขาคอยดูแลที่นั่นแทนฉัน” หลังจากหยุดไปชั่วครู่เฟิงหลานก็พูดว่า “บอสจำชิบะโชโกะได้มั้ย?”
หลังจากที่เย่เชียนอำลาหูวเค่อแล้วเขาก็ขับรถตรงไปยังสนามบินนานาชาติปักกิ่ง อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่ได้สังเกตเลยว่าทุกอย่างเกี่ยวกับเขานั้นถูกซือจื้อคอยเฝ้ามองอยู่ ซึ่งภายในดวงตาของเธอมีแสงวูบวาบอยู่ข้างในราวกับว่าเธอมีความปีติยินดีอยู่ในใจ
เย่เชียนตกตะลึงเล็กน้อยแล้วพูดว่า “แน่นอนผมจำได้..เธอคือผู้นำทหารรับจ้างเรดซันและเป็นลูกสาวของรองหัวหน้าสมาคมมังกรดำ..มันเกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ?..เมื่อเราออกจากเกาะประเทศญี่ปุ่นครั้งก่อนผมยังไม่ได้บอกให้ปล่อยเธอไป”
สนามบินนานาชาติปังกิ่งนั้นเป็นสนามบินนานาชาติหลักของประเทศจีนและเป็นสนามบินพลเรือนที่มีคนพลุกพล่านที่สุดในประเทศอีกด้วย ซึ่งถึงแม้จะไม่ใช่วันหยุดที่วุ่นวายและเทศกาลต่างๆก็ตามแต่สนามบินแห่งนี้ก็ยังเต็มไปด้วยผู้คนอยู่ตลอดเวลา
“ผู้หญิงคนนั้นไม่เลวเลยและผมก็ไม่รู้ว่าเทียนเฉินไปทำอะไรเธอไว้หรือเปล่าเพราะผู้หญิงคนนั้นดูหลงรักเทียนเฉินอย่างหัวปักหัวปำ..ก่อนหน้านี้เธอไปประเทศเมียนมาร์กับพวกเราเพื่อสารภาพรักกับเทียนเฉินและตอนนี้พวกเขาทั้งสองก็ดูรักกันมาก..คู่รักคู่นี้เป็นคู่ที่พิลึกมากเพราะพวกเขาเอาแต่ทดลองยาพิษตลอดทั้งวัน”
เมื่อรถของเย่เชียนมาถึงสนามบินหลี่เหว่ยกับเฟิงหลานและคนอื่นๆก็รออยู่ที่สนามบินแล้ว ซึ่งหลี่เหว่ยดูตื่นเต้นอย่างมากและเมื่อเห็นเย่เชียนลงจากรถทั้งสองก็รีบทักทายเขาและหลี่เหว่ยก็เข้าไปกอดเย่เชียน
เย่เชียนขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดว่า “ก็ดีเพราะชิบะโชโกะก็เป็นสมาชิกของสำนักนินจาอิงะเหมือนกันเพราะงั้นเธอคงรู้เกี่ยวกับตระกูลนินจาหลายอย่าง..หากเราเผชิญหน้ากับพวกนั้นในอนาคตก็ถือว่าเป็นเรื่องดีสำหรับเรา..ผู้หญิงญี่ปุ่นก็มีข้อดีอยู่เพราะการปลูกฝังตั้งแต่เด็กของคือพวกเธอคือถ้าหากพวกเธอแต่งงานกับใครเธอก็ต้องซื่อสัตย์ต่อสามีและยอมแม้แต่ทรยศครอบครัวเพื่อสามีได้..แต่ว่าตัวตนของชิบะโชโกะนั้นแตกต่างออกไปเราต้องระวังให้ดี..คอยสังเกตเธออย่างระมัดระวัง”
“บอส..ผมไม่คิดเลยว่าประเทศจีนจะเปลี่ยนไปมากขนาดนี้..ผมไม่ได้มาที่นี่นานแล้วและมันเทียบได้กับเมืองใหญ่ๆของโลกเลย” หลี่เหว่ยพูดด้วยรอยยิ้มและใบหน้าก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มของความตื่นเต้น ซึ่งไม่ว่าจะเป็นคนเร่ร่อนในต่างแดนหรือประชาชนที่อยู่ในประเทศจีนก็ตามหากพวกเขาเห็นมาตุภูมิของพวกเขาเจริญเติบโตขึ้นพวกเขาจะมีความสุขจากก้นบึ้งของหัวใจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ใช่หลี่เหว่ยเป็นทหารรับจ้างและคนที่สิ้นหวังมาก่อนอย่างไรก็ตามเขาก็ยังมีความรักชาติอย่างสุดซึ้งต่อบ้านเกิดในหัวใจของเขาและนี่คือความจริงที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
เฟิงหลานก็พยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า “ไม่ต้องกังวลไปบอสเพราะเทียนเฉินก็ยังคงระมัดระวังในเรื่องนี้อยู่..อีกอย่างชิบะโชโกะนั้นก็เป็นฝ่ายที่คลั่งไคล้เทียนเฉินเองเพราะงั้นก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร”
“แล้วพี่เทียนเฉินอยู่ที่ไหนทำไมเขาไม่มาด้วย” เย่เชียนถาม
“เขามีชะตากรรมที่น่าสลดใจมากเพราะเขาถูกบังคับให้ลองกินยาพิษทุกชนิดตลอดทั้งวันจนผมอดไม่ได้ที่จะสงสารเขา” หลี่เหว่ยพูดด้วยท่าทางเห็นอกเห็นใจมาก
“ดี!” เย่เชียนก็พยักหน้าเล็กน้อย “เอาล่ะเรื่องนี้เอาไว้ว่ากันทีหลัง..แจ็คน่าจะบอกคุณเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นในประเทศบนญี่ปุ่นแล้วใช่มั้ย?”
“บอส..ไอ้พวกยุ่นมันจะเหิมเกริมเกินไปแล้ว..ดูเหมือนว่าบทเรียนที่ผมมอบให้พวกมันครั้งก่อนยังไม่เพียงพอ..บอสเราไปฆ่าพวกมันกันเถอะ..พวกเราพี่น้องเขี้ยวหมาป่าไปสังหารหมู่พวกมันกลางเมืองหลวงโตเกียวกันเถอะ” หลี่เหว่ยตะโกนและดึงดูดความสนใจจากผู้คนจำนวนมากในทันทีและทุกคนก็มองมาที่เขาด้วยความประหลาดใจราวกับว่าพวกเขาได้เห็นสัตว์ประหลาด
เย่เชียนถึงกับผงะไปชั่วขณะและถามด้วยความประหลาดใจ “เกิดอะไรขึ้น?”
เย่เชียนก็เหลือบมองไปที่หลี่เหว่ยแล้วพูดว่า “ไอ้บ่านี่นายคิดว่ากองกำลังป้องกันตนเองของญี่ปุ่นเป็นพวกโง่งั้นเหรอ?..ต่อให้พวกนั้นจะแย่แค่ไหนแต่เราก็ไม่สามารถทำลายประเทศญี่ปุ่นด้วยพี่น้องเพียงไม่กี่คนของเราหรอก..นายจะให้พี่น้องของเราบุกไปถล่มประเทศญี่ปุ่นอย่างโจ้งแจ้งและเปิดเผยต่อสาธารณะจนโดนพวกNATOไล่ล่างั้นเหรอ..นายจะพูดอะไรก็คิดให้ดีก่อนสิ”
หลี่เหว่ยก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยและหัวเราะแห้งๆแล้วพูดว่า “ผมล้อเล่นหน่าบอส”
“ชิงเฟิงหายตัวไปแต่สิ่งต่างๆอาจจะไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิดเพราะเมื่อคืนนี้ม่อหลงเดินทางไปก่อนแล้วและพี่น้องของเราก็ตามไปสมทบเขาแล้วด้วย..ตอนนี้ตัวตนของเราค่อนข้างเปิดเผยเพราะงั้นหากผิดพลาดอะไรมันคงจะไม่ดี..นอกจากนี้เมืองโตเกียวยังมีการตรวจตราและป้องกันอย่างเต็มกำลังเพราะงั้นเมื่อไหร่ที่ม่อหลงเจอตัวชิงเฟิงแล้วสิ่งต่างๆก็จะเปลี่ยนไปและเราค่อยมาวางแผนกันอีกที” เย่เชียนพูด
“บอส..ตระกูลนี้แข็งแกร่งขนาดไหน..เราควรเริ่มจากตรงไหนดี?” เฟิงหลานถาม
“ผมได้วางแผนเอาไว้แล้ว..ถึงแม้ว่าตระกูลชางกวนจะเป็นตระกูลหลักศิลปะการต่อสู้จีนโบราณและพวกนั้นก็อยู่ในแวดวงธุรกิจมาโดยตลอด..ถึงแม้ว่าพวกนั้นจะมีเครือข่ายมากมายและมีความสัมพันธ์ที่ดีกับรัฐบาลกลางก็ตามแต่ผมก็มีวิธีกันไม่ให้พวกนั้นเข้ามาแทรกแซง..ส่วนที่เหลือพวกเราจะเผชิญหน้ากับตระกูลชางกวนแบบตาต่อตาฟันต่อฟัน..เราต้องเอาชนะพวกเขาในเชิงพาณิชย์ก่อนแล้วค่อยกำจัดพวกนั้นออกจากเมืองหลวงแห่งนี้เพราะท้ายที่สุดแล้วที่นี่มันอยู่ใต้เท้าของจักรพรรดิ..เอาล่ะกลับไปพักกันก่อนเดี๋ยวจะเล่าให้ฟังอย่างละเอียดเมื่อถึงเวลา”
หลังจากพูดคุยกันทั้งสามก็เตรียมที่จะออกจากสนามบินและทันทีที่พวกเขาหันกลับมาเขาก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ที่นั่นด้วยท่าทางโกรธเกรี้ยวราวกับว่าดวงตาของเธอจะลุกเป็นไฟ เมื่อเห็นเช่นนั้นหลี่เหว่ยก็ถึงกับตกใจและบ่นพึมพำว่า “หืม..ป้าคนนี้มาที่นี่ทำไมกัน”
เย่เชียนก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและเมื่อเขากำลังจะพูดหลี่เหว่ยก็ดึงแขนของเขาและพยายามจะวิ่งหนี ปล่อยให้เย่เฉียนสูญเสีย “หลี่เหว่ยอย่าหนีฉัน!” ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากซือจื้อผู้หญิงสุดลึกลับ
“บอส!..พี่เฟิงหลาน!..หนีเร็ว!” หลี่เหว่ยพูดขณะวิ่งหนี “ยัยป้าอย่าตามมานะ..ให้ตายเถอะฉันไม่เคยเจอผู้หญิงแบบนี้มาก่อนเลย..ยัยป้าหน้าด้าน!”
ซือจื้อก็วิ่งไล่ตามหลี่เหว่ยและตะโกนว่า “ใช่ฉันหน้าด้าน..แล้วมันยังไง?..นายคิดว่าโลกใบนี้มันเป็นบ้านของนายงั้นเหรอ..นายคิดที่จะหนีไปไหนฉันบอกแล้วไงว่านายไม่มีทางหนีฉันไปได้หรอก..หลี่เหว่ยหยุดเดี๋ยวนี้!..ถ้านายไม่หยุดก็อย่ามาโทษว่าฉันใจร้ายก็แล้วกัน”
เย่เชียนไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีและรู้สึกงุนงงอย่างมากเพราะเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างทั้งสอง จากนั้นเย่เชียนก็หันไปมองเฟิงหลานและถามด้วยความประหลาดใจว่า “นี่มันเกิดอะไรขึ้นพวกเขารู้จักกันงั้นเหรอ?”
เฟิงหลานก็ยักไหล่เล็กน้อยและยิ้มแหยงๆแล้วพูดว่า “มันคือผลลัพธ์และผลกรรมของความรักที่หลี่เหว่ยทิ้งเอาไว้ทุกหนทุกแห่ง..ไอ้หมอนั่นคิดเสมอว่าเขาสามารถอยู่ท่ามกลางดอกไม้นับพันๆดอกได้โดยที่ไม่ผูกมัดแต่คราวนี้ในที่สุดเขาก็ได้พบกับศัตรูตัวฉกาจแล้ว..เท่าที่ฉันรู้ผู้หญิงคนนี้ไล่ตามหลี่เหว่ยมานานแล้วและไม่ว่าหลี่เหว่ยจะหนีไปที่ไหนเธอก็ตามเขาไปทุกที่”
เย่เชียนรู้สึกหวาดผวาเล็กน้อยเกี่ยวกับความโชคร้ายของหลี่เหว่ยเพราะแน่นอนว่าผู้หญิงหลายๆคนนั้นไม่สามารถทำให้หลี่เหว่ยต้องกังวลหรือประหม่าได้เลยแต่ผู้หญิงคนนี้คือซือจื้อและยิ่งไปกว่านั้นเธอยังไล่ตามหลี่เหว่ยมานานอีกด้วย มันดูไม่ง่ายเลยจริงๆเพราะเขาจำได้ว่าในร้านอาหารวันก่อนซือจื้อเอ่ยถึงชื่อหลี่เหว่ยและตอนนี้ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะมาที่เครือน่านฟ้ากรุ๊ปเพื่อตามหาหลี่เหว่ยจริงๆ
“หลี่เหว่ยไอ้สารเลว..นายมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย” ยิ่งซือจื้อไล่ตามเร็วเท่าไหร่หลี่เหว่ยก็ยิ่งวิ่งหนีเร็วขึ้นเท่านั้นและซือจื้อก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนจนดึงดูดสายตาทุกคนในสนามบินทันทีและมองดูการไล่ล่าระหว่างชายและหญิงด้วยสายตาที่ดูสงสัย
“ฉันไม่ใช่ผู้ชายแล้วมันทำไม..ในเมื่อเธอรู้ว่าฉันไม่ใช่ผู้ชายแล้วทำไมเธอยังไล่ตามฉันอยู่ล่ะ..หรือว่าเธอเป็นผู้หญิงแปลงเพศ!” หลี่เหว่ยพูดอย่างเจ้าเล่ห์
“ไอ้สารเลว..ไอ้บ้านี่” เสียงของซือจื้อแหบแห้งเล็กน้อยและดูเหมือนเธอกำลังจะร้องไห้ “ถ้านายไม่หยุดฉันจะฆ่าตัวตายตรงนี้แหละเชื่อมั้ย?”
“ฉันไม่เชื่อหรอก..อย่างเธอเนี่ยนะจะฆ่าตัวตาย?” หลี่เหว่ยพูด
ด้านนอกของสนามบินภายในรถเก๋งสีดำหวงฟู่ชิงเตี๋ยนก็มองไปที่ฉากข้างหน้าเขาและส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ ว่ากันว่าวีรบุรุษผู้กล้าหาญมักจะยอมสยบให้กับผู้หญิงแต่คราวนี้มันไม่เป็นเช่นนั้นเพราะผู้หญิงได้ยอมสยบให้กับผู้ชายอย่างสมบูรณ์แบบ เขาได้ยินข่าวและรู้ว่าหลี่เหว่ยกับเฟิงหลานกำลังจะมาที่เมืองหลวงและเขาก็กลัวว่าเย่เชียนจะสร้างความวุ่นวายอีกครั้งในเมืองหลวงแห่งนี้ดังนั้นเขาจึงรีบมาดูทันทีแต่ใครจะรู้ว่าเขาจะได้เห็นเหตุการณ์ดังกล่าวและเขาก็ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรดีเพราะถ้าเขาเดินออกไปแบบนี้ล่ะก็ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับซือจื้อจะถูกเปิดเผยอย่างไม่ต้องสงสัยเลย
ซือจื้อนั้นรู้ดีว่าหลี่เหว่ยเป็นคนเจ้าชู้และเป็นคนเลวสำหรับผู้หญิงหลายๆคนแต่ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงไม่สามารถปล่อยให้เขาออกไปจากหัวใจของเธอได้ ตั้งแต่คืนนั้นกับหลี่เหว่ยเธอก็ดูมีความสุขมากและคิดว่าความสัมพันธ์ของเธอกับหลี่เหว่ยนั้นจะเป็นแค่ชั่วข้าวคืนเท่านั้นแต่เธอก็ไม่สามารถปล่อยเขาไปได้เลย ซึ่งเธอรู้ว่าเครือน่านฟ้ากรุ๊ปเป็นธุรกิจเบื้องหน้าขององค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าและตราบใดที่เธอเข้าร่วมเครือน่านฟ้ากรุ๊ปล่ะก็ไม่ช้าก็เร็วเธอจะได้พบกับหลี่เหว่ยอีกครั้ง ที่เครือน่านฟ้ากรุ๊ปแห่งนี้ทุกคนบอกว่าเธอเป็นคนรักของชางกวนเจ้อแต่มันเป็นเพียงแค่ข่าวลือเพราะถึงแม้ว่าชางกวนเจ้อจะมีความคิดที่ไม่ดีเกี่ยวกับเธอแต่ซือจื้อก็ระมัดระวังตัวมากและจนถึงตอนนี้ชางกวนเจ้อยังไม่เคยแม้แต่จะได้สัมผัสมือของเธอเลย
“แม่งเอ๊ย..ฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงไร้ยางอายอย่างเธอมาก่อนเลย..เธอไล่ตามฉันทำไมฉันไม่ชอบเธอ..ต่อให้ฉันจะเป็นของเธอก็เถอะแต่ฉันไม่ได้รักเธอ..แบบนั้นเธอจะมีความสุขเหรอ?” หลี่เหว่ยตะโกน
.
.
