ตอนที่ 874 ข่าวร้าย (2)
แก๊งเจ้าพ่อฝูชิงถูกทำลาย? นี่เป็นข่าวร้ายอย่างไม่ต้องสงสัยเพราะแก๊งฝูงชิงยังคงมีประวัติศาสตร์อันยาวนานในประเทศญี่ปุ่น ซึ่งหลังจากเกิดพายุหลายครั้งแก๊งก็ไม่ได้พังทลายลงแต่ตอนนี้แก๊งได้ถูกกำจัดไปหมดแล้วจนทำให้เย่เชียนเศร้าใจอย่างมากและเมื่อนึกถึงองค์ชาโด้ซากุระแล้วเขาก็นึกถึงผู้หญิงที่อยู่ข้างๆเซี่ยตงไป่ครั้งก่อนด้วยจนเย่เชียนอดคิดไม่ได้ว่าเรื่องนี้จะต้องเกี่ยวข้องกับองค์กรชาโด้ซากุระอย่างแน่นอน
อันที่จริงเย่เชียนเองก็รู้ดีว่าไม่ช้าก็เร็วแก๊งเจ้าพ่อฝูชิงจะต้องถูกทำลายเพราะเซี่ยตงไป่ไม่ได้มีความทะเยอทะยานเหมือนที่เขามีในอดีตอีกต่อไปและเขาก็หลงใหลผู้หญิงที่ชื่อฮัวหยินอย่างมาก เมื่อเป็นแบบนี้แล้วแก๊งเจ้าพ่อฝูชิงอยู่รอดต่อไปได้อย่างไร? การล่มสลายนั้นก็เป็นเรื่องของกาลเวลาเท่านั้นแต่เย่เชียนก็ไม่ได้คาดหวังว่าวันนั้นมันจะมาถึงเร็วขนาดนี้
ถ้าทุกอย่างที่ซ่งหลันพูดเป็นความจริงก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าการล่มสลายของแก๊งเจ้าพ่อฝูชิงนั้นเย่เชียนมีส่วนเกี่ยวข้องมากมาย พูดง่ายๆว่าเย่เชียนก็มีหน้าที่รับผิดชอบทางอ้อมในเรื่องนี้
“ชิงเฟิงก็อยู่ที่ญี่ปุ่นไม่ใช่เหรอ?” เย่เชียนพูดต่อ “เดี๋ยวผมฉันจะโทรไปหาชิงเฟิง..ทำไมไอ้บ้านั่นถึงไม่รายงานผมเกี่ยวกับเรื่องใหญ่ๆแบบนี้..เอาเถอะพี่หลันทำตามแผนของผมไปก่อนและเมื่อไหร่ที่บริษัททะเลสี่ทิศลงเงินทุนแล้วพี่ก็เริ่มการปั่นตลาดหุ้นและตลาดเงินทุนได้”
“เดี๋ยวก่อน!..ฉันได้ยินมาว่ามีนางฟ้าตัวน้อยๆอยู่ที่สาขาปักกิ่งด้วย..นายคงไม่ได้สนใจเธอหรอกใช่มั้ย?” ซ่งหลันพูด
“นางฟ้าตัวน้อย?” เย่เชียนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นคิดว่านั่นอาจจะหมายถึงซือจื้อและเขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มแล้วพูดว่า “เหอะๆ..เธอคนนี้ฉลาดมากและเธอก็สงสัยเกี่ยวกับตัวตนของผมด้วย..ตอนนี้ผมสับสนนิดหน่อยและนึกไม่ออกว่าเลยผู้หญิงคนนี้กำลังทำอะไรอยู่..เธอบอกว่าเธอทำไปเพื่ออนาคตของเธอแต่มันดูไม่เหมือนเลย..ยังไงซะผมคิดว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาเลย..มันน่าสนใจจริงๆ”
“น่าสนใจเหรอ?..หึ..ถ้างั้นก็ลองชิมดูอย่างช้าๆสิแล้วดูว่าเธอมีรสชาติยังไง..จะหวานหรือเค็มหรือขมกันแน่” ซ่งหลันพูดประชดประชันเล็กน้อย
เย่เชียนก็ฉีกยิ้มและพูดว่า “พี่หลันรู้ไหมว่าผมชอบอะไรในตัวพี่มากที่สุด..ตอนที่พี่เป็นแบบนี้ไง..ผมชอบเวลาที่พี่หึงหวงจริงๆ..ผมไม่เคยเห็นพี่หึงหวงแบบนี้มาก่อนเลยมันน่าสนุกจริงๆ”
“อย่าพูดเรื่องไร้สาระกับฉันตอนนี้..ฉันจะบอกให้ว่าฉันไม่สนหรอกว่านายจะมองหาผู้หญิงแบบไหนแต่ซือจื้อคนนั้นนายห้ามไปยุ่งกับเธอเด็ดขาดเพราะเธอมีชื่อเสียงที่แย่มาก..อย่าหลงเธอจนทำให้ตัวเองต้องซวยล่ะ” ซ่งหลันพูดอย่างจริงจังและดูเหมือนว่าเมื่อผู้หญิงคนนี้ขี้หึงจริงๆและเธอก็เสียสติไปแล้วด้วย อย่างไรก็ตามภายใต้การดูแลเครือน่านฟ้ากรุ๊ปทุกๆสาขาอย่างทั่วถึงเช่นนี้จึงทำให้ซ่งหลันสามารถเข้าใจสิ่งเหล่านี้ได้เป็นอย่างดีและไม่ใช่เรื่องง่ายเลยเพราะซ่งหลันต้องมีความเข้าใจอย่างชัดเจนถึงสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นในสาขาย่อยจนเย่เชียนอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่ามันต้องมีสายลับที่ซ่งหลันส่งมาอยู่ในสาขาปักกิ่งนี้หรือเปล่า
“เอาล่ะผมเข้าใจแล้วไม่ต้องกังวลไป..ผมไม่สนใจผู้หญิงประเภทนี้หรอกเพราะผมมีรสนิยมส่วนตัวน่ะและอีกอย่างเค่อเอ๋อร์ก็อยู่กับผมด้วยตอนนี้เพราะงั้นไม่ต้องห่วงเพราะถ้าผมทำแบบนั้นเค่อเอ๋อร์จะต้องจัดการผมอย่างแน่นอน” เย่เชียนยิ้มอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า “ผมขอโทรไปหาเจ้าชิงเฟิงก่อน..ผมอยากรู้จริงๆว่าเขากำลังทำอะไรอยู่”
“ดูแลตัวเองด้วย..อีกไม่กี่วันฉันจะส่งคนไปดูแลธุรกิจสาขาปักกิ่งเอง..มันจะได้ไม่รบกวนนายอีก” ซ่งหลันวางสายหลังจากพูดจบ
เย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มเพราะผู้หญิงคนนี้ดูเป็นคนที่ประสบความสำเร็จมากขึ้นเรื่อยๆ อย่างไรก็ตามการสนทนากับซ่งหลันในวันนี้ยังทำให้เย่เชียนตระหนักถึงปัญหามากมายเกี่ยวกับเหล่าแก๊งยากูซ่าและองค์กรชาโด้ซากุระอย่างมากเพราะนี่ไม่ใช่งานง่ายๆเลย หากเป็นเรื่องจริงพวกเขาก็ต้องมีข้อตกลงลับๆบางอย่างระหว่างพวกเขากับฮัตโตริชิฮิโระทายาทของสำนักนินจาอิงะคนต่อไป ซึ่งพวกนั้นต้องการฉีกสัญญาและต้องการหันปืนใส่เขาใช่ไหม? อย่างไรก็ตามนี่ก็ไม่ใช่สิ่งที่เป็นไปไม่ได้เพราะเย่เชียนก็ไม่เคยหวังว่าชาวญี่ปุ่นเหล่านี้จะรู้จักความกตัญญูและความซื่อสัตย์แต่อย่างใดและไม่เคยคิดที่จะร่วมมือกับคนเหล่านี้เลยแต่ครั้งนี้มันเป็นความจำเป็นที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
ฮัตโตริชิฮิโระนั้นรู้ถึงแผนการสมคบคิดและตัวตนของเย่เชียนเป็นอย่างดี ดังนั้นถ้าเขาคืนดีกับตระกูลนินจาฟูมะและชาโด้ซากุระล่ะก็เขาจะเป็นภัยต่อตัวเองอย่างแน่นอน นอกจากนี้ชิงเฟิงจะกับซ่งหลันก็จะตกอยู่ในอันตรายเช่นกัน แต่ซ่งหลันนั้นเดินในเส้นทางสายธุรกิจเพราะงั้นเย่เชียนก็เชื่อว่ารัฐบาลญี่ปุ่นจะไม่กล้าทำอะไรเธอเพราะถ้าซ่งหลันตกอยู่ในอันตรายใดๆในประเทศญี่ปุ่นล่ะก็รัฐบาลญี่ปุ่นก็ต้องเผชิญกับคำถามจากรัฐบาลของประเทศต่างๆอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ซึ่งนั่นจะทำให้ประเทศต้องอับอาย นอกจากนี้ก็ยังมีอู๋หวนเฟิงที่อยู่ข้างๆซ่งหลันอีกก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร หากตระกูลนินจาเหล่านั้นในประเทศญี่ปุ่นต้องการที่จะกำจัดเขาล่ะก็พวกนั้นคงไม่เลือกที่จะจัดการกับซ่งหลันก่อนอย่างแน่นอนเพราะนี่เป็นวิธีที่โง่ที่สุด
หลังจากกดหมายเลขเบอร์โทรศัพท์ของชิงเฟิงแล้วอีกฝ่ายก็ไม่มีใครรับสายเป็นเวลานานและสิ่งนี้ทำให้เย่เชียนหัวใจเต้นระรัวโดยไม่ตั้งใจและเขาก็รู้สึกคลุมเครือว่ามีบางอย่างผิดปกติเพราะสมาชิกของเขี้ยวหมาป่าทุกคนจะใช้โทรศัพท์ดาวเทียมซึ่งเป็นสัญญาณที่ส่งโดยดาวเทียมของเครือน่านฟ้ากรุ๊ปและถึงแม้จะอยู่ในมุมเล็กๆหรือที่ห่างไกลเขาก็ควรจะสามารถรับข้อมูลได้และสัญญาณได้ อย่างไรก็ตามชิงเฟิงกลับไม่รับสายซึ่งเห็นได้ชัดว่ามีบางอย่างผิดปกติไป
ถึงแม้ว่าชิงเฟิงจะทำตัวไร้สาระอยู่ตลอดเวลาแต่เย่เชียนเชื่อว่าชิงเฟิงรู้ว่าอะไรถูกหรือผิด ซึ่งเมื่อคิดในสิ่งที่ซ่งหลันพูดก่อนหน้านี้แล้วเย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะตระหนักว่ามีบางสิ่งที่ร้ายแรงเกิดขึ้น ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าหย่อนยานเลยแม้แต่น้อยและรีบโทรไปหาแจ็คในทันที
“แจ็ค..วันนี้ชิงเฟิงแจ้งข่าวอะไรมาบ้างมั้ย?” เย่เชียนถามอย่างใจร้อนทันทีที่มีการเชื่อมต่อสาย
แจ็คก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่งและพูดด้วยความประหลาดใจว่า “ชิงเฟิงติดต่อมาครั้งล่าสุดก็เมื่อวานนี้เอง..เกิดอะไรขึ้นครับบอส?” สมาชิกเขี้ยวหมาป่าทุกคนมีโทรศัพท์ดาวเทียมแบบพิเศษและต้องมีสัญญาณส่งถึงอยู่ตลอดเวลา ซึ่งแจ็คจะใช้ข้อมูลนี้ยืนยันว่ามีอะไรผิดปกติกับสมาชิกในองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าหรือไม่ ยิ่งไปกว่านั้นที่สำนักงานใหญ่ไอร่อนบลัดยังมีห้องใต้ดินพิเศษและมีช่างเทคนิคพิเศษที่รับผิดชอบด้านนี้และถึงแม้ว่าสิ่งนี้จะไม่ได้ยอดเยี่ยมเท่ากับเซิร์ฟเวอร์ของแจ็คก็ตามแต่ก็เทคโนโลยีที่ล้ำหน้าและยังมีเซนเซอร์ตรวจจับชีพจรของสมาชิกทุกคนที่เชื่อมต่อกับดาวเที่ยมเสมอและเมื่อพวกเขาตาย คอมพิวเตอร์จะแสดงให้เห็นว่าพวกเขาตายแล้ว อย่างไรก็ตามเห็นได้ชัดว่าตอนนี้ยังเป็นเรื่องยากมากที่จะทำสิ่งนี้ในตอนนี้เพราะสามารถทำได้แค่การส่งสัญญาณปกติเพื่อยืนยันชีวิตและความตายของพวกเขาเท่านั้น
“มีบางอย่างเกิดขึ้นที่ญี่ปุ่นและฉันเพิ่งโทรหาชิงเฟิงแต่เขาไม่รับสายฉัน..ไม่ว่าชิงเฟิงจะบ้าบอแค่ไหนแต่เขาก็ไม่เคยปฏิเสธสายของฉัน!..เพราะงั้นฉันก็เลยคิดว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับเขาน่ะ” เย่เชียนพูดต่อ “แล้วหน่วยข่าวกรองของเราล่ะ?..ไม่มีข่าวหรือข้อมูลอะไรเลยเหรอ?”
แจ็คพูดอย่างขอโทษ “ขอโทษครับบอสเจ้าหน้าที่หน่วยข่าวกรองส่วนใหญ่ที่ประจำการที่ญี่ปุ่นได้ถอนตัวออกไปกันหมดแล้ว..ผมคิดว่าหลังจากเหตุการณ์นั้นพวกเขาก็ไม่ควรที่จะอยู่ต่อ..ซึ่งเหลือประจำการอยู่เพียงแค่สองทีมและพวกเขารายงานว่าแก๊งเจ้าพ่อฝูชิงถูกทำลายแล้วและเซี่ยตงไป่ก็ถูกฆ่าตาย..ส่วนเซี่ยจือยี่ก็หายตัวไป..ผมได้ยืนยันความถูกต้องของเหตุการณ์นี้และข้อมูลเบื้องหลังทั้งหมดแล้ว..ผมขอโทษที่ไม่ได้รายงานให้บอสทราบมันเป็นความผิดของผมเอง..ขอโทษนะครับบอส!”
เย่เชียนนั้นรู้ตัวว่าน้ำเสียงของเขาดูรุนแรงไปหน่อยดังนั้นเขาจึงยิ้มอย่างขอโทษเพราะพูดตามตรงตลอดหลายปีที่ผ่านมาถ้าไม่มีแจ็คล่ะก็เย่เชียนเพียงคนเดียวก็คงไม่สามารถดูแลเขี้ยวหมาป่าได้เลย ยิ่งไปกว่านั้นแจ็คยังต้องจัดการอีกหลายสิ่งหลายอย่างแต่ก็มีบางครั้งที่เขาไม่สามารถดูแลได้ทุกเรื่อง ยิ่งไปกว่านั้นคราวนี้เป็นความจริงที่ว่าแจ็คไม่สามารถถูกตำหนิได้ ดังนั้นเย่เชียนจึงสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดว่า “ขอโทษทีแจ็คน้ำเสียงฉันดูจริงจังไปหน่อยเพราะฉันเป็นห่วงความปลอดภัยของชิงเฟิงจริงๆ..ตอนนี้ฉันไม่สามารถไปที่ญี่ปุ่นได้เพราะฝั่งนี้ก็หนักหนาสาหัสเหมือนกัน..ฝากนายจัดการที่นั่นด้วยและหาวิธีติดต่อชิงเฟิงให้ได้และถ้าเป็นไปได้ก็ค้นหาข่าวของเซี่ยจือยี่ด้วย..นายแจ้งเฟิงหลานกับหลี่เหว่ยด้วยก็แล้วกันให้พวกเขาเตรียมตัวเอาไว้ตลอดเวลา..ฉันคิดว่าประเทศญี่ปุ่นค่อนข้างแปลกและเราต้องระวังพวกนินจากับพวกนักฆ่าจากชาโด้ซากุระเอาไว้ด้วย..เป็นไปได้มาว่าทุกฝ่ายตอนนี้กำลังร่วมมือกัน..ฉันเชื่อว่าเบื้องหลังจะต้องมีคนกลางเป็นเสาหลักอย่างแน่นอน..หากเป็นแบบนั้นจริงๆบุคคลนี้คงจะไม่ธรรมดาอย่างแน่นอนและเราจะต้องระมัดระวังเอาไว้ให้ดี”
“รับทราบครับ..ผมจะสั่งเจ้าหน้าที่หน่วยข่าวกรองของเขี้ยวหมาป่าให้แทรกซึมเข้าไปในญี่ปุ่นเพื่อตรวจสอบตำแหน่งของชิงเฟิงและข้อมูลทั้งหมดครับ” แจ็คพูด
เย่เชียนก็พยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักของนายด้วยแจ็ค” หลังจากนั้นไม่นานเย่เชียนก็พูดต่อ “แจ็ค..ถ้าวันหนึ่งฉันไม่อยู่แล้วนายต้องเป็นคนดูแลพี่น้องเขี้ยวหมาป่านะ..อย่าปล่อยให้พวกเขาลำบากรู้มั้ย?”
แจ็คก็ถึงกับตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและถามด้วยความประหลาดใจว่า “บอส!..ทำไมบอสถึงพูดอย่างนั้นล่ะ..ถ้าบอสไม่อยู่แล้วบอสจะไปไหน..มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า?”
“เปล่าฉันแค่พูดเล่นเฉยๆ” เย่เชียนยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “เอาล่ะตามนั้นแหละหาที่อยู่และติดต่อชิงเฟิงให้ได้โดยเร็วที่สุดฉันไม่ต้องการให้อะไรเกิดขึ้นกับเขา”
หลังจากที่แจ็คตอบแล้วเย่เชียนก็วางสายไปและคิ้วของเขาก็อดไม่ได้ที่จะขมวดเข้าหากันแน่นและในทันใดนั้นเย่เชียนก็รู้สึกถึงแรงกดบนร่างกายของเขาดังนั้นเขาจึงหายใจไม่ออก เรื่องตระกูลชางกวนก็ยังไม่ได้รับการแก้ไขและยังมีส่วนเกี่ยวข้องกับความขัดแย้งของโลกศิลปะการต่อสู้โบราณอีกแถมยังมีข้อตกลงดังกล่าวกับไป๋ฮวยอีกด้วย ไม่เพียงแค่นั้นตอนนี้สิ่งต่างๆในประเทศญี่ปุ่นก็ได้กลายเป็นเรื่องที่ซับซ้อนมากขึ้นซึ่งทำให้เย่เชียนรู้สึกกดดันจริงๆ
.
.
.
.
.
.
.
—————————————————-
