บทที่ 364 ขอบคุณที่ตัดเนื้อของเจ้า?
……….
บทที่ 364 ขอบคุณที่ตัดเนื้อของเจ้า?
“ท่านโปรดไว้ชีวิตด้วย!”
“ผู้ที่จองจำท่านคือมนุษย์ ไม่เกี่ยวกับพวกข้า เผ่ายุงผึ้งและเผ่าช้างวัวแต่อย่างใด!”
“ใช่แล้ว พวกข้าก็ไม่รู้ว่าท่านถูกจองจำ ตอนนั้นมนุษย์หลอกพวกข้าว่าท่านจากไปแล้ว มิเช่นนั้นพวกข้าจะต้องไปช่วยท่านแน่นอน!”
“ใช่ ๆ ต่อให้พวกข้ามีความกล้าเป็นพันเท่าก็ไม่กล้าขังท่านหรอก!”
หลิงเยว่ถูกขายหมดเกลี้ยงในพริบตา เผ่ากระทิงที่ยืนดูอยู่รอบ ๆ มีสีหน้าบอกไม่ถูก
หลิงเยว่ที่ปีนออกมาจากกองหินอย่างยากลำบาก “…”
แม้จะเป็นความจริง แต่ทำไมฟังดูแปลก ๆ
“ถูกต้อง ใครทำอะไรคนนั้นต้องรับผิดชอบ ถ้าท่านจะลงมือก็จัดการกับเผ่ากระทิงเถิด พวกเขานั่นแหละที่สั่งให้ข้าทำเช่นนี้!” หลิงเยว่พูดพลางหลบไปอยู่หลังผู้อาวุโสเผ่ากระทิง
เผ่ากระทิงหันมามองพร้อมกัน ด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อไปทางหลิงเยว่ ที่แท้มนุษย์ก็ไร้ยางอายจริง ๆ!
สิงโตขนเงินมองมนุษย์ที่ดูอิดโรยอย่างอึ้ง ๆ นางมีพลังพอที่จะสังหารทุกคนยกเว้นอดีตหัวหน้าเผ่ากระทิง แต่นางรู้ว่าตนเองไม่ควรทำเช่นนั้น เพราะนางได้รับการสืบทอดจาก… สายเลือดของสิงโตเก้าหางบริสุทธิ์จริง ๆ!
แค่เรื่องนี้เรื่องเดียว นางก็จะไม่มีวันฆ่าหลิงเยว่แน่นอน ยิ่งกว่านั้นนางจะปฏิบัติต่อหลิงเยว่ราวกับผู้มีพระคุณทีเดียว
หลิงเยว่ที่ตกเป็นเป้าสายตาของทุกคนรู้สึกหน้าร้อน หากไม่ใช่เพราะทำการค้นคว้าจนพลังวิญญาณหมดเกลี้ยง นางคงไม่ต้อง…
“พวกเราเป็นพันธมิตรกัน!”
วัวแปดหัวฮึดฮัด มีพันธมิตรแบบนี้ พวกเขาคงซวยไปแปดชาติแน่!
“ในเมื่อเป็นพันธมิตร ชาสืบทอดวิญญาณนั้นทำเสร็จแล้วหรือไม่?”
อดีตหัวหน้าเผ่าเหลือบตาขึ้นมอง พลางยื่นมือที่หยาบกร้านของตนออกมา
เพียงครึ่งเดือนจะเป็นไปได้อย่างไรที่หลิงเยว่จะทำเสร็จ นางยังคงอยู่ในขั้นตอนการค้นคว้าสมุนไพรปีศาจระดับสุดยอด อีกทั้งปลาปีศาจครึ่งร่างที่นางใช้เนื้อปีศาจอื่น ๆ มาประกอบร่างก็กำลังจะเผยโฉมที่แท้จริงแล้ว!
“เอ่อ แล้วปลาปีศาจล่ะ?!”
หลิงเยว่โผล่หน้าไปที่กองหินในจังหวะนั้น กองหินก็ระเบิดออก คนคนหนึ่งค่อย ๆ เดินออกมาจากฝุ่นที่ฟุ้งกระจาย นางมีผมยาวสีม่วงทองเป็นลอน ใบหน้าเรียวแหลม ดวงตาสีส้ม สวมชุดกระโปรงสีสันสดใส ราวกับเย็บปะติดปะต่อจากเศษผ้านานาชนิด
มหาปุโรหิตชี้ไปที่ปลาปีศาจที่แปลงร่างสมบูรณ์แล้ว นิ้วมือสั่นระริก หลิงเยว่ทำสำเร็จแล้ว!
“รู้สึกอย่างไรบ้าง?” หลิงเยว่จับมือปลาปีศาจ พินิจพิเคราะห์ขึ้นลง ดูเหมือนจะพอใจกับผลงานของตนเองมาก ช่างเป็นสาวงามที่น่ามองยิ่งนัก!
ปลาปีศาจเอียงศีรษะ ขมวดคิ้วเล็กน้อย “รู้สึก… แปลกมาก”
โดยเฉพาะร่างกายของนาง แปลกประหลาดยิ่งนัก!
“ลองปรับตัวดูสักหน่อย เดี๋ยวก็ชินเอง!”
นั่นสิ มีแค่หัวกับกระดูกเท่านั้นที่เป็นของปลาปีศาจ ส่วนอื่น ๆ ล้วนประกอบเข้าด้วยกัน ถ้าไม่รู้สึกแปลกคงโกหกแล้ว!
“เจ้าสามารถ… แปลงร่างกลับเป็นร่างเดิมให้ข้าดูได้หรือไม่?” มหาปุโรหิตร้องขอด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
ปลาปีศาจพยักหน้า แล้วแปลงร่างกลับเป็นร่างเดิมต่อหน้าทุกคน พุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า เมื่อร่วงลงสู่ทะเลสาบ ทุกคนก็ได้เห็นรูปลักษณ์ของนางอย่างชัดเจน
ส่วนหัวของมันแหลมคมนัก เกล็ดสีม่วงแซมทอง เดิมทีร่างกายของมันควรจะยาวและแบนเหมือนงูที่ถูกตบจนแบนราบ และมีสีเดียวกับเกล็ดบนหัว แต่นี่…
ปลาปีศาจมองร่างกายของตน เกล็ดสีเขียว สีม่วง สีดำ สีแดง ไล่ระดับกันอย่างไม่มีกฎเกณฑ์ ส่วนหางก็แหลมคมเหมือนงูทะเล
นี่มันยังเป็นปลาหนามปีศาจอยู่หรือไม่?!
ปลาประหลาดแหวกว่ายในทะเลสาบหนึ่งรอบ จากนั้นก็บินขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยความเร็วสูง แสงสีรุ้งวาบผ่านไป แล้วกลับมาในพริบตา
แม้ร่างกายจะแปลกประหลาด แต่นางก็สัมผัสได้ถึงพลังอันแข็งแกร่ง และพลังวิญญาณที่พลุ่งพล่านในร่างกาย!
ปลาหนามปีศาจอยากจะทดสอบพลังของตนเอง แต่นางอดสงสารปลาตัวน้อย ๆ ในทะเลสาบไม่ได้ จึงล้มเลิกความคิดนั้นไปก่อน ปลาปีศาจที่แปลงร่างอย่างสมบูรณ์ ดึงดูดสายตาของทุกคน จนกระทั่งอำนาจของสิงโตเก้าหางสลายหายไป พวกเขาจึงได้สติกลับมา
ร่างมหึมาของมันหายไปแล้ว กลายเป็นก้อนขนสีขาวนอนหลับอยู่ในอ้อมแขนของหลิงเยว่
ทันใดนั้น แสงสีรุ้งก็วาบขึ้นแล้วจางหายไป ครั้นปรากฏอีกครั้ง มันก็เกาะอยู่บนบ่าของหลิงเยว่เสียแล้ว
“ขอบใจเจ้ามาก”
ดวงตาของปลาหนามปีศาจฉายแววขอบคุณหลิงเยว่อย่างเปี่ยมล้น
ขอบใจที่นางกรีดเนื้อมันงั้นรึ?
คำขอบคุณนี้ทำเอาหลิงเยว่ไม่กล้ารับนัก ท้ายที่สุด ตอนที่นางทดลองก็ลงมือไปไม่เบานี่…
“เป็นไปได้เช่นนี้เชียวหรือ…”
ผู้อาวุโสเผ่ากระทิงจ้องมองหลิงเยว่ด้วยสายตาที่ต่างไปจากเดิม มีแววเคารพบูชาเจือปนอยู่ราง ๆ
“ท่านหมายถึงปลาหรือหมายถึงเจ้าตัวนี้” หลิงเยว่เอ่ยพลางชี้นิ้วไปยังสิงโตเก้าหางสีขาวบริสุทธิ์ในอ้อมแขน
“หมายถึงทั้งสองอย่างนั่นแหละ” ผู้อาวุโสเผ่ากระทิงเอ่ยด้วยความอิจฉา
“ไม่เพียงแต่ได้รับมรดกตกทอดแล้ว ยังได้รับการสืบทอดสายเลือดมาอีกด้วย” อดีตหัวหน้าเผ่ามองสำรวจร่างกายของสิงโตเก้าหางอย่างพินิจพิเคราะห์ ไม่พบแม้แต่ขนเส้นเดียวที่เป็นสีดำ
ผลของชาสืบทอดวิญญาณสูตรใหม่แรงกว่าที่หลิงเยว่บอกไว้มาก!
เมื่อเห็นสายตาเร่าร้อนเกือบจะเผาหลิงเยว่ให้ละลาย นางกระแอมเบา ๆ แล้วเชิดคางขึ้น “อย่าเพิ่งรีบร้อน ถัดไปก็ถึงตาพวกท่านแล้ว!”
“แล้วข้าล่ะ?”
เผ่ากระทิงจ้องมองสิงโตเก้าหาง แต่มหาปุโรหิตกลับสังเกตปลาหนามปีศาจอยู่ตลอด ในที่สุดความปรารถนาที่จะแปลงร่างก็ชนะ หากหัวยังเป็นปลาหมัวอิน ก็พอจะพิสูจน์ตัวตนของตนได้แล้ว!
ร่างกายจะเป็นอย่างไรไม่สำคัญหรอก!
“ท่านพร้อมแล้วหรือ?”
มหาปุโรหิตพยักหน้า
“พวกเจ้าสองคนกำลังเล่นปริศนาอะไรกัน?” ผู้นำเผ่าปลาหมัวอินและปุโรหิตน้อยมองหลิงเยว่แล้วหันไปมองมหาปุโรหิต จากนั้นมองไปที่ปลาหนามปีศาจ
ปลาสองตัวตกใจสุดขีด ต่างฝ่ายต่างลากมหาปุโรหิตไปคุยด้วย “ท่านอาจารย์ ท่านเสียสติไปแล้วหรือ!”
เพื่อแปลงร่างให้สมบูรณ์ถึงกับยอมสละเนื้อหนังของตัวเอง ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่เคยรู้เลยว่ามหาปุโรหิตจะบูชาพลังถึงเพียงนี้
ที่แท้ก็แสดงบทบาทไม่ปรารถนาสิ่งใดมาโดยตลอดเลยหรือ!
“ท่านอาจารย์ แม้จะแปลงกายได้สมบูรณ์แล้ว แต่หากมังกรอยากกินสิ่งใด เพียงแค่นางอ้าปาก พวกเราก็…” ปุโรหิตน้อยส่ายหน้า ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่เห็นด้วย
เผ่าปลาหมัวอินนี้อย่างไรก็ซื่อตรงและไม่ได้โง่งม
“เจ้าจงใช้ข้าทดสอบก่อนเถอะ!”
ปลานักรบผลักพวกปลาก่อเรื่องออกไป แล้วพูดขึ้นว่า “เจ้าหลีกไป ข้าร่างกายแข็งแรง ควรให้ข้าไปก่อน!”
ปลาก่อเรื่องและปลานักรบผลักกันไปมาต่อหน้าหลิงเยว่
เมื่อเผชิญหน้ากับปลาที่เสนอตัวอย่างกระตือรือร้น หลิงเยว่ไม่รู้จะทำอย่างไร สุดท้ายจึงเลือกปลีกตัวออกไปแทน เวลานี้อาหารปีศาจหายากสำคัญกว่า รอจนนางออกจากการบำเพ็ญเพียรแล้วค่อยว่ากัน!
สุสานพังทลายไปแล้ว ไม่อาจบำเพ็ญเพียรได้ หลิงเยว่จึงเปลี่ยนเส้นทางเดินเข้าไปในป่าบนเกาะ
อดีตหัวหน้าเผ่ากำลังจะตามไป แต่ถูกเผ่ากระทิงที่รีบร้อนวิ่งมาขวางทางไว้ ใบหน้าของเขาทั้งร้อนรนและหวาดกลัว ราวกับเกิดเรื่องใหญ่หลวงขึ้น
และแน่นอนว่าเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นถึงสองเรื่องพร้อมกัน!
หัวหน้าเผ่าทิงมี่กำจัดพวกปีศาจไปแล้ว ดูเหมือนจะมุ่งหน้าไปยังเหวปีศาจ
ชิงหลงที่ถูกกักขังอยู่ในหุบเขาปีศาจหลบหนีออกมาได้ และยังสำเร็จในการกลายร่างเป็นปีศาจต่อหน้าต่อตาผู้คนมากมาย!
มังกรปีศาจตัวที่สองได้ถือกำเนิดในเขตแดนปีศาจแล้ว!
มังกรปีศาจทั้งสองตัวร่วมกันไล่ล่าหัวหน้าเผ่าทิงมี่ไป เผ่าของพวกเขาไม่ได้อะไรเลย ซ้ำยังมีคนบาดเจ็บอีกหลายคน
“อะไรนะ?!”
ผู้อาวุโสกระทิงคำรามออกมา
……….
