บทที่ 356 ส่งเจ้าไปสู่สุคติด้วยมือข้าเอง
……….
บทที่ 356 ส่งเจ้าไปสู่สุคติด้วยมือข้าเอง
“แล้วผู้ใดได้ครอบครองเมล็ดพันธุ์ปีศาจไป”
หัวใจของหลิงเยว่เต้นแรง นัยน์ตาของกระทิงน้อยแฝดพี่เต็มไปด้วยความคาดหวัง โม่จวินเจ๋อคงได้ไปกระมัง
ต้องเป็นเขาแน่!
“ถูกผู้อื่นชิงไปแล้ว” กระทิงน้อยแฝดน้องถอนหายใจ ก่อนจะยัดเกี๊ยวทั้งจานเข้าปาก
“โดน… ผู้ใดชิงไปรึ?”
ผู้ใดบังอาจนัก กล้าชิงเมล็ดพันธุ์ปีศาจไปต่อหน้าต่อตาเหล่าผู้ยิ่งใหญ่เช่นนี้ ดูจากท่าทางแล้ว ผู้นั้นยังชิงไปได้สำเร็จอีกด้วยหรือ?
หลิงเยว่เลื่อมใสผู้ที่ชิงเมล็ดพันธุ์ปีศาจไปอย่างสุดหัวใจ หากนางมีฝีมือเช่นนั้น นางก็อยากจะชิงมาเช่นกัน!
“พวกข้าไม่รู้ว่าเป็นผู้ใด นั่นเป็นเหตุที่ทำให้สนมปีศาจที่สี่จับตัวสิงโตเก้าหางไป” กระทิงน้อยแฝดน้องเอ่ยเสริม
“การจับตัวสิงโตเก้าหางไป จะทำให้รู้ได้อย่างไรว่าผู้ใดเป็นคนชิงเมล็ดพันธุ์ปีศาจ?”
กระทิงน้อยตัวที่สี่ตบไปที่กระทิงน้อยตัวที่สามเบา ๆ แล้วเอ่ยว่า “เจ้าช่างโง่เขลา วิชาย้อนรอยของสิงโตเก้าหางนั้นแกร่งกล้า หากแค่สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายเพียงน้อยนิด พวกมันก็สามารถนำตัวเจ้าหัวขโมยได้อย่างรวดเร็ว!”
“เอาเป็นว่าตอนนี้เขตแดนปีศาจเกิดเรื่องวุ่นวายไปหมดแล้ว ทุกฝ่ายกำลังตามล่าคนผู้นั้นอยู่”
แววตาของผู้อาวุโสวัวกระทิงฉายแววชื่นชม ผู้ใดกันที่บังอาจช่วงชิงเมล็ดพันธุ์ปีศาจไปได้ต่อหน้าต่อตาผู้ยิ่งใหญ่หลายคนเช่นนี้ แล้วยังหนีรอดออกมาได้อีก แม้สุดท้ายจะถูกจับได้จริง ๆ ก็ถือว่าตายอย่างไม่เสียชาติเกิดแล้ว!
หลิงเยว่ยิ่งฟังยิ่งรู้สึกใจหาย เมล็ดพันธุ์ปีศาจยังคงหายสาบสูญ นางจะทำภารกิจหลักสำเร็จเมื่อใดกัน?
ยังดีที่คราวนี้ระบบพอมีเมตตาบ้าง ไม่ได้กำหนดเวลาในการทำภารกิจไว้
แต่ถึงแม้จะไม่มีกำหนดเวลา นางก็ต้องรีบหาวิธีทำภารกิจเพื่อสะสมอายุขัยให้ได้ถึงหนึ่งแสนวันโดยเร็วที่สุด เพื่อที่จะได้เข้าสู่เหวปีศาจได้
“ระบบ เจ้าจงมอบหมายภารกิจแก่ข้าเดี๋ยวนี้! หากเป็นภารกิจที่ทำเพียงครั้งเดียวแล้วได้ค่าชีวิตครบหนึ่งแสนวันเลยก็จะดีมาก!”
นี่เป็นครั้งแรกที่ระบบได้ยินหลิงเยว่แสดงความต้องการที่จะทำภารกิจอย่างแรงกล้าเช่นนี้ ในใจอดแกล้งนางต่อไม่ไหว จึงแสร้งทำเป็นไม่สนใจ มองดูใบหน้ากังวลของนางด้วยความเพลิดเพลิน
“ระบบ ได้โปรด ข้าขอร้องเจ้า โปรดเมตตาข้าด้วยเถอะ นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าร้องขอเจ้าเลยนะ!”
ระบบยังคงนิ่งเงียบ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะขี้เกียจตอบหลิงเยว่ หรือว่ากำลังขบคิดภารกิจอย่างหนัก
อาหารบนโต๊ะมากมาย ถูกวัวหกตัวครึ่งกินจนเกลี้ยง กระทิงหน้าแดงก่ำลูบท้องป่องของตน
“ปู่ พวกเรามาพักอยู่ที่นี่สักพักดีหรือไม่?” กระทิงน้อยกินจนยืนไม่ไหว มองฝูงปลาที่แหวกว่ายด้วยความอาลัย หากเป็นไปได้ เขายังอยากจะปักหลักอยู่ที่ทะเลสาบแห่งนี้เสียด้วยซ้ำ
กระทิงน้อยอีกสี่ตัวก็มองผู้อาวุโสกระทิงด้วยแววตาคาดหวัง เมื่อเห็นอีกฝ่ายพยักหน้าเห็นด้วยก็ตื่นเต้นร้องมอ ๆ เสียงดังก้องไปทั่วทะเลสาบ ทำเอาลูกปลากลุ่มเล็กที่เพิ่งจะโผล่ขึ้นมาพ้นน้ำตกใจดำผุดดำว่ายหายไปจนหมด
“พาข้าไปดูสิงโตที่เจ้าขังไว้หน่อยสิ” ผู้อาวุโสกระทิงพยายามยันตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้หิน แม้เขาจะสามารถใช้พลังย่อยอาหารปีศาจได้ แต่มันก็น่าเสียดายยิ่งนัก!
กระทิงน้อยอีกห้าตัวอยากไปด้วย แต่พวกเขาลุกไม่ไหว ได้แต่มองผู้อาวุโสกระทิงและหลิงเยว่จากไป
“พวกเจ้า… พวกเจ้า!”
การปรากฏตัวของกระทิงสองตัวทำให้สิงโตขนเงินโกรธจนถึงขีดสุด นางน่าจะรู้ว่าพวกมันร่วมมือกันหลอกล่อนางให้ติดกับตั้งแต่แรก
“ใจเย็นก่อน ข้าเพียงแต่มาแจ้งข่าวร้ายให้เจ้าทราบเท่านั้น จงทำใจให้เข้มแข็งเอาไว้เถิด!”
ผู้อาวุโสกระทิงทำสีหน้าเวทนาและเศร้าสลด สิงโตขนเงินคิดถึงคู่ชีวิตของนางเป็นลำดับแรก หรือว่ามังกรปีศาจจะฆ่าเขาแล้ว?
“ไม่ เป็นไปไม่ได้! พวกข้าเป็นคู่สัญญาวิญญาณ หากฝ่ายหนึ่งตาย อีกฝ่ายต้องรู้สึกได้แน่นอน!”
หลิงเยว่ชำเลืองมองผู้อาวุโสกระทิงที่แสดงละครเกินจริง เพียงแค่ถูกจับตัวไปเป็นผู้นำทางเท่านั้น แต่ดูสีหน้าของเขาแล้วราวกับกำลังบอกว่าสิงโตเก้าหางตัวนั้นตายไปแล้ว
“เขาไม่ได้ตาย เพียงแค่ถูกสนมปีศาจที่สี่พาตัวไปเท่านั้น”
หลิงเยว่ผู้ซื่อสัตย์ถูกผู้อาวุโสกระทิงจ้องมองอย่างดุดัน
เมื่อได้ยินข่าวว่าสามียังไม่ตาย สิงโตขนเงินก็สงบลง นางจ้องมองผู้อาวุโสกระทิงอย่างเย็นชาและกล่าวอย่างมั่นใจ “พวกเจ้าร่วมมือกับมนุษย์สินะ”
หลิงเยว่ลูบหัวขนาดใหญ่ของตนโดยไม่รู้ตัว นางเปิดเผยตัวตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
ผู้อาวุโสกระทิงย่อมไม่ยอมรับ “เจ้าคิดเช่นนั้นได้อย่างไร?”
สิงโตขนเงินยิ้มเยาะ “ผู้ใดเล่าจะสามารถกักข้าได้ในชั่วพริบตา นอกเสียจากจะเป็นของพวกนั้น!”
พวกในหอคอยปีศาจย่อมไม่อาจออกมาได้ มังกรปีศาจเองก็ไม่อาจกักขังนางได้ในชั่วพริบตาเช่นนี้ เมื่อตัดสิ่งเหล่านี้ไปแล้วก็เหลือเพียงค่ายกลของเผ่ามนุษย์เท่านั้น!
ค่ายกลแสนร้ายกาจเช่นนี้ หาใช่สิ่งที่สามารถประเมินค่าด้วยหินปีศาจได้ คำตอบเดียวที่เป็นไปได้คือ เผ่าปีศาจกระทิงและเผ่ามนุษย์ได้ร่วมมือกัน มนุษย์จึงได้มอบค่ายกลนี้ให้เป็นการแสดงถึงความจริงใจ!
“สามารถกักขังนางไว้ได้กี่ปี?”
“อย่างน้อยสิบปี”
หลิงเยว่ตอบคำถามของผู้อาวุโสเผ่าปีศาจกระทิง จากนั้นจึงมองไปยังสิงโตขนเงิน สิงโตตนนี้ช่างเฉลียวฉลาดยิ่งนัก เพียงแค่ค่ายกล นางก็สามารถคาดเดาได้ถึงความร่วมมือระหว่างเผ่าปีศาจกระทิงและเผ่ามนุษย์
“สิบปีรึ?”
ผู้อาวุโสเผ่าปีศาจกระทิงลูบเคราของตน “ข้าจะรีบแจ้งหัวหน้าเผ่า มาจัดการเรื่องนี้ด้วยตนเอง”
จากนั้นจึงหันไปสั่งหลิงเยว่ว่า “ในระหว่างนี้ เจ้าจงครุ่นคิดถึงสูตรอาหารเสียเถิด คิดว่าเนื้อของสิงโตเก้าหางควรปรุงอย่างไรจึงจะอร่อย”
หลิงเยว่ครุ่นคิดอย่างจริงจัง นางไม่รู้ว่าการกินเนื้อสิงโตเก้าหางจะช่วยให้เข้าใจวิชาย้อนรอยได้หรือไม่ แต่ด้วยฝีมือการทำอาหารและมันสมองอันชาญฉลาดของนาง นางคิดว่านางต้องทำได้อย่างแน่นอน!
ปัจจุบันนางมีเพียงสองสิ่งที่สามารถนำออกมาอวดได้ นั่นคืออาหารหายากและล้ำค่า ได้แก่ ชาแปลงกายเป็นต้นพืช และชาแปลงร่างจากสัตว์เทพ
แต่เดิมนางตั้งใจจะศึกษาสัตว์ที่นางนำออกมาจากโพรงหนอนในหอคอยกระดูก ซึ่งเป็นงูที่มีความสามารถในการป้องกัน น่าเสียดายที่สถานที่ไม่เหมาะสม แต่ตอนนี้มีสัตว์อสูรขั้นสูงมาถึงที่ ไม่ว่าอย่างไร นางต้องคว้าโอกาสนี้มาศึกษาให้ดี!
“เจ้ากล้าขู่ข้าหรือ?” สิงโตขนเงินสีหน้าเย็นชา
“มีเพียงสิงโตที่ตายแล้วเท่านั้นที่จะรักษาความลับได้” ผู้อาวุโสกระทิงหรี่ตาลง
เนื้อชิ้นนี้ เขาต้องกินให้ได้!
สิงโตขนเงินและผู้อาวุโสกระทิงต่างจ้องกันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น หลิงเยว่ไม่อยากรบกวนพวกเขา จึงค่อย ๆ เดินออกไป
เพิ่งเดินออกมา ราวกับระบบโดนวางยาพิษ อยู่ดี ๆ มันก็ระเบิดภารกิจออกมาจนนางเดินไม่ออก ได้แต่ยืนงงอยู่กับที่
[ภารกิจหลักที่ 21 : ใช้วัตถุดิบที่ปรากฏรอบตัวอย่างเหมาะสม ทำอาหารวิเศษระดับหายากขึ้นไปห้าชนิด รางวัลคือ ค่าพลังวิญญาณ +300,000,000,000 อายุขัย +50,000 วัน ภายในเวลาสิบปี หากล้มเหลวจะถูกลงโทษเป็นสองเท่า]
[ภารกิจหลักที่ 22 : ฝึกฝนตนเองให้แข็งแกร่งขึ้น ฝึกฝนเคล็ดวิชาหมื่นชีวางอกเงย ได้แก่ วิชาพรางตัว วิชาการรักษา วิชาเร่งการเจริญเติบโต วิชาปรสิต วิชาเพาะเลี้ยง และเปลี่ยนพืชให้เป็นสัตว์ให้ถึงระดับสูงทั้งหมด รางวัลคือ ค่าพลังวิญญาณ +200,000,000,000 อายุขัย +50,000 วัน ภายในเวลาห้าสิบปี หากล้มเหลวยอดคงเหลือทั้งหมดจะกลายเป็นศูนย์]
[ภารกิจหลักที่ 23 : ใช้วิชาพรางตัวระดับสูงอย่างเหมาะสม แทรกซึมเข้าไปในเหวปีศาจ เพื่อทำลายข้อห้ามบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ รางวัลคือ ค่าพลังวิญญาณ +500,000,000,000 อายุขัย +100,000 วัน ภายในเวลาร้อยปี]
“เหตุใดภารกิจที่ยี่สิบสามจึงไม่มีบทลงโทษ?” หลิงเยว่เอ่ยถามอย่างใคร่รู้
[หากเจ้าล้มเหลว พวกสิบสองแม่ทัพปีศาจจะส่งเจ้าไปเอง]
“…”
จะส่งนางลงนรกอย่างนั้นรึ?
คงมิใช่นรกหรอก พวกปีศาจต้องการกินนางอยู่แล้ว ดังนั้นบทลงโทษจึงน่าจะเป็นการถูกกินเสียมากกว่า
หลิงเยว่ครุ่นคิดหนัก ระบบช่วงนี้นับว่าใจดีนัก ภารกิจที่ควรค่าเพียงหมื่นวัน กลับให้ค่าตอบตอบแทนถึงสองหมื่นวัน ช่างเป็นระบบที่ดีเสียจริง!
……….
